เริ่มเขียนเมื่อ 2561
"I can not love anyone." ฉันรักใครไม่ได้หรอก
"If you not okay, I'll stop."
"We will not meet again. So Let me have a moment to remember you forever"
"Please do not stop it" ได้โปรด..อย่าหยุดมันเลยคะ
--------------------
เรียวลิ้นของร่างสูงค่อยๆสอดแทรกเจ้ามาพร้อมรสชาติของไวน์ที่เพิ่งดื่มไป รุ่นพี่มอบจูบที่แสนมึนเมาให้ฉัน ฉันปล่อยให้รุ่นพี่จูบอยู่อย่างนั้นเพราะตัวฉันเองช่างไร้ประสาเรื่องนี้เหลือเกิน ฉันขยำปกเสื้อรุ่นพี่ด้วยความเกรง ยังคงปล่อยให้เขาได้ชิมรสจากริมฝีปากฉันอย่างละเมียดละไม ก่อนที่รุ่นพี่จะยันตัวขึ้นแล้วถอดเสื้อไปกองที่พื้น แสงไฟหลากสีในปาร์ตี้รอบบ้านส่องแสงวับๆแวบๆเข้ามาในห้องกระทบกับร่างกายที่ไร้เสื้อปกคลุมมีนมีเสน่ห์จนน่าเหลือเชื่อ กล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนกำลังดีทำเอาฉันหายใจไม่เป็นจังหวะ..
"ฉันชอบรุ่นพี่นะ~" ฉันเอ่ยเมื่อร่างสูงก้มลงสำรวจต้นคอฉันอย่างเบามือ กลิ่นแอลกฮอล์จางๆยิ่งทำให้ฉันเริ่มสั่นสะท้าน
"ยังไม่ได้รักใช่ไหม~"
"..อ๊ะ~ ตอนนี้ ไม่แน่ใจ~" ฉันตอบรุ่นพี่ที่ถามทั้งๆยังคงสลับฝั่งสำรวจต้นคอฉัน มืออุ่นเขาเริ่มอยู่ไม่สุก เริ่มชอนไชไปใต้ร่มผ้าอย่างเพลิดเพลินแล้วหยุดนิ่งอยู่ที่เนินอกของฉันแล้วละหน้าจากสิ่งที่ทำอยู่ ลมหายใจหอบๆกำลังส่งมาที่ฉัน
"I can not love anyone~ but if you not okay l'll stop it~" ฉันรักใครไม่ได้หรอก แต่ถ้าเธอไม่โอเค..ฉันจะหยุด
"Why?"
"...ฉันตอบไม่ได้~" รุ่นพี่หยุดนิ่งโดยการคร่อมร่างฉันอยู่แบบนี้ เสื้อผ้าที่หลุดหลุ่ยของฉันกับร่างกายที่ไร้เสื้อปกคลุมของรุ่นพี่มันยิ่งย้ำว่า ทุกอย่างมันจะมากขึ้นไปอีกถ้าฉันไม่หยุดความรู้สึกบ้าๆนี่... แต่ในเมื่อฉันชอบเขามานานเหลือเกิน แล้วตอนนี้มันก็เป็นโอกาสเดียวของฉัน เพราะถ้าคืนนี้ผ่านพ้นไป.. เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีกเลย
"We will not meet again. So let me have a moment to remember you forever."
"...."
"Please do not stop it." ได้โปรด..อย่าหยุดมันเลยคะ
รุ่นพี่ยิ้มมุมปากบางๆแล้วก้มลงประทับริมฝีปากฉัน จูบที่แสนหวานของรุ่นพี่ช่างอ่อนโยนจนฉันเริ่มทนอยู่นิ่งไม่ไหว เลยเลือกที่จะพยายามโต้ตอบเขาไปถึงมันจะเก้งๆกังๆไปบ้าง แต่ฉันอยากจะจดจำคำคืนนี้ไว้.. ค่ำคืนของเรา
"อ๊าา~" ความเจ็บที่ก่อตัวได้พักใหญ่พังทลายลงเมื่อร่างกายเราเชื่อมติดกันทุกส่วน เสียงหอบของลมหายใจ สีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกประหลาดนี่ จังหวะที่รุ่นพี่ส่งต่อมาทำให้ฉันต้องบิดตัวงอด้วยความเสียวที่ไม่เคยได้สัมผัส เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าของร่างสูง เสียงครางของฉันที่เล็ดลอดออกมาคนเดียว ทุกอย่างมัน... เกินบรรยายจริงๆ ฉันกับรุ่นพี่... เรากำลัง..
"อ๊าาาา~ ระ..รุ่นพี่~"
"ซี๊ดดด~ ปล่อยมันออกมา~" จังหวะสุดท้ายรุ่นพี่กลับตาปี๋แล้วเลียริมฝีปากตัวเองอย่างเซ็กซี่ เสียงเนื้อกระทบกันดังกว่าทุกที เเรงสะเทือนที่ฉันได้รับมันแรงจนหน้าอกกระเพื่อมซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วในที่สุด..
"อ๊าาาา~ อ๊ะ อ๊าา~"
"...ฟู้ว์~" ทุกอย่างหยุดลง รุ่นพี่ยังคงมองฉันไม่ละสายตาก่อนทิ้งตัวลงข้างๆ ฉันดึงผ้าห่มขึ้นมาบดบังร่างกายและหอบเหนื่อยกับกิจกรรมเมื่อครู่นี้
"หวังว่า..รุ่นพี่ จะไม่ลืมคืนนี้ของเรานะคะ" ฉันกระซิบที่ข้างหูของรุ่นพี่ที่นอนนิ่งราวกับหลับ ความรู้สึกเจ็บตรงส่วนนั้นเป็นเครื่องยืนยันว่า.. เขาเป็นความทรงจำแรกของฉัน ก่อนจะค่อยๆลุกจากเตียงแม้ความเจ็บจะแผ่ซ่านก็ตามที ถ้าให้ฉันรอจนรุ่นพี่ตื่นฉันคงต้องอ่อนแอให้รุ่นพี่เห็นแน่ๆ ถึงเราจะไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงแม้ว่าเรื่องที่ฉันตัดสินใจทำมันจะดูใจง่ายเกินไป.. แต่อย่างที่บอกฉันชอบเขา แล้วคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่จะได้เจอเขา เพราะรุ่นพี่ต้องกลับประเทศไทยแล้ว แล้วเราอาจไม่มีทางได้พบกันอีกเลย....
::TEMP::
หลังปาร์ตี้เมื่อคืนที่จัดขึ้นเพื่อเลี้ยงส่งผมกลับไทยจบลงพร้อมกับเรื่องเมื่อคืนที่ได้เผลอทำกับรุ่นน้องคนนั้น ผมลืมตาตื่นในสภาพเดียวกันกับเมื่อคืน เธอหายไป.. แต่สิ่งที่เธอฝากเอาไว้ กลับสร้างความรู้สึกมากมายพร้อมความรู้สึกผิดต่อเธอ...
..........
เป็นยังไงคู่นี้~ มาทิ้งไว้ก่อน1ep จะหนีไปเตรียมของละน๊าาาา~
ฟิ้วววว~
สนามบินประเทศไทย"เฮ้ย! หล่อขึ้นสัส นี่กูต้องเซย์อิ้งกับมึงป่ะ^^" ทันทีที่ลงจากเครื่องมาก็เห็นพี่เดฟ พี่บี และแฟนๆเขาพี่แกยืนอยู่ ไม่เจอกันตั้งหลายปีนี่มีครอบครัวกันหมดแล้วแห๊ะ"Hello""รับมุขดีสัส" พี่บียืนกอดอกพิงกำแพงพูดขึ้น ยังเท่ห์ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ แต่ที่เปลี่ยนคือ.."บี ไหนขนมลูกเนี่ย" เสียงหวานกับผู้หญิงตัวเล็กๆปรากฏขึ้นพร้อมกัน ตามมาด้วยเด็กตัวน้อยๆวิ่งตามมาอีก2คน อีกฝั่งก็ตามมาด้วยเด็กน้อยที่วิ่งนำหน้าคนเป็นแม่มาแต่ไกล มาอยู่ในจุดที่มีครอบครัวกันหมดแล้วสินะ รวมถึงตัวฉันก็ด้วย;)"สบายดีนะมึง""เออ สบายดี" พี่เทมป์เองก็แลมีความสุขที่กลับมาไทยครั้งนี้ พวกเขาก็ไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบกันตามประสา"เป็นไงบ้างอากาศที่นั่น" แฟนพี่เดฟเดินมาถามฉันก่อนที่แฟนพี่บีจะเดินตามเข้ามาเหมือนกัน"ก็หนาวค่ะ ติดลบเลยล่ะ""ดีนะที่ไม่ไปช่วงนี้อ่ะ เดฟก็ร้องงิกๆจะไปๆ ถ้าหนาวขนาดนั้นฉันไม่ไหวหรอก""ตอนไปฮันนีมูนฉันก็หนาวจะตายชัก แต่รายนู้นไม่สะทกสะท้านสงสัยผิวด้านหมดล่ะ""ก็ดูตัวแต่ละคนสิค่ะ สมควรหนังหนาอยู่นะ^^""ฮ่าๆๆนั่นสิ" สาวๆอย่างพวกเราก็เม้ามอยตามประสา จริงๆแล้วเราไม่ค่อยได้มีโอกาสเจอกันบ่อยๆหรอ
หลายเดือนผ่านไป....ออสเตรียHospital(ในจุดนี้ขอบรรยายเป็นภาษาไทย)แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องมานานเป็นครั้งแรก แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้สวยหรูอย่างหวัง... ร่างกายฉันอ่อนแอเกินไปหลังจากคลอดด้วยวิธีธรรมชาติ หมอเลยให้ฉันพักเยอะๆให้น้ำเกลือ ให้สารพัดสิ่งที่ควรจะให้ฉันนอนมองเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่ที่เตียงเล็กๆข้างๆ"Thank you" เสียงพี่เทมป์พูดขึ้นไม่นานเขาก็เข้ามาหาฉัน"หมอว่าไงค่ะ ลูกเราแข็งแรงหรือเปล่า""แข็งแรงไม่มีอะไรต้องห่วง""ดีจัง""...แล้วเราเป็นไง รู้สึกแย่ตรงไหนหรือเปล่า" เขายื่นมือมาลูบผมฉัน"ไม่ค่อยมีแรง""หมอบอกว่าเขาให้ยาไปแล้วนะ อีกสักพักเราก็จะง่วง""...ค่ะ""แล้วเราจะค่อยๆดีขึ้น ไม่ต้องกลัว" เขาจับมือฉันขึ้นไปจูบที่หลังมือกุมมันอยู่แบบนั้นแล้วมองฉันอย่างเป็นห่วง"อย่ามองแบบนี้สิ""เป็นห่วงนิ" ฉันยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบจากเขา"Kiss me ;)" พี่เทมป์ก้มลงมาจูบฉัน ยังคงใช้มือลูบแก้มฉันพร้อมสายตาเป็นห่วงไปมา ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไรๆ"Don't worry baby l'm ok:)" (อย่างห่วงเลยที่รัก ฉันโอเค)"ไม่ห่วงได้ไง" เขาถอนหายใจหนักๆแล้วจูบหน้าผากฉันไม่นานฉันก็รู้
2เดือนผ่านไป"หิวไรเปล่า""ไม่คะ" ฉันตอบพี่เทมป์ที่ถือจานผลไม้มาให้ฉัน ตั้งแต่กลับจากมอมาเขาไม่ยอมให้ฉันทำอะไรเลย ให้นั่งกับนอนนิ่งๆบนเตียงอย่างเดียว นี่ฉันแค่ท้องไม่ได้เป็นอัมพาตสักหน่อย จะห่วงอะไรเกินเบอร์ขนาดนั้น"องุนไหม หวานดีนะ" แต่พอเห็นเขาทำถึงขนาดนั้นก็อดนั่งนิ่งไม่ได้อีก ก็เลยพยักหน้าไป เขาป้อนองุ่นให้ฉัน"...อื้ม อร่อยแฮะ""มีอีกเยอะ เต็มที่เลย""แค่ข้าวเย็นก็อิ่มจนถึงลิ้นปี่แล้วนะพี่ จะขุนกันให้อ้วนเป็นหมูเลยใช่ไหม""ก็พี่กลัวลูกหิวนิ""ฉันกินจนจะอ้วกได้แล้วอ่ะตอนนี้--*"ผ่านมาสองเดือนแล้ว รู้สึกว่าท้องฉันเริ่มโตขึ้นแต่ก็ไม่ได้ใหญ่จนคนอื่นรู้ แต่อาจจะดูอวบๆขึ้นหน่อยนึงแต่ชุดนักศึกษาแค่แค่เสื้อให้ใหญ่กว่าเดิมแล้วอาศัยใส่เสื้อคลุมทับอีกที สรุปแล้วตอนนี้ก็ประมาณ4เดือนแล้วมั้งพี่เทมป์เองก็ดูแลฉันดีอย่างไม่น่าเชื่อ เรื่องบางเรื่องฉันไม่คิดว่าเขาจะทำเขาก็ทำอย่างเรื่องซักกางเกงใน,เสื้อในฉันก็ด้วย เขาจัดการหมด มันเขินนะบอกตรงๆแต่เจ้าตัวก็ดื้อหัวชนฝาจะทำอย่างเดียวเขาเอามือมาลูบหน้าท้องฉันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา คอยเอาหูแนบหน้าท้องฉันบ้างละ"วันนี้นิ่งเลยนะ" เขาพูดทันทีที่เอาหูแนบหน
::TEMP::"หัวหมอฉิบหาย" ไอ้บีพูดหลังจากวางกาแฟลงที่โต๊ะ มันกับไอ้เดฟรู้แล้วว่าฟ้าท้อง แล้วไอ้ที่มันหงุดหงิดหงุ่นหง่านกันอยู่นี่คือ ผมให้พวกมันทำเรื่องปลอมๆว่าผมมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ต้องกลับไปอยู่ที่ออสเป็นเวลา1ปี โดยที่ชื่อผมกับฟ้ายังคงอยู่ในระบบการเรียนที่นี่ คือง่ายๆ ผมกับฟ้าคือเรียนจบแน่นอนตามรุ่นของตัวเอง"เล่นซะยากเลยนะมึงอ่ะ" ไอ้บีพูดพลางเกาหัว มันยุ่งยากแน่ๆถ้าพวกตำแหน่งสูงในมหาลัยรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก"ก็ไม่รับปากนะเว้ยว่าถ้าฝ่ายบนรู้เข้ามึงจะรอด""มีสิทธิ์หาที่เรียนใหม่เลยนะมึง" ไอ้เดฟทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้อง"ถึงตอนนั้นค่อยว่าอีกที ตอนนี้ทำตามที่กูบอกก็พอ""มึงไม่แนะนำไอ่บีหน่อยว่ะ ท่าไหนท้องเร็วเงี้ย ช่วยนี้มันเครียดๆเมียไม่ยอมท้องสักที^^" และความที่บรรยากาศเต็มไปด้วยความเครียดจากไอ้2หน่อนี่ ไอ้เดฟก็เป็นฝ่ายเปลี่ยนเรื่อง"ช่วงนี้กัดเก่งนะมึง" ซึ่งไอ้บีก็เถียงกลับ ก็แบบนี้แหละมันสองตัว"แล้วมึงคิดดีแล้วนะที่จะไปอยู่ออสฯ""อื้ม กูอยากให้ลูกเมียสบายว่ะ" ผมตอบไอ้เดฟ"แล้วที่เป็นอยู่มึงก็เลี้ยงดูครอบครัวมึงได้สบายอยู่แล้ว จะให้สบายขนาดไหนว่ะ""...เท่าที่กูจะให้ได้
วันต่อมา....ฉันใช้เวลาหมกหมุ่นอยู่ในห้องน้ำนานเกือบชั่วโมงเพื่อรอลุ้นผลในแท่งสีขาวไที่วางอยู่ตรงหน้า พี่เทมป์เองก็ยังไม่รู้เพราะฉันยังไม่ได้บอกอะไร..ฉันค่อยๆลืมตามองผลที่มันปรากฏ......2ขีด...ฉัน... ท้องจริงด้วยฉันทำอะไรไม่ถูกอยู่พักนึง ไม่ใช่ไม่ดีใจแต่ชีวิตต่อจากนี้จะเอาไง... ยัง..เรียนไม่จบ แถมยัง...มีเจ้าตัวเล็กเพิ่มมาแบบนี้อีก ทำไงดีล่ะ... ฉันเม้มปากเครียดไปหมดใจก็กลัวว่าพี่เทมป์เขาจะกังวลไม่ต่างจากฉันฉันหยิบแท่งสีขาวนี่ออกมานอกห้องน้ำ.. มองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียง ก่อนตัดสินใจเข้าไปปลุก"...พี่เทมป์ ตื่นแล้ว""....""พี่คะ ตื่นนะ""...อื้มม มีอะไร~" เขาบิดตัวแล้วค่อยๆลืมตาพร้อมกับสอดแขนเข้ามากอดฉันที่นั่งอยู่ริมขอบเตียง"ฉัน.. มีเรื่อง จะบอก""ว่ามาสิ" เขาดันตัวลุกนั่งพิงหัวเตียงแล้วสบัดหัวนิดหน่อย"ซีเรียสหรือไง""...ค่ะ" เขาพยักหน้าแล้วรอฟัง... ใจเต้นตุบตับไปหมดเลยอ่ะฉัน"พี่...จริงจังกับฉันแค่ไหน""จะถามอะไร""..พี่ อยากมีฉันไปอีกนานแค่ไหน""ตลอดไปดิ.. เป็นอะไรถามเรื่องพวกนี้ทำไม""...""ใครเป่าหูอะไรมา" เขายื่นมือมายีหัวฉัน"เปล่าหรอก..""แล้วเป็นอะไร""...." ฉันยื่นแท่
4วันต่อมา"โห้ พวกพี่หิ้วอะไรมาหนักหนาเนี่ย" ฉันกับดาวนั่งตาถลนที่อยู่ๆพี่เดฟ พี่บี พี่เทมป์ หิ้วขนมมาพะรุงพะรังเต็มไปหมด แล้วหย่อนตัวลงที่โต๊ะพวกฉันที่นั่งกันอยู่หน้าคณะพร้อมกันทั้ง3คน เล่นเรียกความสนใจของคนในคณะฉันได้ดีทีเดียว"มีคนคิดถึงเมีย แต่เสือกไม่ยอมมาคนเดียว" พี่บีพูดพลางฉีกซองขนมกินอย่างไม่รีรอ"อันนี้อร่อยลองดิ" พี่เดฟก็เขี่ยๆถุงขนมที่บอกว่าอร่อยแยกออกมาอีกทีแล้วก็กินขนมไม่ต่างกัน"...พี่นึกเพี้ยนอะเนี่ย""ก็อย่างที่ไอ้บีบอก""แล้วก็เลยลากมาทั้งอย่างนี้เนี่ยนะ?!""แล้วไง มาหมดนี่แหละดี""ดียังไงล่ะพี่คนมองเพียบแล้วเนี่ย""ก็จะได้รู้ไง ว่าเราสำคัญกับพี่" พี่เทมป์พูดแล้วเอื้อมไปหยิบเค้กมาแกะให้ฉัน ก็ถ้ามากินด้วยกันเยอะๆแล้วเหตุผลคือเหงาก็พอเข้าใจนะ แต่เหตุผลพิลึกๆแบบนี้ไม่เข้าใจด้วยคนล่ะ"..""ก็ถ้าไอ้ปากหมา2ตัวนี่อยู่ด้วย ก็แสดงว่าพวกมันยอมรับเราไง""ใครปากหมา ไอ้บีคนเดียวพออย่าเหมากู""กวนตีนนะพวกมึง"ฉันแค่นเสียงหัวเราะพวกเขา อยู่ครบ3คนทีไรเหมือนรวมเด็กอนุบาล3ขวบยังไงยังงั้น ไม่มีอ่ะ ความน่าเกรงขามที่ทุกคนชอบพูดถึง แต่ช่างเถอะจะเหตุผลไหนก็ช่างเถอะ"คิดถึง""สัส! แค่กๆ ติด