Chapter 3

Ang pagpapanggap ni Owen ay nagpatawa sa lahat ng nasa loob nang malakas, hanggang sa si Julie, na nakaupo sa tabi ni Alex, ay tumawa at sumandal pa sa balikat ni Alex. 

At si Alex, hindi man lang nagsalita.

Lumingon si Owen na nakangiti, "Ah Alex, ganyan ba..."

Bago pa man niya maituloy ang tanong na "Ganyan ba," nakita niya si Aina na nakatayo sa pinto, at natigilan ang kanyang ngiti, "Aina… Aina…"

Tumingin silang lahat sa pinto at nataranta.

Tumayo si Julie mula sa balikat ni Alex at nakangiting nagsalita, "Ay, ito po pala ang kwento ng asawa ni Alex, tama ba? Hello po, tuloy po kayo, ako ang matalik na kaibigan ni Alex."

Tinignan ni Aina ang lahat ng tao sa private room, at ang puso niya ay nanlamig na.

Sa wakas ay tumayo si Alex at naglakad palapit sa kanya, "Aina, bakit ka nandito? Nagbibiro lang sila, wag mo nang dibdibin."

Tinignan siya ni Aina at naramdaman na napakahiwaga talaga ng taong ito, hindi pa siya nakaramdam ng ganoong kahiwagaan noon.

Kaya, kapag tinatawanan ng iba ang kanyang asawa, pumapanig talaga siya sa ibang tao?

"Oo nga, Aina, sorry, nagbibiro lang ako, wag kang magalit." Ibinaba ni Owen ang baso at humingi ng tawad.

"Aina!" Lumapit sa kanya si Alex na akmang yayakapin siya.

Biglaang naalala ni Aina si Julie na nakasandal sa balikat nito at tumatawa, naalala niya bigla ang mga kamay ni Alex na nagsasarili sa banyo, naalala ang "Juliana" na isinigaw nito at bigla, naramdaman niyang napakarumi ng kamay nito.

Mabilis siyang umiwas.

"Aina." Tiningnan ni Alex ang kanyang walang laman na mga kamay at napabuntong-hininga, "Ako na ang humihingi ng tawad para sa kanila, huwag ka nang magalit, sige na? Bibigyan kita ng regalo pag-uwi, bumili ka ng kahit anong gusto mo."

Inirapan ni Julie si Owen nang parang naglalambing, "Ginagalit mo ang asawa ni Alex, at hindi ka pa rin humihingi ng tawad! Sa tingin mo ba lahat ay tulad ko, bastos, tanga, at manhid, na maaari mo akong pagtawanan!"

Lihim na napaismid si Aina ito ay talagang mapagkunwari…

Ngunit halatang hindi ito naririnig ng mga lalaking ito, dahil labis nilang kinagigiliwan si Julie.

Si Owen, na inirapan, ay nagprotesta, "Humingi na ako ng tawad! Hindi ko alam na bigla na lang susulpot si Aina, Nagbibiro lang talaga ako."

"Ang biro ay biro lang kung nakakatawa sa taong binibiro." Nanginginig si Aina habang nagsasalita, na nilabas ang halos lahat ng lakas ng loob niya.

Siya ay pilay, hindi karapat-dapat para kay Alex. 

Ang pagkaunawang ito ay kumapit sa kanya na parang isang sumpa sa nakalipas na limang taon. Anumang pagtatanong, anumang tingin ng pagmamaliit ay nagpapaurong sa kanya, na umaatras sa kanyang lungga na parang isang pugo, hindi na muling lumalabas sa loob ng mahabang panahon, tahimik na nagpapagaling.

Bulong ni Owen, "Pero humingi na ako ng tawad!"

"Ako... hindi ko tinatanggap..." Lalong lumala ang panginginig ni Aina. Ito ang unang pagkakataon na direkta siyang tumugon sa ganoong pang-iinis.

"Ano pa ba ang gusto mo?" Bulong ni Owen.

Hindi alam ni Aina kung ano ang gagawin. Tumango lang siya, tinatanggihan ang pangungutya ng mga kaibigan ng kanyang asawa, tinatanggihan ang katotohanang kumakampi ang kanyang asawa sa kanila.

"Tama na, huwag ka nang magsalita." Tumayo si Alex at inilagay ang sarili sa pagitan niya at ni Owen.

Siya ang leader ng grupo.

Pagkatapos grumaduate sa university, ay siya na ang nanguna sa grupo nila ng mga kaibigan niya para itatag ang kumpanya at maging ganito ngayon, umaasa ang mga kaibigan sa kanyang talino sa negosyo at kakayahan sa pagpapatupad.

Kaya, hangga't nagbubukas siya ng bibig, hindi na maglalakas-loob magsalita ang iba.

"Aina." Tiningnan siya ni Alex. Kalmado pa rin ito tulad ng dati, ngunit naiiba sa liwanag sa mata ni Julie sa video. "Lahat sila ay mga kaibigan ko sa loob ng maraming taon. Wala silang masamang intensyon at nagbibiro lang. Para sa akin, patawarin mo na sila. Gusto mo bang papuntahin ko ang driver para ihatid ka pauwi?"

"Aina…" Nagpout si Julie at tumayo sa tabi ni Alex. "Kung gusto mo talagang magalit, sa akin ka na lang magalit. Huwag mong balewalain si Alex. Inorganize nila ang party ngayon dahil sa pagbalik ko... Alex, yayain mo ang asawa mo na manatili para kumain. Iiinom ko siya ng isang basong alak para humingi ng tawad."

Ha, ito talaga ang tipo ni Alex.

"Pasensiya na." Tiningnan ni Aina si Alex. Naglakas-loob si Julie na sabihin iyon dahil sa indulgence niya! Sinubukan niyang pigilan ang masamang damdamin sa kanyang puso, "Hindi ako umiinom ng alak, lalo na ang alak na may lasa ng tsaa."

Akmang iiyak si Julie, at tumingin kay Alex, "Alex, sinasabi ba niyang masama ako? Ako..." Pagkatapos, na may itsurang pilit na pinipigilang umiyak, sinabi niya, "Ayos lang, ayos lang, hindi lang ako naintindihan ni Aina. Ayos lang na pagsabihan niya ako, huwag mo siyang sisisihin..."

Naging seryoso ang mukha ni Alex, "Aina, maganda ang intensyon ni Julie, bakit ka ganyan?"

Magandang intensyon?

Tanging ang isang hangal lang ang mag-iisip na maganda ang intensyon niyon, hindi ba?

Hangal ba si Alex?

Hindi, hindi siya hangal, pinili lang niyang kumampi sa pagitan ng tama at mali.

Kung saan nakakiling ang puso mo, iyon ang tama.

Tiningnan ni Alex ang dalawang tao sa harapan niya, at ang ilan pang tao sa likod nila, at naramdaman niya na tila may isang barrier sa pagitan niya at nila.

Sila ay mga tao na nasa iisang panig,isang matatag na grupo, at siya ay isa lang dayuhan na pumasok sa kanilang mundo. Hindi, sa katunayan, hindi siya kailanman naging bahagi ng kanilang mundo. Kahit na lumulutang siya sa labas, siya ay palaging ang kalabisan. 

Pinigilan niya ang kanyang luha, nagbuntong-hininga nang mahina, at tumalikod upang lumabas.

Sa likod niya, narinig ang boses ni Julie, "Alex, Aina…"

"Ayos lang, naiintindihan ko. Babalik na lang ako at aaluhin siya. Halina, magpatuloy na tayo. Huwag niyo na siyang alalahanin." Lihim siyang sumulyap sa likod ni Aina inutusan ang driver na ihatid si Aina pauwi.

Gusto ni Aina na maglakad nang mas kalmado at mas matatag, ngunit, hindi niya magawa. Lalong naging magalaw ang kanyang mga paa sa bawat pagkabahala.

Sa sandaling iyon, ang kanyang pagkataranta at pagmamadali sa paglabas, bigla niyang naisip, kamukha niya nga ba si Owen noong nagbibiro ito kanina?

Alam niya na magpapatuloy lang sila sa pagtawa nang malakas pagkaalis niya, hindi ba?

Madiin niyang pinunasan ang kanyang luha, mas lalo pang pinabilis ang lakad, at lalo pang naging hindi matatag...

Pagdating ng driver ni Alex ay wala na si Aina sa labas ng restaurant.

Bumalik ang driver upang ipaalam kay Alex.

Bahagyang sumimangot si Alex at tinawagan si Aina, ngunit hindi sinagot ni Aina iyon at na-disconnect ang tawag. Nang tumawag siya ulit, naka-off na ang cellphone nito. 

Si Owen naman ay hindi na komportable ang pakiramdam, at ngayon ay lalo siyang nababagabag, "Ayan, ganyan kasama ang ugali ni Aina dahil masyado mo siyang sinasamantala. Sa estado at imahe mo ngayon, kahit sino pa ang pakasalan mo, rerespetuhin ka sa bahay. Nagawa pa niyang talikuran ka. Napakabuti mo talagang tao."

Nanatiling tahimik si Alex. 

Nagpaliwanag ang iba na sumasang-ayon kay Owen, "Tama si Owen. Napakalaki ng naibigay mo para sa kanya at sa pamilya mo, at nagpakahirap kang magtrabaho sa labas. Hindi niya naiintindihan o pinapansin, at tinatalikuran ka pa dahil sa ganoon kaliit na bagay. Sulit ba iyan?"

"Tama. Malaking blessings para sa kanya ang mapakasalan ka. Dahil pilay siya, sino bang magkakagusto sa isang katulad niya? Kung ayaw mo na sa kanya, pwede naman siyang magpakasal sa isang taong may kapansanan din.”