[1] : ต้อนรับด้วยปัญหา 1/3

ดวงตาสีอ่อนมองทัศนียภาพของประเทศบ้านเกิดจากมุมสูง หลังจากเธอไม่ได้กลับประเทศไทยจริง ๆ จัง ๆ มาเป็นเวลาสิบหกปี นับตั้งแต่ตัดสินใจไปเรียนปริญญาตรีที่ประเทศอังกฤษ

มีครั้งเดียวที่เธอกลับมาก็คือตอนที่ผู้เป็นพ่อและแม่จากโลกใบนี้ไปพร้อมกัน นับว่าเป็นการสูญเสียที่เธอตั้งรับไม่ทันเลยทีเดียว

ปัจจุบัน แซนด์ อายุสามสิบสี่ปี เรียนจบปริญญาเอกมาหมาด ๆ เพียงแต่สาเหตุที่ทำให้เธอจำใจต้องกลับไทยไม่ใช่เพราะเรียน แต่เป็นเพราะถูกแฟนหนุ่มที่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์ในอีกหนึ่งเดือนนอกใจ

เธอจับได้คาหนังคาเขา เพราะผู้ชายคนนั้นพาชู้มาเริงรักกันในเพนต์เฮาส์ซึ่งเป็นเรือนหอของทั้งคู่ และที่สำคัญ...ชู้ของว่าที่สามีเป็นผู้ชาย

ก่อนหน้านี้แซนด์แทบไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนหนุ่มถึงไม่แตะต้องตัวเธอเลย เข้าใจผิดมาตลอดว่าเพราะให้เกียรติกัน เนื่องจากเขาเป็นคนไทยอาจจะเคารพขนบธรรมเนียมประเพณี แต่ภาพบาดตาเหล่านั้นทำให้เธอเข้าใจทุกอย่างได้ในทันที

ยอมทิ้งความเจ็บช้ำไว้ที่ประเทศอังกฤษ แล้วกลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่บ้านเกิดตนเอง เธอตั้งใจจะเข้าทำงานที่บริษัทของครอบครัวเพื่อแบ่งเบาภาระพี่ชายต่างแม่ ซึ่งหลังจากผู้เป็นพ่อเสียชีวิตเขาก็รับหน้าที่ดูแลบริษัทคนเดียว

หญิงสาวเดินทางมาถึงบ้านของตระกูลอัครวัฒนะกุล โดยมีคนขับรถประจำตระกูลไปรับที่สนามบิน เธอลงมาจากรถยนต์หรูสี่ประตู แล้วสำรวจความทรุดโทรมของบ้านหลังใหญ่ด้วยตาเปล่า

อีกหนึ่งสาเหตุที่แซนด์ไม่อยากกลับมาที่นี่แล้วก็เพราะคนที่เธอรักสุดชีวิตได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนมา เธอตั้งใจจะใช้ชีวิตที่เหลือในประเทศอังกฤษ แต่สุดท้ายสิ่งที่คิดก็ดันไม่เป็นอย่างใจหวัง

แซนด์ผ่อนลมหายใจออกมาครึ่งหนึ่ง ก่อนจะเบนสายตาไปมองบ้านข้าง ๆ ถึงจะไม่เคยเข้าไปข้างใน แต่มันก็เป็นสถานที่ที่อยู่ในความทรงจำของเธอ

“ดูซิใครมา”

เสียงหวานที่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ส่งผลให้หญิงสาวละสายตาจากบ้านหลังนั้นไปมองทางต้นเสียงอย่างเลี่ยงไม่ได้

“สวัสดีค่ะพี่แข” แซนด์ยกมือไหว้เจ้าของชื่อตามมารยาทเพราะ แขไข เป็นภรรยาของภูธเนศ พี่ชายต่างแม่ของเธอนั่นเอง

“สวัสดีจ้ะ กลับมาเหนื่อย ๆ เข้าบ้านก่อนสิน้องแซนด์”

แซนด์โคลงศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเท้าเดินตามแขไขเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบ้าน ซึ่งไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลยสักอย่าง ทั้งเฟอร์นิเจอร์ การจัดวาง รวมถึงสีสันของห้องนั่งเล่นที่เคยสบายตา

มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเฟอร์นิเจอร์แพงทุกชิ้น ตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากนิทรรศการโชว์ของแบรนด์เนม พลันคิดว่าพี่ชายใช้ชีวิตติดหรูตั้งแต่เมื่อไรกัน

“แล้วพี่ภูไม่อยู่เหรอพี่แข วันนี้วันเสาร์นี่คะ”

“เคลียร์งานอยู่ในห้องทำงานนู่น น้องแซนด์เข้าไปทักทายสิ”

“แซนด์ขอเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องก่อนแล้วกันค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวพี่นำขึ้นไปแล้วกัน” แขไขระบายยิ้มบาง ๆ สไตล์ผู้หญิงอ่อนหวาน หมุนตัวหันหลังเดินนำน้องสาวสามีขึ้นมาบนชั้นสองของบ้าน

แซนด์ขมวดคิ้วเมื่อพี่สะใภ้พาเลี้ยวมาทางซ้ายของชั้นสอง ซึ่งชั้นนี้ส่วนใหญ่จะเป็นห้องพักรับรองแขก และห้องส่วนตัวของเธอมันอยู่ที่ชั้นสามต่างหาก

“ห้องนี้แหละจ้ะ”

“นี่ไม่ใช่ห้องแซนด์นี่คะ”

“พี่ภูทุบห้องเก่าน้องแซนด์แล้วเปลี่ยนเป็นห้องนอนใหญ่ของพวกพี่แล้วน่ะ เพราะเขาไม่คิดว่าน้องแซนด์จะย้ายกลับมา”

“อ้อ แซนด์เข้าใจค่ะ” เธอตั้งใจจะอยู่บ้านหลังนี้ในระหว่างที่หาคอนโดมิเนียมส่วนตัวแค่เท่านั้น ถึงจะบอกว่าเป็นบ้านที่อยู่ตั้งแต่เกิดแต่มันก็ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว “งั้นแซนด์ขอตัวเข้าไปเก็บของก่อนนะคะ แล้วจะลงไปหาพี่ภู”

“ตามสบายจ้ะ”

แซนด์ยิ้มบาง ๆ พลางลากกระเป๋าสัมภาระใบใหญ่สองใบเข้ามาในห้องนอนขนาดกลาง ยังดีที่มีห้องน้ำในตัว ไม่เช่นนั้นคงต้องออกไปใช้ห้องน้ำข้างนอก

เธอล้างหน้าล้างตาเรียกความสดชื่นให้ตนเองเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็เดินลงมาหาพี่ชายต่างแม่ที่ห้องทำงานของเขา เคาะประตูเบา ๆ แล้วรอให้คนข้างในเอ่ยปากอนุญาต

เมื่อได้รับอนุญาตแล้วจึงเปิดประตูเข้าไป เดิมทีห้องนี้มันเคยเป็นห้องทำงานของผู้เป็นพ่อมาก่อน แต่ภูธเนศคงเปลี่ยนไปเป็นของตนเองเรียบร้อยแล้ว

“สวัสดีค่ะ แซนด์กลับมาแล้ว”

“อืม…ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงย้ายกลับมาอยู่ไทยล่ะ แกกำลังจะแต่งงานไม่ใช่เหรอ” คนเป็นพี่ชายช้อนสายตาเย็นชามองน้องสาวต่างแม่ขณะตั้งคำถามที่สงสัยใคร่อยากรู้ความจริง เพราะมันน่าประหลาดใจสำหรับคนที่ลั่นวาจาว่าจะไม่กลับมาประเทศไทยอีก

แซนด์ไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริงกับพี่ชายว่าทำไม มันค่อนข้างน่าอายที่จะบอกใคร ๆ ว่าเธอถูกว่าที่สามีนอกใจไปหาผู้ชายอีกคน

“แซนด์เลิกกับณดลแล้วค่ะ”

“งั้นเหรอ”

“แซนด์ตั้งใจว่าจะกลับมาช่วยพี่ภูทำงานที่บริษัท”

“แล้วจะอยู่ที่บ้านหลังนี้เหรอ”

“เรื่องนั้นพี่ภูไม่ต้องห่วงค่ะ แซนด์อยู่ไม่นานหรอก ถ้าแซนด์ได้คอนโดฯ แล้วก็จะย้ายออกทันที” หญิงสาวรู้ว่าความสัมพันธ์พี่น้องระหว่างเธอกับภูธเนศมันไม่ลงรอยกันเท่าไร สาเหตุก็มาจากการที่เธอเป็นลูกของภรรยาคนที่สอง

แม้ว่าแม่ของเธอจะแต่งงานกับพ่อในเวลาที่เหมาะสมก็ไม่ได้แปลว่าลูกชายของภรรยาคนก่อนจะยอมรับได้ง่าย ๆ แซนด์เคยพยายามทำให้พี่ชายยอมรับในตัวเธอแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีผลเลย

ภูธเนศยังปฏิบัติตัวกับเธอเช่นของแสลง ไม่ได้ด่าทอ ไม่ได้พูดจาหักหาญน้ำใจ แต่แววตาที่เขาแสดงออกก็ทำให้หญิงสาวรู้ว่าตนควรยืนอยู่ในจุดไหน