Chained in Love

Chapter 1

Kasalukuyan akong nagwawalis sa bakuran namin nang bigla kong maisip ang sinabi ng isa sa mga kapitbahay namin na naghahanap daw ng isang katulong ang mga Lizares. Dati kasi siyang katulong dito at noong nakaraan lang umalis dahil magtatrabaho sa ibang bansa. 

Wala sa sariling napatingin ako kay Tita Gina na abala sa paglilinis ng kuko niya sa maliit naming balcony. Kung papayagan ako ni Tita at gusto kong magtrabaho doon. Lalo na at may plano akong bumalik sa pag-aaral sa susunod na taon. Malaking tulong ang magiging sahod.

Unti-unti kong tinabi ang walis na hawak saka ako lumapit kay Tita. Kaagad niya akong binalingan ng may inis sa mga mata.

“Tita, nasabi kasi sa akin ni Tita Belcha na naghahanap daw ng katulong ang mga Lizares. Gusto ko po sanang subukan,” mahinang sabi ko pero natawa lang siya ng sarkastiko at umiling ng ilang beses.

“Magtrabaho ba talaga o gusto mo lang lumandi ngayong usap-usapan sa buong Laveda na umuwi na tagapagmana nila? Wala ka talagang pinagkaiba sa Nanay mo. Ang landi-landi. Matapos magpabuntis sa kano ayon pinasa sa akin ang responsibilidad. Kung pwede ka lang itapon noong bata ka ay ginawa ko na!” bulyaw niya kaya napalunok ako ng mariin.

Sanay na ako sa mga masasakit niyang salita pero hindi ko pa rin maiwasang masaktan. Mula bata pa ako ay ganito na ang parati niyang sinasabi at nilunok ko lahat ng iyon dahil wala naman akong magagawa. 

“Umalis ka nga sa harap ko! Naiinis ako! Magluto ka na sa loob! Babagal-bagal!” sigaw niya kaya mabilis naman akong pumasok sa loob para sundin ang mga inutos niya para hindi na muling madagdagan ang galit niya sa akin sa araw na ito.

Mabilis akong pumunta sa kalan para magsiga ng apoy nang tumabi sa akin si Tita. Nakahalukipkip siya at taas ang kilay na sinusuyod ako ng tingin mula ulo hanggang paa na nagbigay sa akin ng kaba. May panghuhusga sa mga mata niya at tuwa na hindi ko alam kung para saan.

“Pabigat ka lang rin naman sa akin ay pakikinabangan na kita,” sabi niya kaya napaawang ang mga labi ko sa gulat.

“Tita—”

“Papayagan kitang magtrabaho sa mga Lizares,” sabi niya na siyang nagpasinghap sa akin sa gulat.

“Talaga po?” tuwang sambit ko pero sa mukha niya ay kita ko pang may idadagdag siya kaya kaagad rin akong natahimik.

“Sa isang kondisyon. Gawin mo ang lahat para maakit ang tagapagmana nila. Balita ko ay wala pang asawa iyon at nagpapalit-palit pa ng mga babae. Kagaya ka lang rin naman ng Nanay mong makati ay gamitin mo na sa mapapakinabangan. Akitin mo hanggang sa bigyan ka ng milyon-milyon na pera o mas maganda kung pakakasalan ka niya,” dire-diretsong sabi niya at parang nabingi ako doon sa gulat. Kaagad akong umiling dahil ayaw ko pero malakas lang niyang hinawakan ang braso ko habang nanlilisik ang mga mata sa galit dahil sa pag-iling ko.

“Tita, magtatrabaho lang po—”

“Kung hindi mo susundin ang gusto ko ay palalayasin kita! Wala akong pakialam kung saang kalye ka manirahan! Sundin mo ang gusto ko! Sawang-sawa na akong maging mahirap!” sigaw niya kaya namasa ang mga mata ko dahil sa pagbuo ng luha.

“Tita—”

“At sa akin mo ibibigay ang sahod mo! Lahat ng sahod mo mapupunta sa akin! Mabayaran man lang ang mga pinalamon ko sayo mula noong bata ka!” bulyaw niya saka marahas akong binitawan at tinalikuran.

Hindi ko gusto ang mga pinagagawa niya pero ayaw ko ring mapalayas lalo na at wala rin akong mapupuntahan. Wala na akong kamag-anak dito kung hindi siya lang. Mula pagkabata ay nandito na ako. Ni hindi ko nakilala ang Nanay ko na sinasabi niya dahil namatay ito pagkapanganak sa akin. Kaya kahit gaano kasama si Tita sa akin ay tinitiis ko dahil kahit paano ay nagpapasalamat ako sa pagkupkop niya sa akin.

Napatunayan kong seryoso si Tita sa mga sinabi niya sa akin dahil siya mismo ang kumausap sa kapitbahay namin na papasukin ako bilang katulong sa mga Lizares. At dahil magaling si Tita sa pakikipag-usap ay kaagad kaming sinabihan na pwede akong pumunta bukas sa mansyon ng mga Lizares na isa sa pinakamayaman dito sa buong Laveda para makapag-simula na.

“Natatandaan mo ba ang mga bilin ko, Yen? Huwag kang tatanga-tanga doon! Gamitin mo ang utak mo! Gamitin mo iyang katawan mo! Kung kailangang bumukaka ka ay gawin mo!” muling pagalit na sabi sa akin ni Tita nang gumabi. 

“Tita, baka po paalisin ako—”

“Kaya nga gamitin mo ang utak mo! Tanga ka talaga! Landiin mo! Akitin mo hanggang sa mahulog sayo!” 

Gusto kong tumanggi pero ayaw kong dumating sa punto na dumapo na ang palad niya sa pisngi ko dahil sa galit tahimik ko na lang na inayos ang mga gamit na dadalhin ko sa luma kong bag.

“Magtatrabaho ka, Yen? Mabuti naman,” Natigil ako sa pag-aayos ng mga gamit saka tininghala ang pinsan kong kauuwi lang galing na naman siguro sa mga kaibigan niya. Maikling-maikli ang short saka naka-sleeveless lang.

“Oo, mamasukan akong katulong, Jen,” mahinang sagot ko na siyang ikinahalakhak niya ng husto.

“Wow! Bagay nga sayo ang maging katulong! Sige! Push mo iyan!” natatawang sambit niya kaya tumahimik na lang ako. Magkaedad kaming dalawa at kuhang-kuha niya ang ugali ni Tita na mapanglait at mapanakit.

Hinahayaan ni Tita sa mga gusto niyang gawin kaya nasa pasyalan siya araw man o gabi. Minsan hindi na umuuwi pero hindi ko kailanman nakita na pinapagalitan siya ni Tita. Nakakainggit. Kung ako ang nasa katayuan ni Jen ay magpapatuloy ako sa pag-aaral lalo na at hindi naman siya pinipigilan ni Tita kagaya ko. 

Kinabukasan ay handa na akong pumunta sa pagtatrabahuhan ko. Nang makalabas ako sa bahay ay kausap na ni Tita si Tita Belcha na siyang nagpapasok sa akin na katulong sa mansyon ng mga Lizares.

“Yen, nasabihan ko na ang mayordoma na darating ka. Huwag kang masyadong gumawa ng mali lalo na at doon si Sir Armiel. Mainitin ang ulo ng batang iyon pero mabait naman,” bilin niya sa akin na marahan kong tinanguan bago ako bumaling kay Tita na nanlalaki ang mga mata sa akin na parang nagsasabi na huwag kong kalimutan ang mga bilin niya.

Mahina na lang rin akong tumango saka ako sumakay sa traysikel na naghihintay na. Sobra ang kaba ko nang maisip ko ang lahat ng mga sinabi ni Tita. Natatakot ako kaya napalingon ako sa bahay ng medyo malayo na ang distansya ng sinasakyan kong traysikel. Nakatanaw sa amin si Tita, Tita Belcha saka si Jen kaya mas lalong bumigat ang pakiramdam ko na tila pasan ko ang buong mundo.

Nasa bundok na parte ng Laveda ang bahay namin kaya nang makababa sa patag ay hindi ko maiwasang magpalinga-linga. Isang taon na akong huminto sa pag-aaral kaya minsan na lang ako kung bumaba at hindi ko maiwasang mamangha. Maraming mga mayayaman dito sa Laveda kaya hindi ko maiwasang titigan ng husto ang malalaking bahay na nadadaanan namin.

At nang unti-unting bumagal ang takbo ng traysikel ay mas lalo akong kinabahan at napatin sa mansyon kung saan ako magtatrabaho. Napanganga ako sa mangha. Minsan ko lang ito maikita dahil malayo sa main highway. Pero sa tuwing nakikita ko ito ay parang ayaw ko nang alisin ang mga mata ko. Ang ganda-ganda. Ang laki-laki. Parang ang lawak ng loob.

“Salamat po,” mahinhin na sabi ko sa driver bago ako bumaba. 

Nanginginig akong lumapit sa gate saka nanlalamig ang kamay kong pinindot ang doorbell. At hindi nagtagal ay bumukas ang isang maliit na gate at isang giwardiya ang nakita ko.

“Magandang umaga po. Ako po pala ang bagong katulong,” mahinang sabi ko.

“Pasok ka, bilisan mo. Nasabi na ni Manang Juanita na darating ka,” sabi ng guwardiya kaya mabilis akong pumasok sa loob.

At mas lalo kong nakita ang ganda at lawak ng mansyon nang makapasok. Para akong duwende sa sobrang laki nito. Nakanganga akong naglakad papalapit at hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil sa lawak ng lugar ay marami ring daanan at may mga kotse pa. Mabuti na lang at may nakita akong matanda na nakasuot ng uniporme ng mga katulong na nakatingin sa akin na mukhang ako nga ang hinihintay.

“Ikaw pa ang sinasabi ni Belcha na papalit ka kanya?” tanong nito kaya marahan akong ngumiti.

“Opo, ako nga po. Yen nga po pala ang pangalan ko,” sabi ko na siyang ikinatango niya.

“Tara na sa loob. Pasensya ka na dahil magsisimula ka kaagad ngayon. Namalengke kasi ang dalawang katulong at naglilinis ang iba pa. Ako nga pala ang Mayordoma dito. Tawagin mo na lang ako Manang Juanita. Sampu tayong lahat dito at mamaya ko na ipapakilala ang iba pa. Ngayon ay magbihis ka muna ng uniporme,” sabi niya at sa likod kami dumaan. 

Isang quarters ang pinasukan namin na para sa mga katulong at kaagad ko ring sinuot ang unipormeng binigay niya bago kami tuluyang pumasok sa loob ng mansyon. At kung nakakamangha sa labas ay mas nakakamangha ito sa loob. Halos ginto lahat ng gamit. Nakakatakot hawakan dahil baka mabitawan ko.

“Tulungan mo ang mga kasamahan natin na dalhin sa opisina ni Don. Frederick ang mga prutas. Mag-ingat ka. Sumunod ka lang sa kanila,” sabi ni Manang Juanita kaya kaagad akong napatango para sundin ang mga sinabi niya.

Kinuha ko ang isang tray na may juice at iilang prutas. Nauna na ang dalawang mga katulong sa akin at hindi man lang ako nilingon kaya binilisan ko para hindi ako maligaw gayong hindi ko pa saulado ang pasikot-sikot. Pero hindi ko mapigilan ang pagkamangha ko at hindi ko talaga nilalampasan ng tingin ang bawat mga bagay na nandito sa loob ng mansyon. Dahil doon ay hindi ko namalayan na naiwan na ako ng dalawang katulong na sinusundan ko.

Mabilis akong umakyat sa ikalawang palapag pero mas lalo akong nataranta nang makita ang maraming mga pintuan at hindi ko alam kung saan ako pupunta.

Nagpalinga-linga ako sa paligid na walang katao-tao at napahinto ang mga mata ko sa isang saradong kwarto. Hindi ko alam kung saan ang tinutukoy ni Manang Juanita kanina na opisina ng Don kaya sana tama na lang ang hula ko.

Dahan-dahan akong naglakad palapit sa pinto. At akma sana akong kakatok pero bigla itong bumukas. At dahil sa natanta ko ay napaatras ako dahilan para bahagyang matapon ang juice na nasa tray na hawak ko.

“What are you doing here? I didn’t asked for anything,” Napatingin ako sa lalaking lumabas ng pinto. At hindi ko maiwasang mapalunok nang matitigan ang mukha nito.

Totoong tao ba ito?

Napatagal ang pagtitig ko sa kanya kaya dumaan ang inis sa mukha nito bago ako tingnan mula ulo hanggang paa.

“Sorry po, h-hinahanap ko po kasi ang opisina ni Don Frederick,” sabi ko nang makabawi.

Ito ba ang sinasabi nilang tagapagmana ng mga Lizares? 

“I didn’t know that we are hiring a stupid maid,” matigas na sambit nito kaya napalunok ako sa kaba bago ko salubungin ang mga mata nitong sobrang itim na kung tumitig ay tagos hanggang kaluluwa.

“P-Po?” wala sa sarili na sambit ko kaya mas lalong dumaan ang inis na gwapo nitong mukha. Marami akong nabasang libro noong nag-aaral pa ako. At nababasa ko na hindi totoo ang mga diyos ng mitolohiya. Pero pakiramdam ko nakatingin ako sa isang diyos ngayon.

“Stupid, get out of my f*cking way. I came here for a vacation not for another stress. F*cking get out,” matigas na sabi nito at natataranta naman akong tumabi para makadaan siya.

“Third, what’s your problem?” Sabay kaming napatingin sa biglang nagsalita. Nakita ko ang isang matanda na alam kong si Don Frederick dahil minsan ko na rin itong nakita noon.

“Magandang umaga po. Maghahatid po sana ako nito sa opisina niyo,” sabi ko sabay yuko na siyang tinanguan naman ng matanda.

“My office is in the fifth room, Hija. Please, doon mo na lang idiretso,” sambit nito kaya marahan akong ngumiti at magalang na yumuko sa dalawa.

“Tsk, you are too good, Lo. And she’s young. What? Do you want to marry someone? She’s a maid. She’ll be after your money,” dinig kong wika ni Sir Armiel bago pa ako makalayo.