Heartbroken Woman Meets The Billionaire Man in Disguise

Kanina pa naghihintay sa kanyang nobyo si Elle, halos dalawang oras na siyang nakaupo sa isang restaurant. Ilang beses na ring nagpabalik-balik ang waiter para itanong kung oorder na ba siya ng pagkain, pero paulit-ulit din niyang sinasagot na wala pa ang kanyang kasama. Gusto sana niyang sabay silang pumili ng kakainin nila ni Franz.

Tinaas ni Elle ang braso para tingnan ang oras sa relo na nakasuot sa kanyang pulso. Kumuyom ang kamao niya dahil magtatatlong oras na ay wala pa rin si Franz, mukha siyang kawawa siguro sa paningin ng ibang tao sa restaurant, dahil kanina pa siya roon at wala namang ginagawa kung hindi maghintay. Sa inis ay tumayo si Elle at wala sa mood na lumabas ng restaurant, diretso siya sa kanyang kotse, pero may humablot sa kanyang braso.

"E-Elle," saad nito sa hinihingal na boses.

Umangat ang labi ni Elle at humarap sa taong kanina pa niya hinihintay.

"Kumusta, okay na ba siya?"

"Yes."

Napatiim-bagang si Elle at tiningnan ng seryoso si Franz. "Sobrang importante talaga ng kaibigan mo no? Pinaghintay mo ako ng halos magtatatlong oras sa loob ng restaurant na ako na lang ang halos tinitingnan ng mga tao doon. Mabuti naman at dumating ka pa!"

Sinubukan kuhanin ni Franz ang kamay ni Elle, pero nilayo niya iyon sa kanyang nobyo.

"I-Im sorry. Hindi ko lang siya maiwan agad dahil wala sa kanyang magbabantay."

"Ano siya baby, mawawala pag iniwan? Franz naman! May usapan tayong dalawa ngayon, pero isang tawag lang ni Blair nagkukumahog ka ng puntahan siya, tapos ako paghihintayin mo ng tatlong oras na mukhang hindi ka naman na-guilty na pinaghintay mo ako roon!!"

"H-Hindi sa ganon, Elle. Halika na, pumasok na tayo sa restaurant. I-Im sorry, babawi ako."

Makikita naman sa mukha ni Franz na nagsisisi ito na pinaghintay niya si Elle, pero nanatiling nakatayo lang si Elle habang masama pa rin ang loob sa kanyang nobyo.

"Tapatin mo nga ako, Franz. Magkaibigan pa ba kayo ni Blair o magkasintahan na?!"

Bahagyang namilog naman ang mata ni Franz. Hinawakan niya ang braso ni Elle.

"H-Hindi, sadyang kailangan niya lang ako, pero walang namamagitan sa amin. Ikaw lang ang babae sa buhay ko."

"Pero siya ang lagi mong pinipili kahit nandito ako," sa pagkakataon na 'yon ang boses ni Elle ay seryoso na at hindi na nakikipagbiruan. "Handa kang puntahan siya sa isang tawag lang sa telepono, pero ako, handa mong iwan sa tuwing kailangan ka niya. Sino ba sa amin ang nobya mo? Mas binibigyan mo pa ng oras ang Blair na 'yon kaysa sa akin. Tapos pag nagalit ako hihingi ka ng tawad at papatawarin naman kita ng paulit-ulit!!"

Pumatak ang luha ni Elle sa kanyang pisngi habang nakatitig kay Franz. Napapikit naman si Franz at sinubukang magsalita, pero tinaas ni Elle ang kamay niya sa harap ng mukha nito.

"Patapusin mo muna ako, dahil baka lumambot na naman ang puso ko kung sakaling marinig ko ang paliwanag mo."

"Elle—"

Umiling si Elle at malungkot na tumitig sa mata ng kanyang nobyo. "Okay naman tayo ng ilang taon nang wala pa si Blair, pero no'ng dumating siya, mas pinahalagahan mo ang babae na iyon kaysa sa nararamdaman ko! Tangggap ko naman sana na mabait ka, matulungin na kaibigan, pero husto na Franz. Isang taon mo na akong ginagawang tanga sa pag-unawa sayo, kaya panahon na rin siguro na kalimutan na natin ang isa't-isa."

Nagsalubong ang kilay ni Franz at kinuha ang kamay ni Elle. Hinawakan ni Franz ng mahigpit ang kamay ni Elle na parang ayaw ng bitawan.

"Hon, l-last na yung kanina. Magpopokus na ako sa atin. H-Hindi ko na siya pupuntahan kahit umiyak pa siya sa harap ko." May munting panunubig sa mata ni Franz.

Maliit na napangiti si Elle, sabay hila ng malakas sa kamay niya para mabitawan ni Franz.

"Ginawa mo na sana noon pa, Franz. Hindi na sana umabot ng isang taon bago mo na-realize na sobra na. Tao din ako na may puso na nasasaktan. Tutal lagi mo siyang pinipili, ako naman ang pipiliin ko ay sarili ko para hindi na masaktan pa ng paulit-ulit."

Inalis ni Elle ang singsing sa kanyang daliri at tinaas iyon sa harap ng mukha ni Franz.

"Walang kwenta 'tong singsing mo kung ibang babae naman ang pinagbibigyan mo ng oras na dapat sa akin. Isa na lang 'tong palamuti na hindi mo mapaninindigan kung walang pagmamahal!"

Binato iyon ni Elle sa dibdib ni Franz. Wala siyang pakialam kung masaktan man ito dahil mas malala naman ang sakit na dinadala niya ngayon.

Pinulot iyon ni Franz at agad na lumapit muli kay Elle. "E-Elle, mag-usap tayo. Alam kong galit ka, pero hindi mo puwedeng gawin 'to. Mamamatay ako pag nawala ka sa buhay ko!!"

May luhang pumatak sa pisngi ni Franz habang nagmamaka-awa kay Elle, habang si Elle ay nanatiling nakatitig sa mukha ni Franz na wala ng maramdaman kung hindi poot at galit.

"Hindi ko hawak ang baga mo para hindi ka makahinga! Maging masaya sana kayo ng kaibigan mo o tamang sabihin na baka kasintahan mo na rin!!"

Mabilis na sumakay ng kanyang kotse si Elle habang si Franz ay panay ang kalampag sa pinto ng driver seat. Pinaandar agad ni Elle ang makina ng kotse at walang sabing pinatakbo iyon kahit muntik ng mahagip ang mga paa ni Franz ng gulong ng kotse.

Nang nakalayo na si Elle sa lugar na iyon ay huminto siya sa gilid ng kalsada at doon binuhos ang lahat ng natira pa niyang luha na kanina pa niya kinikimkim. Ayaw niyang ibuhos ang lahat sa harap ni Franz dahil magiging mahina siya at maaaring magpadala na naman siya sa magaganda nitong salita. Pagod na siyang intindihan ang lahat. Ang lahat ng plano niya sa buhay na kasama si Franz ay naglaho na parang bula sa isang iglap dahil lang sa kaibigan nitong si Blair. Ten years, magiging malabo lang dahil sa kaibigan nito. Wala na siyang magulang dahil pumanaw na ang mga ito, malapit na sana silang makabuo ng sariling pamilya ni Franz, pero hindi rin pala matutuloy.

Sinubsob ni Elle ang mukha niya sa manibela ng kotse at umiyak ng umiyak doon, kung hindi pa kinatok ng police ang bintana ng kotse niya ay hindi siya titigil. Umalis siya sa lugar na iyon at kailangan niyang bumalik ng opisina kung saan ang boss niya ay ang boyfriend niya mismo, mali, ang ex-boyfriend niya.

Pagkarating sa building ng kumpanya ay bumaba agad si Elle ng kotse at pumasok sa loob. Nagmamadali siyang sumakay ng elevator papunta sa floor kung nasaan ang opisina nilang dalawa ni Franz, oo sa kumpanya ni Franz siya nagtatrabaho. Kailangan niya ng mag-resign dahil ayaw na niyang makita pa ang pagmumukha ni Franz araw-araw.