Chapter 3 - Compromise

Biglang nanigas ang mukha ni Shayne. Tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed.

“Gago ka! Walanghiya ka!”

Madaling nasalo ni Eldreed ang kamay niya. Ang boses nito ay malamig at matalim, parang yelong hindi natutunaw kahit gaano katagal.

“Sino sa atin ang walanghiya, Shayne?” aniya. “Bago ka pa dumating sa buhay ko, hindi kita kilala. Pero pinagplanuhan mo ako?”

Sandaling nag-iba ang ekspresyon ni Shayne, pero agad niyang naitago iyon. Tumingin siya nang diretso sa lalaki, at ngumiti pa nang may panunukso. Imbes na kumawala, lalo pa niyang idinikit ang kamay sa hawak ni Eldreed.

“Hmm… weren't you unconscious that night? How could you even remember?” aniya, tila sinasadyang mang-asar.

Biglang dumilim ang mata ni Eldreed. Ang titig niya ay matalim, parang hayop na naghahanap ng kalaban. Nanatiling kalmado si Shayne, pero ramdam ang tensyon.

“Bitawan mo ako,” mariing sabi niya, galit na galit ang boses.

Pero hindi siya pinakawalan. Sa halip, biglang inilapit ni Eldreed ang mukha niya sa leeg ni Shayne at iniwan itong may marka, isang halik, sapat para magdulot ng eskandalo.

Napaatras si Shayne, nasaktan, halos mapasigaw. Alam niyang sinadya iyon para siraan siya. Dahil kapag nakita ito ng lolo’t ama niya, tiyak ang hinala.

Sa galit, tinaas niya ang tuhod at tinarget ang maselang bahagi ng katawan ni Eldreed. Pero mabilis ang lalaki, nakailag bago pa tumama ang sipa.

Napako sa ere ang galaw ni Shayne. Agad niyang inayos ang blouse at buhok, pinilit ibalik ang dignidad kahit gulo ang ayos niya. Samantalang si Eldreed? Maayos pa rin, relax, kalmado, parang walang nangyari.

Tahimik itong kinuha ang cellphone mula sa bulsa at tumawag.

“Sino ‘yang tinatawagan mo?” tanong ni Shayne, kinakabahan.

Nang sagutin ang tawag, biglang nag-iba ang tono ni Eldreed, magalang, banayad, parang ibang tao.

“Mr. Morsel, si Eldreed Sandronal ito. I’d like to apologize. I just met Shayne recently, but we had a strong connection... Yes, sir. I take full responsibility. We’ve decided to get married. Thank you, sir.”

Nanlaki ang mata ni Shayne. “Hayop ka,” bulong niya, punô ng luha ang mga mata.

Lahat ng ito, ang halik, ang tawag, ang kasal, isang laro lang kay Eldreed. Isang paraan para pilitin siyang sumunod.

Tumayo si Eldreed, tumingin sa kanya nang seryoso. “Tandaan mo, Shayne. I get what I want.” Itinulak niya ang kasunduan sa mesa. “Pirmahan mo na. Wala kang choice. Kahit ilapit natin ’to sa lolo mo, same outcome, pero mas nakakahiya sa’yo.”

Napatingala si Shayne sa chandelier. Pinipigil ang luha. Hindi siya iiyak. Hindi sa harap ng lalaking ito.

“Hihilingin ko lang na baguhin ang dalawang clause. Kapag pumayag ka, pipirmahan ko agad.”

“Alin?” tanong ni Eldreed, nakapamaywang, tila interesado.

“Una, yung five years na marriage contract, gawin mong two. Don’t tell me ang Morsel at Sandronal, hindi kayang magtagumpay in just two years?”

Napaisip si Eldreed. Tumango.

“Pangalawa,” dagdag ni Shayne, “I'll help hide your girlfriend’s condition. Pero hindi libre. That favor? Consider it payment for what happened between us two weeks ago.”

Bahagyang tumigas ang ekspresyon ni Eldreed. Biglang dumilim ang tingin, pero nanatiling tahimik. Hindi niya kinontra.

Alam ni Shayne na hindi alam ng karamihan na may girlfriend si Eldreed, isang babaeng may congenital heart disease, mahina ang katawan, at hindi tanggap ng pamilya ng lalaki.

“Kahit kailan bumisita ang girlfriend mo, I’ll make sure walang makakaalam. Pero wag mong isipin na ginagawa ko ito para sa’yo. I’m doing this para matapos na lahat ng kalokohan na ‘to.”

Matagal ang katahimikan. Hanggang sa marinig niya ang mahinang utos ni Eldreed.

“Pirmahan mo na.”

Isang simpleng tugon, pero sapat para kay Shayne na makita ang pagsang-ayon. Bago pa ito magbago ng isip, agad niyang binura ang salitang five at pinalitan ng two, saka nilagdaan ang dokumento.

“Tapos na.”