SAMARAH
"Ano na, Samarah? Wala ka pa ring nahahanap na trabaho? Ano? Lumalaki na ang gastos ko sa iyo! Ang mahal ng bilihin! Halos hindi na tayo nangangalahati sa nabebentang pares tapos sahod mo pa!" pagrereklamo ng kanyang tiyahin. "Pasensya na po, tita. Hindi pa tumatawag ang kaibigan kong si Dina pero pupunta po ako doon sa Linggo. Kahit huwag niyo na po akong sahuran. Ganoon pa rin po ang gagawin kong pagbabantay dito sa paresan. Kahit libre na lang po ang pagkain ko mula almusal hanggang hapunan. Ayos na po sa akin iyon," wika ni Samarah bago tipid na ngumiti. Ngumuso si Rosie bago nag-iwas ng tingin. "Okay sige. Sinabi mo iyan, ha. Hindi na kita sasahuran. Pero libre na ang pagkain mo dito. Mainam ng makatipid ako kahit papaano. Okay sige, mamayang ala syete, ikaw na ang papalit sa akin dito." "Sige po, tita. Marami pong salamat," masayang sabi ni Samarah. "Basta, kailangan mong humanap ng trabaho, Samarah. Dahil kung hindi, pasensyahan na lang tayo. Mapapalayas kita dito sa bahay. Hindi na kita kaya pang buhayin. Kaya kung ayaw mong palayasin kita, humanap ka ng trabaho." Napalunok ng laway si Samarah at nakaramdam ng takot. "Opo, tita. Hahanap po ako agad-agad." Abala sa pagtitiklop ng damit si Samarah nang puntahan siya ni Fiona sa maliit niyang kuwarto. "Hoy, ikaw bakit nakialam ka sa shampoo ko? Anong karapatan mong kumuha ng shampoo sa akin? Wala ka bang pambili? Hindi ko na kasalanan kung wala kang pambiling shampoo! Huwag kang makikialam ng gamit ko!" sigaw ni Fiona sa kanya. Napayuko si Samarah. "Pasensya ka na, Fiona. Naubos na kasi iyong shampoo ko kanina. Huwag kang mag-alala, papalitan ko na lang din kaagad ng bago. Pagkatapos ko dito, bibili ako sa tindahan." "Dapat lang na palitan mo dahil pakialamera ka! Ang kapal ng mukha mo! Huwag na huwag kang makikialam sa mga gamit ko dito sa bahay! Isa pang kumuha ka ulit ng shampoo sa akin, sasabunutan talaga kita! Punyetang ito!" galit na sabi ni Fiona bago padabog na isinara ang pinto. Humugot ng malalim na paghinga si Samarah bago pinagpatuloy ang kanyang ginagawa. Inalis na lamang niya sa kanyang isipan ang sinabi ni Fiona dahil mali naman talag siya. Mali ang ginawa niyang pangingialam sa gamit nito. Muling bumalik si Samarah sa condo unit ni Dina. May inihanda ang kaibigan niyang kanyang susuotin patungo sa bar. Nakaramdam ng pagkaasiwa si Samarah sa suot niya pero buo na ang pasya niya. Susubukan niya ang trabaho ng kanyang kaibigan para magkapera din siya ng malaki. "Ano? Handa ka na ba?" tanong sa kanya ni Dina habang nasa loob sila ng sasakyan nito. Mabilis na tumango si Samarah matapos ang ilang ulit na paglunok ng kanyang laway. "Oo.... handa na ako," matapang niyang sabi. Nakarating lang sila kaagad sa club na sinasabi ni Dina sa kanya. Nalukot ang mukha ni Samarah nang makapasok sila sa loob ng club na iyon. First time niyang makapasok sa ganoong lugar. Maraming nagsasayawan doon na mga babae at halos kita na ang kaluluwa. Maraming alak. Patay sindi ang ilaw na mayroong maingay na tugtugin. "Nakikita mo ang mga matatandang iyan? Mga mayayaman ang mga iyan. Kalimitan sa kanila, mga bilyonaryo. Mga mayayamang negosyante," wika ni Dina bago itinuro ang mga matatandang lalaki kung saan may nakapatong na mga babae sa kanila. Napangiwi si Samarah dahil hindi kaaya-aya ang mga itsura nito. Malalaki ang tiyan at hindi talaga guwapo. "Ahm.... hindi naman sa ano ha.... mapanghusga pero ganiyan ba ang customer na dapat kong lapitan?" alanganin niyang tanong. "Oo. Bakit?" Muling tiningnan ni Samarah ang mga matatandang lalaki bago tumingin kay Dina. "Ano kasi... hindi naman sa mapanglait pero bakit walang guwapo sa kanila? Ayon kasi sa nabasa ko, mga guwapo raw ang mga bilyonaryo sa ganitong lugar. Iyong kahit nasa edad 40's na, guwapong-guwapo at baby face.... higit pa roon, may magandang pangangatawan." Mahina siyang binatukan ni Dina bago tumawad. "Gaga ka! Saan mo naman nabasa iyan? Sa mga nobela? Kathang isip lang naman ang mga iyan! Sa totoong buhay, bihirang makahanap ng matandang guwapo at maganda ang katawan. Kaya nga ilang beses kitang tinanong kung sigurado ka bang talaga. Teka, maupo na tayo dito." Umupo sila sa table malapit sa dance floor. Sumenyas sa waiter si Dina para bigyan sila ng alak sa kanilang table. Palinga-linga si Samarah. Malikot ang kanyang mga matang tingin nang tingin sa mga lalaking naroon. "Kalimitan sa mga guwapo ditong binata, mga walang pera iyan. Mga papogi lang ang alam para madaling makabingwit ng libre tira. Ang tunay na mayayaman dito ay ang tinuro ko sa iyong mga matatanda. Iyan ang target ng mga katulad ko dito sa lugar na ito. Teka, maiwan muna kita sandali dito. Lalapitan ko lang iyong matandang iyon. Paborito kong customer sa lahat dahil galante," nakangising wika ni Dina bago nilapitan ang isang matandang lalaki. Kumandong si Dina sa matandang lalaki at saka hinaplos ang pisngi nito. Hinawakan naman ng matandang lalaki si Dina sa kanyang puwétan. Napangiwi si Samarah. Tinuon niya ang tingin niya sa alak na nilapag sa kanilang table. Kumuha siya ng baso at saka iyon nilagyan ng yelo bago nagsalin ng kaunting alak. "Ang ganda mo naman, miss..." wika ng isang lalaking naupo sa kanyang harapan. Napalunok ng laway si Samarah. Panot at malaki ang tiyan ng matandang lalaking nasa kanyang harapan. Kumikinang ang gintong kwintas nito na makapal, bracelet pati na rin ang suot niyong singsing na madami sa magkabilang daliri nito. Doon pa lang, masasabi na ni Samarah na mayamang lalaki ang nasa harapan niya. "Hello po, magandang gabi. Salamat po sa papuri," nakangiwi niyang sabi. Malawak na ngumiti ang matanda. Nanlaki ang mga mata ni Samarah nang makita ang ngipin nitong naninilaw. "Ang galang mo naman, miss. Ngayon lang kita nakita dito. First time?" Nakatitig pa rin si Samarah sa ngipin ng matandang lalaki. "Opo. First time po. Ahm.... iyong ngipin niyo po ba, ginto rin?" Namilog ang mata ng matanda bago natawa. "Hindi, miss. Ngipin ko talaga iyan." Napalunok ng laway si Samarah. "Ganoon po ba? Dilaw po kasi masyado. Akala ko gold." Tila napahiya ang matanda kaya kumamot ito sa kanyang ulo. "Didiretsuhin na kita, alam ko kaya ka nandito ay dahil gusto mong magkapera, tama?" Mabagal na tumango si Samarah. "Opo." "Kung ganoon, o-offer-an kita ng one hundred thousand kapalit ng isang gabi. Kung virgin ka pa, gagawin ko itong five hundred thousand. Deal?" nakangising wika ng matandang lalaki. Maraming beses na lumunok ng laway si Samarah. Napakalaking pera na makukuha niya kung sakaling magpapagalaw siya sa matandang lalaki dahil virgin pa siya. Pero hindi niya alam kung makakaya niya bang sikmurain ang matandang lalaki lalo pa't hindi ito guwapo at napakadilaw pa ng ngipin. "Ah... teka lang po. Pag-iisipan ko muna. Tatanungin ko muna ang kaibigan ko," wika niya bago tumayo. Hinawakan siya sa kamay ng matanda para pigilan. "Gagawin kong isang milyon kapag virgin ka pa. Sa nakikita ko kasi halatang wala ka pang karanasan sa pakikipag-séx." "Wala pa po talaga kaya pag-iisipan ko po muna," aniya bago binawi ang kanyang kamay at saka mabilis na lumabas ng club na iyon. Hinawakan niya ang kanyang dibdib. Sobrang bilis ng tibok ng kanyang puso. Lumakad siya ng kaunti palayo sa club na iyon at saka sumandal sa pader. 'Grabe, parang hindi ko yata kayang makipagtalik sa ganoong lalaki! Akala ko pa naman, mga guwapo sila at malaki ang katawan! Hindi pala! Sinungaling pala iyong nabasa kong libro!' bulalas ni Samarah sa isipan. Hindi alam ni Samarah na sinundan siya ng matandang lalaki. Bigla siyang hinawakan nito sa kamay at saka hinila. "Ano? Bakit nandito ka? Aalis ka na? Iyong offer ko sa iyo, tatanggihan mo? Magkano ba ang gusto mo? Dalawang milyon? Oh sige. Ibibigay ko. Sumama ka na sa akin!" desperadong wika ng matanda at saka siya pilit na hinihila. Nagpumiglas si Samarah. "Ayoko po! Hindi ko naman tinanggap ang offer niyo! Bitawan niyo ako! Tulong!" sigaw ni Samarah. "Ang arte mong babae ka! Huwag ka ng magpakipot diyan dahil putá ka rin naman!" sigaw pa ng matandang lalaki. "Bitawan niyo ako! Ayokong sumama sa inyo!" naluluha ng sigaw ni Samarah. May isang lalaking inutusan ang matanda para halihin si Samarah papasok sa sasakyan. Hindi na maipaliwanag ang kabang nararamdaman ni Samarah sa mga oras na iyon. Pero bigla na lang bumulagta ang lalaki at sumunod na ring natumba ang matandang lalaki. "Hindi yata tamang pinipilit mo ang babaeng ayaw makipagtalik sa iyo, tanda." Nanlaki ang mga mata ni Samarah sa biglang pagsulpot ng isang matangkad na lalaking mayroong malaking katawan. Nagtago siya sa likuran ng lalaking iyon at saka humawak sa damit nito. "Tulungan niyo po ako, sir! Pinipilit po ako ng matandang iyan na sumama sa kanya!" pagsusumbong niya sa lalaki. Tumingin sa kanya ang lalaki at nagulat siya nang makita ang mukha nito. Makalaglag panty ang kaguwapuhan ng lalaking ito na mayroong kulay asul na mata.Nakaupo si Valerie sa gilid ng kama, nakalaylay ang buhok sa balikat, habang pinapanood si Samuel na nagsasara ng pinto. May kakaibang tahimik na namagitan sa kanila—hindi katahimikan ng pagkawalang masabi, kundi katahimikan ng dalawang taong alam na kung saan patutungo ang gabing iyon. Lumapit si Samuel, mabagal na parang sinasadyang pahabain ang bawat segundo. Tumigil siya sa harap ni Valerie at hinawakan ang kanyang baba, pinapatingala siya. “Tulog na ang mga bata, oras na para paligayahin natin ang isa't isa,” mahina niyang sabi. Sa isang iglap, nagsalubong ang kanilang labi. Una’y marahan, tila nag-aalangan, ngunit mabilis na naging mas malalim, mas mariin. Narinig ni Valerie ang sariling paghinga na humahaba at bumibigat, habang ang kanyang kamay ay kusa nang sumayad sa dibdib ni Samuel, ramdam ang tibok ng puso nito. Dumulas ang mga daliri ni Samuel mula sa panga ni Valerie pababa sa kanyang leeg, patungo sa balikat. Hinaplos niya ang balat na tila tinatandaan ang bawa
Mainit-init ang hapon nang magpasya sina Samuel at Valerie na mag-grocery. Hindi dahil wala na silang pagkain—sa totoo lang, puno pa ang ref nila—pero dahil na rin sa hilig ni Valerie na mag-"check lang" ng sale kahit kadalasan ay nauuwi sa tatlong bag ng hindi planadong binili. "Love, mabilis lang ‘to ha," sabi ni Valerie habang umaayos ng listahan sa phone. "Ayaw mo bang dalhin na rin ‘yung banig at unan? Para kung matagalan tayo, may matutulugan ako sa aisle ng bigas," biro ni Samuel habang naglalakad papasok sa grocery. Tinawanan siya ni Valerie. "Eh kung suntukin na lang kaya kita para makatulog ka?" Natawa si Samuel bago umiling. "Biro lang, love. Ito naman." Mabilis lang silang nakarating sa malaking mall doon. Dumiretso kaagad sila sa supermarket. Kinuha nila ang isang cart, at gaya ng nakasanayan, si Valerie ang may hawak ng listahan habang si Samuel ang designated taga-tulak. Habang nasa aisle sila ng mga de-lata, biglang may boses na tumawag. "Valerie?!" Napa
LUMIPAS PA ANG DALAWANG TAON, mainit ang hapon sa isang maliit na restaurant sa gilid ng baybayin. Sa labas, pinapainit ng araw ang buhangin at pinapalamig ng hangin mula sa dagat ang paligid. Sa loob naman, bahagyang malamig ang simoy mula sa aircon, at humahalo sa amoy ng kape at tinapay ang bahid ng alat ng dagat. Magkaharap sina Samuel at Valerie sa isang mesa na gawa sa kahoy. Nakaipit sa pagitan nila ang maliit na paso ng halaman. Hawak ni Valerie ang menu, pero hindi talaga nagbabasa. Kanina pa siya nagmamasid sa asawa niya. Tahimik si Samuel, gaya ng nakasanayan. May maamo siyang mga mata, at bawat galaw niya ay may kabagalan na parang sinasadya. Pero sa kabila ng katahimikang iyon, alam ni Valerie na marami siyang hindi pa ganap na nauunawaan sa lalaking ito—lalo na’t may mga bahagi ng kanyang nakaraan na hindi basta-basta ikinukwento.Ang mga anak nila ay naiwan sa kanilang lolo at lola. Bale nagde-date silang dalawa ngayon. “Anong gusto mo, love?” tanong ni Samuel haba
Maliwanag ang buong simbahan. Puno ito ng puting bulaklak, malalambot na kurtina, at mga ngiting sabik sa pagdating ng bride. Sa harap, nakatayo si Samuel sa tabi ng pari, naka-three-piece suit na parang lumabas sa magazine cover, pero halatang kinakabahan.Sa gilid, nakangiting binubulungan siya ng best man:“Relax, Samuel. Para ka namang sasabak sa boxing, eh," natatawang sabi ni Shaun.Pero hindi sumagot si Samuel. Kanina pa kasi siya naka-focus sa pintuan ng simbahan, hinihintay ang sandaling makita si Valerie.Nang bumukas ang pintuan, halos huminto ang oras. Naka-gown si Valerie na simple pero elegant, gawa ng designer na minahal niya sa kanyang kabaitan. Lahat ng tao ay humihinga ng malalim, pero si Samuel — para bang iyon lang ang araw na nagkaroon ng kulay ang mundo niya.Habang naglalakad si Valerie sa aisle, naririnig niya ang mahihinang bulong ng ilang bisita:"Ang ganda ng mapapangasa ni Mr. Walker...""Parang artista lang...""Grabe dyosa sa ganda!"Nang makarating si Va
VALERIE LUMIPAS PA ANG DALAWANG BUWAN mula nang mangyari ang kapalpakang ginawa ni Jess na muntik nang sumira kay Valerie. Ngayon, tuwing papasok siya sa Amber’s Corporation, palaging may bumabati at ngumingiti sa kanya — hindi na tulad dati na may nagbubulungan at nambabastos sa likod. Kahit ang dating supladang si Jess ay hindi na rin nagpapakita sa kumpanya; balita’y nagpunta na ito abroad. Sa kabila ng respeto at atensyon na natatanggap niya, pinili pa rin ni Valerie na manatili sa kanyang posisyon bilang staff. Kahit ilang beses siyang inalok ni Samuel na maging department head o bigyan ng mas magaan na trabaho, lagi niyang tinatanggihan. Pinatitigil din siya ni Samuel sa trabaho doon at sinabing maging assistant na lang ng mommy Samarah niya pero tinanggihan niya iyon. Masaya si Valerie sa trabaho niya bilang staff. “Love, hindi sa ayaw ko, pero gusto ko kasi na may sarili akong kita. Iba pa rin iyong pakiramdam na may naipapasok akong pera sa sarili kong account na ga
VALERIE MAKALIPAS ANG HALOS isang linggo mula sa pagkapahiya ni Jess, tila mas naging tahimik si Jess sa harap ni Valerie. Pero alam ni Valerie na hindi iyon kabaitan — kun'di paghahanda para sa mas malupit na galaw.'Ano na naman kaya ang nasa isip ng babaeng ito? Nadadama kong may pinaplano siyang masama laban sa akin,' sabi ni Valerie nang sundan niya ng tingin si Jess. Biyernes ng hapon, tinawag si Valerie ni department head. “Valerie, ikaw ang maghahanda ng presentation para sa Monday meeting with the investors. Nasa shared folder ang files," mabilis na sabi ng department head. “Noted po,” mahinahong sagot niya bago inikot ang kanyang mata. Kumunot ang noo niya nang mahagip ng kanyang mata si Jess sa loob ng kanilang departamento. Walang ibang staff sa mga table doon dahil ngayon, kausap niya ang head. Pagbalik niya sa desk, binuksan niya ang shared folder… pero halos walang laman. Tanging ilang lumang files na outdated na ang nandoon. 'Hmm… interesting,' bulong niya s