Novels by Boraine

Pagkauwi ni Anton sa bahay nila, agad siyang sinalubong ni Sally. Suot pa nito ang apron, halatang galing sa kusina. Nakangiti ito nang makita siya, ngunit mabilis ding nagbago ang ekspresyon nang mapansin niyang mag-isa lang si Anton.“Wala si Sofia?” agad na tanong ni Sally, sabay lingon sa labas, umaasang may isa pang sasakyan na susunod. Nang makitang wala, unti-unting bumagsak ang kanyang mga balikat.Umiling si Anton habang inaabot ang suitcase at inilapag iyon sa gilid ng sofa. “Wala. Hindi ko siya nakita buong araw,” pagsisinungaling niya. Hindi niya malaman kung bakit hindi niya sinabi ang totoo kay Sally, pero sa tuwing iniisip niya ang nangyari kanina, ang paglapit ng lalaki kay Sofia ay gusto niya nalang muna na siya ang nakakalaam no’n para malaman muna kung ano ang relasyon ni Sofia sa lalaki.“Malapit nang mag-isang linggo, Anton. Hindi pa rin siya pumupunta rito.” Napalungkot ang mukha ni Sally habang naglalakad papunta sa sala, iniupo ang sarili sa sofa. “Sa tuwing d

Isang linggo ang lumipas matapos ang huli nilang pagsasama ni Anton, at pag-uwi niya galing sa Singapore. Apat na araw narin siyang pumapasok sa trabaho. Isa siyang journalist sa kilalang News company sa bansa, at dahil matagal na siya sa kumpanya isa narin siya sa pinagkakatiwalaan na ipadala sa kahit saang bansa para sumulat ng report. “Sofia, may mga OJT students tayo, nakalimutan ko sabihin kahapon na ikaw ang ginawang supervisor nila. Tatlo sila.” Lumapit ang kasamahan niyang si Kate at binalita iyon. Tumayo naman si Sofia, tinignan si Kate na para bang sinisigurado kung nagsasabi ito ng totoo. Naisip niya na baka ayaw lang ni Kate o ng iba mag-surpervise kaya sa kanya ibinato na hindi alam ng superior. Pero si Kate, tinaas ang dalawang kamay. “Hey, totoo ang sinabi ko, okay? Just look at the announcement. Akala ko titignan mo kagabi, pero nakita kong hindi ka nakapag-seen kaya as your little friend naisip ko na ngayon ko nalang sasabihin sa persona,” paliwanag ni Kate. Kaag

Hindi agad nakasagot si Sofia. Ang mga salitang binitawan ni Anton ay umalingawngaw sa isip niya, parang mga tunog na pilit niyang gustong burahin. Hindi siya makatingin sa kanya. Saglit siyang natahimik, huminga nang malalim, at bago pa makapagsalita, binuksan na niya ang pinto ng kotse.“Enough, Anton,” mahina niyang sabi, halos pabulong, saka lumabas.Hindi siya pinigilan ni Anton. Tinitigan lang niya ito habang lumalayo. Walang galaw, walang salita. Alam niyang anumang sabihin niya ay wala nang saysay sa mga sandaling iyon. Si Sofia naman ay mabilis na naglakad, tinawag ang unang taxi na dumaan at agad sumakay. Ngunit nang sumilip siya sa salamin, nakita niya ang kotse ni Anton sa likod, malayo, ngunit nakasunod.Pagdating niya sa tapat ng condo building, agad siyang nagbayad at bumaba. Nasa likuran pa rin ang kotse ni Anton, nakaparada lang. Hindi siya lumingon. Diretso siyang pumasok sa lobby, nag-swipe ng access card, at dumiretso sa elevator.Sa loob ng elevator, napahawak siy

Hindi agad nakapagsalita si Sofia; nakatingin lang siya kay Anton. Marahang hinawakan ni Anton ang dalawa niyang kamay at bahagyang hinalikan ang likod nito. Ngunit agad din iyong binawi ni Sofia nang mapagtanto niya na muli na naman silang lumampas sa hangganan.“Aalis na ako,” mahinahon ngunit mariing sabi niya. Binuksan niya ang pintuan ng kotse at mabilis na tumakbo palayo.Mabilis ang tibok ng puso ni Sofia, ngunit hindi niya na iyon ininda. Ang tanging gusto niya ay makalayo kay Anton. Huli na para magsisi, nagawa na naman niya ang pagkakamaling pilit niyang iniiwasan.“Ang tanga mo, Sofia…” mahina niyang bulong habang patuloy sa pagtakbo.Pagdating niya sa bahay, agad niyang nakita ang mama niya sa hardin, kausap ang isang kasambahay. Napahinto siya. Sa tuwing nakikita niya si Sally, bumabalik ang bigat ng mga kasalanan at lihim na pilit niyang itinatago.“Sofia, anak! Nandiyan ka pala! Akala ko umalis ka, nag-jogging ka lang pala,” masayang bati ni Sally, sabay abot ng baso ng

“Alam kong hindi mo rin ako kayang tiisin,” bulong ni Anton kay Sofia habang hinahalikan nito ang butas ng tainga ng dalaga. Napapikit si Sofia, maliit na ungol ang lumabas mula sa bibig niya. Kahit pilit niya paring itinulak si Anton palayo sa kanya ay hindi niya tuloyang magawa dahil mas lalo siyang nanghihina. “Anton…please, stop…” mahinang sabi ni Sofia. Ngunit dahil sa narinig na ungol mula sa kanya, mas lalong ginanahan si Anton. Bumaba ang halik niya sa leeg ni Sofia, mapusok hanggang sa mamula ito. Tumingin siya kay Sofia na puno ng pagnanasa ang mata. “Sofia…I want you,” mahinang bulong niya. Si Sofia naman ay tuloyan naring sumuko, nanginginig ang kamay niya. Kahit anong pigil niya, tama si Anton. Hindi niya kayang tiisin ang lalaki. “This is not right—”Hindi natapos ang sasabihin niya nang hinalikan siya nang mapusok ni Anton. Dahil sa naramdamang init ni Anton, mabilis niyang hinubad ang damit pang-itaas ni Sofia. Nagulat siya nang walang suot na bra si Sofia, at da

Nang matapos ang kasiyahan kagabi, at nagsi-uwian na ang mga bisita, kaagad ding umakyat si Sofia sa kanyang silid para makapagpahinga, hindi niya na nakausap pa muli ang ina at si Anton. Kinabukasan, madaling-araw pa lang ay gising na si Sofia. Sa labas ng bintana ng kanyang silid, mabagal na gumigising ang paligid, ang mga ibong nag-aawitan, ang malamig na hangin na dumadampi sa balat. Nakasuot siya ng simpleng jogging pants at kulay abong sweatshirt. Gusto niyang makalabas, kahit saglit. Sa loob ng bahay ay parang hindi siya makahinga, bawat sulok ay may alaala ng kagabi, bawat ingay ay tila paalala ng kasalanan.Pagbukas niya ng gate, saglit siyang napahinto.Si Anton ay naroon, nakasuot din ng pang-jogging, earphones sa leeg, at hawak ang bote ng tubig. Tila nagulat din ito nang makita siya, ngunit agad ring binawi ang reaksyon, nagpakawala ng mahinang ngiti.“Maaga ka ah,” sabi ni Anton, kalmado ang boses, pero may bahid ng pag-aalangan. “Magjo-jogging ka rin?”Hindi sumagot si

Bahagyang kumunot ang noo ni Alizee. Iniangat niya ang kamay at pinisil ang namamagang sentido, pakiramdam niya’y parang nababalutan ng manipis na ulap ang paningin niya, malabo at mabigat.“Mr. Ramirez…” paos niyang sabi, pilit inaayos ang hininga. “Wala naman akong ginawang ikakainis mo, ‘di ba? Nagkataon lang na nagkita tayo rito. I swear, hindi kita sinundan.” Sunod-sunod ang lumabas na salita, hanggang sa lalo siyang hilo. Napapikit siya ulit, kunwaring natutulog para hindi na magsalita pa.May pagitan ang upuan nilang dalawa. Makalipas ang ilang segundo, saka lang niya naalala ang nangyari, hinila siya ng dalawang lalaking may makukulay na buhok kanina. Akala niya panaginip lang ‘yon, pero ngayon, malinaw na hindi pala.Bigla siyang nagsalita, mas malakas kaysa sa inaasahan niya. Umalingawngaw ang boses niya sa loob ng tahimik na sasakyan. Pero ang lalaking katabi niya, walang reaksiyon.Tuwid ang upo ni Arion. Mula sa kinauupuan ni Alizee, ang tanging nakikita niya ay ang malin

Pagsara ni Alizee ng pinto ng private room, isinandal niya ang likod sa panel at huminga nang malalim. Ramdam niya ang mabilis na tibok ng dibdib niya, parang hindi pa rin kumakalma ang emosyon.“Buti na lang, maaga akong nakalabas,” bulong niya sa sarili habang marahang tinatapik ang dibdib, pilit pinapakalma ang sarili.Biglang tumunog ang cellphone sa palad niya. Pagtingin niya sa screen, mensahe pala iyon mula kay Oliven, dumating na raw ito pero hindi siya makita. Yumuko si Alizee at mabilis na nag-type ng reply, saka bumalik sa private room na sila ang nag-book.‘Trabaho sa weekend? Dream on.’ Sa isip niya.Talagang pare-pareho lang ang mga boss kahit saan, pare-parehong nakakainis.Pagbukas niya ng pinto ng kwarto, agad siyang sinalubong ni Oliven. “Ali, kanina pa kita hinihintay. Saan ka ba napunta?” reklamo nito, halatang badtrip.“Sorry,” sagot ni Alizee habang umuupo. “Nahuli ako ng brain-damaged kong boss habang nag-e-enjoy. Na-delay lang.”Nagkatinginan sina Jenny at Oliv

May bakas pa ng unan sa pisngi ni Alizee nang magising siya. Paos ang boses niya at halatang antok pa, kaya hindi niya agad napansin ang pagbabago sa paligid.Nang mapansin ni Arion na papasok siya sa elevator, tahimik itong umatras ng isang hakbang. Isinuksok niya ang isang kamay sa bulsa, malamig ang mukha, at maikling tumugon, “Hmm.”Pagkasabi niya noon, parang biglang bumaba ang temperatura sa loob ng elevator. Kinilabutan si Alizee, bahagyang napayakap sa sarili, at hindi na naglakas-loob na lingunin ang taong nasa likod niya.Dahil hindi siya nakapindot ng floor, kusa nang bumaba ang elevator hanggang parking lot. Wala siyang nagawa kundi sundan si Arion palabas.Pagdating doon, huminto si Alizee, huminga nang malalim, at bahagyang ibinaba ang tono ng boses. Gusto pa sana niyang magsalita.Ngunit bago pa man siya makapagsimula, itinaas ni Arion ang mga mata niya. Malayo at walang emosyon ang tingin. “Huwag kang humarang,” malamig niyang sabi, sabay iwas, ni hindi man lang siya b

Bahagyang ngumiti si Arion, pero malamig ang ngiting iyon, parang pilit lang. “Iyon pala ang pinasok mong deal,” sabi niya, mababa ang boses ngunit ramdam ang galit na pinipigil. Parang isang maling salita na lang at sasabog na siya.Nakunot ang noo ni Alizee, hindi niya maintindihan kung bakit ganoon ang reaksyon nito. Para sa kanya, malinaw naman ang usapan, pareho lang silang kukuha ng kailangan nila. “Huwag kang mag-alala,” mahinahon niyang sagot. “Alam kong may gusto ka nang iba. Ang papel ko lang ay tulungan kang harapin ang pamilya mo. Hindi mo kailangang isipin ang mararamdaman ko.”Huminga siya nang malalim at itinuloy, mas buo na ang boses. “Hindi rin ako makikialam sa relasyon mo. After all, agreement couple lang tayo.”Sa kabilang panig, umusog si Arion. Inunat niya ang mahahabang binti, pinagkrus ang mga kamay sa harap ng dibdib, at bahagyang pumikit ang mga mata, matalim, malamig, at walang bakas ng emosyon. Hindi siya nagsalita.“Ali, okay ka lang ba?” hindi na nakatiis

Mahinang nagsalita si Alizee, halos pabulong, at bahagyang naiwas ang tingin niya. Hindi na siya muling tumingin sa lalaki.Sa totoo lang, medyo awkward siya. Noon, hindi niya alam na si Arion pala ang bagong leader. Simple lang ang goal niya noon, makalampas sa internship at maging regular na empleyado. Hanggang ngayon, ganoon pa rin naman ang layunin niya.Pero hindi niya maikakaila, may nadagdag na bagong motibasyon sa puso niya.Gusto niyang mapansin ni Arion. Gusto niyang makita nito ang kakayahan niya at kilalanin ang effort niya sa trabaho.Bahagyang kinagat ni Alizee ang ibabang labi. Unti-unting naging seryoso ang tingin niya. Lumapit siya sa kanya, hindi dahil sa pagkakataon, kundi dahil may malinaw siyang intensyon.Pagbalik mula sa City, parang muling napuno ng gasolina si Alizee. Bumalik ang sigla niya, mas determinado kaysa dati, na parang nag-reset ang buong sistema niya.Ngayong araw ang lipat-bahay niya. Maaga pa lang, nag-message na si Oliven para sabihing paparating

May kakaibang lamlam ang mga mata ni Arion, yung tipong mata ng taong sanay masilayan, pero bihirang lapitan. Nakasuot siya ng itim na long-sleeved shirt na maayos na nakasuksok sa tuwid na slacks. Diretso ang tindig, pulido ang dating. Nang marinig niya ang tanong ni Alizee, bahagya lang niyang tinaas ang talukap ng mata.“Passing by,” sagot niya, kaswal ang tono, parang totoong napadaan lang.Napapisil si Alizee sa labi. Mahigpit ang hawak niya sa baso ng tubig, pero hindi na siya nagsalita pa. Sa loob-loob niya, may bahagyang pagkulo. Halata namang hindi lang siya basta napadaan, malinaw sa isip ni Alizee na andito lang siya para manood, para makita kung mapapahiya siya.Naalala niya pa rin ang malamig at walang-pakialam na itsura nito kahapon.Napatingin din ang nanay niya kay Arion, saglit na pinagmasdan, parang may gustong sabihin pero piniling manahimik.“Ang galing mo today, Ate!” masiglang sabi ng kapatid niyang si Xiello, sabay palakpak. Buong-buo ang suporta.Bagong pasok l