Share

บทที่ 8 Forget me not

last update Last Updated: 2025-04-19 05:15:29

เป็นผมเองที่เป็นคนแอดเพื่อนเธอไปในชื่อเฟสบุ๊ค Forget me not เอาจริงๆผมก็คิดถึงเธอนะ ยังอยากเป็นเพื่อนกับเธออยู่ อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ทำอะไรอยู่ อยู่กับใคร สบายดีไหม ถ้าในประเทศไทยเฟสบุ๊คนี้จะไม่มีใครรู้ว่าเป็นผม เพราะผมพึ่งสมัครเฟสนี้ใหม่ไม่นานมานี้นี่เอง ส่วนมากก็จะเป็นคนที่อยู่มหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ ไม่ก็คนรู้จักที่ติดตามผม เพื่อนในเฟสผมมีอยู่ไม่กี่สิบคนและหนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนของผมคือ สายป่าน

ที่ผมตัดสินใจแอดเฟสเธอไป ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าเธอจะรับแอดผม เพราะสายป่านเป็นคนไม่รับแอดเพื่อนใครมั่วๆ เหมือนอย่างกับผม

มหาวิทยาลัย

ฉันกับสีน้ำกำลังเดินเข้าไปตึกคณะบริหารก็เจอกับเพื่อนๆทั้ง 3 คนนั่งรอกันอยู่แล้ว

" ไงจ๊ะชะนี 2 ตัว " ปีเอ่ยทักทายฉันกับสีน้ำก่อนใครๆ

" อ๊ะ " ฉันวางถุงแซนวิชลงบนโต๊ะซึ่งมีแซนวิชอยู่ 5 อัน ฉันทำเพื่อมาแบ่งเพื่อนๆคนละชิ้น

" อะไรอ่ะ " โรสพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบถุงออกมาดูว่าข้างในคืออะไร

" ว้าววว แซนวิช " โรสพูดพร้อมหยิบแซนวิชออกมา 1 อัน

" ฉันทำมาแบ่งทุกคนน่ะ หยิบไปคนละอันสิ " ฉันพูดจบเพื่อนๆก็รีบหยิบแซนวิชไปคนละอันทันที

" อร่อยมาก สายป่านทำเองเหรอ " เลย์ที่กำลังเคี้ยวแซนวิชอยู่ในปากถามขึ้น

" ใช่ อร่อยก็กินเยอะๆ นะ ^^ " ฉันยิ้มพร้อมกับหยิบของตัวเองขึ้นมากินบ้าง

" ทำอาหารเป็นเหรอ " โรสที่เคี้ยวแซนวิชอยู่ในปากเหมือนกันถามฉันด้วยอีกคน

" ทำเก่ง และอร่อยมากกกก " เป็นสีน้ำที่ตอบแทนฉันไป

" สุดยอด ใครได้ชะนีคนนี้เป็นแฟนรับรองโชคดี " ปีพูดขึ้นพร้อมยิ้มออกมา

ใครได้ฉันเป็นแฟนแล้วจะโชคดีงั้นเหรอ ไม่จริงมั้ง ฉันเคยทำอาหารเช้าไปให้คนคนหนึ่งที่โรงเรียนบ่อยๆ จนอยู่มาวันหนึ่งเขาก็เริ่มเบื่ออาหารเช้าของฉัน แล้วก็ไปกินอาหารเช้ากับคนอื่นแทนเรียบร้อยแล้ว

.......................................................

ย้อนอดีต

ม.3/1

" มังกร ป่านทำข้าวเช้ามาให้ " ฉันยกปิ่นโตลายการ์ตูนโดเรม่อนขึ้นให้มังกรดูว่าฉันทำอาหารมาให้

" ทำเองเหรอ " มังกรเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

" ใช่ๆ ลองชิมดูสิ " ฉันรีบเปิดปิ่นโตออกก็พบว่าเป็นข้าวผัดพิเศษใส่ไข่เจียวรูปหัวใจ ทำเอามาให้มังกรโดยเฉพาะ จนคนที่เห็นข้าวในปิ่นโตมองหน้าฉัน แล้วก็ก้มลงหยิบช้อนขึ้นมาจักไข่เจียวรูปหัวใจจนเละแล้วตักมันเข้าปากไปทันที

" อร่อยไหม " ฉันที่ไม่ได้คิดอะไรมากกับท่าทางเอาช้อนจักรูปหัวใจจนเละ แต่กลับสนใจว่าอาหารที่ฉันทำจะถูกปากคนตรงหน้าหรือเปล่า

" พอได้ " มังกรพยักหน้าตอบรับพร้อมตักข้าวผัดเข้าปากกินไปเรื่อยๆ ฉันที่มองเขากินอาหารของฉันที่ทำให้ ก็มีความสุขขึ้นมาเอาดื้อๆ

" ทำไมทำอาหารเป็นล่ะ " มังกรที่เคี้ยวข้าวผัดอยู่เงยหน้าขึ้นมาถามฉัน

" แม่สอนน่ะ แม่บอกว่าอยากมัดใจใครก็ทำอาหารอร่อยๆให้เขาทาน :) " ฉันบอกมังกร พร้อมส่งยิ้มตอบกลับมังกรไปพร้อมกับทำสายตาปิ๊งๆใส่เขา

ม.6/1

" มังกร ข้าวเช้า " ฉันถือปิ่นโตโดเรม่อนที่ใส่อาหารมาให้มังกรตามเดิมที่เคยทำตั้งแต่ ม.3

" ไม่ละ จะไปกินกับเพื่อน " มังกรตอบพร้อมกลับเดินออกไปจากห้องเรียนทันที

" มังกร วันนี้ทำข้าวผัดไข่ของโปรดมังกรมาให้ด้วยนะ " ฉันเอาปิ่นโตเดเรม่อนมาวางไว้ที่โต๊ะเรียนของมังกร

" ฉันกินที่บ้านมาแล้ว "

มังกรเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ และไม่รับข้าวที่ฉันทำมาให้จนผ่านไป 2 สัปดาห์ ตั้งแต่วันนั้นมาฉันก็หยุดทำข้าวมาให้มังกรอีกเลย ทำไปก็เอามากินเองจะทำไปทำไม -..-

...................................................

ฉันที่ตอนนี้เริ่มคิดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้งก็เริ่มสะบัดหัวทิ้งความคิดนี้ออกจากหัวสมองทันที

" เป็นอะไรน่ะ คิดถึงใครอยู่เหรอ " เลย์ที่เห็นฉันนั่งเงียบตาลอยไปสักพักก่อนจะสะบัดหัวเลย์จึงถามฉันขึ้น

" ไม่มีอะไร " ฉันตอบกลับไปพร้อมกับกินแซนวิชในมือต่อ

" มังกรเหรอ " เป็นสีน้ำที่รู้ใจฉันมากที่สุดถามขึ้น

" ใครอ่ะ " เป็นปีที่กระดี๊กระด๊าถามสีน้ำพร้อมมองฉันกับสีน้ำสลับกันไปมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

" แฟนสายป่านเหรอ " เป็นโรสที่ถามคำนี้ขึ้น

ฉันที่ได้ยินคำว่าแฟนจากโรสถึงกับสะอึกขึ้นมาทันที

" ไม่ใช่ๆ เพื่อนสนิทสายป่านสมัยเรียนมัธยมน่ะ " เป็นสีน้ำที่ตอบแทนฉันเมื่อเห็นท่าทางเพื่อนของตัวเองไม่ค่อยดีนัก

" อ่อ " ทุกคนพยักหน้ารับทราบ แล้วกินแซนวิชกันต่อ

ตั้งแต่วันปัจฉิมนิเทศ สีน้ำก็พยายามถามฉันว่ามังกรไปไหน ฉันก็ได้แต่ส่ายหน้า เพราะฉันก็ไม่รู้จริงๆว่ามังกรไปไหน ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้ข่าวคราวมังกรอีกเลย และฉันก็ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากติดต่อเขา และก็บล็อคเขาทุกช่องทางไปแล้ว สีน้ำเคยเอาเฟสบุ๊คกับไอจีเก่าของมังกรให้ฉันดูก็พบว่าเขาได้ปิดมันไปเรียบร้อยแล้ว มังกรเองก็คงจะเหมือนกันกับฉันที่ไม่อยากติดต่อ และไม่อยากรับรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่เหมือนกัน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า   บทที่ 54 พิธีแต่งงาน+คลอดลูกแฝด The End

    1 ปีผ่านไปวิลล่าริมทะเลส่วนตัว พิธีแต่งงานจัดขึ้นตอนเช้าตรู่แสงแดดสีทองอ่อนๆ ละเลียดผิวทะเล ดอกไม้สีขาว – ชมพูพาสเทลประดับเต็มพื้นที่ เสียงคลื่นซัดเบาๆ เป็นเพลงกล่อมความรักที่ไม่ต้องการเครื่องดนตรีใดสายป่านสวมชุดเจ้าสาวคลุมไหล่ซีทรู ท้องนูนออกเล็กน้อยใต้ผ้าชีฟองบาง เธอเดินเข้ามาพร้อมพ่อของมังกรที่จับมือเธอมั่นราวกับเป็นลูกสาวแท้ๆแขกทั้งงานยิ้มอย่างซาบซึ้ง เพราะไม่มีใครไม่รู้ว่าเธอผ่านอะไรมาก่อนจะมายืนตรงนี้“ยินดีต้อนรับเจ้าสาวของเรา…และเจ้าตัวเล็กอีกสองคนด้วยนะ” เสียงพ่อของมังกรกระซิบเบาๆ ด้วยรอยยิ้มหน้าพิธีแต่งงาน – มังกรรออยู่ในชุดสูทสีเทาอ่อนเมื่อสายป่านเดินมาถึง มังกรยื่นมือออกไปดวงตาเขาไม่ได้มองแค่ชุดเจ้าสาว แต่เหมือนมองเห็นชีวิตทั้งชีวิตในผู้หญิงตรงหน้า“มาช้าจัง…รอจนใจจะขาด” มังกรกระซิบเบาๆ ขณะจับมือเธอเอาไว้แน่น“ก็ไม่ได้หายไปก่อนงานแล้วกัน” สายป่านยิ้มขำ ขยิบตาให้นิดๆพิธีเริ่มขึ้นเสียงสงฆ์สวดเบาๆ เสียงคลื่นกล่อมโลกให้เงียบสงบ เมื่อถึงช่วงสวมแหวน มังกรสวมแหวนทองคำเกลี้ยงฝังเพชรเม็ดเล็กให้เธอก่อนจะก้มลงจูบมือเธออย่างอ่อนโยน“นี่คือคำสัญญา…ว่าต่อให้เธอมีฉัน สามี ลูกอีกสอ

  • Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า   บทที่ 53 พิธีหมั้น

    หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปสายป่านนั่งจิบชาช้าๆ บนโซฟาหลุยส์สีขาวข้างตัวคือมังกร ส่วนตรงข้าม…คือพ่อของเขาและที่วางอยู่บนโต๊ะ ไม่ใช่ของธรรมดา แต่เป็น “ถาดผ้ากำมะหยี่แดง” ที่วางเครื่องประดับทองแบบไทยไว้เรียบร้อย“คะ…คะคุณพ่อ?” สายป่านหน้าเหวอเมื่อเห็นของตรงหน้า“พ่อ!” “นี่มันอะไรกันครับ?” มังกรพูดเสียงต่ำ พ่อของเขาวางถ้วยชาลง“ของรับขวัญว่าที่ลูกสะใภ้…จะช้าไปหน่อยก็เพราะจัดแบบดั้งเดิมน่ะนะ”“แต่พอเห็นเธอใส่แหวนแล้ว พ่อก็รู้ว่ายังไงเธอก็ไม่หนีไปไหน”สายป่านพูดไม่ออก มังกรก็หน้าแดงถึงใบหู“พ่อ พวกผมยังไม่ได้คุยกันเรื่อง…หมั้นหมายอะไรแบบนี้เลยครับ”“งั้นก็ถือว่าเริ่มคุยวันนี้”“จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” พ่อยิ้ม สายป่านหันมามองมังกร หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าโดนขอแต่งงานเสียอีก นี่มันคือระดับ “ครอบครัวเห็นชอบแล้ว รอแต่เธอจะตอบตกลง”“ป่าน…” มังกรจับมือเธอแน่นขึ้น “ถ้ามันเร็วไป…เราค่อย ๆ คุยกันได้นะ”สายป่านก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ พูดเสียงเบา“เร็ว…แต่มันไม่ผิดหรอกนะ”“เพราะฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ในเมื่อทั้งใจมันก็อยู่ที่นายหมดแล้ว”“งั้นจะหมั้นเลยไหม?” พ่อพูดขัดแบบตรงๆมังกรหัวเราะออกมาเบา ๆ“พ่อใ

  • Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า   บทที่ 52 นายแน่ใจเหรอว่าเลือกฉันแล้ว

    นิทรรศการศิลปะริมทะเล – คืนวันถัดมาสายป่านมาถึงก่อน โดยไม่รู้ว่ามังกรก็ตามมาเงียบๆเฮียสีฝุ่นยืนรออยู่หน้าแกลเลอรี่เล็กๆ“ดีใจที่ป่านมา”“นี่เป็นงานที่ฉันวาดจากความรู้สึกที่มีต่อ…คนคนหนึ่ง” เฮียสีฝุ่นบอกพร้อมกับมองไปที่ภาพวาดสายป่านมองภาพเขียนสีน้ำมันสีฟ้าเทา หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงผมยาวหันหลังมองทะเล“หนู…ไม่เคยรู้ว่าเฮียรักหนูขนาดนี้เลย” สายป่านพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“รู้ตอนนี้ก็สายไปใช่ไหม?” เฮียสีฝุ่นถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วสายป่านพยักหน้าเบาๆ“ขอโทษนะคะ” สายป่านขอโทษเฮียสีฝุ่นอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกครับป่าน…”“อย่างน้อยเฮียก็ได้บอก…ก่อนจะเสียเธอไปจริงๆ”เสียงฝีเท้าเบาๆ เดินเข้ามาข้างหลังมังกรปรากฏตัวขึ้น พร้อมจับมือสายป่านอย่างไม่ต้องถาม“ขอบคุณที่เข้าใจนะครับเฮีย”“แต่จากนี้…สายป่านคือของผมคนเดียว”...รีสอร์ต – กลางคืนมังกรนั่งกอดอกอยู่ปลายเตียง สายป่านเดินเข้ามาโยนกระเป๋าแล้วมองหน้าเขา“อะไรอีกล่ะ?” สายป่านถามคนขี้หึง“ใครใช้ให้เธอสวยขนาดนั้นตอนเดินดูรูปเขา?” มังกรพูดหน้าบึ้งตึง“หา?!” สายป่านตกใจกับคำพูดมังกรเลย“ยิ้มให้เขาขนาดนั้น ถ้าเขาขอวาดรูปเธอเปลือย จะยอมไหม?

  • Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า   บทที่ 51 จูบแรก

    ริมทะเลยามค่ำ – หน้ารีสอร์ตหลังเล็กสายป่านนั่งกอดเข่าบนเสื่อผืนบางๆ ที่ปูไว้ มองทะเลสีหม่นสลับประกายจันทร์ข้างตัวเธอมีถังป็อปคอร์นกับเบียร์กระป๋องเย็นๆฝีมือเลือกของมังกรมังกรนั่งเอนหลัง มือข้างหนึ่งยันพื้น อีกข้างถือขวดน้ำอัดลมสายตาเขามองจันทร์แป๊บเดียว แล้วก็หันมองคนข้างๆต่อ“รู้ไหม…เวลามองจันทร์ ฉันไม่รู้สึกอะไร”“แต่เวลามองเธอ ฉันรู้สึกทุกอย่างเลย”สายป่านหันขวับมามอง แก้มขึ้นสีทันที“พูดอะไรอีกแล้ว…”“พูดความจริงไง” มังกรยักคิ้ว“สายป่านตอนอยู่บริษัทก็สวยนะ แต่สายป่านตอนอยู่ทะเล…แม่งน่ารักกว่าน้ำทะเลซะอีก” มังกรพูดจาหยอดสายป่านต่อ“มังกร!” สายป่านโยนป็อปคอร์นใส่หน้ามังกรแบบขำๆมังกรหัวเราะเบาๆ แล้วเอนตัวลงนอนบนเสื่อ“มานี่สิ…นอนดูดาวด้วยกัน” มังกรเอ่ยเรียกสายป่านลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เอนตัวลงข้างๆพวกเขานอนนิ่งข้างกัน ฟังเสียงคลื่นซัดทรายเรื่อยๆมังกรเงียบอยู่ครู่หนึ่ง…ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาทางสายป่าน“ป่าน…”“ฉันไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเลย” มังกรพูด“ทำไมล่ะ?” สายป่านหันหน้าไปถามยิ้มๆ แต่หัวใจดวงน้อยสั่นไหวรอฟังคำพูดจากเขาต่อ“เพราะคืนนี้เธออยู่ข้างฉันโดยไม่มีอะไรคั่นกลาง”

  • Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า   บทที่ 50 ปกป้อง

    ดึกวันนั้น – สายป่านในห้องพักสายป่านนั่งบนพื้นพิงผนัง น้ำตาเอ่อ ข่าวลือเริ่มกระจายวงกว้าง ทั้งพนักงาน ทั้งโซเชียลภายใน เธอไม่แม้แต่กล้าเปิดโทรศัพท์เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆก่อนจะได้ยินเสียงเขา…“ป่าน…ฉันอยู่ข้างนอก” สายป่านลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู มังกรยืนอยู่ในชุดลำลอง มือถือถุงโจ๊กและน้ำอุ่น“ไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ก็ได้…” มังกรยิ้มอ่อน“แค่อยากให้รู้ว่า…เธอไม่ได้อยู่คนเดียว”สายป่านรับของในมือเขา น้ำตาไหลเงียบ ๆ“นาย…ยังเชื่อฉันอยู่ใช่ไหม” สายป่านถามน้ำตาคลอ“มากกว่าที่เธอเชื่อตัวเองตอนนี้ด้วยซ้ำ” มังกรตอบยิ้มๆ“ ฉันแค่แวะมาเยี่ยมฉันต้องรีบไปแล้ว อย่าคิดมากนะ ”“ ฉันเชื่อใจเธอ ฉันรู้จักนิสัยของเธอดีที่สุด ” มังกรลูบหัวสายป่านเบาๆก่อนจะหันหลังเดินออกไป ปล่อยให้สายป่านยืนย้ำพร้อมน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มเนียนของเธอ“ ขอบคุณ ”“ ขอบคุณนะมังกร ”บริษัท MKวันนี้มังกรให้สายป่านลาพักผ่อนเพราะสภาพจิตใจสายป่านแย่เอามากๆ แรกๆสายป่านไม่ยอมแต่เขาก็บังคับเธอให้พักจนได้ มังกรส่งไลน์หาสายป่าน“ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกังวลอะไร ฉันจะจัดการเอง เชื่อใจฉันนะ ”สายป่านเปิดอ่านข้อความพร้อมกับยกยิ้มเล็กน้อยท

  • Forget me not เกลียดนักนายแฟนเก่า   บทที่ 49 วางแผนใส่ร้าย

    กลับมาที่บริษัท ปิ่นเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมมังกร สายป่านยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานกับเอกสารปิ่นเดินตรงเข้ามาหาเธอ“สายป่าน…” ปิ่นส่งยิ้มหวานอย่างมีเลศนัย“นายมังกรบอกว่าเธอเก่ง ฉันก็เลยอยากมาดูให้เห็นกับตา”สายป่านยิ้มตอบ“ขอบคุณค่ะ ฉันก็หวังว่าจะเป็นคนที่คู่ควรกับความไว้ใจของเจ้านายเหมือนกัน”ปิ่นยิ้มค้าง ก่อนจะพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคน“อย่าคิดว่าการที่เขาปกป้องเธอ…แปลว่าเธอจะชนะเกมนี้นะ”สายป่านเงยหน้ามองเธอเต็มตา“ฉันไม่ได้มาเล่นเกม…”“ฉันแค่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากสิ่งที่หัวใจฉันเลือกแล้ว ไปอีก”วันถัดไปบริษัทMK - ห้องประชุมใหญ่วันนี้บริษัทมีประชุมใหญ่ที่มีผู้บริหารเข้าร่วมหลายคน มังกรนั่งหัวโต๊ะ สายป่านนั่งข้างๆ ทำหน้าที่เป็นเลขาบันทึกการประชุมอยู่ดี ๆ “ปิ่น” ก็ปรากฏตัวในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนเธอเดินเข้ามาพร้อมพ่อของเธอที่เป็นที่ปรึกษาบริษัท ซึ่งไม่มีใครกล้าทักท้วงปิ่นยิ้มหวาน“ขอโทษนะคะที่มาสาย…พอดีมีเรื่องอยากเสนอเกี่ยวกับแผนการตลาดชุดใหม่ค่ะ” ปิ่นส่งไฟล์พรีเซนต์ให้เจ้าหน้าที่เปิดขึ้นจอ“และแน่นอน…เกี่ยวข้องกับฝ่ายบัญชีโดยตรงด้วย”สายป่านชะงัก เพราะเห็นชื่อเธอถูกแทรกอยู่ในสไลด์ — ใน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status