Karugtong ito sa Prologue ang chap na ito. Para sa mga nalilito.:) Sana iboto niyo ang story na ito. Please!šššš
Ang abuhing mata na iyon ay may kakaibang emosyon. Tila hindi maganda, hinding-hindi ko magugustuhan. Ang dilim sa paligid ang nagdepina ng awra niya sa mga oras na iyon. Kadiliman. Napayuko ako at hinayaan na dumaloy ang luha pero ang kamay niya ang pumigil sa baba ko at itinulak upang magpantay ang mga mata namin. "Shh..." At itinapat niya ang hintuturo sa labi ko. "You have no idea how I want to take you rough and hard above this bed." Napalunok ako. May mas malala pa ba sa tuwing ginagalaw niya ako? May mas malala pa ba doon? Samantalang sa buong buhay ko ay tila iyon na ang kinatatakutan ko. "But let's save it for tomorrow, tomorrow night my Yenah. I will let you sleep and sound tonight." Humiga siya at hinila ako. Napasinghap ako sa hawak niya pero sumunod ako sa takot na baka mapigtas ang kakaunting pasensya niya. Napaka dali niyang galitin hindi ko alam kung ganoon din ba siya kadaling amuhin. Pumaikot ang mabigat niyang braso sa katawan ko at nilanghap ang batok ko. Awto
āMy Yenah...ā Dahil sa boses na iyon ay napabalikwas ako ng bangon. Agad kong nabungaran ang silid na hindi ako pamilyar. White and gray ang kulay, malawak at mukhang kumpleto rin sa gamit. "Good morning." Isang magsiglang boses ang nagpagulat na naman sa'kin. Isang lalaking may dalang tray at may laman na pagkain. Nagsalubong ang kilay ko nang makilala kung sino. Iyong lalaki sa bilihan. "B-Bakit nandito ako? N-Nasaan tayo?" Gaya ni Asmodeus sasaktan niya rin ba ako? Kaya niya ba ako dinala dito para saktan? Napatingin ako sa mga daliri kong nagsimula na namang manginig. Nag-uunahan din sa pagtambol ang dibdib ko. "Calm down, Yenah. Calm down please." Inangat niya pa ang isang kamay para lang senyasan akong 'wag mag panic. Hawak niya sa kabilang kamay ang tray na may pagkain. "Nagdala lang ako ng pagkain. I am worried, kagabi ka pa hindi nakakain. And I'm sorry about that." Tumingin ako sa paligid. Naguguluhan at nandoon pa rin ang takot. Matagal bago niya ako nakumbinsi.
Napakabilis ng panahon na nawaglit ang kakaibang nararamdaman ko kay Armando. Isa isang kurap ng mata ay agad kong niyakap ang katotohanan na hindi siya kailanman magmamahal ng tulad ko. At darating ang panahon na hindi ako ang makakasama niya sa magiging wedding picture niya. At hindi ako ang magsusuot ng singsing. At kahit ang maging bride niya.Siguro dahil may kakaibang bagay na nangyari dahilan kung bakit tila hindi na ako gaanong apektado roon. Pero sino?"Manang-mana siya sa'yo." Isang boses.Natagpuan ko ang sariling nakatayo sa isang malawak na sala. May mga kurtinang puti na nililipad ng hangin at may rocking chair sa balkunahe na niyuyugyog ng hangin. At isang lalaking nakatayo at nakatalikod sa akin.May pagtataka sa dibdib ko habang sinusulyapan ang paligid. Suot ko pa man din ang kulay puting whole dress na bulaklakin. Nakayapak sa malamig na sahig.Nakakarinig ako ng tawa ng lalaki at maging ng hagikhik ng munting sanggol.Nakatitig ako sa likuran ng lalaki. At napansin
Upang kahit papaano ay mapasaya ko ang taong nagbigay ng pag-asa sa buhay ko ay pumayag ako sa offer niya. To be his official sister. Isa na akong Havier ngayon... kapatid niya. Pinagpatuloy ko ang pag-aaralāhome study.Habang lumalaki ang tiyan ko ay nararamdaman ko na rin ang mga galaw ng anak ko. Ang sipa at mga kilos niya sa loob ng sinapupunan ko. Tila pinaparamdam niya sa akin na hindi ako nag-iisaāna nandiyan siya.Seven months na siya ngayon at hindi na ako makapaghintay na malaman ang gender niya. At sa napakabilis na panahon ay ganoon din kabilis dumating ang babaeng magpapatibok sa puso ni Armando. Si Lavigne.Kung may mas nakakakilala kay Lavigne ay si Armando iyon. At nandito ako ngayon upang makilala ang babaeng ilang buwan niya nang nakarelasyon.Umaga ang meet-up, hindi pwedeng gabi kami mag-meet dahil bawal sa akin. Kasama ko si Kuya Armando at magkasama kaming pupunta sa isang coffe shop kung saan niya sinabing meeting place namin ng kaniyang girlfriend. Mabilis nagda
Asmodeus Rojo"Sir, nandito ang ama niyo." My men called me. I open my laptop at tiningnan ang cctv na naka-connect sa laptop ko. Nandoon nga siya, looks like he's so impatient waiting to get inside. May dalawang tauhan sa likuran niya na may bitbit na box ng cake at supot ng pagkain sa kabila. Feeding his baby.Natatawa, I caress my chin at bahagyang pinapatagal ang paghihintay niya sa labas ng bilangguan ng 'mahal' niya. "Damn thatālet me in!" Naririnig ko ang boses niya sa kabila."S...Sir!" Alanganin na ang boses ng tauhan ko.Mukhang nagwawala na ang matanda doon. I arched my brow and suminghap."Let him in,"I commanded at last.At maririnig ang mahinang paghugot ng hininga ng tauhan ko sa kabilang linya. Mukhang takot na takot na sa matanda at nang marinig ang pagsang-ayon ko ay tila nabunutan ng tinik."P-Pwede naā" Namatay ang linya at nang tingnan ko sa laptop ay tinapon pala niya ang cellphone ng tauhan ko. How harsh. At pumasok na nga sila sa loo
"You can wait outside, Ma'am,"aning nurse na assistant ng surgeon. Nakarating agad kami sa hospital. Hindi naman malubha ang tama niya sabi ng doktor. Pero sa nakikita ko parang imposibleng hindi malubha samantalang napakaraming dugo ang lumalabas mula sa sugat niya."No she will wait until it was finished,"sansala naman ni Asmodeus dahilan para matigilan ako sa pagtayo.Kanina pa ako kinakabahan habang tinitingnan ang dugo sa damit niya. Kanina pa ako nag-iisip na ikamamatay niya talaga iyon. Tumingin ako sa kaniya nang mapansin ang titig niya. Mapapansin ang multo ng ngisi sa labi niya. Mukhang kanina pa gustong pagtawanan ang reaksyon ko. Natutuliro na kasi ako. Natatakot ako sa mga ganito. Habang tila naaaliw lang siya diyan na pinagmamasdan ako.May itinurok ang doktor bago nito sinimulang kuhanin ang bala na bumaon sa may balikat nito. Malapit iyon sa batok at kitang-kita ko kung papaano dinaklot ng doktor ang bala mula sa sugat niya. Siguradong kapag nanalamin ako ay nakangiw
Pinagmasdan ko ang buong katawan sa salamin. Nakababa na si Asmodeus kanina tulog pa ako at matapos akong maligo ay hindi na muna ako nagbihis. Tanging tuwalya lang ang pinambalot ko sa katawan ngunit napagdesisyonan na ibaba ng kaunti ang tuwalya at pagmasdan ang lumalaking tiyan sa harapan ng salamin. Parang kailan lang pinagmasdan ko lang ang sarili ko. Ngayon ay pinagmasdan ko na pati ang batang lumalaki sa loob ng katawan ko. Nag-iba na rin ang hulma ng dibdib ko. Napa-isip ako bigla. Magkakagatas kaya ako? Gaya no'ng ibang mga nanay? At ano kaya ang pakiramdam ng kalong mo sa braso mo ang anak mo? Ano kaya'ng pakiramdam matapos manganak? Napasinghap ako at muntik nang mapatalon nang may brasong pumaikot sa baywang ko. Sunod na bumungad sa'kin ay ang mukha ni Asmodeus na may mapaglarong ngisi sa labi."Beautiful." At hinawi ang hibla ng buhok ko tungo sa likod ng tainga.Dahil sa malalim na iniisip ay hindi ko namalayan ang paglapit niya. Kung may sakit lang ako sa puso ay mata
May fiancee na nga pala siya. Bakit hindi ko man lang iyon naisip noong pumayag akong sumama sa kaniya? Dahil sa pag-iisip kong kailangan siya ng anak ko ay nawala na sa isip ko ang totoong lugar ko sa buhay ni Asmodeus. Kailangan niya ng ama pero hindi siya pwedeng maging bastardo ng mga Rojo. Naisip kong bawiin ang sinabi kong anak niya ang dinadala ko pero naisip ko rin na baka mabigyan ko siya ng dahilan na saktan ang bata. Hindi ko na tuloy alam ang gagawin ngayon. Ngayong nakabalik na ako sa poder niya ay baka mahihirapan na akong kumawala. Nakita ko na lahat ng kayang gawin ni Asmodeus at natatakot akong baka maranasan ko ulit iyon.Bumukas na ang pintuan ng banyo. At para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa presensya niya. Naka-upo lang ako sa gilid ng kama at hinihintay ang pagkakataong makapagsalita. Para akong naba-blangko ngayong nandito na siya.Unang naisip ko talaga ay lumayo. Hanggang ngayon gusto ko na talagang lumayo. Isang pagkakamali ang naging desisyon