Kabanata 05: Uncle

“We meet again, Bliss Luna.”

Pakiramdam niya’y tumigil sa pag-inog ang kanyang mundo. Wala sa sarili niya itong nilingon at bumungad sa kanya ang binata. He has this displeased look on his face that made her feel like he doesn’t like her here. Wala sa sarili siyang napaiwas ng tingin at napalunok.

“Good afternoon, Sir.” Hilaw siyang ngumiti.

“Anong Sir?”

Napatingin siya sa babaeng kakarating pa lamang ng kusina habang ang binata ay nanatili ang tingin sa kanya. Ramdam ni Bliss ang malapot na pawis sa kanyang sintido na ipinagsawalang bahala niya na lang.

“Mom,” she called. “Are you done fixing the bed?”

Tumango ang ina at lumapit sa kanya. Hinawakan siya nito sa kamay at nilingon si Aiden. Yes, it was Aiden. Nakakunot ang natural na makapal nitong kilay habang nakatingin sa kanya. She’s intimidated, she must admit that. Habang ang kanyang ina ay parang hindi na ito bago.

Well, maybe they knew each other long enough for him to propose her, right?

“I know, you guys, didn’t have the time to bond since Bliss left the next morning after my birthday celebration party. But, Bliss, you should call him Uncle. Or better yet, Dad or Father.”

Hindi na maitago ni Bliss ang pagngiwi sa sinabi ng kanyang ina. Tumingin siya sa binata na seryoso pa ring nakatingin sa kanya. She looked away and turned to her mother. “I think… I think Uncle would be better.”

Matamis na ngumiti ang kanyang ina. “Well then, great! Come and rest. Mamaya na tayo magkwentuhan.”

Hinayaan na lang ni Bliss ang sarili na dalhin ng kanyang ina sa dati nitong silid. Pagkapasok pa lang niya ay hindi niya mapigilang alalahanin ang mga nangyari noon. Sa bahay na ito pa rin nangyari.

This room witnessed what she’d been through. The tears she shed and how she apologized for what she did. Parang sumariwa lahat sa kanyang isipan ang mga nangyari. She took a very deep breath and turned to her mother.

“Rest here, okay? I’ll call you when dinner is ready. For now, magpahinga ka muna. I know you had a long and exhausting flight.”

H******n siya ng ina sa noo bago ito nagpaalam sa kanya na lalabas. Bliss watched the door shut. Halo-halo ang kanyang nararamdaman ngayon. She feels so guilty while looking at her mother’s smile. Hindi maalis sa kanyang isipan ang mga haka-haka na baka alam ni Aiden. Na baka naalala nito ang nakaraan.

Sa isiping ‘yon ay parang kumirot ang kanyang sintido. She looked at her wristwatch and decided to call her daughter. Tumayo muna siya para i-lock ang pinto bago siya naglakad patungong kama. Umupo siya rito at hinugot ang phone mula sa kanyang maliit na purse.

Walang sinayang na oras si Bliss. She immediately facetime her daughter. Saglit lamang ang ring dahil agad ding sinagot ng anak.

“Mommy! Are you already in the Philippines?” maligalig na bungad ng kanyang anak. Mabuti na lang at naka-headset siya. Sobrang lakas at tinis ng tinig ni Miracle. Parang mababasag ang eardrums niya.

“Yes, love.” Sobrang lambing ng kanyang tinig habang kausap ang kanyang anak. “What are you doing now?”’

Agad na ni-switch ng anak ang camera from front to back para ipakita kung ano ang pinagkakaabalahan nito. “I’m doing my homework, mommy. I need to pass this one tomorrow.”

“Very good!” maligayang usal niya sa anak. “I have to rest for now, love. I had a very tiring flight and I will call you again later, okay?”

“Okay, mommy.” Muling nag-switch ang camera sa harapan. “I love you, mommy!”

Ngumuso ang kanyang anak na para bang nanghahalik. Kusang gumuhit ang ngiti sa kanyang labi at ngumuso rin. “I love you too, love.”

Matapos nilang mag-usap ay nagpaalam na ang kanyang anak. Binaba niya ang phone sa kama at humiga. She closed her eyes. Gusto niyang matulog dahil ramdam niya ang pagod ng kanyang katawan.

Ngunit bakit ganon?

She feels hot. Nag-iinit ang kanyang pakiramdam at ramdam niya ang pagtagaktak ng kanyang mga pawis. Bumangon muna siya at mas lalong binabaan ang temperature ng aircon. Ngunit hindi non naibsan ang init na kanyang nararamdaman.

“I think I need a shower,” she whispered to herself.

--

“Anak, wake up. It’s time for dinner.”

Bahagyang piniksi ni Bliss ang kanyang braso nang maramdaman niyang may humawak dito. She slowly opened her eyes and her mother’s face welcomed her sight. Muli niyang pinikit ang mga mata at dinilat ito para masigurong hindi siya nag-ha-hallucinate.

“Get up now. Kailangan mong kumain dahil mukhang hindi ka nakapagpananghalian sa eroplano. Bangon ka na, dali. Pinagluto kita ng paborito mong ulam.”

May matamis itong ngiti sa labi na hindi niya maipagkakailang nagpapagaan ng kanyang loob. Is she dreaming? Nilibot niya ang paningin at muling binalik ang tingin sa kanyang ina.

Oo nga pala. Umuwi nga pala siya para daluhan ang nalalapit nitong kasal.

Bumangon naman siya at nag-inat ng katawan. She looked at the nightstand to check the time and realized it’s past seven in the evening. Bumaling siya sa kanyang ina at tipid na ngumiti.

“Good evening, mommy.” Tipid siyang ngumiti rito. “I thought I was just dreaming.”

Agad itong umupo sa kama at hinawakan ang kanyang kamay. “Why?”

“I just…” Pinilig niya ang ulo. “It’s been a while since… ginigising mo ako para kumain.”

For a moment, pakiramdam niya ay nagbabalik siya sa pagiging bata. Matamis namang ngumiti ang kanyang ina sa kanya at sinabing, “Habang nandito ka, ako mismo ang gigising sa ‘yo araw-araw, anak. I will wake you up to eat some meal. Gagawin ko ang mga bagay na matagal panahon na nating hindi ginagawa.”

Sumaya ang kanyang puso sa narinig. Ngunit ang ngiting ‘yon ay unti-unting nawala nang biglang sumagi sa kanyang isipan ang kanyang malaking kasalanan dito. Mukhang napansin ng kanyang ina ang pagkawala ng saya sa kanyang mukha.

“What’s wrong?” malumanay nitong tanong.

“Nothing,” diretso niyang sagot at tipid na ngumiti. “I’ll go and change first. Then I’ll be there.”

“Okay.” Matamis itong ngumiti at hinalikan siya sa noo. “Your uncle and I will be waiting for you.”