HARA CHAPTER 22

Walang imik si Hara pagkatapos niyang isuot ulit ang mga nagkalat na niyang mga damit. Umiiwas siya kay Xandro dahil nahihiya siya sa binata. Ang init ng katawan na kanina ay dumarang sa buo niyang pagkatao ay nawala na. Tiningnan niya ang sahig kung saan naganap ang malupit na digmaan at nakita n'ya roon ang kulay pulang mantsa. 

"Galit ka ba?" tanong ng binata.

"Hindi. Ginusto ko naman iyon eh." Mahinang sagot niya. Hindi matapunan ng tingin ni Hara ang binata dahil sa hiyang nadarama. Mukha kasi siyang nakawala sa hawla kanina. Kahit iyon ang unang beses niya ay hindi iisipin ng sino man na nagsasabi siya ng totoo dahil dinaig pa niya ang toro sa tindi niyang maglaro ng batuta. 

"Mahal kita," malambing na sabi ng lalaki habang nakayakap sa nakatalikod na dalaga.

"I love you too. Magbihis ka na kasi naasiwa ako." Hindi napigilang sabihin ni Hara. Nararamdaman niya kasi ang pagkalalaki nit