Chapter 2

Sinira niya na ang sumpaan at naglasing. 

Malinaw na nakainom na nga ito ng mga sandaling iyon pero sumigaw ba talaga ng ganon si Alex?

Naalala ni Aina si Alex noong highschool na: isang malamig, matalinong mag-aaral na hindi lang seryoso sa problem solving. Maging sa sports field kapag inaalok siya ng tubig ng isang babaeng may gusto sa kanya ay babalewalain niya lang ito.

Ngayon, nang maging asawa niya si Alex ay naging mas magalang ito, stable ang kanyang emosyon to the point na hindi na ito ngumingiti, ngunit hindi naman galit, palaging walang pakialam na kapag hinawakan mo ang kamay niya ay lalamigin ang kanyang katawan. 

Lumikot ang camera sa lahat ng mukha ng mga tao sa video at nakita niyang nakainom si Alex, ang mga mata nito’y kumikislap habang itinataas ang kanyang baso at tumatawa sa camera: “Welcome home, Julie.”

Kaya niya palang ngumiti.

Kaya niya palang maging passionate minsan. 

Tinatawag niya rin ang mga babae sa mga nicknames nila. 

Ngunit hindi nga lang sa kanya at sa tingin niya, kahit kailan ay hindi. 

“Madam, magsisimula ka na ba?” tanong ng kasambahay na si Yaya Minda, nag echoed ang boses nito sa pinto sa labas. 

Ang daily routine ni Aina ay talagang routine at nang mapansin ni Yaya Minda na hindi siya gumagalaw ay nag-alala ito na baka kailangan niya ng tulong. Dahil ang totoo ay may problema naman talaga ang mga binti niya. 

Inilagay ni Aina ang cellphone niya sa gilid. “Tumayo ka na, lalabas na ako.” Ang boses niya ay paos at nanginginig. 

Nagluto si Yaya Minda ng sopas para sa umagahan ngunit hindi na kayang kainin pa ni Aina iyon pagkatapos ng isa. 

“Madam, ano pong kakainin natin sa tanghalian at hapunan?” tanong ni Yaya Minda habang binibigyan siya ng isang baso ng gatas. 

“Bahala ka, una…” Gusto niyang sabihing, “Bahala na kayo,” tulad ng nakasanayan niya, ngunit nilunok niya ang karugtong pagkatapos ng isang salita lang.

Naunawaan iyon ni Yaya Minda dahil iyon din naman ang usapan nila sa araw-araw at agad niyang sinabi, “Ang sabi po sa akin ni Sir ay hindi daw po siya uuwi ngayon para sa hapunan dahil may appointment siya.”

Tumango lang si Aina. 

Syempre, hindi siya uuwi para kumain, dahil nakita niya sa libro ni Owen na gumawa si Julie ng listahan kung sino ang manlilibre sa kanya para sa susunod na linggo at kung ano ang kakainin niya: the truest love of school days. Ang cute-cute kong babae, na inalagaan ng napakaraming kuya!

Karaniwang nag-aaral ng english si Aina nang dalawang oras sa araw, at susundan iyon ng ilang oras ng art theory.

Kung wala siyang gagawin, paano niya gugugulin ang mahahabang oras? Gugugulin ba niya ang buong buhay niya sa paghihintay na umuwi ang kanyang asawa?

Naghintay na siya noon...

Ang pakiramdam ng paghihintay ay labis na nakakapanghina. 

Ngunit naiiba ang mga plano niya ngayon.

Ang offer sa kanya ngayon ay parang ang last wave na ng pagtanggap sa eskwelahan, at kailangan niyang magmadali upang kumpirmahin ito. 

Kaya, ang una niyang gagawin ngayon ay bayaran ang confirmation f*e ng eskwelahan. Nang lumabas sa cellphone niya ang abiso ng debit mula sa bank card, nakahinga siya nang maluwag. Mas umikli pa ng isang araw ang pag-alis niya kay Alex.

Kinagabihan, nagpalit siya ng damit at naghanda nang umalis.

Nagulat si Yaya Minda, "Madam, saan po kayo pupunta?" Bihira kasing umalis ng bahay si Aina ng hindi kasama si Alex. 

"Ah, may performance dito ang classmate ko sa college, at ini-invite niya akong lumabas para makipagkita," sabi niya. Ang totoo, plano niyang mag-stay sa isang hotel malapit sa exam center.

Meron siyang IELTS exam bukas, at dahil sa umaga iyon, natatakot siyang maipit sa traffic.

Ang huli niyang pagkuha nito ay ilang buwan na ang nakalipas, at hindi niya nakuha ang score na inasahan niya. Ngunit dumating na ang deadline para sa pagsubmit ng application niya sa pag-aaral sa abroad, kaya isinubmit na niya muna ito. Sa di-inaasahang pagkakataon, natanggap siya, kaya nag-schedule siya ng isa pang exam bukas.

Sa kabutihang-palad, makapagbibigay pa ang eskwelahan ng supplementary English score.

"Pero..." Tiningnan ni Yaya Minda ang kanyang mga binti. "Pwede ba akong sumama sa inyo?"

"Wag na, date lang namin itong magkakaibigan, at nakakahiya naman kung magsasama pa ako ng isa pa." Kalmadong saad ni Aina. 

"Kung gayon ay sasabihin ko muna kay Sir Alex." Nag-aalala talaga si Yaya Minda na baka may masamang mangyari sa kanya, kaya hindi siya naglakas-loob na panagutan ito.

"Wag na, hayaan mo na siyang makipag-socialize. Huwag mo na siyang istorbohin. Tatawagan ko na lang siya pagkatapos ko sa mga kaibigan ko at hihilingin ko na sunduin niya ako." Kinuha ni Aina ang kanyang bag at nagmamadaling lumabas ng pinto.

Dahil sa problema sa kanyang binti, binilhan siya ni Alex ng isang malaking flat para sa kanilang kasal. Sumakay si Aina sa elevator pababa.

Nang masinagan siya ng araw ay hindi niya namalayan na napayuko siya, nagtago, nagsuot ng sumbrero, at itinaas ang kanyang kuwelyo.

Mula nang siya ay napilay, ang masiglang Aina sa stage ay nawala na. 

Ang pilay na si Aina ay nawalan ng lakas ng loob na humarap pa sa publiko. 

Palaging sinasabi ni Yaya Minda na mas mabuti kung kasama niya ang asawa niya sa paglabas.

Palagi ring sinasabi ni Alex sa kanya na kung wala siya, mas mabuting manatili na lang siya sa bahay. 

Ngunit wala sa kanila ang nakakaalam.

Ang pinaka kinatatakutan ni Aina ay ang lumabas kasama si Alex, higit pa sa paglabas nang mag-isa.

Dahil, ang tingin sa kanila ng lahat ay nagsasabing: Ang ganda-gandang lalaki, bakit pilay ang asawa niya?

Nagpatawag siya ng kotse at nagtungo sa hotel.

Sa loob ng kotse ay tahimik siyang nakatingin sa mga tanawin sa kalsada sa labas ng bintana, at bigla niyang nakita ang kotse ni Alex na nakaparada sa isang parking space sa tabi ng kalsada.

"Teka, paki-hinto nga po sandali," dali-dali niyang sabi sa driver.

Naka-park ang kotse ni Alex sa harap ng isang restaurant.

Kahapon ay nilibre sila ng kababata ni Alex at ngayon ay si Alex naman ang manlilibre ayon sa nakasulat sa libro ni Julie. 

Lumabas siya ng kotse sa hindi malamang dahilan. 

Nang makarating sa restaurant, sinabi agad ni Aina, "May tao po dito, Mr. Montero," at kasabay nito, ibinigay ang cellphone number ni Alex.

Inihatid ng waiter si Aina sa pinto ng private room. “Dito po."

"Salamat," pasasalamat ni Aina sa waiter.

Sa totoo lang, hindi alam ni Aina kung ano ang ginagawa niya roon. Noong nasa bahay siya, nakaramdam siya ng pag-uudyok sa kanyang puso, ngunit nang tumayo na siya roon ay wala na siyang lakas ng loob na itulak ang pinto.

May masayang usapan sa loob.

"Hindi ka pwedeng umuwi ng masyadong gabi ngayon, at hindi ka rin pwedeng uminom. Nalasing ako kagabi at nagalit ang tigre sa bahay."

Ito ay isa sa mga kababata ni Alex.

"Kapatid pa ba kita? Nagkasundo tayo na kahit dumating pa ang hari, ang kapatid ko ang mauuna. Ngayon naman, sunud-sunuran ka sa asawa mo? O talagang mabuting kaibigan lang ang kapatid nating si Alex?”

Ito si Juliana Saldivar at ang boses niya ay malambing at magiliw. 

Iyon pala ang pagkatao ni Julie.

Iyon pala ang tipo ng babae na gusto ni Alex.

Sa kasamaang palad ay hindi talaga siya ganoon, at hindi niya rin kayang magpanggap.

Ipinagpatuloy ng kaibigan ni Alex sa loob ang masayang kwentuhan nila, “Magkaparehas ba kayo ni Alex? Kung paanong mag lakas ng loob si Aina na magsalita sa kanya?” 

"Ay, oo nga pala." Muling narinig ang boses ni Alex, “Alex, narinig ko na pilay ang asawa mo? Bakit?"

Walang sumagot sa dahilan ni Alex.

Naramdaman ni Aina ang puso niya na para bang hinahapit sa sakit.

Nagpatuloy sa pag-uusap ang mga kaibigan ni Alex sa loob.

"Nga pala, Alex, talagang naaawa kami sa iyo, Pare! Tingnan mo, mayaman ka, maganda ang itsura, at gwapo. Pwede kang magpakasal kahit kanino, pero bakit sa isang pilay ka nagpakasal?"

"Sa totoo lang, Alex, ikaw ang pinakamahusay sa amin. Ngayon na kasal ka na kay Aina hindi mo na pwedeng isama ang asawa mo sa mga meeting, social events, press conference, o anumang okasyon na kailangan nandoon ang asawa mo. Hindi mo ba iniisip na nalulugi ka?"

Iyon pala...

Palaging sinasabi ni Alex na hindi niya kailangan na makialam siya sa kanyang mga gawain, at kailangan lang niyang manatili sa bahay at maghintay na kumita ito ng pera para sa kanya.

Abot langit ang papuri ng mga magulang niya kay Alex at lahat ay nagsasabing nag-eenjoy siya sa isang magandang buhay. Ngunit lumalabas na ito pala ay dahil pakiramdam niya ay hindi niya ito pwedeng isama sa labas...

Ang mapait na ngiti ni Alex ay narinig mula sa pribadong silid, "Gumawa siya ng pabor sa akin kaya may utang ako sa kanya."

"May utang ka sa kanya, binigyan mo siya ng napakaraming pera, nabayaran mo na 'yun!"

"Tama, dapat ay binayaran mo na lang siya noon para umalis siya. Kailangan pa bang isakripisyo ang kaligayahan mo habang-buhay?"

"Sabi ko, dapat pag-isipan mo itong mabuti. Kahit na mag-imbita ka ng isang pari sa bahay at sambahin siya araw-araw, at humiling sa una at ikalabing limang araw ng bawat buwan na pagpalain ka na yumaman, ano ang saysay ng pagpapakasal sa ganyang klase ng tao sa bahay?"

"Oo, ano bang magagawa ko para sayo? Hindi mo magagawa para sa social events, at nag-aalala ka pa na baka matapon ang tsaa at tubig sa bahay, hindi ba? Ayan, uminom ka ng tubig... ganito, ganito, ganoon ba?"

May biglang malakas na tawanan mula sa pribadong silid, na may halong tumatawang-halakhak ni Julie, "Alex, ganyan ba talaga maglakad ang asawa mo?"

Naramdaman ni Aina umakyat ang lahat ng dugo niya sa katawan papunta sa kanyang ulo habang nakikinig at nakasandal ang mga kamay sa pinto. Galit at kahihiyan ang nagpawalang-balanse sa kanya.

Itinulak niya ang pinto. Sa loob, napuno ang silid sa tawanan.

Ang isa sa mga kababata ni Alex na si Owen ay may dalang baso ng tubig, nagpaika-ika ito habang naglalakad, ang kanyang boses ay nanginginig sa pagpapanggap, "Alex, Alex, Alex, uminom ka ng tubig, Alex, ah—nadapa ako, Alex, yakapin mo ako—"

Tiningnan niya si Alex at umaasa na ang kanyang asawa, ang taong pinakamamahal niya, ay magre-react sa sandaling iyon.