CHAPTER 6

5 years later.....

Huminga si Aurelia ng malalim matapos nya maipasa ang kanyang resume online sa gusto nyang pasukan na kumpanya. Limang taon. Limang taon na syang nandito sa Thailand matapos nyang umalis sa piling ng asawa nya.

Nang malaman iyon ng kanyang mga magulang ay itinaboy sya ng mga ito. Hindi sya sinuportahan ng mga ito sa desisyon nyang pag-alis kahit pa nag paliwanag sya sa mga ito.

"Aly, are you okay? Is there something bothering you?" Tanong ng half-thai and half-american nyang kaibigan at roomate. Lita is a good roomate. "Yeah, it's just that I remember something." Paninigurado nya dito na okay lang sya. "I cooked hot pot," sabi nito sa masiglang tono at may ngiti sa labi.

"Lita, thank you. For everything." Pasasalamat nya dito sa pag-tulong sa kanya. "No worries, you're welcome. Very welcome." Tsaka ito bumungisngis ng tawa. "What time are you going to get your application form on Wednesday? Shall we go the same time?" Pagatatanong nya dito habang kumukuha ng pagkain.

"Yeah, sure, let's get it together on Wednesday and let's go eat somewhere good?" pagtatanong nito sa nangungusap na tono. "Yeah, sure. Let's do that." Pag-oo nya sa gusto nito. Mas bata si Lita sa kanya ng tatlong taon kaya mas bata din ito ng kaunti mag-isip, pero ganun pa man ay malaki ang pasasalamat nya kay Lita dahil kung hindi sya nito tinulungan ay baka nasa kalsada sya ngayon.

Hindi na rin sya naka rinig ng balita kay Glea. Ang huli nyang balita dito ay sapilitan itong pinakasal ng pamilya nito. Hindi kilala ni Aurelia ang napangasawa nito ngunit ang alam nya lang ay hindi masaya si Glea dito. Nang huling tumawag si Glea sa kanya ay umiiyak ito at ang huling narinig nya sa tinig nito ay sigaw at iyak.

Pagkatapos niyon ay wala na syang narinig patungkol dito. Gustuhin man nya na tulungan ito ngunit wala din syang magawa dahil maski sya ay walang sapat na pera. Napahinga sya ng malalim at napatulala na lang sa pag-aalala sa kanyang best friend.

Nang matapos sila kumain ay nag-ligpit kaagad sila at nagsipag pasok na kani-kanilang kwarto. Pagkatapos nya maligo at maupo sa kama ay tinignan nya ang cellphone at sinubukan ulit nyang tawagan si Aurelia. Napangiti sya nang mag-ring ang phone nito. Maya-maya pa ay may sumagot nito.

"Glea, what's up?" masigla nyang bati dito, ngunit ang narinig nya sa kabilang linya ay hikbi at pag-iyak. "Ary.... Tulungan mo ako, bessie. Please, tulungan mo ako." Pagmamakaawa nito sa kanya. "Teka nga Glea, nasaan kaba? Bakit ka umiiyak? Ano bang nangyari sa'yo?" Sunod-sunod nyang tanong dito. "Ary, tulung—" hindi nito natapos ang sasabihin at ang narinig na lang nya ay sigaw ng nasasaktan. "Ahh!!! Tama na, please... Nagmamakaawa ako sa'yo...." Narinig nyang pag-mamakaawa ng kaibigan nya sa kabilang linya.

"Sino 'yan ha!? Lalaki mo!?!" pasigaw na tono ng isang tao, sa wari ni Aurelia ay isang lalaki. "Hello? Sino ba 'to?! Bakit kausap mo asawa ko?!" Tanong ng isang pamilyardong tinig. "Samuel....." Mahinang bigkas nya sa pangalan ng may-ari ng tinig.

"Ary... Long time no call." Sarkastikong tono nito. "Akin na 'yan! Samuel! Akin na 'yang cellphone ko!" Sigaw ni Glea sa kabilang linya. "My brother is hunting you down. For real. You better hide yourself." Mapang-asar na sabi nito bago pinatay ang tawag.

"Samuel! Samuel! Tangina ka, Samuel! Nasan si Aurelia?!" Sigaw nya kahit pa nakapatay na ang tawag. "Tangina! Hayop!" Sigaw nya at inihagis ang cellphone sa sahig. "Napaka hayop! Tangina nyong magkapatid!" Tsaka napa-upo sya sa sahig at niyakap ang kanyang sarili at iniyuko ang ulo.

Ngayon ay nauunawan at naliliwanagan na sya kung bakit hindi na tumatawag ang kaibigan sa kanya. Napahagulgol na lang si Aurelia sa isang gilid ng kanyang kwarto. Awa ang nangingibabaw na kanyang damdamin para sa kaibigan. Isinandal nya ang ulo sa pader at tumingin sa kisame. Hinayaan nya na tumulo ang mga nag-uunahan atsaka nag pakawala ng isang mapaklang ngiti sa kanyang mga labi.

Nagising si sa kalabit ng isang tao. Ginigising sya ni Lita. "Why are you sleeping on the floor?" Hindi nya namalayan na nakatulog sya sa sahig kagabi dala ng pag-iyak. Pakiramdam nya ay wala syang lakas na tumayo. "I made breakfast. You need to eat, you looks like a wobbly noodle." Pabirong sabi nito atsaka itinayo sya. "Thanks, Lita." Nakangiting pasalamat nya dito.

Maghapong walang gana si Aurelia. Kahit nang makarating sya sa kainan ng tita ni Lita na pinapasukan nya. Maghapon syang walang kibo, tila hindi mapakali ang sarili. Hanggang mag-gabi at makapag sara ang kainan ay wala sya sa huwisyo.

Lumipas ang ilang araw ay dumating ang araw ni Miyerkules. Pinilit ni Aurelia na ngumiti at magmukhang okay. Pagkalabas nya ng kwarto ay tinignan nya muna ang sarili nya sa salamin atsaka huminga ng malalim. "Let's go?" Aya nya kay Lita nang makita nya itong lumabas ng kwarto nito. Tumango ito ng may ngiti. Kinuha ni Aurelia ang mga dadalhin nya.

Kapag nakuha sila sa trabaho ay malalaman nila kung saang bansa sila madedestino. Malaking kumpanya ang gusto nilang subukan. Nang makarating sila sa kumpanya ay nag-katinginan muna sila ni Lita bago magkasabay na pumasok.

Nakarating sila sa applicants room. Doon sila naghintay kung makakapasok. Kinakabahan silang dalawa. Maya-maya pa ay natawag na ang pangalan ni Lita at naiwan sya mag-isa sa pwesto nila. Ilang minuto pa ang lumipas bago lumabas si Lita. "I'll wait for you outside, okay?" Nag-hand sign pa ito bago nya tinanguan.

Maya-maya pa ay tinawag na ang kanyang pangalan. Pumasok sya sa loob ng confirmation room. "Hi ms. Aurelia Miller? Right?" Tumango sya dito at pinaupo sya sa upuan. Miller ang pinarehistro nya na pangalan instead na apelyido ng asawa nya.

Nang matapos ang interview ay lumabas sya ng room at tinignan ng mabuti ang mga detalye ng kanyang deployment. Nakangiti syang nakatingin sa mga papel na hawak nya. Natanggap sya sa trabaho, ngunit lahat iyon ay napawi ng isang detalye. Ang country of deploymenyt. Para syang binuhusan ng malamig na tubig sa nabasa.

Country Of Deployment: Philippines.