Chapter 1
"What are you doing here?" malamig na tanong niya ang bumungad sa akin pagbukas ko ng pinto. "Gusto lang kitang bisitahin," kalmadong sabi ko. "I don't want you here, Thara," Mom said sternly. "Umalis ka na, hindi kita kailangan dito." Kumirot ang puso ko sa sinabi niya. I felt like bursting into tears. Mabilis akong nagbawi ng tingin at sinikap kong pigilin ang hikbing gustong kumawala sa akin. "M-mommy..." "Garren will take care of you. Ihahatid niya kayo sa airport," may pinalidad na sabi niya. "Mom, pwedeng bukas nalang," pakiusap ko. Pumikit siya ng mariin at saka tinaas ang kamay para patigilin ako sa pagsasalita. "Ano ba ang hindi mo maintindihan, Thara?! Ayaw kitang makita! Umalis ka na!" she said harshly. I bit my lip painfully. Kung hindi dahil sa pintuang sinasandalan ko siguro hindi na kakayanin ng tuhod ko. Gusto kong mag-protesta pero pinili ko na lamang ang manahimik. Gaya ng dati, wala na akong nagawa kun'di ang sundin siya. Lalo lang gugulo kapag sinuway ko ang gusto niya. "O-okay... I will see you next time," mahinang sabi ko. Wala na akong narinig na isang salita mula sa kanya. Bago ako lumabas sa silid, sinulyapan ko muna si Mommy. Busy na ulit siya sa pag-aayos para sa dadaluhang party. Lumipas man ng ilang taon wala pa rin itong pinagbago. The brilliant, smart, charming and relentless mother, Cialondra Guanzon. Alam ko ang totoong dahilan kung bakit ganito niya ako pakikitunguhan. My Mother and I weren’t exactly the best of buddies. Two years ago, namatay si Dad sa car accident. Ayon sa imbestagasyon, nawala ng preno ang sasakyan kaya bumangga sa poste ang kotse nito. Nang malaman namin, dead on arrival na si Dad. Graduation day ko nang mangyari ang aksidente 'yon. Kakauwi lang ni Dad galing business trip, at nagmamadaling itong bumyahe para maka-attend ng graduation ko sa college. 'Yon ang dahilan kung bakit galit sa akin si Mommy, hanggang ngayon ako pa rin ang sinisisi niya sa pagkamatay ni Dad. Kung hindi dahil sa akin, buhay pa sana ito. "Maraming media, Ms. Thara," imporma ni Ireem, ang personal assistant ko. I was halfway down the stairs when I looked up. Problemadong nakatunghay sa akin si Ireem. "At ano naman ang kinalaman natin sa taga-media?" kunot-noong tanong ko. "Uh, Ms. Thara, kumalat ang issue tungkol sa inyo ni Sir Grance." Nagbawi ako ng tingin at marahas na nagpakawala ng hangin. Nilukob ako ng iritasyon habang humahakbang pababa. Paglabas namin sa arrival gate, dinumog kami ng mga taga-media. Buti na lang may mga guards na nakabantay sa amin kaya hindi kaagad nila ako nalapitan. "Ms. Guanzon! Look this way!" sigaw ng isa sa mga taga media. Humigpit ang pagkakahawak ko sa braso ni Ireem. The flash bulbs were blinding me. "Give us an answer, Ms. Guanzon!" the reporter yielded at me. "Totoo ba na may relasyon kayo sa tagapagmana ng mga Halverson?" "May plano na ba kayong magpakasal?" tanong ng isa pang reporter na nagpaangat ng tingin ko. What the hell? Saan naman nila napulot ang balitang 'yon? Before I had the time to explain, hinila na ako ni Lowie palabas ng airport. Todo pigil pa ang mga security guards sa nagtatangkang kumausap sa akin habang palabas kami. "Thara..." marahang tawag ni Lowie sa akin nang makapasok kami sa sasakyan. Hindi ko inasahang sasalubungin niya ako kasama ang kanyang boyfriend. Akala ko driver lang ang susundo sa akin. "Not now, Couz. Pagod ako," iritadong pigil ko sa anumang sasabihin niya. "Kalat na sa internet ang tungkol sa inyo ni Grance. Totoo ba 'to?" tanong niya. "Grance is not my boyfriend!" mariing sabi ko. l wished some miracle would happen. Na bigla nalang ako maglalaho at mapupunta sa tahimik na lugar. Gusto kong magpahinga kahit sandali lang. Wala pa ako pahinga simula kahapon! I came back home for my cousin's wedding. Kapag natapos ang kasal kailangan kong bumalik kaagad sa Manila for my business . "Maraming nanghihingi na kasagutan galing sa inyo ni Grance," si Lowie, abala siya pagbabasa ng mga walang kwentang comments. Bumaling si Ireem sa akin. "Tumawag din kanina sa akin si Ma'am Cianlondra. Kailangan ka daw niyang makausap." Napairap ako sa kawalan. God! kahit ngayon lang pagpahingain naman nila ako! "Lowbat ako," I drawled lazily. Bumuntong hininga siya bago pinagtuonan ng pansin ang kanyang phone. Katulad ng dalawa panigaradong tadtad din ng messages at missed calls ang phone ko. "Hindi talaga titigil ang mga ito hangga't hindi nakakakuha ng sagot," naiiling na sabi ni Lowie. "That's why I hate showbiz, kaunting isyu pinapalaki!" I groaned. Pasalampak ako sumandal sa upuan. "Kasalanan ito ng baklang 'yon." Kung hindi lang ako pinakiusapan ni Grance na magiging girlfriend nito. Wala sana ngayong isyu. Nasapo ako sa aking noo. Paano ko ba 'to malulusutan? Hindi ko pwedeng itanggi na hindi ko boyfriend si Grance. Masisira naman ang career nito bilang aktor. Lalo sa mga magulang nito na ang akala ay totoong lalaki si Grance, 'yon pala may pusong babae ang anak nila. "Dadalo ba ang mga Quintanilla?" biglang tanong ni Lowie pagkaraan ng ilang minuto. "Yeah," I answered boredly. "Does it mean that Eleur will be there, too?" Umangat ang kilay ko sa tanong niya. Bakit nasali ang lalaking 'yon sa usapan? "Of course, he will surely come to his best friend's wedding," sabat ni Errol, ang boyfriend ni Lowie. "Oh! Mukhang... exciting pala ang pag-attend mo ng wedding." Nakangising sabi ni Lowie habang nakatingin sa akin. "Goodness! I hope I don't see him and he doesn't see me either," I murmured. "I know deep down, Couz, you're eager to see him." Masamang tingin ang pinukol ko sa babae. Narinig niya pala ang sinabi ko. "Why will I be eager to see his ugly face?" I scoffed. "Ugly face? Grabe ka naman. Eleur was never ugly, sigurado akong mas gwapo na ngayon si Eleur. And please don't act like you never had a crush on him, kahit pa sabihin mong galit ka sa kanya." Inirapan niya ako. Napanganga ako. Saan niya naman napulot ang ideyang may gusto ako kay Eleur? "God forbid! Me? Crush on Eleur? That bastard!" I cursed under my breath. Tumawa ito. "You better be nice to him. Malay mo siya pala ang soulmate mo." Nag-eeskandalong binalingan ko ng tingin ang pinsan ko. "Soulmate! Mag-mamadre nalang ako kung gan'on!" "H'wag mong pangaraping mag-madre, dear. Hindi ka makakatikim ng langit," makahulugang sabi ni Lowie sabay hagikhik. "Sa pagma-madre hindi mo mararanasang kainin. At sumigaw sa sarap," dagdag naman ni Ireem. Nanlaki ang mata ko nang unti-unting maintindihan ang sinasabi nila. Napatikhim naman si Errol. Pati ito naiilang sa pinagsasabi ng dalawa. "Ang hahalay n'yo!" pakiramdam ko uminit ang pisngi ko. Humagalpak ng tawa ang dalawa sa naging reaksyon ko. "Don't tell me, hindi mo pa nararanasan 'yon? Are you still a virgin, Thara?"Chapter 17"Whoever helped you escape is in big trouble," banta niya."Mag-isa akong tumakas kaya ako lang ang mananagot," sabi ko at lumapit sa kanyang mesa. "Bakit hindi mo naisipang tumakas?" nagtatakang tanong niya."Well," I paused, giving him a small smile. "Hindi ko gustong takasan ang kasalanan ko, at ayaw ko ring may madamay na iba dahil sa kagagawan ko."Naniningkit ang mga matang tinignan niya ako. Para bang binabasa ang laman ng utak ko kung nagsasabi ba ako ng totoo.Tumapat ako sa kanya at umupo, crossing my arms. “Hindi ka ba manghihingi ng sorry? I was actually expecting you to feel guilty for what you did to me last night.”“Kasalanan mo rin 'yon, hinayaan mo ako,” he replied without even glancing at me.“Whatever…" umirap ako sa kawalan. “Actually, I came to ask you something.”Hindi ko maintindihan kung bakit, pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko."I'm not answering any questions from you," aniya habang inaabot ang office line. “
Chapter 16Hindi ako bumalik sa silid ni Mr. Montefiore kagabi. Pinagkasya ko ang sarili sa sofa sa living room. Kahit anong pilit ng mga katulong na papasukin ako sa loob ng silid, nagmamatigas ako. Maaga namang umalis si Mr. Montefiore. Mas mabutin na rin 'yon na hindi ko siya makikita ngayon. Hindi ko pa rin makakalimutan ang ginawa niya. Last night was different from every other nights I've spent here.Hindi ako nakatulog ng maayos. Si Mr. Montefiore lang ang laman ng isip ko. Gusto kong malaman kung bakit gano’n ang naging reaksyon niya sa akin kagabi . Sigurado akong may mali, may iba pang dahilan. May isang bagay akong hindi alam. Ang galit sa pagitan nila ni Rogue, pakiramdam ko, hindi lang dahil sa pagkakamali ng mga magulang nila. Tingin ko ay may mas malalim pang dahilan, at ang 'yon ang gusto kong alamin. Kailangan kong makakuha ng sagot. Kung hindi niya sasabihin sa akin. Ako ang maghahanap ng paraan para makakuha ng sagot. Sino ang babaeng tinutukoy nilang dalawa ng k
Chapter 15 Ang mga malalambot niyang labi ay marahang gumapang pababa sa leeg ko hanggang sa aking collarbone. Napasinghap ako sa sarap, his fingers traced my skin, causing goosebumps to rise all over my body.Ito 'yung matagal ko nang hinahangad the feeling of intimate pleasure.Iniangat niya ang ulo para mahalikan ako. Napangiting sinuklian ko ang mainit niyang halik. Nang lumalim pa ang aming halikan napasabunot ako sa makapal at malambot niyang buhok.Naramdaman ko ang marahan niyang pag-sipsip sa leeg ko, at sigurado akong magigising ako bukas na may mga kiss mark. Ito ang buhay na gusto ko, ang buhay na kasama siya. "Ohhh... Zein..." halinghing ko.Nanigas ang katawan niya nang banggitin ko ang pangalan. Napakunot ako at iminulat ang mga mata ko, gustong kong tanungin kung bakit siya tumigil. Pero nang makita ko ang mukha ng lalaking nasa aking ibabaw. Napasigaw ako. Basa ng pawis ang noo ko nang bigla akong bumangon sa kama, habol-hininga at hindi makapaniwala sa panaginip k
Chapter 14 Gusto kong tumawa sa reaksyon ni Mr. Montefiore pero pinigilan ko. Baka mamaya mahalata niya ang dahilan kung bakit nandito ako sa kanyang office. Gusto kong gumanti sa mga ginawa niya. Hindi ako magpapatalo.Napansin kong tutok na tutok siya sa screen sa kanyang harapan, halatang pinipilit niyang hindi akong pansinin. Pero hindi ko rin maiwasang mapansin ‘yung bahagyang paniningkit ng kanyang mga mata na biglang tumingin sa direksyon ko, para bang may laser beams na gusto akong paalisin. All I did was smile innocently at him before I continued humming. “Would you please stop!” pigil niyang sigaw.Tumingin ako sa kanya. “Ano bang ginawa ko?”“You know what you’re doing! Tigilan mo na, hirap na hirap na akong mag-concentrate dito.”“Okay, whatever you say,” sagot ko sabay ngiti.Tumayo ako at naglakad-lakad sa loob ng opisina niya. Dumiretso ako sa bookshelf at naghanap ng pwedeng basahin. Sinulyapan ko siya ng may pilyang ngiti.“Why are you staring at me?” tanong ko.He
Chapter 13Kapwa kami napatingin nang may kumatok sa pinto. Bumukas 'yon at pumasok ang isang babaeng may maikling buhok. "Good morning, sir Rozein," magalang na bati nito. Nakaupo pa rin ako sa sahig kaya siguro hindi ako nito napansin. Pero nang mapunta ang tingin nito sa akin, kaagad nanlaki ang mga mata ng babae. Napatayo naman ako kahit nananakit pa ang pwetan ko. "Thara?" Mr. Montefiore called out my name in full and as usual, my stomach acted funny."Yes?" malamig kong sagot."Lumabas ka muna. I want to discuss something with my secretary." He ordered.Hindi ako sumagot. Sinamaan ko lang siya ng tingin bago tinignan ang kanyang secretary at ngumiti. Inilahad ko ang kamay dito at nagpakilala.“Hi, I'm Thara Guanzon. Hostage ako ng Boss mo,” nakangiting kong pagpapakilala.Bahagyang nagulat ang babae sa sinabi ko pero kaagad ding nakabawi. Muntikan pa ito matawa.Mr. Montefiore made a sound of annoyance at the back of his throat, pero hindi ko na siya pinansin. Tinanggap ng s
Chapter 12 Maghahating-gabi na nang bumalik sa silid si Mr. Montefiore kagabi. Kung saan man siya galing ay hindi ko alam. Nagkunwari akong tulog, at tahimik na pinakinggan ang kilos niya. Nang hindi makatiis, dumilat ako at tinignan siya. Mula sa bintana, natanaw ko siyang nakatitig sa madilim na karagatan. Kumunot ang noo ko nang mapansing may suot na siyang damit. Saan naman kaya siya kumuha niyon? Pinagmasdan ko siya. Mukhang malalim ang kanyang iniisip. Pero umaasang akong tungkol ‘yon sa pagbalik niya sa akin sa El Allegres. Dalawang araw na simula nang mawala ako, sigurado akong alalang-alala na ngayon ang mga pinsan ko. Makalipas ang ilang sandali lumakad siya papalapit sa kama. Agad na sumikdo ang dibdib ko. Akala ko tatabi siya pero nagkamali ako. Naglatag siya ng kumot sa sahig at kinuha ang unan na inilagay ko sa gitna ng kama. Kalahating oras ang hinintay bago siya nakatulog. Ang sinabi niya sa akin nang magkasagutan kami ay nanatiling laman ng utak ko. Anong