I continue sobbing hard while hiding. Sograng sakit ng puso ko at halos hindi na ako makahinga pero patuloy akong nagususmiksik. I am so scared. Takot na takot ako dahil baka saktan ulit ako. Natatakot ako.Habang humahagulgol ay bigla akong may naramdaman na bulto ng tao na nakatayo sa harap ko. Nanginginig akong nag-angat ng tingin ay doon ay nakita ko si Don Sarmiento na nahahahag na nakatitig sa akin."S-sorry po. Wala po akong ginagawa. Wala po akong kasalanan," nanginginig na sambit ko saka agaran na lumuhod sa paanan niya habang patuloy ang pagtulo ng mga luha ko."Tumayo ka," malamig na sambit niya kaya kahit nanghihina at nanginginig ang mga tuhod ko ay pilit akong tumayo. "D-Don Sarmiento," sambit ko habang takot na nakatingin sa kanya. Kita ang kulubot ng balat niya pero kahit ganoon ay alam kong malakas pa rin siya.Napabuntong hininga siya saka dahan-dahan na bumaba ang mga mata niya sa braso ko. Kaagad akong napalunok at mabilis kong itinago ang mga braso ko sa likuran
Chapter 6Unti-unti akong tumigil sa pag-iyak pero hindi pa rin nawawala ang takot at panginginig ko. Tinalasan ko ang pandinig ko at nnag mawala ang ingay ng pagbabasag sa labas ay doon ako bahagya gumalaw. I swallowed hard and I slowly stood up.Nanginginig ako sa takot pero kung may pagbabasag akong narinig kanina ay siguradong maraming kalat sa labas. Dahan-dahan akong similip sa pinto ng kwarto ko at nakita ko na kaagad ang mga basag na vases sa hallway. Wala na si Carl doon at siguradong nasa loob na ng kwarto niya kaya lumabas naman ako sa kwarto ko. Nang makalabas ako ay doon ko mas nakita na halos lahat ng mga palamuti dito sa ikalawang palapag ay nasa sahig na. Ang mga vases ay basag, ang mga paintings ay sira pati mga lamesa.Nanubig ang mga mata ko sa nakita at unti-unti kong pinulot ang mga iyon para linisan. Dahan-dahan ang pagpulot ko dahil hindi ko gustong makagawa ng ingay at dahil na rin sa panginginig ng mga kamay ko na halos hindi makahawak ng mabuti.Tuloy-tuloy
Chapter 7Titig na titig ako kay Carl na hindi lumampas sa mga tingin ko ang biglang pag-ilaw ng phone niyang nakapatong lang sa tabi niya. Tumigil siya sa pagkain para lang tingnan iyon kaya napatingin rin ako sa phone niyang hawak na niya ngayon.And when he reads what's the message he received he immediately stood up like it's the most exciting thing he saw. Napaayos ako ng tayo at hindi ko alam pero biglang nanuyo ang lalamunan ko habang tinatanaw siyang unti-unting maglakad palabas ng dining area dahil lang sa mensaheng natanggap niya na hindi ko alam kung galing kanino.Paika-ika naman akong pumunta sa dining area para ligpitin na lang ang mga pinagkainan niya. Pero ilang sandali pa ay bigla siyang bumalik habang kunot ang noo kaya napalayo ako sa lamesa dahil sa takot. Nanlalaki ang mga mata ko siyang tiningnan kaya malamig niyang sinalubong ang mga mata ko."Do not go out of your room later. I will bring someone here. Kapag nakita kitang pakalat-kalat malalagot ka sa akin," ma
Chapter 8I immediately followed what he said. Sa kabila ng sumasakit kong paa ay pinilit kong linisin ang lahat ng mga kalat bago pa ulit siya bumalik. Matapos ko iyong linisin lahat ay hindi ko na nakayanan pa ang sakit ng paa ko kaya ginamot ko iyon.At habang ginagamot ko ang masakit na paa ay bigla kong narinig ang pagtunog ng kotse ni Carl. Natigilan ako pero nang marinig ko na tuloy-tuloy itong umalis ay napabuntong hininga na lang ako saka tahimik na nagpatuloy sa paggamot sa paa ko.After that my injured foot did not look so well. Alam ko namang hindi magiging madali ang pag galing nito lalo na at marami akong trabaho. I need a rest to make this fully healed but I can't just rest. At dahil umalis si Carl ay sa garden ako nagpalipas ng oras. Kumalma ang buo kong katawan habang tinatanaw ang magandang ayos ng mga bulaklak kaya paunti-unting nawala ang sakit ng paa ko. I smiled and I let my hair slap my face.At habang nasa ganoon akong sitwasyon ay biglang may bumusina sa labas
Chapter 9I sighed again and again and I waited for Shane to open the door. Baka sakaling naalala niya na nasarhan niya ang pinto at nandito pa ako sa labas. But I waited outside the main door for thirty minutes until one hour but no one opened it for me.Dahan-dahan akong tumayo saka saka muling sinubukan na buksan ang pinto pero kahit anong pihit ko sa door knob ay hindi ito bumubukas. "Carl," I murmured and a second after that I finally lost my hope that this door would open.Ayaw ko nang isipin ang posibleng nangyayari sa loob. Particularly in Carl's room.I sighed before walking towards the garden. May maliit na duyan doon kaya kahit malamig ay pinili kong doon maupo. Kaunting ilaw na lang ang bukas pero tama lang iyon para maging maliwanag sa pwesto ko ngayon. Dahan-dahan akong umupo sa duyan saka napahimas sa braso ko dahil sa lamig. Mula dito ay tanaw na tanaw ko ang balcony ng kwarto ni Carl. I smiled sadly because it's dark. They are probably sleeping.Mas lumamig ang ihip
Chapter 10Natulog ako nang hindi kumakain dahil sa banta ni Carl. Tunay ngang may CCTVV ang bawat sulok ng bahay kaya mas lalo lang siyang magagalit kapag nakita niya na sinusuway ko siya. I am not hungry when I fell asleep. Pero hating-gabi ay nagising ako sa biglang pagkalam ng sikmura ko.Napahawak ako sa tiyan kong tumutunog dahil sa gutom. Marahan akong tuminghala saka pumikit para kalimutan ang gutom pero ramdam ko na ang panginginig ng katawan ko sa sobrang gutom. Mabilis na lang akong umalis sa kama saka dire-diretsong bumaba."I can't eat anything," sabi ko habang nakahawak sa tiyan ko.Huminga na lang ako ng malalim saka kumuha na lang ng malamig na tubig sa fridge. Dinamihan ko ng inom at dahil doon ay parang napawi ang gutom ko pero alam kong magugutom rin ulit ako mamaya kaya bumalik ako kaagad sa kwarto para matulog. And I immediately fell asleep.Sa muling paggising ko ay maaga na kaya dahan-dahan akong bumangon para magluto na ng agahan ni Carl. Today is Sunday and he
Chapter 11I heard everything. Nilunok ko ang mga sinabi ni Carl kahit lahat ng iyon ay hindi pabor sa akin.He really hates me. And he is making his cousin hate me too. Nanatili lang ako doon hanggang sa matapos sila sa pag-uusap. I did not hear any response from Tim. Umalis lang ito pagkatila ng ulan at hindi na ako nag-abalang magpakita pa.Nang makaalis si Tim buong akala ko ay umakyat na sa itaas si Carl kaya dahan-dahan akong pumasok. May bakas pa rin ng luha sa pisngi ko na hindi ko na pinunasan pa. I really thought that Carl's upstairs but I did not expect that he's still sitting on the couch.Mabilis akong natagpuan ng mga mata niya kaya mabilis kong pinunasan ang tira-tirang luha sa pisngi ko."Kukunin ko lang," mahinang sabi ko saka dahan-dahan na kinuha ang lalagyan ng meryendang dinala ko kanina. Habang ginagawa ko iyon ay ramdam na ramdam ko ang pagsunod ng tingin niya sa akin."You heard everything, right?" He asked coldly so I looked at him. Wala akong makita na ibang
Chapter 12I convinced myself that I am not in love with Carl. I am not falling for him. I am just affected because my problems will doubled once the divorce is filed. Hindi ako nakatulog ng maayos sa gabing iyon sa sobrang pag-iisip. Aside from divorce, I keep on thinking about my Dad. Hindi ko pa siya nabibisita ulit simula nang pumasok ako sa kasalang ito. He's burried next to my Mom. I want to visit them.I badly want to visit them. Gusto kong magsumbong kahit pa sabihing hindi naman nila ako maririnig. I just want to tell them everything. Gusto kong ilabas lahat ng tinatago ko dito sa dibdib ko. Gusto kong ilabas dahil ang mga magulang ko lang naman ang magagawa kong kwentuhan kahit pa kapwa na silang wala dito.Kaya kinabukasan paggising ko ay kinumbinsi ko ang sarili ko na magpapaalam ako kay Carl na lumabas kahit ilang oras lang. Tanda ko naman ang semeteryo at kqya namang lakarin kaya lalakarin ko na lang kasi wala talaga akong pera kahit pang-jeep.Habang nagluluto ng agahan