Share
XXI - CONFESSION
NicaPantasiaDisclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Kaugnay na kabanata
False Hope XXII - LOST
Lumipas ang dalawang buwan at graduation na namin ngayon. We took the entrance exam last 2 weeks and passed the exam, kaya nasa iisang school na naman kami ngayong paparating na college life, well except Charlie. Hindi talaga kami mapaghihiwalay ng mga ito. "I'm so proud of both of you," wika ni dad na medyo teary-eyed pa. Niyakap ko si daddy. "It's all because of your hard work and sacrifices for us, dad." Napatawa si daddy at hinalikan ako sa noo. "Anong kinuha mong kurso, Cali?" tanong ni mommy, "Arki, ma." ngumiti naman si mommy at napatingin kay Axel, "Ikaw, Axel?" tumingin si Axel at sinagot na, "Civil Engineering, mom." nagulat si mommy, "Akala ko ba business kukunin niyo?" tanong ni mommy tyaka nilapag sa lamesa ang niluto nitong ulam para sa hapunan."Yun din sana balak ko, but I think I can help much with dad if I choose Civil." tumango si mommmy at napatingin saakin, "same with Axel ma, tayo-tayo lang din naman magtutulungan kung business na pag-uusapan." ginulo ni daddy an
False Hope XXIII - THAILAND
"Lost?" Napaangat ako at may gwapong lalaki na nakatayo sa harapan ko. He seems nice and pinoy? "Are you pinay?" Tanong nito. Hindi ko ito sinagot kasi ang bilin saakin ay don't talk to stangers. Bata lang? Natawa ako sa naisip ko, para kahit papaano ay mawala ang kaba na nararamdaman ko. "Hey, I'm not that bad. I notice you earlier that you're looking into something or someone." Napatingin ako sa kanya, ngumiti naman ito. Sobrang ganda ng ngiti nito, kung wala lang akong nobyo, siguro maiinlove na ako sa kanya. "I'm Jay. Pinoy ako, but nagtatrabaho ako dito as English Teacher." Inalok niya saakin ang tubig na hawak nito, at umupo ito sa tabi ko. "Kakabili ko lang 'yan. It's safe to drink. Napansin ko kasing hinihingal ka." Tinanggap ko iyon ang tubig na alok nito "Thanks," wika ko. "Ano nga pala—" pinutol ko ang sasabihin nito dahil alam ko na ang itatanong nito. "Cali." Pakilala ko. At inabot sa kanya ang palad ko, tinanggap niya naman iyon, "Ah Cali. So may mga kasama ka?" Tano
False Hope XXIV - PUNISHMENT
Today's our first day as college students. We're all excited, but nawala ang saya ko ng makita kong madaming lumalapit sa Axel ko. Unang araw palang ay sikat na si Axel sa department nito. Paano ba naman hindi? Alam ng department nila na anak siya ng CEO ng 3A's Real State Corporation. Aside sa mayaman si Axel, gwapo ito, matalino, matangkad."Should I kill them for you?" Tinaasan ko naman ng kilay si Cici ng bumulong ito saakin. Nasa cafeteria kami, dahil walang pasok sa mga iilang subjects namin. Which is normal naman daw sa college. I don't know, pero hindi ako sanay. "Alam mo namang loyal 'yang si Axel, hindi 'yan papatol sa mga 'yan," saad ni Yerin habang busy na ito sa I*******m.Pinopost niya kasi ngayon mga pictures namin sa Thailand. Hindi lang kami masyadong nag-enjoy dahil sa nahiwalay ako sa kanila, kasi after that day, they wanted to spend the rest of our stay at the resort nila Yerin, para wala na daw'ng mawala."Will Ash be home this year?" Napatingin ako kay Yerin ng ba
False Hope XXV - PATRICK
After that thing, Axel asked for a date, so we took our shower together. Para mapadali na daw. Pero gusto lang talaga makaisa pa tsk. "I love you, I love you, I love you." Habang sinasabi niya iyon ay hinahalikan niya ako sa iba't-ibang parte ng mukha ko. Hinalikan ko siya sa labi at nilagay ko ang kamay ko around his nape, he pressed me against the wall. Naramdaman ko naman na nagwawala ang junior nito at nagulat siya ng hawakan ko iyon. Mas lalo itong tumigas. Lumuhod ako, at pinasok ko ito sa bibig ko, napaungol naman ito dahilan para mapangiti ako. Napasabunot naman si Axel sa buhok ko, habang nilalabas pasok ko junior niya sa bibig ko. Ilang sandali lang ay pinatayo niya ako at pinatalikod. He bent my body against the wall, and he inserted his into mine. Parang nabitin pa ito sa ginawa namin kanina. "Just don't do it again, babe," he uttered. I bit my lower lips and let him fuck me. "You're so naughty, Mrs. Calista Tan." Sabi nito nang pareho kaming nilabasan at kinurot ang pis
False Hope XXVI - THE GAME
"Ano ba, Patrick, hindi naman kasi dapat ganiyan 'yan." Malapit na ang prelims at hindi parin namin natatapos ang first stage ng project namin. Kailangan ipakita sa prof namin para ma criticize iyon. "I'm sorry, Cali." Paghingi nito ng tawad. Napaupo ako dahil sa frustration. "Ako na ang tatapos." Masyadong naging busy kasi si Patrick dahil may basketball game pa sila laban sa kabilang school. Maiintindihan ko naman iyon, but this is more important since it's our project. Pero alam ko ding importante kay Patrick ang game, kasi once they lose the game, mawawala ang scholarship niya. "No, I'll do it." Naawa naman ako kay Patrick. Kaya hindi na ako nagsalita. "Okay, I'm sorry. I'm just pressured." Wika ko sa kanya. Nasa condo kami ngayon gumagawa ng project. Nasa kabilang kwarto naman si Axel at Gian. Nandito din sila Yerin at Cici. Nagluluto si Yerin, habang si Cici ay gumagawa ng schoolwork sa kabilang lamesa. "Dinner's ready!" Sigaw ni Yerin, kaya kumain na muna kami. "Use a fork,
False Hope XXVII - THE ACCIDENT
Sinundan ko lang ng tingin si Patrick, pero tuluyan na itong lumabas sa shower room. Sinundan ko ito at tinawag. "Patrick," lumingon ito, pero hindi parin ako kinakausap. "What you saw..." I paused when he didn't even react. "I already know, Cali." He paused. "But that doesn't mean I would give up on you." Umiling ito. Give up on me? "I like you, Cali. Or even love you?" He chuckled. "Hindi pa ako nagsisimula, Cali." Humarap ito saakin at hinawakan ang magkabilang balikat ko. "I know your relationship with him will last, and when that time comes, I will come for you." Tumalikod ito saakin at naglakad papalayo. "I won't make my move now, Cali. I'll watch you til your happiness turns to sadness." Kinakabahan ako dahil sa sinabi ni Patrick. How'm going to face him after this? Ilang sandali lang ay lumabas na si Axel at nagulat ito ng makita akong nasa gitna ng gym. "What are you doing here?" Inakbayan niya ako at hinawakan ko naman ang kamay niyang nakaakbang saakin. "Waiting for you
False Hope XXVIII - SHE'S BACK
It's been a day and a half since she lost her consciousness that night. And everyone's worried. Tita won't even go home, waiting for her daughter to wake up. Axel's been staying at the hospital too, waiting for Cali to wake up. Since Cali had experienced a traumatic event that night, the doctor suggested that she may suffer from post-traumatic stress disorder. "I felt so..." Hindi matuloy ni Cici ang sasabihin nito dahil umiiyak ito. Pinapakalma ito ni Gian. Kahit naman ako ay naiiyak para kay Cali. Tumayo ako at biglang tumunog ang phone ko. Tumatawag si Tita Anna, mommy ni Cali. "Tita's calling." Sabi ko sa kanila at sinagot ko ang tawag. Napaupo ako ng marinig ko ang sinabi ni tita. "Ano daw?" Kinakabahan na tanong ni Cici. "She's awake." Sabi ko, pero nagtaka sila dahil hindi ako masaya sa sinabi ni tita. "She's..." Hindi ko matuloy ang sasabihin ko ng bigla akong umiyak. "We should go to see her." Gian said. Nasa sasakyan kami ni Gian papuntang ospital. Malapit lang naman ang
False Hope XXIX - BLAME TO NO ONE
Warning: R-18Bumalik na sila kuya sa UK, binibisita naman ako ni mommy from time to time since ako nalang mag-isa sa condo once na pumapasok na si Axel. Gusto ko din sanang pumasok, pero drinop nila ako. They want me to heal first before engaging with the world again.Naalala ko parin ang nangyari that night, but I tried my hardest to cope with everything to make them stop worrying about me. But it took weeks for me to reconnect with them again. It's not so easy. Ang hirap dahil gabi-gabi akong nananaginip sa nangyari ng gabing iyon. It's like my other self built a wall to protect me."How are you feeling today?" Tanong ni mommy. Nakayakap si mommy sa bewang ko, habang tinatanaw namin ang busy roads ng Pasay. "I'm fine, ma; you should stop worrying." Hinarap niya naman ako sa kanya at hinawakan ang magkabilang kamay ko. "How can I stop worrying? You're my only daughter. I can't forgive myself if something happens to you again." I can see the worries, pain, and mixed emotions in my mot
Pinakabagong kabanata
