LOGINMahinang nagsalita si Alizee, halos pabulong, at bahagyang naiwas ang tingin niya. Hindi na siya muling tumingin sa lalaki.Sa totoo lang, medyo awkward siya. Noon, hindi niya alam na si Arion pala ang bagong leader. Simple lang ang goal niya noon, makalampas sa internship at maging regular na empleyado. Hanggang ngayon, ganoon pa rin naman ang layunin niya.Pero hindi niya maikakaila, may nadagdag na bagong motibasyon sa puso niya.Gusto niyang mapansin ni Arion. Gusto niyang makita nito ang kakayahan niya at kilalanin ang effort niya sa trabaho.Bahagyang kinagat ni Alizee ang ibabang labi. Unti-unting naging seryoso ang tingin niya. Lumapit siya sa kanya, hindi dahil sa pagkakataon, kundi dahil may malinaw siyang intensyon.Pagbalik mula sa City, parang muling napuno ng gasolina si Alizee. Bumalik ang sigla niya, mas determinado kaysa dati, na parang nag-reset ang buong sistema niya.Ngayong araw ang lipat-bahay niya. Maaga pa lang, nag-message na si Oliven para sabihing paparating
May kakaibang lamlam ang mga mata ni Arion, yung tipong mata ng taong sanay masilayan, pero bihirang lapitan. Nakasuot siya ng itim na long-sleeved shirt na maayos na nakasuksok sa tuwid na slacks. Diretso ang tindig, pulido ang dating. Nang marinig niya ang tanong ni Alizee, bahagya lang niyang tinaas ang talukap ng mata.“Passing by,” sagot niya, kaswal ang tono, parang totoong napadaan lang.Napapisil si Alizee sa labi. Mahigpit ang hawak niya sa baso ng tubig, pero hindi na siya nagsalita pa. Sa loob-loob niya, may bahagyang pagkulo. Halata namang hindi lang siya basta napadaan, malinaw sa isip ni Alizee na andito lang siya para manood, para makita kung mapapahiya siya.Naalala niya pa rin ang malamig at walang-pakialam na itsura nito kahapon.Napatingin din ang nanay niya kay Arion, saglit na pinagmasdan, parang may gustong sabihin pero piniling manahimik.“Ang galing mo today, Ate!” masiglang sabi ng kapatid niyang si Xiello, sabay palakpak. Buong-buo ang suporta.Bagong pasok l
Tinitigan ni Arion ang laman ng chat box. Hindi niya napigilang umangat ang sulok ng labi niya, parang may kung anong nakakatawa.Samantala, nakakunot ang noo ni Alizee. Kita sa mukha niya ang lungkot at pag-aalala. Napabuntong-hininga siya, saka muling nag-type gamit ang dulo ng daliri.[Kung gano’n… puwede bang baguhin ko muna ang strategy? Magpalit ng outsourcing company?]Halos agad ang sagot.Mr. Ramirez: [Ikaw ang mag-aabono?]Napako ang tingin ni Alizee sa screen. Sa totoo lang, matagal na niyang iniisip ’yon. Aprubado na ang budget ng event, at kung magpapalit siya ng supplier sa huling minuto, siguradong lalagpas sa gastos. Ibig sabihin, may kailangang sumalo.Mariin niyang kinagat ang labi, saka dahan-dahang nag-reply.[Oo.]Pagkatapos mabasa ang sagot niya, basta na lang iniwan ni Arion ang cellphone sa mesa. Nakatitig siya sa computer screen pero halatang wala roon ang isip niya.Ilang sandali pa, napatawa siya, isang maikling, pilit na tawa. Sa totoo lang, alam na niya an
Umalingawngaw sa maluwang na hall ang tunog ng yelong hinahalo sa inumin. Sa sandaling iyon, biglang namula ang tenga ni Alizee at tuluyang bumagsak ang maingat niyang composure.Parang narinig niya ang boses ni Arion.Napalingon siya agad, naghanap sa paligid. Pero walang bakas ng lalaki. Halos wala ring tao sa buong mall hall, kaya lalong naging malinaw at matalim sa pandinig niya ang boses na iyon.Sa tapat niya, nakataas ang cellphone ng intern, ngunit nagyelo ang ngiti sa mukha nito. “Y-your microphone…”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Alizee. Mabilis niyang kinapa ang cellphone sa bulsa, pero dahil sa sobrang nerbiyos, dumulas pa ito mula sa mga daliri niya. Sa maliwanag na screen, kumikislap pa rin ang icon ng microphone.Gusto na lang niyang maglaho. ‘Pwede bang lamunin na lang ako ng lupa?’Sa ilalim ng titig ng intern, tahimik niyang pinatay ang mic, saka yumuko at mabilis na naglakad palayo na parang walang nangyari.Sa loob ng meeting, sumabog ang chat, halo-halong reaksyon
Magalang na itinuro ni Jieyan ang bakanteng upuan sa tabi ni Alizee. “Pwede ba akong umupo rito?”Agad tumayo si Alizee at ibinigay ang puwesto. Maingat na inayos ni Jieyan ang laylayan ng palda bago umupo nang maayos. Sa totoo lang, hindi rin niya alam kung ano ba talaga ang dapat niyang gawin, siya mismo ang nagsabi ng mga salitang masakit, at siya rin ang gumawa ng gulo.“Teka,” sabi niya habang itinataas ang tingin sa lalaking kaharap nila. “Sino naman ito?”Hindi nagsalita si Oliven. Tahimik lang niyang binanlawan muli ang pinggan at chopsticks, saka nagbuhos ng isang basong maligamgam na tubig at marahang itinulak papunta kay Jieyan.“Kaibigan ko po,” sagot ni Alizee na may bahagyang ngiti, lumitaw ang dalawang cute niyang tiger teeth. Kita sa mga mata niya ang pilit na pagiging kalmado.Hindi na nagtanong pa si Jieyan. Tahimik na natapos ang hapunan, may kaunting awkwardness sa hangin. Buong oras, halos hindi man lang tumingala si Oliven, kahit pa may isang napakagandang babae
Hindi sinagot ni Arion ang tanong ni Alizee. Tahimik lang siyang naglakad palabas, diretso ang hakbang na parang may dinadalang mabigat na isip. Nadaanan niya ang opisina ng presidente nang hindi man lang tumigil, hanggang sa marating nila ang pintuan papunta sa rooftop. Isa-isa silang pumasok, at doon lang siya huminto.Lumingon si Arion at tumingin sa kanya.“Ano sa tingin mo sa lugar na ’to?” tanong niya, isang kamay nasa bulsa, ang likod nakasandal sa pader. Ang tingin niya’y diretso sa pisngi ni Alizee, mabigat at hindi mabasa.Natigilan si Alizee. Ilang segundo siyang walang masabi bago tumango nang mariin.“Gusto ko rito,” sabi ni Arion, lumipat ng puwesto at ipinatong ang dalawang kamay sa rail ng terrace. “Dito, kita mo ang buong Bulacan. Maliit ang mundo kapag nasa taas ka.”Napakunot ang noo ni Alizee. “Ikaw na ganyan ka ka-strong… kailangan mo pa ring umakyat dito para maglabas ng emosyon?”Kahit nakatalikod si Arion, ramdam ang lamig ng aura niya. Saglit na tumahimik ang







