Chapter 3

Humigpit ang hawak ni Sean sa baso ng alak. Parang tinusok ang puso niya sa mga oras na iyon.

Noong araw na nagtangkang magpakamatay si Elena, tumawag si Bona sa kanya ng maraming beses dahil sa sakit ng tyan niya. Sinagot niya ang tawag nung una, pero pagkatapos ay nainis siya kaya ni-reject niya ang mga sumunod na tawag nito.

Hindi kaya siya nakikipag-break sa kanya dahil dito?

Bumaba ang tingin ni Sean at nakinig sa mga paninira nina Felix at Werner  tungkol sa lalaking walang kwentang asawa daw. Hindi man lang niya naramdaman ang init ng sigarilyo sa kamay niyang nakakapit dito.

Hindi siya mapakali buong gabi. Noon, kung hindi siya umuwi ng ganitong oras, siguradong tatawag si Bona at mag-aalala sa kanya. Pero ngayon, pasado ala-una na ng umaga at wala siyang natanggap na message.

Bigla siyang nakaramdam ng masamang kutob. Agad niyang inubos ang alak, kinuha ang telepono, at umalis. 

Paglabas niya ng bar, nakita niya ang isang batang babae na papalapit sa kanya na may dalang basket ng mga bulaklak.

Ngumiti ang batang babae at tinanong siya, "Sir, gusto mo bang bumili para sa girlfriend mo?"

Tumingin si Sean  sa mga kulay na champagne na rosas sa basket, at naalala ang sinabi ni Felix na "Suyuin mo siya".

Kaya't sinabi niya, "Sige, bibilhin ko lahat ng bulaklak mo."

Masayang-masaya ang batang babae. Agad niyang inayos ang mga bulaklak at iniabot kay Sean at paulit-ulit na nagpasalamat.

Naging medyo maluwag ang expression ni Sean. Kinuha niya ang ilang daang piso mula sa kanyang wallet at iniabot sa batang babae.

Pero nang umuwi siya dala ang mga bulaklak, ang bumungad sa kanya hindi ang maliit na katawan ni Bona, kundi ang kasambahay.

"Sir, andito na po kayo. Nagluto ako ng sopas pang-hangover, gusto niyo po ba?"

Nagkibit-balikat si Sean  at tumingin sa taas.  "Natulog na ba siya?"

Naguguluhan ang kasambahay, at sumagot, "Umalis po si Miss Bona, at iniwan po niya ito para sa inyo."

Kinuha ni Sean ang isang sobre mula sa kasambahay. Pagbukas niya, nakita niyang may listahan ng mga damit na sinulat ni Bona para sa kanya.

Galit na galit siya, tumaas ang mga ugat sa kanyang noo. Kinumos niya ang listahan at itinapon sa basurahan.

Kinuha niya ang cellphone at tinawagan si Bona. Tumunog ng matagal ang telepono bago ito sinagot.

Ang bahagyang paltos na boses ni Bona ay narinig mula sa kabilang linya. "Ano yun?"

Hinawakan ni Sean ang telepono nang mahigpit at nagngangalit ang mga ngipin habang tinatanong, "Sigurado ka bang itutuloy mo ito?"

"Oo,” kalmadong sagot ni Bona.

"Bona, huwag mong pagsisihan ‘tong ginawa mo!"

Pagkatapos, ibinaba niya ang telepono. Tumalima siya pataas ng may malamig na ekspresyon.

Nakangiti na sinabi ng kasambahay, "Sir, itong mga bulaklak..."

"Itapon mo na!"

Hindi man lang siya lumingon.

Pagdating niya sa pintuan ng kwarto, nakita niyang may puting Samoyed na may "peace and blessing" na kwintas sa leeg ng aso.

Nakita niya ito sa circle of friends ni Bona, at sinabi ni Bona na nakuha niya ito mula sa bundok bilang pagdarasal para sa mga mahal niya sa buhay.

Mukhang ito ang paborito ni Bona.

Labis na nagalit si Sean. Hinila niya ang kwintas mula sa leeg ng aso at inilagay ito sa kanyang bulsa.

Tumahol ang aso, at tinitigan niya ito ng galit. "Bakit ka tumatahol? Ayaw na nga sayo ng nanay mo!"

Pagkatapos ay tinadyakan niya ang pinto at iniwan ang kwarto.

Kinabukasan, iniabot ni Sean  ang kanyang kamay tulad ng dati at niyakap ang katabi niyang katawan. Pero nang hindi siya makaramdam ng katawan, bigla siyang napamulat.

Doon niya lang napansin na wala si Bona. Naramdaman niya ang matinding pagkahulog sa dibdib.

Noon, bawat umaga, nagkakaroon sila ni Bona ng masarap na almusal. Habang pinagmamasdan ang maliit na babae na masaya sa ilalim niya, lagi siyang may di-mabilang na pakiramdam sa puso.

Pakiramdam niya'y parang lason, unti-unting sumisiksik sa kanyang buto. Bilang isang likas na reaksyon, gusto niyang hanapin si Bona.

Pero galit siya dahil iniwan siya nito nang walang paalam. Pipilitin pa ba niyang maghanap? 

Hindi!

Pagbaba niya mula sa itaas, nakita niya si Robbie  sa sala, hawak ang cellphone at nakikipag-usap.

Lumapit siya at tiningnan ito. "Ang busy mo ah."

Biglang itinigil ni Robbie ang ginagawa at nag-alala siyang tiningnan. "Boss, seryoso bang may sakit si Secretary Bona? Gusto niyo bang pumunta sa ospital?"

Naguguluhan si Sean, "Sinabi ba niya sa iyo 'yan?"

"Opo, humingi siya ng isang linggong leave. Naisip ko lang, bakit hindi na lang siya diretsang magsabi sa inyo kaysa dumaan pa sa akin."

Tumigas ang mata ni Sean. "Inaprubahan mo?"

"Oo, inaprubahan ko na. Huwag po kayong mag-alala, i-aayos ko po ang lahat para kay Secretary Bona."

Inaasahan ni Robbie na pupurihin siya ng CEO sa kanyang mabilis na aksyon.

Ngunit hindi niya inasahan ang malamig na sagot ni Sean, "Babawasan ko ang sahod mo."

——

Dahil sa matinding pagdudugo ni Bona sa operasyon, kailangang magpahinga siya ng isang linggo bago bumalik sa trabaho.

Pagdating sa opisina, narinig niya mula sa mga katrabaho niya na lagi silang nagtatrabaho ng overtime sa buong linggo.

Dahil inaprubahan ni Assistant Robbie ang isang linggong bakasyon niya, binawasan ni Sean ng ilang daang libong piso ang kanyang quarterly bonus.

Alam ni Bona na ang perang iyon ay kapital ng asawa ni Robbie, at nawala ito dahil sa kanya.

Kinausap niya ang mga katrabaho tungkol sa trabaho ng mga ito  at pagkatapos ay kumatok sa pintuan ng opisina ng presidente. Pagpasok niya sa kwarto, nakita niyang nakaupo si Sean sa desk niya, nakasuot ng itim na suit.

Malamig at pagod ang hitsura ng lalaki, ang mga kilay niya ay matipuno, at ang malalim niyang mga mata ay may bahid ng walang pakialam na pagnanasa.

Ang buong katawan niya ay naglalabas ng malamig at marangal na aura. May blankong ekspresyon sa mukha nito. Tumagal ang tingin nila ni Bona ng ilang segundo, bago muling bumalik si Sean sa trabaho.

Nang muling magtagpo ang mga mata nila, magiging kasinungalingan kung sasabihin ni Bona na hindi siya nasaktan.

Pitong taon na ang nakalipas, isang malamig at guwapong lalaki gaya ni Sean ang unang nagpakita ng pagkahumaling sa kanya at ginawa niyang kalimutan ang lahat para tumakbo sa kanya.

Pero hindi niya inaasahan na ang matinding pagmamahal niya sa loob ng maraming taon ay itinuring lamang ni Sean bilang isang laro na nakatuon sa kanyang katawan, hindi ang kanyang puso.

Sinubukan ni Bona na itago ang nararamdaman sa kanyang mga mata at nagsalita ng may pormal na tono. "Sir, ang patakaran ng Human Resources sa leave ay nagsasaad na ang leave na hindi tataas sa sampung araw ay maaaring i-apruba ng direktang supervisor. Si Special Assistant Robbie ang aking supervisor. May mali ba sa pag-apruba niya sa leave ko? Bakit binawasan mo ang bonus niya?"

Tiningnan lamang siya ni Sean. Parang kayang basahin ang lahat ng iniisip ni Bona.

"Bakit mo nasabi 'yan?" Tinaasan siya ng boses ng lalaki, may bahid na pang-aasar.

Naramdaman ni Bona ang kaba. "Dahil ba nag-propose ako ng break-up kaya galit ka? Kung may reklamo ka sa akin, pwede mo akong kausapin, huwag mong idamay ang ibang tao."

Tumawa si Sean nang may hindi pagkakaintindihan sa pagitan nilang dalawa. "Kung ayaw mong may madamay, sige, bumalik ka na lang sa bahay at kalimutan na natin 'to."

May mapait na ngiti sa labi ni Bona bago inabot ang resignation report na inihanda niya.

"Mr. Fernandez, hindi na ako  babalik sa bahay dahil magre-resign din ako ngayon. Eto po ang resignation report ko. Sana makahanap kayo ng kapalit sa lalong madaling panahon."

Tiningnan ni Sean ang resignation report na ibinigay ni Bona, at ang mga daliri niyang hawak ang pen ay naging maputla.

Ang malalim niyang mga mata ay hindi na kumikilos habang tinitingnan siya.

"Kung hindi ko ito aprubahan?"

Ngumiti si Bona ng may tamang arkong labi. "Sir, sinabi mo dati na maghihiwalay tayo kapag nagsawa na tayo. Kung hindi mo ako papayagan, akala ko hindi mo kayang maglaro."

Pagkarinig nito, bigla siyang tumayo mula sa kanyang upuan at lumapit kay Bona. Hinawakan niya ang baba nito at pinadulas ang mga daliri sa makinis at maputing mukha nito.

Ang tinig ng lalaki ay naglalaman ng matinding presyon. "Bona, hindi dahil hindi ko kayang maglaro, kundi dahil hindi pa ako nagsasawa!”