Chapter 18

Alas dose na ng gabi ngunit gising pa rin si Serene. Kasalukuyan pa siyang nanunuod ng paborito niyang korean drama, isa pa ay hindi pa naman siya inaantok dahil anong oras na nga siya nagising ng mga oras na iyon.

Napabuntung- hininga siya ng maalala niya ang pag- iintern sana niya. Nanghihinayang siya, isabg taon na lang sana ay magtatapos na siya. Kaunting panhon na lamang sana ang hihintayin niya para tuluyan na siyang magkaroon ng diploma kung saan ay mayroon ng maipagmamalaki ang mga magulang niya dahil kahita mahirap lamang sila ay nagawa nilang mapagtapos ng pag- aaral ang anak nila.

Nang mga oras na iyon ay bigla na lamang nag- init ang sulok ng kaniyang mga mata nang maalala niya ang kaniyang mga magulang. Siguradong kahit siniguro na ni maam Minerva sa mga ito na magiging maayos siya doon ay nag- aalala pa rin ang mga ito sa kaniya. Dahil alam niya na walang magulang ang hindi mag- aalala sa kanilang anak na wala sa tabi nila.

Kaya nga siya naroon sa sitwasyong kinalalagy