คืนแรกของการมีสมาชิกใหม่พลอยทำให้โตนอนไม่หลับตามไปด้วย จนย่าใหญ่ต้องมานอนเป็นเพื่อน เพื่อสอนเรื่องการดูแลเจ้าตัวเล็ก นั่นเพราะตอนนี้แสงจันทร์ต้องพักผ่อนให้มากๆ สองสามวันก็จะได้อยู่ไฟส่วนอีกคู่ที่นอนไม่หลับคือเพลงขวัญและอชิ ที่ต่างนอนกลิ้งไปกลิ้งมากันอยู่บนที่นอนของตัวเอง เพราะภาพเหตุการณ์วันนี้ต่างติดตาพวกเขาอยู่“นอนไม่หลับหรือคุณ”“อื้อ...นึกถึงเรื่องวันนี้แล้วก็กลัวไม่หาย กลัวจนไม่อยากมีลูก”“ไม่ได้” จู่ๆ อชิก็เอ่ยขึ้น แต่เพราะมัวคิดเรื่องอื่นอยู่ เพลงขวัญจึงได้ยินไม่ค่อยชัด“อะไรนะ ตะกี้คุณพูดว่าอะไร”“เปล่า ผมไม่ได้พูดอะไร” คนเผลอพูดรีบแก้ต่างทันที ซึ่งก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรีบแย้งเสียขนาดนั้น“ถ้าผู้ชายท้องได้ก็คงดี”“ผู้ชายเราถ้าหากท้องแทนได้ก็คงทำไปแล้ว”“เฮ้อ! ยาก”“ไหนๆ ก็นอนไม่หลับแบบ
อชิกำลังมอบจูบแรกให้เธอ จูบที่เกิดขึ้นจากความตั้งใจของชายหนุ่มเพื่อปิดคำกล่าวหาเรื่องที่เธอคิดว่าเขานั้นเป็นเกย์ แต่จูบนี้ก็แฝงไว้ซึ่งความรู้สึกบางอย่างที่มันค่อยๆ เกิดขึ้นกับอชิ ก่อนหน้านี้เขาพยายามปฏิเสธมันมาตลอด แต่สุดท้ายแล้วเขากลับพ่ายแพ้ จะเป็นอะไรไหมหากว่าเขานั้นได้หลงรักภรรยาตามกฎหมายคนนี้เข้าให้เสียแล้ว และต่อให้เธอจะรักจะชอบใครมาก่อนเขาก็ไม่สน เขาจะทำให้เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวจูบท่ามกลางแสงดาวเกิดขึ้นเนิ่นนาน นานเสียจนเพลงขวัญเกือบหมดลมหายใจ มีบางจังหวะที่อชิเผยอริมฝีปากออกเพื่อให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอด แต่เพียงไม่นานชายหนุ่มก็วกกลับมามอบจูบให้เธอใหม่อีกครั้ง ประสบการณ์จูบครั้งแรกของเพลงขวัญช่างน่าตื่นเต้น เธอเพิ่งรู้ว่าการจูบกันจะให้ความรู้สึกวาบหวามไปทั้งตัวได้อย่างมากมายขนาดนี้ ริมฝีปากและปลายลิ้นของอชิเองก็ร้ายกาจ“เชื่อได้หรือยังว่าผมไม่ได้เป็นเกย์” เมื่อถอนจูบออกเสียงทุ้มก็เอ่ยถามขึ้น ใจจริงอชิไม่อยากหยุดจูบออกด้วยซ้ำ เพราะริมฝีปากนุ่มๆ หวานๆ ของเพลงขวัญมันทำให้เขาหลง“เกย์จูบเก่งก็มี” เพ
“หมู่บ้านเรามีข่าวดีเรื่องลูกชายพี่โตแล้ว น่าจะมีงานฉลองสักหน่อยนะ” ดามที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่เอ่ยขึ้น นั่นเพราะทุกครั้งที่มีสมาชิกใหม่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน พวกเขามักจะมีงานเลี้ยงเสมอ“งั้นพวกเราออกไปล่าหมูป่าสักตัวสองตัวดีมั้ย” ชายอีกคนเอ่ยเห็นด้วยกับดาม จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เออออตามกัน ทำให้เช้านี้พวกเขามีเป้าหมายจะออกไปล่าหมูป่าให้ได้สักหนึ่งหรือสองตัว“ฉันขอไปด้วยนะจ้ะพี่ๆ” เสียงของเพลงขวัญที่นั่งฟังอยู่ดังขึ้นเช่นกัน เธอหูผึ่งตั้งแต่แรกที่ได้ยินว่าจะมีการออกไปล่าหมูป่าแล้ว“ไม่ได้” และคนแรกที่ค้านคืออชิ ซึ่งนั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ เธอ ชายหนุ่มส่งสายตาเขียวปัดมาปราม“ผัวเอ็งพูดถูก งานล่าสัตว์มันของพวกผู้ชาย ผู้หญิงอยู่ที่นี่เตรียมของไว้รอแล้วกัน” ดามเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจว่าวันนี้ต้องได้หมูป่าติดมือกลับมาแน่นอน“พี่ดามพูดถูก” อชิเข้าข้างดามทันที“แต่ฉันอยากแก้มือ ไถ่โทษที่ครั้งก่อนทำหมูป่าหลุด
ทิศทางที่หมูป่าวิ่งหนีไปนั้นคือเหว เจษฎาพรเห็นท่าไม่ดีจึงตั้งใจจะรีบวิ่งไปดักหน้ามันไว้ โดยมีอชิตามมาสมทบ แต่ทั้งสองคนกลับวิ่งเร็วจนแซงเพลงขวัญและกระแตไปเสียแล้วแม้จะงงว่าอชิกับเจษฎาพรมาอยู่กันที่นี่ได้ยังไง แต่ก็ไม่มีเวลาให้ได้ซักถาม เจษฎาพรกระโดดข้ามกิ่งไม้ ต้นไม้อย่างไม่กลัวเจ็บ ส่วนคนไม่ชินทางอย่างอชิและสองสาวก็หาจุดอื่นข้ามแทน และคนที่ถึงตัวหมูป่าได้ก่อนก็ไม่ใช่ใครอื่นทันทีที่จับตัวหมูป่าได้ เจษฎาพรก็ล็อกตัวมันไว้แล้วใช้มีดที่พกมาปักลงไปบนคอของมันเพื่อให้สิ้นใจตายในทันที แม้จะโหดร้ายแต่หมูป่าก็ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป“จับหมูป่าได้มั้ยพี่ชัย” กระแตที่ตามมาสมทบรีบถาม เจษฎาพรที่เวลานี้นั่งหันหลังให้อยู่จึงค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับหลีกทางให้ทั้งสามเห็นว่าตรงหน้าเขามีอะไร“กรี๊ดดด เราจับหมู่ป่าได้จริงๆ ด้วยพี่ไหม” เอ่ยจบกระแตก็กระโดดโลดเต้นไปมา ส่วนเพลงขวัญนั้นดีใจจนเธอยืนค้างเพราะทำอะไรไม่ถูกแล้วนั่นเอง จากที่เหนื่อยๆ เพราะวิ่งไล่หมูป่ามาจู่ๆ ความเหนื่อยนั้นก็หายไปเสียดื้อๆ“ตัวนั้นคือตัวที่ถูกฉันยิงเหรอพี่ชัย” เพล
“พออารายยย อาวววมา ฉานนยังไม่มาววววสักหน่อย” เพลงขวัญพยายามยื้อแก้วเหล้าคืนมาจากอชิ แต่ทำไมมือเขาถึงอยู่ไกลอย่างกับมือแม่นาคแบบนี้นะ“ไม่เมาสักหน่อยเลยครับ นั่นเพราะตอนนี้คุณเมาหนักมากแล้วต่างหาก” อชิส่ายหน้าให้คนเมาที่บอกว่าตัวเองไม่เมา“เมียเอ็งเมาขนาดนี้ ข้าว่ารีบพาไปนอนก่อนเถอะ”“จ้ะพี่” อชิเอ่ยรับคำของโต จากนั้นก็พยุงเพลงขวัญกลับมาที่บ้านเพื่อให้เธอนอนพัก โดยคนเมาโวยวายมาตลอดทางว่าไม่เมากระทั่งใกล้ถึงบ้านเพลงขวัญก็อ้วกเอาทุกอย่างที่กินไปออกมาจากท้องจนหมดอชิเห็นแล้วก็สงสารและคงปล่อยให้เพลงขวัญนอนทั้งๆ ที่เสื้อผ้าเลอะเทอะแบบนี้ไม่ได้ จึงไปเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วนำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เธอ แต่ที่หนักใจคือจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพลงขวัญยังไงนี่สิ“คุณไหม...ไหมตั้งสติหน่อย”“ตั้งสาติแล้ว” คนเมาพูดชัดบ้างไม่ชัดบ้าง“ผมจะถอดเสื้อผ้าตัวที่คุณใส่อยู่ตอนนี้ออกแล้วเอาตัวใหม่มาใส่ให้แทน โอเคนะ”“ม่ายยยโอเค”“แล้วจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณบอกม
“กะ...ก็ไม่รู้สึกอะไร นอกจากหนักๆ หัว”“นั่นเพราะผมไม่ได้ทำอะไรคุณ”“ละ...แล้วเสื้อผ้าพวกนี้ใครเป็นคนเปลี่ยนให้ฉัน”“ผม”“คุณเหรอ!” คนฟังอุทานออกมาหน้าตาตื่น“ครับ...ก็คุณอ้วกจนเลอะเทอะไปหมด ผมเลยหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้”“งั้นแสดงว่าคุณก็เห็น...เห็น...”“เห็นหมดแล้วครับ อย่าห่วงไปเลย เพราะทรวดทรงองค์เอวคุณเหมือนเด็กยังไม่โตจะตายไป ยั่วอะไรผมไม่ได้หรอก” อชิไหวไหล่ทำเรื่องนี้ให้กลายเป็นเรื่องเล็กเข้าไว้“แล้วคุณขึ้นมานอนบนเตียงฉันได้ยังไง” น้ำเสียงตึงๆ ห้วนๆ ของเพลงขวัญเอ่ยถาม นั่นเพราะชักจะไม่พอใจประโยคที่ได้ยินจากอชิเมื่อครู่เข้าเสียแล้ว เขาว่ารูปร่างเธอมันเหมือนเด็กยังไม่โตอย่างนั้นเหรอ...หน็อยยยยยย“ก็เพราะคุณนั่นแหละที่คว้าตัวผมให้ลงไปนอนด้วย”“ฉันเหรอ” เพลงขวัญชี้นิ้วมาที่ตัวเอง เ
ย่าใหญ่เดินออกจากบ้านมาพร้อมสมุนไพรเกือบสี่สิบชนิดในมือ ความที่มากประสบการณ์แค่เห็นปากแผลก็รู้ได้ทันทีว่างูมีพิษ ทุกคนได้แต่เฝ้าภาวนาให้เจษฎาพรนั้นปลอดภัย โดยเฉพาะกระแตที่เธอร้องห่มร้องไห้จนแทบไม่มีกะจิตกะใจไปทำอะไรทว่าการรักษาผ่านพ้นไปสามวันแล้ว อาการของเจษฎาพรกลับไม่ดีขึ้นและดูเหมือนจะทรุดลงเสียมากกว่า ย่าใหญ่เองก็รักษาอย่างเต็มที่แล้ว เมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงเดินออกมาบอกให้ทุกคนเตรียมตัวเตรียมใจรับกับความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อทุกคนฟังแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เพลงขวัญถึงกับแอบร้องไห้เพราะสงสารเจษฎาพร รวมไปถึงสงสารกระแตด้วย ที่ป่านนี้คงรู้ใจตัวเองแล้วว่าคิดยังไงกับเจษฎาพร“พี่ชัย ไม่สิ พี่เจษฎาพร พี่อย่าเป็นอะไรไปนะ” กระแตเอ่ยเรียกชื่อใหม่ของเจษฎาพรเป็นครั้งแรก ชื่อนี้ย่าใหญ่เปลี่ยนให้ตอนที่เจษฎาพรล้มป่วยเพราะไข้ป่าจนเกือบตาย แต่ก็ฟื้นกลับมาได้นี่นา ครั้งนี้ก็ต้องเหมือนกันสิ“พี่รักเอ็งนะกระแต” เจษฎาพรเปล่งเสียงออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก แต่ก็กลัวว่าหากไม่พูดออกไปตอนนี้ก็จะไ
เพลงขวัญและอชิที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนพลอยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกตามไปด้วย แม้จะเริ่มหิวแต่ดูเหมือนความง่วงจะชนะ“ง่วงเสียแล้วสิ ถ่างตาไม่ไหวแล้ว” พอรู้ว่าเจษฎาพรปลอดภัยแล้วแบบนี้ เพลงขวัญที่นั่งสวดมนต์มาทั้งคืนก็เริ่มออกอาการว่าไม่ไหว ง่วงจนตานั้นสู้แสงไม่ได้เสียแล้วสิ“ผมก็ง่วง” อชิเองก็ง่วงเช่นกัน นั่นทำให้ทั้งคู่กลับมาที่บ้านเพื่อจะงีบเอาแรงกันเสียหน่อย ตั้งใจจะนอนที่ใครที่มัน แต่ไปๆ มาๆ ทั้งคู่กลับทิ้งตัวหลับบนเตียงของเพลงขวัญ พวกเขานอนกอดกันโดยไม่มีใครผลักไสใครให้ออกห่าง ทั้งคู่สัมผัสลมหายใจของกันและกันได้อย่างสนิทใจ ไม่ได้รังเกียจเหมือนเมื่อก่อน นั่นเพราะทั้งสองต่างมีใจให้กันและกันแล้วนั่นเองบางครั้งผลลัพธ์ของการรอคอยมันก็คุ้มค่า แม้เวลาของการรอแต่ละคนจะไม่เท่ากัน บางคนเร็วบ้างช้าบ้าง แต่สุดท้ายแล้วความสุขมักจะรอพวกเขาอยู่เสมออชินอนกอดเพลงขวัญด้วยรอยยิ้ม เช่นเดียวกับคนในอ้อมกอดหลับพริ้มด้วยใบหน้ามีความสุข กระแตเองแม้จะเหนื่อยแต่เธอกลับมีความสุขที่ได้เห็นว่าเจษฎาพรยังมีชี
“อื้อ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จริงๆ ฉันจะเตรียมของติดตัวมาให้มากกว่านี้ จากนั้นก็กระโดดหนีคุณออกจากทางหน้าต่างเหมือนเดิม” ในที่สุดเพลงขวัญก็ทำให้อชิยิ้มกว้างออกมา“ผมเองก็ยังคงเลือกที่จะหนีและเลือกที่จะขอเจอคุณบนหลังรถหกล้อเหมือนเดิม” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ทั้งคู่ยืนสบตากันและกันอยู่นานราวกับว่าเวลานี้พวกเขามีกันแค่สองคนเท่านั้นความรู้สึกมากมายถ่ายทอดออกมาทางแววตาของพวกเขา อชิคว้ามือบางของเพลงขวัญขึ้นมากุมไว้ แม้บนนิ้วของทั้งสองจะไม่ได้มีแหวนแต่งงาน เพราะต่างฝ่ายก็ต่างถอดมันออก แต่แหวนมันก็ไม่ได้มีความสำคัญเท่ากับความรู้สึกที่ทั้งคู่กำลังมีให้กันอยู่ในตอนนี้กระทั่งความหวานต้องยุติลงเมื่อได้ยินเสียงของย่าใหญ่ดังขึ้น“เอ็งสองผัวเมีย ขยับมานี่ ข้าจะผูกแขนให้”“จ้ะ ย่าใหญ่” อชิเอ่ยบอก ก่อนจะกุมมือเพลงขวัญไว้แล้วเดินตรงไปหาย่าใหญ่ ย่าใหญ่ผูกข้อไม้ข้อมือให้บ่าวสาวป้ายแดงเสร็จแล้ว ก็ขยับมาผูกให้เพลงขวัญและอชิบ้าง เพราะถือว่าทั้งคู่คือคู่แต่งงานใหม่เช่นกันจากนั้นบรรดาพี่ป้าน้าอาในหมู่บ้า
เพลงขวัญและอชิที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนพลอยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกตามไปด้วย แม้จะเริ่มหิวแต่ดูเหมือนความง่วงจะชนะ“ง่วงเสียแล้วสิ ถ่างตาไม่ไหวแล้ว” พอรู้ว่าเจษฎาพรปลอดภัยแล้วแบบนี้ เพลงขวัญที่นั่งสวดมนต์มาทั้งคืนก็เริ่มออกอาการว่าไม่ไหว ง่วงจนตานั้นสู้แสงไม่ได้เสียแล้วสิ“ผมก็ง่วง” อชิเองก็ง่วงเช่นกัน นั่นทำให้ทั้งคู่กลับมาที่บ้านเพื่อจะงีบเอาแรงกันเสียหน่อย ตั้งใจจะนอนที่ใครที่มัน แต่ไปๆ มาๆ ทั้งคู่กลับทิ้งตัวหลับบนเตียงของเพลงขวัญ พวกเขานอนกอดกันโดยไม่มีใครผลักไสใครให้ออกห่าง ทั้งคู่สัมผัสลมหายใจของกันและกันได้อย่างสนิทใจ ไม่ได้รังเกียจเหมือนเมื่อก่อน นั่นเพราะทั้งสองต่างมีใจให้กันและกันแล้วนั่นเองบางครั้งผลลัพธ์ของการรอคอยมันก็คุ้มค่า แม้เวลาของการรอแต่ละคนจะไม่เท่ากัน บางคนเร็วบ้างช้าบ้าง แต่สุดท้ายแล้วความสุขมักจะรอพวกเขาอยู่เสมออชินอนกอดเพลงขวัญด้วยรอยยิ้ม เช่นเดียวกับคนในอ้อมกอดหลับพริ้มด้วยใบหน้ามีความสุข กระแตเองแม้จะเหนื่อยแต่เธอกลับมีความสุขที่ได้เห็นว่าเจษฎาพรยังมีชี
ย่าใหญ่เดินออกจากบ้านมาพร้อมสมุนไพรเกือบสี่สิบชนิดในมือ ความที่มากประสบการณ์แค่เห็นปากแผลก็รู้ได้ทันทีว่างูมีพิษ ทุกคนได้แต่เฝ้าภาวนาให้เจษฎาพรนั้นปลอดภัย โดยเฉพาะกระแตที่เธอร้องห่มร้องไห้จนแทบไม่มีกะจิตกะใจไปทำอะไรทว่าการรักษาผ่านพ้นไปสามวันแล้ว อาการของเจษฎาพรกลับไม่ดีขึ้นและดูเหมือนจะทรุดลงเสียมากกว่า ย่าใหญ่เองก็รักษาอย่างเต็มที่แล้ว เมื่อเห็นท่าไม่ดีจึงเดินออกมาบอกให้ทุกคนเตรียมตัวเตรียมใจรับกับความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อทุกคนฟังแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เพลงขวัญถึงกับแอบร้องไห้เพราะสงสารเจษฎาพร รวมไปถึงสงสารกระแตด้วย ที่ป่านนี้คงรู้ใจตัวเองแล้วว่าคิดยังไงกับเจษฎาพร“พี่ชัย ไม่สิ พี่เจษฎาพร พี่อย่าเป็นอะไรไปนะ” กระแตเอ่ยเรียกชื่อใหม่ของเจษฎาพรเป็นครั้งแรก ชื่อนี้ย่าใหญ่เปลี่ยนให้ตอนที่เจษฎาพรล้มป่วยเพราะไข้ป่าจนเกือบตาย แต่ก็ฟื้นกลับมาได้นี่นา ครั้งนี้ก็ต้องเหมือนกันสิ“พี่รักเอ็งนะกระแต” เจษฎาพรเปล่งเสียงออกมาจากลำคออย่างยากลำบาก แต่ก็กลัวว่าหากไม่พูดออกไปตอนนี้ก็จะไ
“กะ...ก็ไม่รู้สึกอะไร นอกจากหนักๆ หัว”“นั่นเพราะผมไม่ได้ทำอะไรคุณ”“ละ...แล้วเสื้อผ้าพวกนี้ใครเป็นคนเปลี่ยนให้ฉัน”“ผม”“คุณเหรอ!” คนฟังอุทานออกมาหน้าตาตื่น“ครับ...ก็คุณอ้วกจนเลอะเทอะไปหมด ผมเลยหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้”“งั้นแสดงว่าคุณก็เห็น...เห็น...”“เห็นหมดแล้วครับ อย่าห่วงไปเลย เพราะทรวดทรงองค์เอวคุณเหมือนเด็กยังไม่โตจะตายไป ยั่วอะไรผมไม่ได้หรอก” อชิไหวไหล่ทำเรื่องนี้ให้กลายเป็นเรื่องเล็กเข้าไว้“แล้วคุณขึ้นมานอนบนเตียงฉันได้ยังไง” น้ำเสียงตึงๆ ห้วนๆ ของเพลงขวัญเอ่ยถาม นั่นเพราะชักจะไม่พอใจประโยคที่ได้ยินจากอชิเมื่อครู่เข้าเสียแล้ว เขาว่ารูปร่างเธอมันเหมือนเด็กยังไม่โตอย่างนั้นเหรอ...หน็อยยยยยย“ก็เพราะคุณนั่นแหละที่คว้าตัวผมให้ลงไปนอนด้วย”“ฉันเหรอ” เพลงขวัญชี้นิ้วมาที่ตัวเอง เ
“พออารายยย อาวววมา ฉานนยังไม่มาววววสักหน่อย” เพลงขวัญพยายามยื้อแก้วเหล้าคืนมาจากอชิ แต่ทำไมมือเขาถึงอยู่ไกลอย่างกับมือแม่นาคแบบนี้นะ“ไม่เมาสักหน่อยเลยครับ นั่นเพราะตอนนี้คุณเมาหนักมากแล้วต่างหาก” อชิส่ายหน้าให้คนเมาที่บอกว่าตัวเองไม่เมา“เมียเอ็งเมาขนาดนี้ ข้าว่ารีบพาไปนอนก่อนเถอะ”“จ้ะพี่” อชิเอ่ยรับคำของโต จากนั้นก็พยุงเพลงขวัญกลับมาที่บ้านเพื่อให้เธอนอนพัก โดยคนเมาโวยวายมาตลอดทางว่าไม่เมากระทั่งใกล้ถึงบ้านเพลงขวัญก็อ้วกเอาทุกอย่างที่กินไปออกมาจากท้องจนหมดอชิเห็นแล้วก็สงสารและคงปล่อยให้เพลงขวัญนอนทั้งๆ ที่เสื้อผ้าเลอะเทอะแบบนี้ไม่ได้ จึงไปเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วนำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้เธอ แต่ที่หนักใจคือจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพลงขวัญยังไงนี่สิ“คุณไหม...ไหมตั้งสติหน่อย”“ตั้งสาติแล้ว” คนเมาพูดชัดบ้างไม่ชัดบ้าง“ผมจะถอดเสื้อผ้าตัวที่คุณใส่อยู่ตอนนี้ออกแล้วเอาตัวใหม่มาใส่ให้แทน โอเคนะ”“ม่ายยยโอเค”“แล้วจะให้ผมทำยังไง ไหนคุณบอกม
ทิศทางที่หมูป่าวิ่งหนีไปนั้นคือเหว เจษฎาพรเห็นท่าไม่ดีจึงตั้งใจจะรีบวิ่งไปดักหน้ามันไว้ โดยมีอชิตามมาสมทบ แต่ทั้งสองคนกลับวิ่งเร็วจนแซงเพลงขวัญและกระแตไปเสียแล้วแม้จะงงว่าอชิกับเจษฎาพรมาอยู่กันที่นี่ได้ยังไง แต่ก็ไม่มีเวลาให้ได้ซักถาม เจษฎาพรกระโดดข้ามกิ่งไม้ ต้นไม้อย่างไม่กลัวเจ็บ ส่วนคนไม่ชินทางอย่างอชิและสองสาวก็หาจุดอื่นข้ามแทน และคนที่ถึงตัวหมูป่าได้ก่อนก็ไม่ใช่ใครอื่นทันทีที่จับตัวหมูป่าได้ เจษฎาพรก็ล็อกตัวมันไว้แล้วใช้มีดที่พกมาปักลงไปบนคอของมันเพื่อให้สิ้นใจตายในทันที แม้จะโหดร้ายแต่หมูป่าก็ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป“จับหมูป่าได้มั้ยพี่ชัย” กระแตที่ตามมาสมทบรีบถาม เจษฎาพรที่เวลานี้นั่งหันหลังให้อยู่จึงค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับหลีกทางให้ทั้งสามเห็นว่าตรงหน้าเขามีอะไร“กรี๊ดดด เราจับหมู่ป่าได้จริงๆ ด้วยพี่ไหม” เอ่ยจบกระแตก็กระโดดโลดเต้นไปมา ส่วนเพลงขวัญนั้นดีใจจนเธอยืนค้างเพราะทำอะไรไม่ถูกแล้วนั่นเอง จากที่เหนื่อยๆ เพราะวิ่งไล่หมูป่ามาจู่ๆ ความเหนื่อยนั้นก็หายไปเสียดื้อๆ“ตัวนั้นคือตัวที่ถูกฉันยิงเหรอพี่ชัย” เพล
“หมู่บ้านเรามีข่าวดีเรื่องลูกชายพี่โตแล้ว น่าจะมีงานฉลองสักหน่อยนะ” ดามที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่เอ่ยขึ้น นั่นเพราะทุกครั้งที่มีสมาชิกใหม่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน พวกเขามักจะมีงานเลี้ยงเสมอ“งั้นพวกเราออกไปล่าหมูป่าสักตัวสองตัวดีมั้ย” ชายอีกคนเอ่ยเห็นด้วยกับดาม จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เออออตามกัน ทำให้เช้านี้พวกเขามีเป้าหมายจะออกไปล่าหมูป่าให้ได้สักหนึ่งหรือสองตัว“ฉันขอไปด้วยนะจ้ะพี่ๆ” เสียงของเพลงขวัญที่นั่งฟังอยู่ดังขึ้นเช่นกัน เธอหูผึ่งตั้งแต่แรกที่ได้ยินว่าจะมีการออกไปล่าหมูป่าแล้ว“ไม่ได้” และคนแรกที่ค้านคืออชิ ซึ่งนั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ เธอ ชายหนุ่มส่งสายตาเขียวปัดมาปราม“ผัวเอ็งพูดถูก งานล่าสัตว์มันของพวกผู้ชาย ผู้หญิงอยู่ที่นี่เตรียมของไว้รอแล้วกัน” ดามเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจว่าวันนี้ต้องได้หมูป่าติดมือกลับมาแน่นอน“พี่ดามพูดถูก” อชิเข้าข้างดามทันที“แต่ฉันอยากแก้มือ ไถ่โทษที่ครั้งก่อนทำหมูป่าหลุด
อชิกำลังมอบจูบแรกให้เธอ จูบที่เกิดขึ้นจากความตั้งใจของชายหนุ่มเพื่อปิดคำกล่าวหาเรื่องที่เธอคิดว่าเขานั้นเป็นเกย์ แต่จูบนี้ก็แฝงไว้ซึ่งความรู้สึกบางอย่างที่มันค่อยๆ เกิดขึ้นกับอชิ ก่อนหน้านี้เขาพยายามปฏิเสธมันมาตลอด แต่สุดท้ายแล้วเขากลับพ่ายแพ้ จะเป็นอะไรไหมหากว่าเขานั้นได้หลงรักภรรยาตามกฎหมายคนนี้เข้าให้เสียแล้ว และต่อให้เธอจะรักจะชอบใครมาก่อนเขาก็ไม่สน เขาจะทำให้เธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวจูบท่ามกลางแสงดาวเกิดขึ้นเนิ่นนาน นานเสียจนเพลงขวัญเกือบหมดลมหายใจ มีบางจังหวะที่อชิเผยอริมฝีปากออกเพื่อให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอด แต่เพียงไม่นานชายหนุ่มก็วกกลับมามอบจูบให้เธอใหม่อีกครั้ง ประสบการณ์จูบครั้งแรกของเพลงขวัญช่างน่าตื่นเต้น เธอเพิ่งรู้ว่าการจูบกันจะให้ความรู้สึกวาบหวามไปทั้งตัวได้อย่างมากมายขนาดนี้ ริมฝีปากและปลายลิ้นของอชิเองก็ร้ายกาจ“เชื่อได้หรือยังว่าผมไม่ได้เป็นเกย์” เมื่อถอนจูบออกเสียงทุ้มก็เอ่ยถามขึ้น ใจจริงอชิไม่อยากหยุดจูบออกด้วยซ้ำ เพราะริมฝีปากนุ่มๆ หวานๆ ของเพลงขวัญมันทำให้เขาหลง“เกย์จูบเก่งก็มี” เพ
คืนแรกของการมีสมาชิกใหม่พลอยทำให้โตนอนไม่หลับตามไปด้วย จนย่าใหญ่ต้องมานอนเป็นเพื่อน เพื่อสอนเรื่องการดูแลเจ้าตัวเล็ก นั่นเพราะตอนนี้แสงจันทร์ต้องพักผ่อนให้มากๆ สองสามวันก็จะได้อยู่ไฟส่วนอีกคู่ที่นอนไม่หลับคือเพลงขวัญและอชิ ที่ต่างนอนกลิ้งไปกลิ้งมากันอยู่บนที่นอนของตัวเอง เพราะภาพเหตุการณ์วันนี้ต่างติดตาพวกเขาอยู่“นอนไม่หลับหรือคุณ”“อื้อ...นึกถึงเรื่องวันนี้แล้วก็กลัวไม่หาย กลัวจนไม่อยากมีลูก”“ไม่ได้” จู่ๆ อชิก็เอ่ยขึ้น แต่เพราะมัวคิดเรื่องอื่นอยู่ เพลงขวัญจึงได้ยินไม่ค่อยชัด“อะไรนะ ตะกี้คุณพูดว่าอะไร”“เปล่า ผมไม่ได้พูดอะไร” คนเผลอพูดรีบแก้ต่างทันที ซึ่งก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรีบแย้งเสียขนาดนั้น“ถ้าผู้ชายท้องได้ก็คงดี”“ผู้ชายเราถ้าหากท้องแทนได้ก็คงทำไปแล้ว”“เฮ้อ! ยาก”“ไหนๆ ก็นอนไม่หลับแบบ