Chapter 4: Searching and Yearning

“Welcome Mr. San Lorenzo!” bati ng isang lalaki pagkarating nya sa yate. 

Tumaas ang kilay niya. “Don’t call me that.”

“Why? You are San Lorenzo after all.” 

“Titigil ka ba o itatapon kita jan sa dagat?” muli niyang tinitigan ng masama ang kaibigan. 

“Eto naman hindi na mabiro.” Tinapik niya si Bryce sa balikat. 

“Any news Ralph?”

“Hay.” malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ng kaibigan. “How many years has it been? You were one month old when your mother left you.”

Nag igting ang mga bagang ni Bryce. “It’s because of my grandparents Ralph! Pinalayas nila ang nanay ko.”

“Sigurado ka ba na hindi drama ang kwento sayo ng mayordoma nyo?”

“Ralph, I have no reason para hindi maniwala kay yaya. She’s been taking care of me since my mom left. At ngayon retired na siya samin, pero hindi niya pa din ako nakalimutan.” 

Isang taon mula ng magretiro ang matanda eh, madalas pa din itong bisitahin siya sa opisina o kaya sa condo niya para ipaglinis at dalhan ng paborito niyang pagkain.

“I hate the San Lorenzos. That’s why, never call me that.”

“Got it bro. Anyway, here’s what I’ve got. It’s her whereabout for ten years after nya umalis sa inyo. After that, wala na kaming makitang traces niya.” inabot ni Bryce ang dokumentong inabot ni Ralph. 

“She worked in a hotel as a cleaner for three years. After that, another three years sa cafeteria sa isang hospital. Then tumagal siya ng apat na taon bilang katulong. There are some photos taken sa hotel at hospital. Nakakuha din kami ng picture niya sa dati niyang amo.” kwento ni Ralph. 

“What happened? Asan siya after sa last employer niya?” he asked wondering. 

“Ang sabi nong may-ari nong bahay, ang mom mo ang nag-alaga sa mother nila at nong namatay ang nanay nila, umalis na din ang mommy mo.”

“No trace at all?” 

Umiling si Ralph. 

Muli niyang tiningnan ang documents na binigay ni Ralph nang may napansing kakaiba. 

“Wait…what’s this?”

“Alin?”

“She has been visiting an orphanage for eight years.” nagtatakang sabi ni Bryce. 

“Let me see.” inusisa ni Ralph ang dokumento. “A year before that, naconfine siya sa isang hospital.”

“What? What hospital?”

Tiningnan nilang dalawa ang report. 

“We’ll start here Ralph. I want to know what happen to her sa ospital at bakit siya nagpupunta sa orphanage.”

“Okay bro. Got it.” 

Nabuhayan na naman siya ng loob na makita ang nanay niya. 

Tumayo siya at tumanaw sa karagatan. 

*****

Samantala, sinigurado ni Naomi na maisend sa kliyente nila ang design na may specific details na demand ng client. Maraming option pa siyang sinend bago tuluyang magdesisyon na umalis na. Kinuha niya ang cellphone para magpaalam kay Andrew. 

“Yes babe?” sagot nito sa kabilang linya na ikinatawa nya. “Still on a meeting, bakit?”

“Nothing, will just inform you na I already sent the designs. You can check it too. I’ll head out na. I need to buy some stuff too.”

“Alright no problem. See ya!”

“Sure.”

Kaagad siyang sumakay ng elevator pababa matapos ang pag-uusap nila ni Andrew. Sinalpak niya sa tenga ang earpods para mag-sound trip. 

Pagkabukas ng elevator sa ground floor ay hindi niya napansin ang lalaki na nagmamadaling pumasok din ng elevator. 

“Ouch!” inda niya dahil tumama sa kanya ang dalang box nito. Ni hindi man lang ito nag-sorry. 

“No manners!” asik niya at umirap sa pasarang elevator. 

*****

“Where's your manners Garry? Nabangga mo yung staff natin. She rolled her eyes over you.” sita ni Bryce sa personal assistant niya pagkapasok sa elevator. 

“Pasensya na Sir, baka kase iwanan mo na naman ako ang bigat netong box eh.” katwiran naman niya.

 Gaya ng balitang umiikot sa building eh hindi kumukuha ng babae at batang sekretarya o personal assistant si Bryce. Ayaw daw nito ng office romance. Kaya mejo maedad na ang kinuha nitong sekretarya at siya naman ay lalaki na P.A.

May limag taon na din siyang nagta-trabaho kay Bryce at kabisado na niya ang ugali ng boss niya. Naroon na siya nang itayo ni Bryce ang kumpanya. 

“Hmmm…next time kase tatawagin mo ako para ipagbukas ka ng elevator.” pang-aasar pa ni Bryce. 

Napabuntong-hininga na lamang ni Garry. Okay naman ang boss nya pag walang topak. 

“By the way, balita don sa secret assignment ko sayo?” maya-maya ay usisa ni Bryce. 

“Wala pa din pong progress Sir, malabo kasi yung kuha ng CCTV at dashcam. Mukhang malakas po yung ulan ng mga araw na yon.” sagot naman niya. 

Napatango-tango na lamang si Bryce. 

“Ah…si-sino po ba yung hinahanap nyo sir?”

Tinapunan siya ng masamang tingin ni Bryce. “Uhmm…sorry po.” 

Ngumisi naman ang boss niya. “Just someone na may utang sakin.” pilyong sagot naman nito saka lumabas ng elevator. 

“Hello Mrs. Castro!” bati niya sa sekretarya niya bago pumasok ng opisina. 

“Good evening Sir.” pabalik naman na bati ng babae. “Hinahanap po pala kayo ni Sir Andrew kanina.”

“Why?” huminto naman si Bryce sa may pinto. 

“Kasama niya po yung bagong staff para sa bagong project.”

“Ah yeah, I remember. Hindi ko pa pala siya name-meet. Set a meeting on Firday  around 10am.”

“Okay po sir.” 

Inilapag ni Garry ang box sa isang tabi pagpasok sa opisina. 

“Ah Sir, mag-out na po ako.” 

“Yeah go ahead.” sagot lamang nito habang nakaupo sa swivel chair at may ini-scan sa iPad. 

Tumango-tango naman si Garry at tila nakahinga ng maluwag pagkalabas ng opisina. 

“Oh parang nabunutan ka na naman ng tinik sa lalamunan ah.” natatawang sita sa kanya ni Mrs. Castro. 

“Oo Mam, alam mo naman yan si Sir. Kahit kabisado ko na ang ugali niya eh para pa din po akong tumatapak sa bubog araw-araw.”

Natawa ang babae. “Ganyan na yan noon noon pa. Kahit hindi pa malaki ang kumpanya niya eh metikuloso na sa lahat ng bagay. Yung mga dati nga niyang project eh talagang nag i-stay yan sa site para lang siguradong walang papalya.”

“Mukhang ang sipag-sipag nga po ni Sir eh. Kala mo may binubuhay na pamilya.” 

“Naku, nasa finance department pa lang ako, matinik na sa babae yan.”

Nagkatawanan silang dalawa. 

“Uuwi na po ba kayo?” tanong ni Garry.

“Oo, tara na. At baka maabutan pa tayo ni Sir, may iutos pang iba.”

Nagkwentuhan pa silang dalawa ni Mrs. Castro pababa ng building. Doon nalaman ni Garry na finance staff noon si Mrs. Castro, nang maitayo ni Bryce ang kumpanya ay kinuha napromote ito bilang sekretarya dahil isa siya sa matagal ng empleyado at nakakatagal sa ugali ng boss. 

Samantala, nilapitan ni Bryce ang box na nilapag ni Garry. Package iyon sa sa kanya galing pang Visayas. 

“Let's see where it can lead me.” kinuha niya ang cutter at maingat na binuksan ang box. 

Napataas ang kilay niya nang makitang may libro sa loob kaya pala mabigat. Akala niya eh uma-acting lang si Garry. 

Mga libro iyon tungkol sa interior designing, iba-iba. May ilang accessories, gaya ng relong mamahalin at isang set ng jewelry. May ilang USB at lumang cellphone dahil limang taon na ang nakakalipas. Dumako ang mata niya sa envelope, kung saan naglalaman ng isang birth certificate at adoption paper. 

Lalo pang lumalim ang kunot sa noo niya nang makita ang orphanage–Saint Helene Orphanage. Pareho sa lugar na dinadalaw ng kanyang ina. 

Magkaibang babae man ang hinahanap niya ay iisang lugar naman ang nag-uugnay sa kanya sa mga ito. 

Nasaan na nga ba ang kanyang ina?

May pag-asa pa bang makita niyang muli ang babaeng bigla na lang naglaho na parang bula?

*****

“J-James?”

“Ma? Bakit?” napakunot ang noo ng lalaki nang marinig ang boses ng kanyang ina. 

“Nasan ka?”

“Kakarating ko lang ng Manila, anong nangyari? Inaway ka na naman ba ng asawa mo?” huminto siya ng paglalakad dahil hindi niya nagugustuhan ang tono ng mama niya.

Bigla itong natigilan. “A-Anak…I'm sorry. I'm sorry h-hindi ako dapat sumama sa kanya.”

Nakuyom niya ang palad at nag-igting ang mga bagang niya. 

Labag sa loob niyang sumama ang ina sa asawa nito, dahil bata pa lamang siya ay nakita na niya kung paano ito bugbugin ng ama-amahan. Dahilan iyon para magkalayo sila ng kanyang mama. Pinili nitong sumama sa asawa at iwan siya sa ampunan dahil mainit ang dugo sa kanya ng lalaki. 

Gayunpaman, madalas pa din siya nitong bisitahin. Ngunit habang tumatagal ay napapadalas ang pangbubugbog ng lalaki sa ina. 

Kaagad pinatay ni James ang tawag at hinanap ang pangalan ng tauhan niya. 

“Make sure to get my mom and teach that bastard a lesson.”

“Copy sir.”

Hindi na niya hahayaan na may manakit pa sa nanay niya.

“Boss, nasa parking po ang kotse nyo.” turo sa kanya ng assistant niya. “I'll drive. I need to go somewhere.”

Nagtungo siya sa isang bar para ilabas ang nagngingitngit na galit sa katawan. 

“Hi handsome…” malamyos na bati ng isang babaeng kakapiranggot ang balot ng katawan. Tinapunan niya lamang ito ng tingin. “Alone?” mas lumapit pa ito sa kanya.

“What do you think?” masungit niyang sagot habang umiinom ng alak. 

“Hmmm…wow! Mukhang mainit ang ulo mo ah. You want to go to my place? Just up stairs.” muling pang-aakit ng babae. 

Napangisi si James at hinarap ang babae. Natigilan ito saglit. 

“Oh, I like your scar. Ang cool mo lalo tingnan.”

“You think so?”

“Yup!” tango ng babae. 

“Let's go to your place then.”

Kaagad naman hinila ng babae ang kamay niya.