Chapter 3

"You won't believe kung anong sinabi niya sa mismong mukha ko. Sinabihan niya akong 'I'd fucking lost my mind' at umalis," I ranted, mahigpit na nakahawak sa baso ko na para bang iyon ang pumipigil sa akin para hindi sumabog.

Si Brent, ang gago kong kaibigan, natawa lang, para bang sinabi ko ang pinakanakakatawang joke of the year.

"Hindi iyon nakakatawa," I growled, kahit na alam ko na medyo oo.

"Sa ganyang approach, ano bang ine-expect mo, gago?" tanong niya, medyo nagseryoso habang humihigop ng beer. "Ginawa mong living hell ang buhay niya these past few months, tapos out of nowhere you just waltz in and tell her to marry you? At akala mo... ano? Sasabihin niyang yes, papakasalan ka niya? Na para bang ikaw si Prince Charming niya o ano? You're fucking delusional, pare."

Nanahimik ako, pero hindi ako nakipagtalo. May dahilan kung bakit si Brent ang best friend ko: hindi siya nagsugarcoat ng shit. Never. Pero hindi iyon madaling lunukin kapag dinidiretso niya sa lalamunan mo ang katotohanan.

"Ikaw ang nag-isip ng ideya," I muttered. "Ngayon kailangan kong mag-isip ng Plan B. If I don't get married within a month, all my hard work, my sacrifices, everything I've built, it'll all go to waste."

Bakit ba hanggang sa kabila ng libingan ay may hawak pa ring tali sa akin ang lolo ko? Sana na-enjoy mo ang show, old man. Palagi mo namang gusto ang mga dramatiko.

Binasa kahapon ang last will and testament, ang huling suntok ng lolo ko from beyond. Ayon dito, I inherit 65% of the business empire, kasama na ang kumpanyang binuo naming magkasama, only if I get married a month after his death. Kung hindi, mapupunta lahat sa walang-kwenta kong ama.

Hindi iyon mangyayari. Over my dead fucking body.

Si lolo ang halos nagpalaki sa akin. Siya lang ang naging totoong father figure ko noong lumalaki ako. I owe him everything: my drive, my grit, my ambition. Pero ang lolo ko, mahilig sa drama, at mukhang hindi siya matahimik nang walang one final power move. Alam niya ang nararamdaman ko tungkol sa kasal. Alam niya ang trauma na iniwan ng disaster ng kasal ng mga magulang ko. Pero he still went ahead with this absurd condition.

Ang pinakamasama? Hindi lang ito tungkol sa pagpapakasal. Hindi, magiging masyadong madali iyon. It had to be for love. Walang business deal, walang marriage of convenience. At ang kicker? Walang divorce for at least three years. Classic lolo. Laging nagpu-push ng limits.

Si Brent ang nagmungkahi ng isang plano. "Pakasalan mo ang PA mo, what's her name again? Veronica?" sabi niya.

Inis ko siyang pinasadahan ng tingin. "It's Barbara, idiot. Not Veronica. Sa dami mong babae, naghahalo-halo na ang mga pangalan sa utak mo."

Malakas siyang natawa at napailing pa. "Right. Barbara. That girl, gumawa kayo ng love story. Kilala mo na siya nang matagal para maibenta n'yo 'yan. Sabihin mong secret kayong nagkikita. Walang maghihinala, at dahil nag-iisa kayo at halatang magkaaway, there's no risk of catching feelings and complicating shit."

It was a sound plan. Elegant in its simplicity.

Maliban at tinanggihan niya ang alok ko.

Of course, she said no.

Inubos ko ang natitirang whiskey sa isang mainit na lunok. "Alam ko ang itatanong mo. Kung ganun ako kakahate sa kanya, bakit ko siya kinuha?"

Nagtaas ng kilay si Brent pero hindi nagtanong. Alam na niya.

"She wasn't my choice," I continued bitterly. "Si dad ang kumuha sa kanya. Sabi niya, I needed someone 'competent' watching over me." Iyon ang paraan niya para sabihing hindi siya nagtitiwala sa akin. Sinubukan kong tanggalin siya noong unang linggo pa lang, but the contract was ironclad. Ang tanging paraan para makaalis siya ay kung magre-resign siya. At maniwala ka, I've tried to break her spirit. Nilunod ko siya sa trabaho, binigyan ng impossible deadlines, ginawang living hell ang buhay niya."

"She never cracked," sabi ni Brent sabay shrug. "She delivers. Every damn time. I'd keep her too."

"She's obedient to a fault," I muttered. "Tahimik. Disiplinado. Nakakainis ang pagiging professional. She never talks back... hanggang ngayon. Ngayon lang siya nagkaroon ng spine. Ang tanging araw na kailangan kong sabihin niyang yes, she decides she has standards."

"Nagtataka nga ako kung kailan siya gagawa niyan." Nag-smirk si Brent. "She picked the wrong fucking time, though."

"Damn right," I grumbled.

Bago pa siya makapagsalita, nag-vibrate ang phone niya, at bumaba siya mula sa barstool. "I gotta take this. Be back in a bit."

Tumango ako, inikot ang natitirang yelo sa baso, lost in thought.

Bigla kong naramdaman ang isang kamay sa balikat ko.

"Hey, handsome," sabi ng isang sultry na boses, sugary sweet at painfully fake. Tumingala ako at nakita ang isang babaeng halos walang tela sa dibdib bilang top. Halos nasa mukha ko na ang cleavage niya. "Can I buy you a drink?"

Normally, sasabihin ko ang oo. Tatanggapin ko ang distraction, ang escape, ang katawan at ang gabi. Pero hindi ngayon. Ngayon, lahat ay parang mali.

"Not interested," sagot ko, pinilit na maging kalmado ang boses.

Pero hindi siya umalis.

"Just one drink, and then maybe—"

Nag-ring ang phone ko, pinutol ang sinasabi niya. Wala akong naging mas masayang naistorbo.

I excused myself nang hindi lumilingon, lumabas sa malamig na hangin ng gabi habang sinasagot ang tawag.

Napataas ang kilay ko sa caller ID. Ang PA ko. Interesting.

I picked up.

"About your offer this morning..." Ang boses niya ay nanginginig, hesitant. "Were you... were you serious?"

"Yes." Walang pag-aalangan. Hindi kailangan.

"I... I'll take it then."

Naririnig ko ang effort sa likod ng mga salita niya. Ang tahimik na pagsuko. Mayroon sigurong nakabasag sa kanya sa pagitan ng kaninang umaga at ngayon. Hindi ako nagtanong. Hindi iyon dahil sa curiosity; it was restraint. Kung desperate siya para pumayag, naabot na niya ang breaking point niya.

At hindi ako naging sapat na cruel para maghukay sa sakit na iyon.

"Good," sabi ko, cool at measured ang tono. "We'll discuss the terms and details tomorrow. Sa office."

Pagkatapos ay in-end ko ang tawag at inilagay ang phone pabalik sa bulsa ko.

She said yes.

This might actually work.

Or... it might ruin everything.

But for now, I've got a fiancée to make. Tapos na ang problema ko sa inheritance. May mapapangasawa na ako. Ang susunod na hakbang ay paniwalain ang lahat na mahal namin ang isa-isa.