chapter 6

JESSE

Grabe ba't ganun para akong inaatake sa puso kanina ang lakas ng tibok nang puso ko. Saka, baka mamaya dalhin niya talaga ako sa hotel, nasabi ko lang naman 'yun dahil sa mga kagaguhan na mga sinasabi niya.

"Hays! Kalma lang, Jesse." Mahinang sambit ko ng buksan ko na ang pinto, hindi ko na nilingon pa si Regan dahil naiilang ako kung paano niya ako tingnan sa mata.

Pagpasok ko sa loob 'ay napangiwi ako dahil may nabangga ako dahil sa kaiisip ko kay Regan. Napahawak ako sa noo ko na natamaan.

"Ano ba, bakit ba hindi ka tumitingin sa dinaraanan mo?" Inis na wika ko kahit alam kong ako ang may kasalanan dahil wala ako sa sarili.

Pero bigla akong namutla dahil sa taong nakabunggo ko.

"A-Andrew," hindi makapaniwalang bigkas ko.

"Jesse, anong ginagawa mo dito? Huwag mo sabihing nagtatrabaho ka rin dito?" Hindi makapaniwalang sabi nito.

"H-hindi, sandali. May nakalimutan ako." Mabilis na sagot ko at binuksan ko ulit ang pinto, narinig ko na may tumawag kay Andrew kaya naman natuwa ako. Hindi niya ako masusundan, dali-dali kong tinakbo kung saan nakaparada ang kotse ni Regan.

Dahil inaalala ko si Regan, baka magkita at mag-abot naman silang dalawa. Parehong galit pa naman sila sa isa't isa at isa pa ayoko ng masaksihan yung nakita ko noong nakaraan. Kailangan kong mapigilan si Regan na huwag mo ng pumasok sa loob mamaya ano pa ang mangyari.

"Aa, Regan. Puwede bang humanap muna tayo ng pangpainit?" Kinakabahan na wika ko, kakalabas lang ni Regan sa kotse mukhang may kinuha siya sa loob. Kunot ang noong tiningnan niya ako.

Bigla naman akong naalarma dahil sa sinabi ko. Ano ka ba Jesse, anong pangpainit ang sinasabi mo diyan?

"Ibig kong sabihin sa pangpainit, kape ganun. Sinisikmura kasi ako baka masuka ako agad kapag uminom na tayo." Pilit ang ngiting sabi ko sa kanya habang nakatingin lang siya sa akin at nanalangin ako na pumayag siya.

Lumingon naman ako sa likod at nanlaki ang mata ko dahil namataan ko si Andrew, agad na hinawakan ko si Regan at hinatak ko siya. Lumibot ang mata ko sa paligid at may nakita akong convenient store, doon ko siya dinala hatak-hatak sa kamay at wala naman akong narinig  na kahit na anong salita sa kaniya kaya hinayaan ko na.

Pagdating namin sa loob ay hinarap ko siya, natigilan naman ako dahil nakatingin siya sa kamay ko na nakahawak sa kanya.

"So-sorry, masama lang talaga ang sikmura ko at--"

"Ok," Sagot niya lang at binitawan ko na ang kamay niya dahil nailang na naman ako bigla sa klase ng pagkakatingin niya.

Tumalikod na ako at naglakad papunta sa may kape, kumuha ako at dinala ko 'yun sa counter. Napapikit naman ako dahil wala nga pala akong dalang pera dito. Pagpihit ko sa likod nagulat pa ako dahil narito si Regan, at nag-abot agad ng pera doon sa cashier.

"Salamat." Tanging nasabi ko habang nakayuko dahil nahiya ako.

Sabay na naglalakad kami ng dahan-dahan habang paunti-unti kong hinihigop ang kape. Tahimik naman sa gilid ko si Regan at hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya.

Sana naman wala na si Andrew doon dahil kung hindi malamang... Hays! Tama na nga.

"Gusto mo ba?" Maya'y tanong ko sa kanya at sumenyas lang ang kamay niya sa akin na ibig sabihin na ayos lang siya.

Pagdating namin ulit doon sa bar ay naroon na naman ang kaba ko dahil nga baka nandoon pa si Andrew, ayoko ng mangyari 'yung nakaraan nako po.

"Ubusin mo na muna 'yan."

Napalingon ako kay Regan. "Ok lang, doon ko na lang sa loob iinumin ito." Sagot ko at binuksan niya na ang pinto na yari sa salamin. Naramdaman ko ang kamay niya sa likuran na umaalalay sa akin, napalingon ako sa kanya at napatitig sa side view niyang gwapong mukha.

Kung tutuusin kung sino man ang makakita sa akin na babae na kasama ang lalaki na ito, malamang ay kaiingitan ako dahil napakagwapo ni Regan. Sa totoo lang ganito 'yung tipo ko na lalaki, yung mala-bad boy ang looks tapos gwapo at syempre bastos!

Bigla naman akong napasigaw dahil natapilok ako at natapon ang kape na hawak ko at may natapunan pa ako. Ngunit may matigas na bisig na biglang umalalay sa akin at walang iba kung hindi si Regan. Pero napangiwi ako dahil sobrang sakit ng paa ko.

"Sorry, pasensya ka na." Hiyang-hiya na hingi ko ng patawad dahil natapunan ko itong lalaki sa damit niya.

"Sir Regan, long time no see. Ok lang ako ma'am magpapalit na lang ako ulit ng damit.

Napatingin naman ako sa kanilang dalawa dahil kilala si Regan ng lalaki na natapunan ko nang kape.

"Lito, ikaw pala." Wika ni Regan.

"Hinihintay ka na sa loob sir Regan, sige sir punta muna ako sa restroom." sabi pa nitong si Lito.

Umalis na 'yung Lito at napalingon ako sa paligid, may ilang tao na dito at nailang ako dahil sa ayos namin ni Regan na halos magkayakap na.

"Regan, uupo muna ako at--" muntikan na akong mapasigaw ng malakas dahil sa biglang pagbuhat sa akin niya sa akin na katulad sa mga kinakasal. "Ibaba mo ako nakakahiya sa mga tao." Nag-iinit ang magkabilaan ko na pisngi dahil sa ginawa niya, tiningala ko pa siya dahil mukhang wala siyang balak na ibaba ako.

"Regan ano ba?" Pagkasabi ko no'n hindi ko inaasahan ang ginawa niya bigla niya akong hinalikan ng mabilis sa labi na siyang naging dahilan nang pananahimik ko.

______

Hindi ko alam kung saan ako dinala ni Regan, dahil tahimik lang ako sa iba't ibang nararamdaman ko ngayon dahil kanina sa bigla niyang pagbuhat sa akin.

"Regan, mabuti at dumating ka. Matagal na rin ang huli nating pagkikita at yun pa yung araw na naroon si Mr. Pendleton."

Napansin ko ang paggalaw nang adams apple ni Regan at binaba na lang niya ako bigla dahil para bang nasira ang mood niya dahil sa sinabi nitong may edad na lalaki.

"Huwag mo na ulit babanggitin ang pangalan na 'yan kung gusto mo pang mabuhay ng matagal."

Napapatitig ako kay Regan at para bang sa isang iglap 'ay bigla itong nagbago na naman ng anyo. Yung tipong kapag ganito na siya magsalita siguradong kakabahan ka na.

"Ikaw talaga wala ka pa rin pinagbago, masiyado kang mainit. Siya nga pala sino naman 'yang magandang babae na dala mo?" Maya'y baling nito sa akin.

"Marami na bang bisita ngayon?" Paglilihis ni Regan doon sa tanong nang lalaki, hindi ko na pinansin ang usapan nila.

Naglabas ng kaha nang sigarilyo si Regan at sinindihan ito at napatingin sa akin, umiwas ako ng tingin at tinuon ko ang atensyon ko sa ibang lugar. Nagtaka ako kasi kanina nasa Club kami ngayon nasa mahabang pasilyo kami na nababalutan ng kulay itim ang pintura nang pader. Para bang secret room ito.

"Maraming bisita ngayon Regan, sigurado akong mag-eenjoy ka dahil malaki ang pusta dito. At isa nariyan si Mr. Mijares."

Napatingin ako kay Regan at ganun rin ito sa akin, naguguluhan ako sa pinag-uusapan nila may pagtataka na rin dahil sinabi nitong lalaki na malaking ang pusta.

Sugal?

"Mauna na muna ako sa inyo may pupuntahan pa ako, pumasok ka na Regan sigurado akong magiging masaya kapag nakita ka nila." Sabi pa ulit nito at iniwan na kami.

"Masakit pa paa mo?" Seryosong tanong niya at tumango lang ako, tinapon lang niya kung saan ang hindi pa nakalalahati na sigarilyo niya.

"Ano ba ang gagawin natin dito?" Tanong ko sa kanya pero hinawakan niya lang ako sa kamay at marahan na hinatak.

Sumunod lang ako sa kanya at hindi ko maiwasan na hindi kabahan dahil sa nararamdaman ko ngayon.  Pansin ko ang paliit na paliit na pasilyo na dinaanan namin at medyo madilim. Hanggang sa makarinig ako ng ingay na hindi mo mawari kung anong ingay 'yun dahil para bang maraming tao ang naroon.

Hanggang sa lumiwanag at malawak na espasyo ang nakita ko, sa pinakagitna may nakita akong ring katulad sa boxing pero kakaiba kasi gawa sa kadena ang bawat paligid no'n. Ngunit natigilan ako sa nakita ko at napaatras ang paa ko dahil, may dalawang lalaki sa loob no'n at duguan na pareho.

Pagtingin ko sa palagid may mga tao na prenting mga nakaupo sa bawat gilid at 'yung iba sa kanila ang maingay, may mga tao rin sa itaas at may mga katabing babae at nakakandong pa ang sa mga lalaking sa tingin mo palang ay masasama ang ugali at mapepera.

Ano bang lugar 'to? Kung boxing ito bakit ganito? Parang nagpapatayan na sila.

"Regan, a-ano 'to?" Hinatatakot na sambit ko pero hinawakan niya ako at hinatak ako ng malakas pero nagpumiglas ako.

"U-uwi na ako, ano bang klaseng lugar 'to? Bakit mo ako dinala dito?" Tanong ko habang umaatras ang paa ko.

"Pumayag kang sumama sa akin kaya huwag mo akong artehan!"

Malakas na sigaw niya sa akin at nanibago na naman akong bigla dahil kanina lang 'ay okey siya ngayon para na naman siyang demonyo.

"H-hindi! Ayoko!" Malakas na tanggi ko at pumihit ako patalikod upang umalis na sa lugar na 'yun pero napangiwi ako ng bigla niya akong isandal sa pader. Mariin na kapit niya rin ako sa braso. "Ma-masakit Regan," anas ko, sumunod lumipat ang kamay niya papunta sa leeg ko at sinakal ako.

"Sasama ka sa akin saan man ako magpunta, kahit sa dulo pa ng kamatayan! Naiintindihan mo!?" Nanlilisik ang matang sabi niya sa akin at lumuwag ang kamay niya sa leeg ko.

Hayop ka Regan!

Wala akong nagawa dahil nakakatakot siya at ayoko pang mamatay, pero sa susunod hindi na ako sasama sa'yo tandaan mo 'yan. Isip ko.

Pigil ang luhang sumunod ako sa kaniya, hindi ko maiwasan na hindi mapatingin sa mga nadaraanan kong mga tao na mga nakaupo at 'yung iba ay nakatayo. Karamihan dito ay puro lalaki, ang iba 'ay napapatingin sa akin kaya napabilis ang lakad ko.

Lumingon sa akin si Javier, saglit lang at tiningnan niya 'yung mga lalaking mga nakatingin sa akin. Mabilis na tumalikod ang iba at kunawari sa iba nakatingin. Hinawakan ako ni Regan hinatak  niya ako.

Umakyat kami sa dalawang hagdan hanggang sa makarating kami sa itaas 'yung kanina na nakita ko na may mga lalaki nakaupo at mga katabi na babae.

Sabihin mo nga Javier, ano ba ang tunay mo na pagkatao? Bakit nasama ka sa ganitong uring kaganapan?