LOGINShare
Chapter 1
Last Updated:
2024-04-08 14:20:52Chapter 1
"Keiran!" I called. His serious face melt into a dazzling smiles. Lumapit ako nang makitang may kausap siyang lalaki. "Mommy!" Patakbong sinalubong ako ng bata. He turn around sticking his tongue at the man. Kumunot ang noo ko sa inasta na anak ko. "May problema po ba?" magalang na tanong ko nang makalapit ako sa lalaking kausap ng anak ko kanina. "Wala po, Ma'am. Nilapitan ko lang ang anak ninyo nang makitang tinignan niya ang mga laruan at nagtanong ng maayos," paliwanag ng shop attendant. "Liar, liar! Mommy, he's telling lies!" My five years old son protested. Napatingin tuloy ang ibang customers sa amin. "Naku, ma'am, hindi po ako nagsisinungaling," depensa naman ng lalaki. Napabuga ako ng hangin at tinignan ang bata. "Sweetie, stop. You have to behave," I cautioned him. "But he's a liar, Mommy. You said, bad kapag nag-lie and he's lying," laban pa ng anak ko. Napahilot ako sa aking noo. Nalilito ako dahil hindi ko alam ang totoong nangyari. Hindi naman sa ipinagtatanggol ko ang anak ko. Pero hindi si Keiran nagsisinungaling dahil kapag ginawa niya 'yon walang siyang baon na matatanggap sa akin hangga't hindi siya nagsasabi ng totoo. "Mommy, you know how much I like car toys, right?" he asked me, putting his cutest and charming smile. Lumambot naman ang puso ko habang pinagmasdan siya. Hindi ko maiwasang maisip ang ama ng anak ko, kahit malayo na kami sa lalaki, pakiramdam ko araw-araw ko pa rin itong nakakasama kapag nakikita ko si Keiran. Kuhang-kuha niya ang mukha ng kanyang ama. "I was just admiring the car. Tapos, bad uncle came and scolded me," paliwanag ng anak ko. Tumango ako at tinignan ang lalaki. "Nakita niyo bang kinuha ng anak ko ang laruan?" seryusong tanong ko sa lalaki. "H-hindi, pero..." I cut him. "What made you feel he was looking at it mischievously?" malamig na tanong ko ulit dito. If there's one thing I hates is someone picking on my son. Alam kong pilyo ang anak ko pero hindi niya magagawang kumuha ng mga bagay na hindi naman sa kanya. "Sorry, ma'am," he apologized bowing his head. I sighed. "H'wag kang humingi ng tawad sa akin, apologize to my son." Marahang hinila ko ang bata na nasa aking likod papunta sa harapan ko. The man looked at my son in disdain. "Ma'am, brusko manalita ang anak ninyo," reklamo ng lalaki. Tinignan ko ang anak ko, he looks so sweet and innocent, Keiran can never be rude to anyone. Nagiging masungit lamang siya kapag hindi ka niya gusto, o 'di kaya may ginawa kang hindi maganda. He's the sweetest child. "Pasensya ka na, Mister. Pero hindi bastos ang anak ko lalo na sa matatanda," I said proudly. "Mommy, let's go," yaya na anak ko. I sighed at the man and smiled at my son. "Sweetie, gusto mo ba 'yong car?" malambing na tanong ko. Umiling siya. "I don't want it anymore, mommy." "You sure? Bibilhin ko 'yong toy car for you." "Hindi na po, Mommy. Keiran has lots of toy cars at home, he doesn't need this one," he said, taking his hands as we walked to the counter and paid for the stuffs we bought. Nakangiting pinagmasdan ko ang anak na seryusong naglalakad palabas ng grocery. Kahit sa murang edad matured na mag-isip si Keiran kaya madaling pagsabihan at turuan. Nang malaman kong pinagbubuntis ko si Keiran. Napagdesisyona kong magpakalayo-layo. Ikakasal na ito kay Freiah at ayaw kong makasira ng relasyon dahil sa katangahan ko. Kaya umuwi ako ng Cagayan bago pa man lumaki ang tiyan ko. Hometown ni Daddy ang Cagayan. Malayo ito sa Manila kaya kampante akong malabong magtagpo ang landas namin dito ni Zenn. "Mommy! Mommy!" I turned back to my son, mabagal na naglalakad papunta sa akin at namumutla. Bigla akong kinabahan. Nagmamadaling nilapitan ko ang bata. "What's the matter, sweetie?" nag-alalang tanong ko. The doctor had warned me about Keiran’s health. Hindi malakas ang pangangatawan ng anak ko, he shouldn't be put in stressful conditions. "I'm tired, mommy," he feigned. "I want mommy to carry me," a sly smiled formed on his lips. Napabuntong-hininga ako bago yumuko para mapantayan siya. "Okay, hop in." Lumapad ang ngiti niya at nagmamadaling sumampa sa likod ko. Iniwan ko muna ang pinamili namin. Since he was so lightweight, hindi ako nahihirapang kargahin siya. Una kong ipinasok si Keiran sa loob ng kotse bago binalikan ang pinamili namin. "Thara?" Kumunot ang noo ko nang marinig ang pangalan ko. Dahil gusto kong masigurado kung ako nga ang tinawag nito, lumingon ako dito. Pero isang pagkakamali ang ginawa ko. Gulat akong napasinghap nang makilala kung sino ito. "J-jai..." bahagyang nanginig ang boses ko nang sambit ko ang pangalan nito. Biglang kumabog ang dibdib ko sa kaba. "Sabi ko na nga ba, ikaw 'yan." Nagulat ako nang yakapin ako ng lalaki. Ginala ko ang tingin sa paligid. Nakahinga ako ng maluwag ng makitang wala itong ibang tao maliban sa amin. Breaking the surprisingly awkward hug, I looked up at him with a smile that was nothing close to a real smile. "What are you doing here? I mean, I'm shocked to see you here." "Uh… I l-live here," sabi ko. Pasimple akong sumulyap sa kotse ko. Kinakabahan ako baka biglang bumaba ang anak kapag nainip sa loob ng sasakyan. Napatango-tango ito. "Kaya pala ang hirap mong hanapin. Medyo matago ang lugar na 'to," sabi nito habang tinitignan ang paligid. Napatikhim ako at hindi agad nakasagot. "H-how are you?" I asked. Tahimik akong nagdadasal na h'wag sanang maisipan ni Keiran na lumabas. "I'm doing good and I can see you're too," nakangiting sabi nito. Ngumiti rin ako pabalik dito. "Y-yes, I am." "Mommy, let's go na po! I'm hungry!" rinig kong reklamo ng anak ko sa loob. Bigla akong manigas sa kinatatayuan ko. "Uh, Jai..." hindi ko alam kung anong uunahin, pupuntahan si Keiran, o paaalisin si Jai. Kumunot ang noo ang ng lalaki. "Who's that?" Bigla akong nataranta. "I-i'm sorry, I n-need to go..." "Thara, wait!" nahawakan kaagad nito ang braso kaya napahinto ako sa paglalakad. Nilingon ko ito. "B-bakit?" "Sabihin mo nga sa akin, Thara. May tinatago ka ba kaya ka umalis?" Naalarma ako sa tanong ni Jai. Swallowing the lump in my throat, my mouth suddenly went dry. Pakiramdam ko lalong lumakas pa ang kabog sa aking dibdib. "Kung ano man ang tinatago mo. Siguraduhin mo lang na walang makakaalam, dahil sa oras na malaman niya, ikakagulo ng lahat 'yon, Thara." Matapos nitong sabihin 'yon iniwan ako nitong saglit na natulala. Nang makabawi ako. Napapikit ako ng mariin at nanghihinang napasandal sa sasakyan.
Related chapters
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 2
Chapter 2 Tulala ako habang nakatitig sa labas ng restaurant. Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ni Jai. Kaya napagpasyahan kong ilayo muna si Keiran dito. “Ms. Thara, maaga ba tayong magsasara mamaya?” Nilingon ko ang nagsalita sa aking likuran, si Eufee. Ang isa sa waitress ng restaurant. Nagpupunas ng kanyang pawisang mukha gamit ang puting hanky. Tumango ako. “May kailangan akong uwian ng maaga.” “Parang gusto ko tuloy sumama sa ‘yo. Gusto kong makita si Keiran, nakaka-miss ang anak ninyo, Ms. Thara! Dalhin mo naman paminsan-minsan dito.” Matipid akong ngumiti sa kanya. “Sa susunod…” “Grabe katulad pa rin ng dati. Ang daming customers!” Pabagsak na ipinatong ni Ireem ang tray sa counter. Ngayong araw ay ramdam ko ang pagod ng mga waitress ng restaurant. I looked around the restaurant and smiled at the disorganized chairs and tables. Ibig sabihin niyon ay maraming customer ang pumunta sa restaurant ngayong araw, it was really a great thing to me. Ngunit hindi naman i
Last Updated : 2024-04-08HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 3
Chapter 3 “But I wanna stay with you, Mommy,” nakangusong sabi ng anak ko. “Ilang araw ka lang naman doon…” Hindi ko rin gustong mahiwalay sa anak ko. Pero kailangan kong tiisin. Natatakot akong makita ni Jai ang bata lalo pa’t may hinala na ito. “You already know my answer, Mommy. Hindi ako pupunta sa lugar ni Tita Mommy, and that’s final!” Pumunta siya sa kama at padabog na nagtalukbong ng kumot. Napabuga ako ng hangin. Mukhang mahihirapan akong kumbinsihin ang anak ko. Napagdesisyonan kong magluto na lang nang hapunan. Mamaya ko na siya kakausapin baka magbago na ang kanyang isip. Pero nagkamali ako. Nang maghapunan kami, Keiran had refused to acknowledge me, he was a stubborn kid, I could admit. Kaunti lamang ang kinain niya sa nilutong kong paborito niyang ulam. Pagkatapos niyon ay umakyat din siya kaagad sa kanyang silid. Kasalukuyan akong naghahanda para matulog nang bumukas ang pinto. My little boy trotted in with his favorite teddy bear. “Keiran?” Umupo ako at pinagm
Last Updated : 2024-04-08HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 4
Chapter 4 Soon, she entered the car and drove off with my son waving at me till the car disappeared out of sight. Para akong nawalan ng ganang pumunta sa restaurant. Napabuntong-hininga ako bago pumasok sa bahay. Nilibot ko ang tingin sa loob, mag-isa na lang ako. Kaaalis pa lang nang anak ko pero nami-miss ko na agad, two weeks ain’t a joke. Naging matamlay ang kilos ko hanggang sa pumasok ako sa restaurant. Kagaya nang dati, puno na naman ang restaurant. Lahat kami ay abala sa mga customers. When I finally had a little time to rest, pabagsak akong naupo sa bakanteng upuan. Nakakapagod ngunit masaya naman sa pakiramdam na makikitang naging successful ang restaurant ko. Nang tumunog ang phone ko mabilis kong kinuha ‘yon sa bulsa ko, at nang makita kung sino ang tumatawag agad akong napangiti. My sweetie calling me! Without any hesitation, I picked it up. It was a video call and Keiran’s face popped up on the screen immediately. “Mommy!” matinis na bungad niya. Kumakaway ang ma
Last Updated : 2024-04-08HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 5
Chapter 5 "Let's go," aya ko kay Jaric. Mabilis kaming pumuwesto sa harapan ni Canna. Kahit hindi ako ang ikakasal nakaramdam ako ng kaba. Lumunok ako at nagsimulang lumakad. Sa sulok ng mga mata ko may napansin akong lalaking nakatingin sa akin. Biglang tumayo ang balahibo ko, sigurado akong hindi dahil sa takot. Nag-angat ako ng tingin kung saan nakatayo ang lalaki. I was right, nakatitig nga ito sa akin. Kumunot ang noo ko. The man looked familiar. Saan ko ba 'to nakita? Kahit distansya ang pagitan namin ay kita ko ang galit sa mukha nito habang nakatitig sa akin. "Are you okay?" tanong ni Jaric. "Y-yeah. Uh... Jaric, do you know him?" tinuro ko ang lalaki. "Who?" sinundan ng mga mata niya kung saan ako nakatingin. Ngunit hindi niya nakita ang mukha nito dahil natabunan ito ng dalawang lalaki na lumapit dito. "Saan ba diyan ang tinutukoy mo?" Umiling ako. "Forget it." Nang makarating ako sa upuan na hinanda para sa amin, napahinga ako ng malalim. Tumugtog
Last Updated : 2024-04-18HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 6
Chapter 6 Suite? Gumapang ang kaba sa aking dibdib. Nangyari na ang ganito sa akin six years na ang nakalipas. Graduation namin sa college kaya nagkayayaan kaming mag-bar. Nag-offer si Shannon na ihahatid ako sa guest room nang makitang inaantok. Sinama niya ang kaibigang lalaki para may umalalay sa akin. Doon ko lamang napagtanto na may inilagay sa inumin ko kaya hindi ko maintindihan ang katawan ko. Sobrang init. Dahil do'n may nangyari sa amin ni Zenn. Wala akong ibang masisi dahil wala akong ideya kung sino ang naglagay niyon sa inumin ko. And now it was happening again. Pinipilit kong labanan ang antok. Nagtaka ako dahil sobrang antok na ang nararamdaman ko. Bakit inaantok ako ng ganito? Biglang nanlaki ang mga mata ko. Paano kung nilagyan ng pagpatulog ang goblet na ininom ko? "Hija, kaya mo pa bang maglakad?" Umatras ako nang hawakan nito ang braso ko. "N-no! Hindi ako s-sasama," I said, panic rose in my throat. My eyes searched for Shannon. Ngunit wala na ito
Last Updated : 2024-04-19HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 7
Chapter 7 “Wait,” pigil ko ng akmang lalabas ang nag-ngangalang Dana. Siya ang inutusan ni Rozen na mag-asikaso sa akin. Huminto ang babae malapit sa pintuan at humarap sa akin. I could see that she felt very bad for me. “May iba pa ba kayong ipag-uutos, Senyorita?” magalang niyang tanong. “My name is Thara, at gusto ko ‘yon ang itawag mo sa akin,” I told her. Kung hindi ako nagkakamali mukhang isang o dalawang taon lang naman ang tanda ko sa kanya. “Where are we, anyway?” “Nasa Isla Mémoire tayo, Ms. Thara.” Isla Mémoire. It sounded familiar. Parang narinig ko na ang lugar na ‘to dati. “Pagmamay-ari ng pamilyang Montefiore ang isla na ‘to,” aniya na para bang nababasa ang katanungan sa aking isip. Nagulat ako sa nalaman. Ito ang Isla na binili ng ama ni Rozen para sa kanyang ina. Pero bakit dito ako dinala ni Rozen? “May iba pa po ba kayong kailangan?” maingat na tanong ni Dana. “Yes, kailangan ko nang phone.” Umiling si Dana. “Pasensya na, Ms. Thara. Hind
Last Updated : 2024-07-04HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 8
Chapter 8 I ran my hands up and down my arm, trying to keep myself warm. Kung ano man ang pinaplano ng lalaking 'yon. Nararamdaman kong hindi maganda ang balak niya sa akin. Napahinto ako nang biglang tumunog ang tiyan ko. Tears of frustration and hunger pooled in my eyes. Mag-iisang araw na akong walang kain! “Please, not now! Kailangan ko munang makalabas dito bago kumain.” Problemadong napahawak ako sa akin tiyan. “Why are you talking to yourself?" Halos mapatalon ako nang magsalita siya sa likuran ko. “Ano ba! Nakakagulat ka naman!” singhal ko. Sa sobrang pokus ko sa pag-iisip, hindi ko napansin ang paglabas niya. He looked quite different from earlier. Medyo basa ang kanyang buhok. He looked really hot, I could feel my stomach jumping and my pulse raising with awareness. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. “Why do you always have to yell? Naririnig naman kita.” He moved to another corner of the room. Binawi ko ang tingin sa lalaki at tinuon ang tingin sa labas ng binta
Last Updated : 2024-07-04HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 9
Chapter 9 "Thanks, Dana. Pakiramdam ko nasa bahay ako dahil sa mga lutong hinanda ninyo,” sabi ko sa babae pagkatapos kong kumain. All she did was chuckle and told other maids to clear the table. Tumayo naman ako at lumabas ng dining room. This house was really huge. Kahit yata maliliit na bagay na nandito ay malalaki na sa paningin ko. Hindi ko maiwasang mailang habang nakaupo sa sofa ng malawak na living room. Everything was intimidating, guards and workers here just stole glances at me. Naisipan kong bumalik na lang sa kwarto. Alam kong hindi ko na kailangang makipagtalo pa kay Mr. Montefiore. Ang tumakas sa mansyon ay hindi madali, that was why I had my bath in his heaven like bathtub and changed into clean clothes. Halos umabot ng isang oras ang itinagal ko sa loob ng banyo. Kagabi pa ako hindi nakapaglinis pakiramdam ko ang dumi ko na. Tinignan ko muna ang sarili sa salamin bago lumabas ng walk in closet. Nang lumabas ako sa silid. Wala ng bantay kaya malaya akong nag
Last Updated : 2024-07-11
Latest chapter
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 12
Chapter 12Maghahating-gabi na nang bumalik sa silid si Rozen kagabi. Kung saan man siya galing ay hindi ko alam. Nagkunwari akong tulog, at tahimik na pinakinggan ang kilos niya. Nang hindi makatiis, dumilat ako at tinignan siya. Mula sa bintana, natanaw ko siyang nakatitig sa madilim na karagatan. Kumunot ang noo ko nang mapansing may suot na siyang damit. Saan naman kaya siya kumuha niyon? Pinagmasdan ko siya. Mukhang malalim ang kanyang iniisip. Pero umaasang akong tungkol ‘yon sa pagbalik niya sa akin sa El Allegres. Dalawang araw na simula nang mawala ako, sigurado akong alalang-alala na ngayon ang mga pinsan ko.Makalipas ang ilang sandali lumakad siya papalapit sa kama. Agad na sumikdo ang dibdib ko. Akala ko tatabi siya pero nagkamali ako. Naglatag siya ng kumot sa sahig at kinuha ang unan na inilagay ko sa gitna ng kama. Kalahating oras ang hinintay bago siya nakatulog. Ang sinabi ni Rozen sa akin nang magkasagutan kami ay nanatiling laman ng utak ko. Anong karapatang niy
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 11
Chapter 11 “Ma’am, saan kayo pupunta?” Kaagad akong hinarang ng guard pagbukas ko ng pinto. “G-gusto kong bumaba ng kusina, nagugutom ako…” pagsisinungaling ko at mabilis na itinago sa likuran ang hawak na susi. Tinignan ng guard ang kanyang kasamang na abala sa paglalaro nang sa phone nito. “Anong gagawin natin, Jasen?” Nag-angat ng tingin ang nagngangalang Jasen. Nang dumapo ang tingin sa akin, umayos siya nang tayo at itinago ang phone sa bulsa Habang naghihintay ng sagot, pasimple kong nilingon ang pintuan ng banyo. Hindi pa rin siya tapos. Ngunit hindi ko maiwasang kabahan, kung hindi ko malulusutan agad ang dalawang bantay, siguradong maabutan ako ni Mr. Montefiore. “Hindi ka namin maaaring payagan, ma’am. Kailangang ipaalam namin kay Boss na lalabas kayo,” sagot ni Jasen. Nagsalubong ang mga kilay ko. “Ano? Bakit kailangan niya pang malaman? Kakain lang naman ako.” “Ma’am, sumusunod lang kami sa utos,” sabi ng kasama ni Jasen. He looked serious now. Humak
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 10
Chapter 10 Kaagad akong naghanap ng tuwalya pagkapasok ko ng silid. Gusto kong maglinis ng katawan. Nang makahanap ko ang tuwalya sa cabinet, dumeretso ako sa banyo. Habang naliligo, narinig ko ang pagbukas ng pinto sa labas. Naisip ko si Rozen, mukhang nakauwi na yata. Bahagyang akong napaigtad nang may kumatok sa pinto ng banyo. “Ano po ba ang gusto niyong isuot, Ma'am? Ihahanda ko po para sa inyo.” Nakahinga ako nang maluwag nang marinig ang boses ng babae sa labas ng pinto. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at lumabas. Ngumiti ang babae nang makita ako. “Kailangan ko ng komportableng damit,” sabi ko. “Okay!” She takes my hand and leads me to a walk-in closet. Inaasahan ko nang malaki itong closet ngunit hindi ko pa rin maiwasang humanga. I noticed it's divided into two parts, one part filled with men's clothes and the other part filled with women's clothes. I scoffed mentally. Of course he'll have women's clothes in his closet... After all, he looks like a play
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 9
Chapter 9 "Thanks, Dana. Pakiramdam ko nasa bahay ako dahil sa mga lutong hinanda ninyo,” sabi ko sa babae pagkatapos kong kumain. All she did was chuckle and told other maids to clear the table. Tumayo naman ako at lumabas ng dining room. This house was really huge. Kahit yata maliliit na bagay na nandito ay malalaki na sa paningin ko. Hindi ko maiwasang mailang habang nakaupo sa sofa ng malawak na living room. Everything was intimidating, guards and workers here just stole glances at me. Naisipan kong bumalik na lang sa kwarto. Alam kong hindi ko na kailangang makipagtalo pa kay Mr. Montefiore. Ang tumakas sa mansyon ay hindi madali, that was why I had my bath in his heaven like bathtub and changed into clean clothes. Halos umabot ng isang oras ang itinagal ko sa loob ng banyo. Kagabi pa ako hindi nakapaglinis pakiramdam ko ang dumi ko na. Tinignan ko muna ang sarili sa salamin bago lumabas ng walk in closet. Nang lumabas ako sa silid. Wala ng bantay kaya malaya akong nag
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 8
Chapter 8 I ran my hands up and down my arm, trying to keep myself warm. Kung ano man ang pinaplano ng lalaking 'yon. Nararamdaman kong hindi maganda ang balak niya sa akin. Napahinto ako nang biglang tumunog ang tiyan ko. Tears of frustration and hunger pooled in my eyes. Mag-iisang araw na akong walang kain! “Please, not now! Kailangan ko munang makalabas dito bago kumain.” Problemadong napahawak ako sa akin tiyan. “Why are you talking to yourself?" Halos mapatalon ako nang magsalita siya sa likuran ko. “Ano ba! Nakakagulat ka naman!” singhal ko. Sa sobrang pokus ko sa pag-iisip, hindi ko napansin ang paglabas niya. He looked quite different from earlier. Medyo basa ang kanyang buhok. He looked really hot, I could feel my stomach jumping and my pulse raising with awareness. Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. “Why do you always have to yell? Naririnig naman kita.” He moved to another corner of the room. Binawi ko ang tingin sa lalaki at tinuon ang tingin sa labas ng binta
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 7
Chapter 7 “Wait,” pigil ko ng akmang lalabas ang nag-ngangalang Dana. Siya ang inutusan ni Rozen na mag-asikaso sa akin. Huminto ang babae malapit sa pintuan at humarap sa akin. I could see that she felt very bad for me. “May iba pa ba kayong ipag-uutos, Senyorita?” magalang niyang tanong. “My name is Thara, at gusto ko ‘yon ang itawag mo sa akin,” I told her. Kung hindi ako nagkakamali mukhang isang o dalawang taon lang naman ang tanda ko sa kanya. “Where are we, anyway?” “Nasa Isla Mémoire tayo, Ms. Thara.” Isla Mémoire. It sounded familiar. Parang narinig ko na ang lugar na ‘to dati. “Pagmamay-ari ng pamilyang Montefiore ang isla na ‘to,” aniya na para bang nababasa ang katanungan sa aking isip. Nagulat ako sa nalaman. Ito ang Isla na binili ng ama ni Rozen para sa kanyang ina. Pero bakit dito ako dinala ni Rozen? “May iba pa po ba kayong kailangan?” maingat na tanong ni Dana. “Yes, kailangan ko nang phone.” Umiling si Dana. “Pasensya na, Ms. Thara. Hind
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 6
Chapter 6 Suite? Gumapang ang kaba sa aking dibdib. Nangyari na ang ganito sa akin six years na ang nakalipas. Graduation namin sa college kaya nagkayayaan kaming mag-bar. Nag-offer si Shannon na ihahatid ako sa guest room nang makitang inaantok. Sinama niya ang kaibigang lalaki para may umalalay sa akin. Doon ko lamang napagtanto na may inilagay sa inumin ko kaya hindi ko maintindihan ang katawan ko. Sobrang init. Dahil do'n may nangyari sa amin ni Zenn. Wala akong ibang masisi dahil wala akong ideya kung sino ang naglagay niyon sa inumin ko. And now it was happening again. Pinipilit kong labanan ang antok. Nagtaka ako dahil sobrang antok na ang nararamdaman ko. Bakit inaantok ako ng ganito? Biglang nanlaki ang mga mata ko. Paano kung nilagyan ng pagpatulog ang goblet na ininom ko? "Hija, kaya mo pa bang maglakad?" Umatras ako nang hawakan nito ang braso ko. "N-no! Hindi ako s-sasama," I said, panic rose in my throat. My eyes searched for Shannon. Ngunit wala na ito
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 5
Chapter 5 "Let's go," aya ko kay Jaric. Mabilis kaming pumuwesto sa harapan ni Canna. Kahit hindi ako ang ikakasal nakaramdam ako ng kaba. Lumunok ako at nagsimulang lumakad. Sa sulok ng mga mata ko may napansin akong lalaking nakatingin sa akin. Biglang tumayo ang balahibo ko, sigurado akong hindi dahil sa takot. Nag-angat ako ng tingin kung saan nakatayo ang lalaki. I was right, nakatitig nga ito sa akin. Kumunot ang noo ko. The man looked familiar. Saan ko ba 'to nakita? Kahit distansya ang pagitan namin ay kita ko ang galit sa mukha nito habang nakatitig sa akin. "Are you okay?" tanong ni Jaric. "Y-yeah. Uh... Jaric, do you know him?" tinuro ko ang lalaki. "Who?" sinundan ng mga mata niya kung saan ako nakatingin. Ngunit hindi niya nakita ang mukha nito dahil natabunan ito ng dalawang lalaki na lumapit dito. "Saan ba diyan ang tinutukoy mo?" Umiling ako. "Forget it." Nang makarating ako sa upuan na hinanda para sa amin, napahinga ako ng malalim. Tumugtog
HIDING THE MONTEFIORE'S HEIR Chapter 4
Chapter 4 Soon, she entered the car and drove off with my son waving at me till the car disappeared out of sight. Para akong nawalan ng ganang pumunta sa restaurant. Napabuntong-hininga ako bago pumasok sa bahay. Nilibot ko ang tingin sa loob, mag-isa na lang ako. Kaaalis pa lang nang anak ko pero nami-miss ko na agad, two weeks ain’t a joke. Naging matamlay ang kilos ko hanggang sa pumasok ako sa restaurant. Kagaya nang dati, puno na naman ang restaurant. Lahat kami ay abala sa mga customers. When I finally had a little time to rest, pabagsak akong naupo sa bakanteng upuan. Nakakapagod ngunit masaya naman sa pakiramdam na makikitang naging successful ang restaurant ko. Nang tumunog ang phone ko mabilis kong kinuha ‘yon sa bulsa ko, at nang makita kung sino ang tumatawag agad akong napangiti. My sweetie calling me! Without any hesitation, I picked it up. It was a video call and Keiran’s face popped up on the screen immediately. “Mommy!” matinis na bungad niya. Kumakaway ang ma
