(Secretary Lee POV)
“Reports.” kuha niya ulit ng baso.
The sequence of reports are… Tungkol sa kompanya, kapatid niya. At ang huli… tungkol sa investigation progress na nangyari sampung taon ang nakalipas.
Nagsimula na naman nga ako sabihin ang mga nangyari sa kompanya. Gaya ng dati walang gustong gumawa ng kamalian. Sinabi ko din ang mga parating na projects, ilang detalye dito. Ilang company activities para nga sa empleyado at cliente.
Di siya nagsalita dahil halos naman ng sinabi ko maganda pakingan.
“About Young Master Dominic Wu. He is doing great on his study. Wala parin siyang balak na umalis sa pinapasukan.”
“Hard-headed. Tss.”
Dahil… pumapasok ang kapatid niya sa isang public university. Kumukuha ng kursong medicina. Natural na ang kursong yun sa kanila dahil nangaling sila sa pamilyang lahat naman doctor o kung hindi scientist. Yun ang mga hilig na di na ata mawawala sa dugo nila.
Di parin mapilit ang kapatid niya na umalis sa pinapasukan nito. Nag-aalala si Master Cedrick dahil sa pamilya nila, silang dalawa ang na-iwan sa mundong ito. Matapos nga ang napakalagim na trahedya.
Sa nabalitaan ko, sinisisi siya nang kapatid niya kung bakit nangyari ang bangungot nilang dalawa. Nawalan sila ng pamilya at ang mabuti nilang magulang. Simula din ng trahedya, malimit lang sila magkita.
His young brother hated him.
Ngunit nag-aalala sa kanya si Master Cedrick. Kaya sa ayaw o gusto, pinaligiran nito ang kapatid ng mga bantay. Even a spy. Di nito alam ang ilang kamag-aralan niya ay bantay para sa kanya.
I don't know kung di pa nga alam ng kapatid ni Young master Dominick ang tungkol dito. I heard na tatanga-tanga sa klase ang mga bantay na nagbabalat-kayo bilang studyante.
Halata din naman na naiintindihan ni Master Cedrick ang kapatid niya. Gusto nitong lumayo sa kanilang pamilya. Maging malaya.
“Rest assured. Safe ang kapatid ninyo.” Sarado ko nga ng balita tungkol sa kapatid niya.
Ngunit napapikit ako sa susunod kong ibabalita. Heto na ang pinaka-mahirap. Tungkol sa nangyari sampung taon ang nakakaraan. Wala paring progress ang imbestigasyon, tungkol nga sa trahedya. Wala parin.
Siyang ikinamulat ko at lakas loob na hinarap siya.
“About the investigation.” napatitig siya sa akin. Ang mga mata niya na parang lion na ikinayuko ko kaagad ng matitigan ako.
“Don't tell me na wala parin.”
“Wala nga Master Cedrick.” agad kong sagot.
“That's bulsh*t Secretary Lee! It's almost ten years. Wala parin silang nalalaman?” Kalmado nga ang malamig na boses niya, ngunit parang alon naman ng dagat. Pilit pinipigilan na wag sirain ang usapan naming dalawa sa di kaaya-ayang naririnig sa akin.
“Master Cedrick, tinitignan nila ang angulo ng mga nakasurvive noon sa trahedya.”
“I heard that already. Mga bulsh*t na negosyante lang ang nakaligtas noon.”
“Nasa listahan na nga sila ng mga suspect. But the investigator team, dig deeper, sa mga records noon sa ilang hospital kung saan isinugod ang mga nabiktima. We find out na my isang photographer na nakaligtas. Ngunit matapos ang pangagamot sa kanya. Mayroong tumakas o tumakas ito.”
Mukha ni Master Cedrick, kailangan ko pa magsalita. At wag ko siyang ibibitin sa impormasyon.
“Who's that photographer?” Di na niya napigilan magtanong.
“We don't have any detail to him. Dahil, di siya kabilang sa mga kinuha ninyo noon bilang official photographer. He is part of the media. Kaya nga maraming trabaho ang investigator para alamin kung saan media company ang pinapasukan nito. Maraming taga media ang naroon sa araw na yun. I can tell na ginagawa naman ng investigating team ang trabaho nila. Tracking every guest and gate crasher, Master Cedrick.”
“Find that photographer kung makakatulong nga sa imbestigasyon.”
“Yes, Master Cedrick.” Di ko alam kung inuutusan ba niya ako ng personal? O yung mga imbestigador?
“You can go.” tanging huling mga salita nito sa akin. Ipinikit ang mga mata na ikinatalikod ko na rin.
Umalis na nga ako sa kanyang harapan. Sumisilip na ang buwan na parang buo ito, pero bukas pa nga magiging bilog ito ng husto.
Bilang sekretarya nga niya, kailangan kong kilalanin ng husto si Master Cedrick. Kung gusto ko ngang tumagal sa trabaho. Not bad. Habang tumatagal, lalo ko siyang nakilala.
Halos sa loob ng limang taon, he is the man na binabalot ng poot, paghihinagpis at higit sa lahat pangungulila sa kanyang asawa. Si Vanessa.
Balita ko nagdadalang tao ito ng mangyari ang trahedya. Kaya siguro napakatigas ng puso ni Master Cedrick ngayon.
Sa tagal ng sampung taon na pinalipas niya, di nga siya nagmahal pa ulit. I wonder kung kailan siya makakalaya sa nakaraan niya.
He just wasting his time dealing with the past.
(Monina POV)
Hingal ang inabot ko habang napa-akyat nga sa bundok. kung saan naroroon ang tanyag na hospital sa boung mundo. Madaming records of success kung kaya’t napakatanyag nito. Tipong napakaraming himala nga ang nangyayari at inaaway si kamatayan para di nakawin ang buhay ng isang pasyente. Dagdag pa natin na mga mayayaman at fifty-fifty ang mga pasyente ang tinatangap ng hospital na ito.
Talagang nakatayo sa tuktok ng bundok. Tsk. Pahirap talaga ang mga mayaman kahit paano. Haist.
Kung di lang sa cliente ko, di ko ito gagawin. Sayang din naman ng pera at oras kung di ko ito gagawin na isa sa mga sideline ko.
Ultimate, paparatzi ang Moninang to!
May isang artista ako na kailangan kunan ng larawan. I mean walang ka-effort effort na maging artista dahil sa kanyang mala-adonis na pagkahulma ng katawan at mukhang malalaglag na lang ang panty mo. I mean yung mga cliente kong baliw na baliw sa kanya. Sa napaka high demand niya ngayon sa mga kabataan. Humanda ka ngayon. Pera-pera lang. Ahahaha.
Kailangan ko mabuhay kaya pagbigyan ang pagtatangkang ito.
@Death Wish
Hi sa lahat!
Alam ako na ang makakapagbasa lang naman nito ay yung marunong umintindi ng tagalog. Ahahaha. So Nice to meet you all! Pa-REVIEW NA DIN PO.
Marami akong tagalog books and will update sooner. Love you guys!
Drop kayo ng napakagandang comment!Taming the Dangerous CEO [TAGALOG]
Fated to Mary the Devil [TAGALOG]Doctor Alucard Treasure [TAGALOG]Alpha King Checkmate [TAGALOG]Nine Months [Tagalog]The Devilish Billionaire [Tagalog]Love you all! And thank you sa supporta ng napakarami!
(Monina POV)Pinaikot-ikot nga ako sa bundok. Naglalakad lang ako. At sa totoo lang bukod tanging mayroon lang na sasakyan ang pumupunta dito, kasi nga kailangan akyatin. Bwisit kasi ang pag-ka-architect ng lugar. Malulumpo ka talaga! Kung wala kang service, maglalakad ka talaga.But sa ganda ng mga puno. Nagsisibulaklakan kaya napa-picture ako. Ang ganda din ng kalangitan ngayon. Kuha ng picture ulit.Taas ng kamay ko na pinaglalaruan ng sinag nang araw.Nang biglang lumukso ang puso ko dahil sa busina ng sasakyan. Di ko kasi namalayan nasa gitna na ako ng kalsada.Tumabi nga ako. At nagsidaanan ang mga sunod-sunod na sasakyan.Hangang sa may tumigil na motor sa harapan ko. Inalis nito ang helmet.“Anong ginagawa mo Miss sa lugar na ito?” Tipong boses niya maaring pang-DJ. Sa katawan niyang, mapapalunok ka na lamang ng laway.Prospect product ko ba ang taong to?! Pwede makuha ang pangalan at
(Monina POV)Dumating na nga ang minimithi kong ambulansya. Mamaya kukunan ko ng larawan ang lalaking to. Sino pa nga ba? Syempre si kuyang mala-anghel ang mukha. At di rin makakatakas ang pangalan niya sa akin. Since nga di ko pa ito kilala, at siya lang ang lumusot sa systema ko ngang gwapo ito. Sa kabila na marami aking naging produkto na gwapo din, ngunit ang lalaking to kakaiba. Papangalan ko siyang kuya Gwapo.Isinugod nga nila ako sa hospital na di ko inaasahan, sobrang laki. napa-exceed sa expectation ko. Talagang five-star hospital na ito.Sinugod nila ako sa emergency room na parang fifty-fifty ang buhay ko. Huh? Hoy mga kuya! Wala akong pambayad sa ginagawa niyo! Kaya napamulat na ako sa emergency room, bago pa nila wakwakin ang bituka ko.“Ano pong nangyari?” tanong ko na lang sa mga doktor na nakapaligid sa akin. Hindi sila makapaniwala na may malay na ako. At si ako parang nagka-amnesia. Sa ayoko pong
(Monina POV)Syempre nanatiling nakadikit sa labi ko ang ngiti. Yung puntirya ko nakahiga.“Ikaw yung...” naalala ako ng isa. Napatango na lamang ako. Humakbang na ako palapit sa kanila at napabow na lang talaga.“Yung pasyente na sinugod namin!” Sabay sabi ng dalawa.Bingo! Di ko itatangi.“Siya nga! Ako ang unang nakakilala sa kanya. Ano ka ba!” Alitan ng dalawang sabay ngang bumigkas ng parehong salita.Bingo! Ikaw na po kuyang kulot ang nakabingo. Wag na mag-away. Wala akong oras para umawat.Pero si Kuya Gwapo nakatitig lang sa akin. Parang huminga na lang ng malalim. Pagkatapos nga niya ako titigan mula ulo hangang paa. Tipong talagang okey lang ako at walang kailangan na ipag-alala. O baka alam na niya kanina na nagkukunwari lang ako. Tsk. Tsk. Sa titig pa naman niyang ipinukol sa akin.“Teka?! Sabihin mo nga andito ka para sa kanya?” Turo niya sa bik
(Monina POV)Ngunit bago ako umalis, tinapunan ko na muna si Kuyang gwapo na napapamuni-muni. Wala parin talagang paki-alam. Dahil di ko man lang sinagot yung tanong niya kanina. Tanong ba yun? Hindi. Nilantad lang naman niya ang pagkatao mo sa kanila. Mapagkunwari Monina, dahil lang sa pera.Sa kailangan ng pera sa mundong ito. Lalo na malayo naman kami sa bundok. Kung doon sana ako isinilang, edi di sana kami mahihirapan ng kapatid ko mamuhay.Napakaconcern pa naman ni Kuya Gwapo noong nakita akong nahimatay diba? Hihi. Hindi. Alam na niyang nagkukunwari lang ako.Ang misteryoso lang niya. Yun ang nasesense ko.Nang makalabas ako sa silid. Tumatak sa isipan ko si Kuya Gwapo. Tinignan ko ang orasan sa aking braso. May forty minutes pa naman ako. At estimate ko makakapunta ako ng school within thirty minutes. Kaya may ten minutes pa!Ayyyy! Lagot ka sa akin Kuya Gwapo.Natagpuan ko ang aking sarili na napapa-akyat na
(Monina POV)Lumabas nga ako. Okey yung umaga ko. Badtrip lang talaga ang sumunod na mga eksena. Pero Papa God di po ako nagrereklamo. Tangap ko po na kailangan ko pong makarma dahil sa ginagawa ko. Huhuhu. Sa gusto ko lang po mabuhay ang pamilya ko.Nagsiliparan ang mga kalapati ng naramdaman nila presensya ko. Meron daw akong bad aura. Sa mahapdi nga ang sugat ko. Naupo ako sa bench at lakas loob kong tinignan ang sugat ko. May dugo na din ang mahaba kong skirt. Anong gagawin ko? Nakakahinayang na inalagaan ko sarili ko, tapos masusugat lang ako ng ganto.Hinihipan ko. Sa mahapdi talaga.Ano ba yan! Para magkapera lang, kailangan pa ng sakripisyo, magpagod at higit sa lahat magbigay ng oras. Buti pa yung mga taong kahit natutulog na lang kumikita pa. Sana diba, lahat ganoon?Pumasok kaya ako sa networking business. Hehe. Wag. Ayoko magbenta ng products na di ko naman hilig. Saka baka scam lang. Sayang pa ng oras ko.Napa-i
(Secretary Lee POV)Nasa harapan ako ngayon ni Master Cedrick. Nakahiga sa paanan niya ang Lion na kapag nagkamali ako sa sasabihin ko. Tiyak malalapa ako ng dis-oras.“Report.”Natrace namin yung babae.Monina Alvarez, 27 at sa parehong paaralan ang pinapasukan nila ni Young Master Dominic. Isang Journalist student.Kaya ba kumuha siya ng larawan? Dahil gagawa ng article na di nga pinapansin ni Master Cedrick ang mga taga-media sa mga imbitasyon na pinapadala sa kanya. Sa tingin ko, nagkamali ang babae sa ginagawa niya. Impossible na mangyari yun.Pinuntahan namin ang paaralan. Nang harangin nga ako sa unang pagkakataon ng kapatid ni Master Cedrick. Si Young Master Dominic.“Are you here dahil sa simpleng bagay lang? Stop. Walang kailangan na ipag-alala.” Lalabas na sana ako ng president office nang biglang malakas niyang hinarang ang binti sa pinto.“Listen to me.” Ti
(Monina POV)“Thank you, Sir! Come Again!” masigla kong sabi na sa totoo lang hinihintay ko nang matapos ang shift ko. Dahil sobra na akong inaantok. Malapit nang mag-alas dose pero wala parin si Rizza.Nga naman kailangan ko magtrabaho para makapagtapos. Di lang para sa akin kundi sa pamilya kong binubuhay. Malapit na nga at buwan na lang ang bibilangin. Tapos na ako sa kinukuha kong kurso. Sana naman makakuha kaagad ako ng desenteng mapapasukan na kompanya.Unti na lang makakamtam ko na ang pangarap ko. Panagarap ng karamihan. Magkaroon ng bachelor’s degree. Tapos hanap ng maayos na trabaho. Sana nga lang talaga. Kakapalan ko na ang mukha ko sa paghahanap ng kompanyang kukopkop sa akin.Maayos din naman ang trabaho ko dito sa convenient store. Nakaka-antok lang dahil kapag ganitong oras wala naman masyadong customer.May pumasok na mag-jowa. May kinuha lang sa counter ko. At nadismaya ako sa binili nila. Kala ko
(Monina POV)Nawala yung antok ko. Hinila ko ang isang upuan sa harapan ng mini dining table nga namin. Kasya lang lima.Si Papa, yung tatlong chanak at ako.Ginulo ko ang aking buhok na baka nga mahulog ang dandruff ko.Huminga ako ng malalim at buntong hininga. Saka nga inilabas ko sa aking bulsa yung phone ko. Tinignan ang balance through online ng bank account ko dahil doon dumidiretso ang sahod ko.Okey may pera ako. Ngunit ng masum up ko ang kailangan naming ngayong buwan… yung allowance ng chanaks at ako din. Mamimilipit talaga ang bulsa ko.Nang maalala ko ang perang nakuha ko nga ngayong araw! Thank you, Justin Sy. Di mo alam na may nailigtas ka ngayong buwan. Diyos ko po! Thank you!Yun sapat na sa allowance namin. Nakahinga ako. Napapikit at nagdasal bilang pasasalamat kay Papa God.Matatapos din ito. Wag lang paghinaan ng loob Monina. Kayang-kaya.Narinig kong tumawag si Tatay. Yun mag j