Chapter 21

KELLY

BRANDON couldn’t shut the door when I went in and sat at the shotgun seat. Ilang segundo rin siyang nakatayo sa gilid at nakatingin sa akin. The truth is, my day went great and Brandon was there. Simula nang dumating siya ay dumagsa ang mga kliyente at gusto kong isipin na siya ang lucky charm ko. He came back in my life when I needed him the most at gusto kong magpakatotoo sa sarili ko kahit sobra-sobra ang takot ko na masasaktan ako . . . at mauuwi sa wala ang lahat ng ito.

Ang sabi ni Nanay noon sa akin, huwag akong matakot magmahal pero huwag ko rin ibuhos ang lahat ng mayroon ako sa isang tao. Palagi raw akong magtira ng para sa sarili ko.

“Let’s go, Bran. Gagabihin tayo. Saan ba ’yong fair na nakita mo?”

“M-Malapit lang.”

Pambihira! Nautal pa ang mahal ko. So I stopped teasing him and gave him the sweetest smile I have instead.

Tahimik kaming nagbiyahe at nang hindi ako makatiis, nilingon ko siya. “Puwede akong magpatugtog?”

Tumango siya kaya pinakialaman ko na ang car