Sa puntong iyon, hindi pa rin matukoy ni Esteban kung totoo ba ang sinasabi ni Zarvock. Wala siyang sapat na ebidensya upang paniwalaan ito nang buo, pero sa kaibuturan ng puso niya, gusto niyang maniwala. Gusto niyang umasa. Dahil si Angel—ang kanyang anak—ay isang mahalagang bahagi ng kanyang buhay na hindi niya kailanman lubos na natanggap na nawala.Oo, sinikap niyang kumbinsihin ang sarili noon na ang pagkawala ni Angel ay dahil sa pagbaligtad ng oras at espasyo. Isang kalakarang wala siyang kapangyarihang kontrolin.Pero kahit anong pilit niyang tanggapin iyon, hindi niya magawang tuluyang bitawan si Angel. Ang kirot at pangungulila ay nananatili—palaging naroon sa puso niya, tahimik ngunit malalim.At ngayon, narinig niya ang posibilidad na si Angel ay buhay pa sa ibang mundo. Isang pag-asang muli siyang binuhay.Habang nababalot ng emosyon, isang malamig na tinig ang pumutol sa katahimikan."Bakit mo sinasabi sa akin ito?" tanong ni Han Three Thousand, na naroroon rin sa panag
Pagkatapos ng panaginip, agad na nagtungo si Ace kay Esteban. Halatang-halata ang pagkasabik at pagkabalisa sa kanyang paghinga—mabilis, mabigat, at puno ng tensyon ang bawat pagbuga ng hangin mula sa kanyang bibig. Ang kanyang mga mata ay naglalagablab sa dami ng iniisip at damdaming pilit niyang kinokontrol.Napansin agad iyon ni Esteban. Tumaas ang kilay niya habang nakatitig kay Ace."Nagpakita ka na naman sa panaginip ni Zarvock, hindi ba?" tanong ni Esteban, malamig ang tono ngunit may bahid ng pag-aalala. "Mahirap na ang kalagayan niya ngayon. Sinubukan ka ba niyang takutin?"Umiling si Ace. Pilit niyang pinakalma ang sarili, tapos ay sumagot.“Oo, nagpakita ako sa panaginip niya... pero hindi niya ako tinakot.” Huminga siya ng malalim. “Sa halip, may sinabi siya sa akin. Isang bagay na... sobra akong nabigla.”Napakrus ang braso ni Esteban, hindi interesado sa una.“At ano naman ang nakakagulat sa mga pinagsasabi niya?” tanong niya, tila walang gana.Ngunit hindi nagpadaig si
Sa ngayon, wala nang balak si Zarvock na patayin si Anna. Hindi lang dahil kay Ace, kundi dahil na rin sa isa pang katotohanan—wala siyang sapat na lakas para gawin ito. Kaya’t sa puntong ito, wala na siyang ilusyon tungkol sa bagay na iyon.“Sa kalagayan mong ‘yan, paano mo naman mapapatay si Anna?” sarkastikong tanong ni Zarvock, habang tinititigan si Ace na para bang isa itong walang silbing nilalang.Napakunot ang noo ni Ace. Ang tono ni Zarvock ay tila pangmamaliit, at hindi niya iyon pinalampas.“Kung ikaw nga, na mas malakas pa sa akin, ay hindi kayang patayin si Anna—ano pa kaya ako?” balik ni Ace, may halong inis sa kanyang tinig.Dati-rati, hindi kailanman maglalakas-loob si Ace na magsalita ng ganoon kay Zarvock. Ngunit ngayon, tila ba wala na siyang takot. Ang dating paghanga’t pagkatakot ay napalitan ng pagkamuhi at kumpiyansa sa sarili.“Siyempre hindi ko kaya,” malamig na tugon ni Zarvock. Hindi siya nagpaapekto sa sagot ni Ace.“Kung gayon, bakit mo ako pinatawag?” tan
Ang biglaang paglitaw ng matandang nilalang mula sa Bafang ay hindi lang basta panggugulat para kay Esteban—ito ay isang malupit na paalala: kulang siya. Malayo pa siya. Hindi siya sapat para kay Anna.Ngunit sa halip na panghinaan ng loob, lalong tumibay ang determinasyon ni Esteban. Kailangan niyang lumakas. Kailangan niyang pataasin ang sarili upang maging karapat-dapat sa babaeng minamahal niya. Hindi niya matatanggap na tawagin siyang "basura" habang nakatayo sa tabi ni Anna.Ang bawat miyembro ng Clan sa Bafang ay malamang titignan siya gaya ng matanda—isang walang kwenta, isang walang halaga. Iyon ang imahe na kailangang baguhin ni Esteban."Ang Zarvock... hindi 'yan ordinaryong hayop," seryoso niyang wika habang nakatingin kay Ace. "Galing ito sa Bafang. Sa palagay mo, kaya ba itong paamuhin?"Ramdam ni Ace ang bigat ng pagbabago sa tono at kilos ni Esteban. Hindi na ito ang Esteban na nakilala niya noon—may apoy sa mga mata nito. May layunin. At ang layuning iyon ay ang gawin
Pagkarinig niya sa sinabi ni Esteban, napailing na may halakhak ng pangungutya ang matanda."Isang lalaking pitong talampakan ang taas, pero may ganitong kahabag-habag na pananalita. Wala ka bang kahihiyan?" ani ng matanda, puno ng pang-aalipusta ang tinig.Pero hindi natinag si Esteban. Sa harap ng ganitong makapangyarihang nilalang, ano pa nga bang dignidad ang kailangang ipaglaban? Hindi naman sila pareho ng mundo, ni hindi sila pareho ng antas ng kapangyarihan. Wala siyang kailangang patunayan sa tulad nito.At higit sa lahat—tinawag nitong "binibini" si Anna. Kung ganoon, bilang taong itinuturing ni Anna na asawa, may karapatan siyang magsalita ng ganoon."Wala akong ikinahihiya. Sinasabi ko lang ang totoo," malamig ngunit matatag na tugon ni Esteban.Biglang nanigas ang mukha ng matanda. Halata sa ekspresyon nito ang inis at pagkabigo—hindi nito mabara si Esteban, dahil kahit ayaw niya, may laman ang sinabi nito."Sigurado ka bang titignan ka pa rin ng binibini kapag bumalik ang
Hindi maikakaila—lubhang nabuhayan ng loob si Esteban sa sinabi ni Ace. Bagamat hawak na niya ang Red Eye Yumang, alam niyang malayo pa rin ang pagitan ng kapangyarihan nito kumpara kay Zarvock. Ngunit nang laliman niya ang pag-iisip, na-realize niyang panlabas na puwersa pa rin ito. Hindi ito tunay na galing sa kanya. Dahil dito, unti-unting nabawasan ang interes niya.“Kahit pa mapaamo ko si Zarvock, hindi naman ‘yun direktang magpapalakas sa sarili kong lakas. Wala rin masyadong saysay. Tsaka, sa mundo ng Bafang... malamang isa lang siyang mababang uri ng hayop. Kung hindi, bakit siya nagtago sa Miracle Place?” saad ni Esteban, bahagyang inis ang tinig habang napapailing.Ngunit ngumiti lang si Ace at mahinahong nagsalita.“Alam ko ang isang lihim na pamamaraan... isang paraan kung saan puwedeng i-refine ang mga exotic beasts—at kapag nagtagumpay ka, puwedeng mapasa’yo ang lahat ng kapangyarihan nila. Hindi mo lang siya papaamuhin, magiging parte siya ng sarili mong lakas.”Napatig