Ito na po ang last chapter ng story. Maraming salamat sa nagbabasa. Maraming-maraming salamat po sa pagsubaybay. Maraming salamat din sa paghihintay sa mga updates.
Darius’ POVKasalukuyan kaming nasa presinto ngayon. Kasama ko ang asawa ko at si Quila. Ang anak namin ay iniwan na muna namin doon sa bahay. Binabantayan naman siya ni yaya Lita.“Ito na ba si Quila?” naririnig kong tanong ng daddy niya.Kinapa ko ang puso ko kung may galit pa ba akong nararamdaman sa kanya. Aaminin kong naroon pa rin ang sakit pero wala na ang galit. As much as possible, I don’t want to worry Phoebe. My grandma didn’t talk to me… even my dad and my cousins. They still didn’t like her. But they can’t touch her because I am here. They know that I will go berserk once they touch the woman I loved the most. Phoebe’s my only sanity. I’d kill whenever they do something bad against her or even if they’ll take her away from me.They hate her and they made me choose.Pero pipiliin ko ba sila kaysa sa taong mahal ko?Phoebe is my only source of happiness after my last heartbreak. Staying away from her would only burden myself. Being away from her will be a huge burden. Besi
“WALA na pala si Glyzza at Glydel sa school campus.” Sabi ni Myla sa akin.Kasalukuyan itong nasa bahay ngayon, karga nito si Quila.“Wala akong pakialam kung saan sila. Malaking problema ang dulot nila sa pamilya ko.”Sila pa ang mga naging favorite apo nila lolo at lola. Ayaw nila kay mommy kaya ayaw rin nila sa amin. Napa-buntong-hininga ako.“Saksi ako sa mga paghihirap mo, Pooh. Hindi naging madali ang buhay mo pero heto ka ngayon, nasa itaas ka na.” Sabi nito.“Wala pa ako sa itaas, bes. Pero hindi ko bibiguin ang mommy at ate ko. Magsisikap ako para balang araw ay wala nang tumapak sa pagkatao ko.” Sabi ko. Hindi ko man nagawang ipagtanggol ang sarili ko noon, nagpapasalamat pa rin ako dahil may mga taong naniwala sa akin at nagtatanggol sa akin. Binigyan nila ako ng pag-asang magpatuloy. Binigyan nila ako ng pag-asang maniwala na hindi ako ang laging mali. Naniwala sila sa akin kaya hindi ko sila bibiguin. Wala sa vocabulary ko ang manakit ng tao pero siguro kapag napupun
Kasalukuyan kaming nasa labas ng eskwelahan ngayon. Hinatid ako ni Darius hanggang sa classroom ko. Sabi ko naman na okay lang ako, ayaw niya mag-paawat. Kitang-kita ko kung paano ako tingnan ng iba pang mga estudyante at ng mga kaklase ko sa may hallway.Nang nasa labas na ako ng pintuan ng classroom ay tumingin siya sa akin.“I’ll go ahead. Please, take care of yourself and… our baby.” Bulong nito. Ramdam na ramdam ko ang mainit niyang hininga. “I’ll fetch you after your class… same spot.”Isang tango lang ang ginawa ko bilang sagot ko sa kanya.Dinampian niya ng halik ang aking noo at pisngi bago siya umalis. Naririnig ko pa ang mga pagsinghap nila dahil sa ginawa niya sa akin. Ang mga estudyanteng babae ay kinikilig habang nakatingin sa likod niyang papaalis na. At nang hindi na ito matanaw pa ay bumaling sila sa akin… ngumiti. Pumasok na ako sa loob at naabutan si Myla roon na nakaupo. Ang mga mata nito ay parang nanunukso. “Ano ‘yun? Bakit ka niya hinatid hanggang dito? Nagul
“Phoebe,” tawag nito sa pangalan ko. Bigla akong napabalik sa reyalidad. “Oo,.”“What’s the result?” tanong ulit nito. Huminga ako ng malalim bago ako nakapag-desisyon na sabihin sa kanya ang totoo.“Positive.” Sabi ko sa kanya. Isang malapad na ngiti ang kanyang pinakawalan. Nararapat ba ang ngiting ‘yan?Mabilis naman na tumulo ang mga luha ko habang nakatingin sa kanya. Kunot-noo siyang nakatingin sa akin. Nagtataka kung ano ang nangyari. “Hindi ako gusto ng pamilya mo.” Sabi ko sa kanya.“And so?” Sagot niya lang.Napailing ako.Big deal para sa akin ang bagay na ‘yun.“Paano kung darating ang araw at biglang magbago ang pagtingin mo sa akin? Ang pamilya mo… katulad na katulad sila ng lolo at lola ko. Kinamumuhian kami noon pa man. Ayaw kong umabot sa punto na kailangan kong umalis… gaya ng ginawa ni mommy. Kaya, habang mas maaga pa. Mas mabuting–”“Are you planning on aborting our child?”Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya.Saan naman siya kumuha ng ideyang ‘yun?Kahit k
Dalawang linya. Buntis ako!Nanghihina ako nang matingnan ang resulta ng pregnancy test. Hindi ako mapakali at kanina palakad-lakad sa loob ng kwarto.Hindi alam ni Darius na nag-test ako ngayon. Si Myla pa ang inutusan kong bumili nito. Ilang araw na ang lumipas noong nagpunta sila lola rito. Si Quila ay kasama ko ngayon sa kwarto, mahimbing na natutulog. Dito na siya matulog mula ngayon.Si Darius ay kasalukuyang nasa opisina niya, nagtatrabaho. Hindi na rin muna ako pumasok sa eskwelahan dahil tinamad ako. Bigla na lang akong nakakaramdam ng pagod. Ayaw kong lumabas. Gusto ko na lang manatili muna rito sa bahay. Biglang bumukas ang pinto at niluwa no’n si manang.“Anak, okay ka lang?” tanong niya. Tumango lang ako bilang sagot.“Masama lang ang pakiramdam ko manang.” Sabi ko sa kanya. May dala siyang tray ng pagkain pero wala man lang akong ganang kumain. Hindi kapani-paniwala! Nilagay niya ‘yun sa maliit na mesa.“Sige na, kumain ka na muna. Kanina ka pa hindi bumaba.” sabi ni
Papasok na kami ng gate nang may madatnan kaming sasakyan sa labas ng bahay. Kilalang-kilala ko ang sasakyang ‘yan. Kung hindi ako nagkakamali, kay daddy ang sasakyan na ‘yan. Pero nakulong na si daddy, nasa police station na siya. Hindi kaya ay sina lolo at lola ang nariyan?Sino ang nagmamaneho niyan ngayon? “T–Teka lang, bababa lang ako. Hintayin mo ako rito Darius.” Sabi ko sa kanya. Dali-dali akong bumaba at dumiretso agad sa sasakyan. Bumukas ito at bumungad nga sa akin ang mukha ng dalawang matanda. “Bakit kayo nandito?” Hindi ko maiwasang tanong. Nanlilisik ang kanilang mga matang nakatingin sa akin. Para bang gusto nila akong kainin ng buhay.“Walang hiya kang bruhita ka! Ano’ng ginawa mo sa daddy mo?! Bakit mo siya pinakulong? Kahit kailan wala ka talagang respeto! Katulad ka ng ina at kapatid mo. Mga wala kayong pinag-aralan.” Sigaw ni lola. Pait akong napangiti. Hanggang dito ba baman? At least man lang, bigyan nila ng katahimikan ang ate at mommy ko. “Hindi ko siy