LOGINNang matapos ang dinner ay nagpatianod si Aurelia palabas ng bahay ng mga Andrada. Hindi nya pananaisin na mag-stay pa sa bahay na iyon ng matagal, hindi sya makahinga sa loob. Para bang may nakadagan sa kanya na hindi nya mawari
Nagmamadali sya sa paglalakad nang may humila sa braso nya. "Sakay na, ihahatid kita." Si Xavier at pinapasok sya sa sasakyan nito. Habang nasa loob sila ng sasakyan nito ay wala syang kibo at nakatingin lang sa labas ng bintana. "Crying won't help you out." Inabutan sya nito ng panyo. Pahablot na kinuha ni Aurelia sa kamay ni Xavier. Hindi pinansin ni Aurelia ang mga sinasabi ni Xavier hanggang sa mapansin nya na ibang daan ang tintahak nila. "What are you doing?" nagtatakang tanong ni Aurelia na naguguluhan. "You like my brother? Yeah?" tanong nito sa mapanuksong tono. "Yes! I will do everything to get married to your brother. Hindi ako magpapakasal sa'yo." She looked at him with a firm tone. "If I need to seduce to him, I will do it!" firmly said, her voice is filled with determination to get Samuel. Then his car stopped at a night café. "Look over there." plainliness is stained on his tone. She did look on her right side, there she saw Samuel and Glea sitting on a table. Samuel is holding on Glea's hand. Her heart sank. Tears race down from her eyes to her cheeks. She bit her lips to prevent herself from crying out loud. This is bullshit Glea! Why? Just why? Thought we're friends? I thought you're going to help me? Thoughts of pain flash inside her mind. When she saw Glea coming out of the café, she avoided her head and told him to drive. Aurelia and Glea's eyes met each other. Shocked painted on Glea's face when they stared at each other. "I can't do this shit." She cried to herself. "This is so cruel." she said in a defeated tone. She tried to keep herself calm, but tears keeps falling from her eyes. "See? I'm not the only one who's doing dirty things." Xavier laughs. "Your best friend and your dream man also." He laughs at his words. "Shut up! Shut up! I don't have time for your shit." she mouthed with heavy feelings. She doesn't know what to do anymore. "It's still early. Let's go somewhere else to ease your pain." He drove thirty more minutes then they finally arrived at a mall. There's still a lot of people inside. "What are we doing here? For fuck's sake I'm breaking down." she said sarcastically while wiping her tears with his handkerchief. "You like malls, come on." Then he leaves the car to open the door beside her. She went to the fountain where she always let her time pass. "Let's have a deal." he said in a serious tone. "Christ leave me alone," she said irritably. "Ano ba kasi 'yon? Bilisan mo na!" pasigaw nyang sabi sa lalaki. "Let's pretend. Mag pretend tayo na we love each other." Suhestiyon nito atsaka umupo sa tabi nya. "Ano naman benefits sa akin nyan? Aber?" mataray na tanong nya. "Simple lang naman benefirs noong offer ko. Prebihilisyon sa pera ko. Access sa mga bangko ko." Sumandal ito sa sandalan ng bench. "Be the perfect trophy wife." sabi nito sa mapanuyang tono. Naramdaman ni Aurelia ang pag-gapang ng kamay nito sa likod nya. Inilapit nito ang bibig sa tainga nya. "Just imagine being the wife of Xavier Andrada." He chuckled on her ears. "You have no choice, darling." sambit nito sa mapanuksong boses. "I can't wait to see you on my bed. That would be great, isn't?" Tanong nito tsaka hinalikan ang kanyang balikat. "Fuck you!" Itinulak nya ito tsaka naglakad ng mabilis palabas ng mall. Naririnig nya ang bigat ng mga yabag nito na naksunod sa kanya. Panic went inside her body. Pabilis ng pabilis ang kanyang paghakbang. Hahakbang pa sana sya ng isa pa nang may humila sa kanya at ipinasok sya sa women's comfort room. "What are you doing? Are you insane? Let me out of here." sunod-sunod na sabi nya. Xavier stand still as if hindi sya naririnig nito. When he step forward to her, she quickly did the opposite thing. Mabilis na tumakbo papasok sa isang cubicle si Aurelia, tinutulak nya ang pinto pa sara ngunit tinutulak naman ito ni Xavier pabukas. Sa huli ay hindi nya nakayanan ang lakas nito. Nakapasok ito at ni-lock ang pinto ng cubicle. "What are y–" hindi na nito natapos ang sasabihin nang sakupin ni Xavier ang mga labi nito. »»————> 𝑥𝑎𝑣𝑖𝑒𝑟 <————«« I pressed Aurelia's body against mine as I pressed my lips to hers. "Xavier......" Aurelia called my name while she's trying to push me. "Damn, those lips are so sweet." I chuckled and kissed her cheeks, down to her jaw, to her neck. A soft low moan escaped her mouth. "Ahhh.... Xavier....." Rinig kong tawag nito sa pangalan ko. "Just moan, baby." I said with a pure seduction. "I'll just plant kisses on this delicate neck." I reached for her dess. "No..." She held my hand trying to prevent me from pulling her dress up. "Don't worry this will be nice," I whispered to her ear before biting her earlobes. My hand reached for her panties. I slid my hand to her panties and started massaging her core. "Ahh...." Another soft moan escaped from her. They heard someone enter the room. "Shhh..... They might hear your soft moans." He saw annoyance on her face. I positioned my fingers to her core. "No, don't do it." She warned me, but didn't listen to her little command. »»————> 𝑎𝑢𝑟𝑒𝑙𝑖𝑎 <————«« Xavier slid his two fingers inside her. "Fuck..." She mouthed to him. Hindi nya mailabas ang ungol na gusto nyang ilabas dahil may iba ding tao na pumasok sa cubicle. She's so bothered, while the fucker seems to be unbothered. In fact his slowly thrusting his fingers inside her. Napakapit na lang sya sa damit nito ng mahigpit na mahigpit.The soft glow of the sunset spilled across the private villa, tinting the curtains gold as Aurelia stepped out onto the veranda. She wore a loose white dress, her hair swaying with the gentle seaside breeze. From below, she heard laughter—light, pure, unmistakably theirs.Xavier was carrying Anchali on his shoulders, both of them laughing as the little girl pointed at the waves crashing onto the shore.“Papa! Mas mabilis pa!” sigaw ni Anchali, sabay tawa nang mahulog halos ang tsinelas niya.Xavier laughed with her, hands steadying her legs. “Kung mas mabilis pa, babagsak tayo pareho.”Aurelia couldn’t help the warmth blooming in her chest. This. This was the peace she once thought she’d never have. A life not built on fear or running—but on belonging.When they finally noticed her watching, Xavier’s smile widened.“There’s my wife,” he said, the word rolling off his tongue like something he planned to say for the rest of his life.Aurelia felt her cheeks heat. “You two look like you’
Ang dagat ay kulay bughaw na halos parang salamin, at ang hangin ay punô ng amoy ng alat at kalayaan. Sa isang private island resort, huminto ang helicopter na sinakyan nina Xavier, Aurelia, at Anchali—ang pinaka-kakaibang honeymoon ng taon.Hindi intimate getaway.Hindi tahimik.Hindi tradisyonal.Bakit?Kasi kasama nila ang isang maliit na prinsesa na walang preno ang energy.At oo—perpekto pa rin.---“WELCOME TO OUR HONEYMOON—WITH A THIRD WHEEL,” biro ni Xavier habang binubuhat ang dalawang maleta at isang batang may hawak na beach hat.“Daddy, what is a wheel?” tanong ni Anchali habang tumatakbo sa buhangin.“Uh… something cute that follows Mommy and Daddy everywhere,” sagot ni Xavier, sabay kindat kay Aurelia.Tumawa si Aurelia, hawak ang laylayan ng white summer dress niya.“Hay naku, Xav. Ikaw talaga.”Pero totoo naman—hindi nila ma-imagine ang honeymoon kung wala ang batang iyon.Si Anchali ang tawanan nila.Ang ingay nila.Ang dahilan kung bakit mas buo ang mundo nila.---“
Ang araw ay sumikat na parang ipinagdiwang ng langit ang bagong simula nina Xavier at Aurelia. Sa malawak na hardin na tinabunan ng puting mga bulaklak at gintong tela, ramdam ang saya at sigla ng mga taong dumalo. Ang simoy ng hangin ay malamig ngunit may halong kilig—isang umagang hindi lang para sa kasal, kundi para sa paghilom ng dalawang pusong pinagtagpo ng gulo at pag-ibig.Sa gilid ng venue, abala ang lahat. Si Anchali ay tumatakbo-takbo sa paligid, suot ang maliit na flower crown, hawak ang basket ng petals na halos maubos na kakahagis kahit wala pa sa oras.“Anchali!” tawa ni Aurelia, habang hawak ang laylayan ng kanyang wedding robe. “Baby, save some petals for later!”Ngumiti ang bata, ngumiti nang malapad at inosente. “But Mommy! It’s too pretty! The flowers wanna fly already!”Tumawa si Aurelia, habang inaayos ni Martha ang kanyang buhok. “Just like you,” biro nito, at napasulyap kay Xavier sa malayo—abala itong nakikipag-usap sa organizer, ngunit paminsan-minsan ay lumi
Ang araw ay sumikat nang may dalang bagong simula—mainit, maliwanag, at tila nakikisabay sa tibok ng puso ni Aurelia. Pagmulat pa lang niya ng mata, naamoy na agad niya ang halimuyak ng kape at tinapay mula sa kusina. Nang bumangon siya, naroon si Xavier, abala sa paghahanda ng almusal, suot ang apron na may nakasulat na “Mr. Almost Husband.”“Good morning, future Mrs. Andrada,” bati niya na may ngiti, habang nakatingin sa kanya na para bang unang beses ulit siyang nakita.Napailing si Aurelia pero hindi maitago ang ngiti. “Ang aga mo namang cheesy.”“Syempre,” sagot ni Xavier habang iniabot ang tasa ng kape. “First day ng wedding prep natin. Dapat special.”Napahinto si Aurelia, saglit na napatitig sa kanya. Hindi pa rin siya sanay marinig ang salitang wedding prep—parang panaginip lang. Ilang buwan lang ang nakalipas, puro takot, pagtakas, at dugo ang laman ng mga araw nila. Pero ngayon, heto sila—nagpaplano ng kasal.---Pagkatapos ng almusal, dumating si Nyx na may dalang folder,
Tanghali na nang makatanggap si Aurelia ng tawag mula kay Xavier.Tahimik siya noon sa veranda, nagbabasa ng aklat habang humihigop ng kape, nang biglang tumunog ang telepono.“Lia?”Ang boses ni Xavier ay magaan, ngunit may halong pananabik.“Hmm?” tugon niya, nakangiti kahit hindi pa niya alam kung bakit. “Nasaan ka na ba? Kanina pa kita hinahanap.”“May kailangan lang akong ayusin,” sagot nito. “Pero gusto kong pumunta ka sa La Primrose. Sabihin mo lang sa manager na may reservation si Andrada. Huwag mo nang tanungin kung bakit.”Napakunot ang noo ni Aurelia. “Xav, anong pinaplano mo?”“Just go, Lia,” mahinahon ngunit matamis ang tono nito. “Please.”At bago pa siya makasagot, bumaba na ang linya.---Ilang oras lang, nasa harap na siya ng La Primrose—ang restaurant na minsan nilang pinuntahan noong unang taon ng kanilang kasal. Ang lugar ay tahimik, may mga bulaklak na nakasabit sa bawat bintana, at ang liwanag ng araw ay sumasayaw sa mga kristal na chandelier.Pagpasok niya, sina
Tahimik ang umaga, ngunit punô ng liwanag. Ang mga ulap ay tila humahaplos sa langit sa malambot na kulay bughaw at ginto, at sa hardin ng bahay ng mga Andrada, may halakhak na muling bumabalik—totoong halakhak, hindi ‘yung pilit o pinipilit itago ang sakit.Nakatakbo si Anchali sa damuhan, suot ang dilaw na bestida at may hawak na maliit na bubble wand. “Mommy! Daddy! Look! So many bubbles!”Sumunod sa kanya si Aurelia, nakangiti, habang si Xavier naman ay nakaupo sa may mesa, hawak ang kamera at kinukuhanan ang dalawa.Click. Click. Click.Bawat larawan ay puno ng galaw, tawa, at liwanag. Parang sa wakas, huminga ulit ang mundo nila.“Careful, baby!” tawag ni Aurelia habang tinutulungan ang anak na hindi madulas sa damo.“I got it, Mommy!” sagot ni Anchali, sabay tawa. “Daddy, take picture again!”Ngumiti si Xavier, sumigaw pabalik, “Smile, sunshine!”At nang ngumiti ang bata, may biglang init na gumapang sa dibdib niya—isang uri ng kapayapaan na matagal niyang hindi naramdaman.Hin







