CHAPTER 1.1

SKY'S POV

Isang malakas na sampal ang lumapat sa aking pisngi pagkabalik ni Daddy sa loob ng bahay. Umiiyak akong humawak sa aking kaliwang pisngi habang nakayuko dahil sa sobrang lakas ng sampal na 'yon.

"Kahihiyan ka sa pamilyang ito! Isa kang p*tang inang kahihiyan!" Galit na galit na sigaw ni Daddy.

Saglit kong tinignan si Mommy na nakaiwas lang ng tingin sa 'kin habang si Ate naman ay nakangisi lang sa tabi ni Mommy. Hindi ko naman intensyon na ipahiya sila. Masyado kasi akong nagmamadali na makarating sa dining dahil sa tono ng pananalita ni Ate kanina sa call.

"I-I'm sorry, Dad." Umiiyak na paumanhin ko.

"Don't call me, Dad! You better not make any mess on your wedding with Mr. Alejo, Sky! I'm warning you!" Nagngingit-ngit na galit nito sabay alis sa harapan ko.

Sumunod si Mommy sa kaniya habang si Ate naman ay nakangising nilapitan ako. "For the nth time, wala ka na namang ginawang tama ngayong araw." Aniya pagkatapos ay umakyat na rin sa kuwarto niya.

Mabigat man sa dibdib ay mabilis kong pinunasan ang aking mga luha at humugot ng isang malalim na hininga. Agad akong pumunta sa tapat ng ref at nagdesisyong uminom ng tubig dahil pakiramdam ko ay na-dehydrate ako sa pag-iyak.

"Ginagawa nila 'to dahil mahal nila ako. Tama, dahil mahal nila ako." Buntong hiningang sambit ko sa kawalan pagkatapos kong uminom.

Pagkatapos kong uminom ng tubig at i-kundisyon ang aking sarili ay tsaka ako umakyat sa kuwarto ko. Thursday na bukas. Meaning to say, kaunting araw na lang ang aantayin ko bago ako ikasal.

Agad akong humiga sa kama ko pagkapasok ko sa aking kuwarto. Hindi ko alam kung ilang oras akong tulala sa kisame habang nag-iisip nang kung ano-anong puwedeng mga mangyari.

Ilang beses kong sinubukang makatulog sa pamamagitan ng pagpikit ng aking mga mata pero kahit ilang beses kong subukan ay hindi ko magawa. Gising na gising ang diwa ko at kahit anong pilit kong makatulog ay hindi ako nagwawagi.

I tried sleeping in different positions but no matter how comfortable I felt on those positions, I still couldn't sleep. I also tried counting tons of sheep but again, I failed.

Buntong hininga akong umupo mula sa pagkakahiga sa kama at nagdesisyon na lang na pumunta sa balcony upang magpahangin.

Kahit kailan hindi ako magsasawang humanga sa taglay na ganda ng mga bituin. They're dazzlingly beautiful and even though I've seen plenty of them in different places, I still can't put into words how extremely beautiful they are.

Sa gitna ng paghanga ko sa kagandahang taglay ng mga bituin ay muling sumagi sa isip ko ang pagsampal ni Daddy sa akin. Muling nag-unahang bumagsak ang aking mga luha pababa sa aking magkabilaang pisngi.

"W-when will I ever shine in front of them just like these stars above me?" Lumuluhang tanong ko.

Buong buhay ko ay puro na lang papuri kay Ate Angelina ang naririnig ko mula sa kanila ni Mommy. I've always been left behind and left in the darkness. I never shined. Para akong laging nasa loob ng kuweba na nag-aantay na tawagin upang lumabas. Lumabas para sana kahit papaano ay makita nila at sabihan ng mga matatamis na salita.

Hindi ko alam kung ilang oras akong umiyak at nakatayo lang dito habang tinitignan ang mga bituin. Nag-antay pa ako nang ilang minuto bago nagdesisyong maligo at magbihis.

Wala akong skincare routine dahil wala naman akong pambili ng mga products na 'yon kaya kojic soap lang ang ginagamit ko. After doing things that I needed to do, that's when I decided to lie down in my bed and forced myself to fall asleep. Siguro dahil na rin sa pagod kaya nakatulog na rin ako ilang minuto ang lumipas.

Nagising ako dahil sa malakas na kalabog sa aking pintuan. I stretched my body for a second before opening the door.

"What the f*ck took you so long? Go fix yourself. Dad and Mom said that we're going to the mall to buy you a gown." Kunot noong sabi ni Ate Angela.

Hindi ko alam pero may sayang namutawi sa aking dibdib. Hindi ko na kasi maalala kung kailan ang huling beses na pumunta silang mall na kasama ako. Pakiramdam ko tuloy ay family day namin ngayon.

"Okay, Ate." Nakangiting sambit ko.

Umirap muna ito bago muling nagsalita. "Bilisan mo, weirdo."

Nang makaalis na siya sa harapan ko ay agad akong pumunta sa banyo pagkatapos ay dali daling naligo. Mabilis na ligo lang ang ginawa ko dahil ayaw ko silang pag-antayin kasi paniguradong maiinip ang mga 'yon.

After wearing a t-shirt and pants, I quickly put liptint and sprayed a small amount of perfume on my body. Panandalian ko muna ulit tinignan ang sarili ko sa salamin bago nagdesisyong pumunta kina Mommy at Daddy sa living room.

"My gosh! Pa-importante sa tagal." Sambit ni Ate pagkatapos ay umiirap na umiling.

"Let's go." Seryosong sabi ni Dad habang naglalakad palabas ng bahay.

Yung medyo malaking sasakyan ang ginamit namin nila Daddy. Hindi si Daddy ang magmamaneho ngayon. Madalas kasi kapag naalis siya ay ayaw niyang may driver na naghahatid sundo sa kaniya.

Habang nasa byahe ay sina Ate at Daddy lang ang masayang nag-uusap habang si Mommy ay mukhang may malalim na iniisip.

"Roberto, do we really need to do this?" Biglang tanong ni Mommy na siyang naging dahilan ng pag-tingin naming lahat sa gawi niya.

"Grasya na ang lumalapit, Victoria. Huwag kang t*nga." Dad firmly said.

Dinig ko ang pagbuntong hininga ni Mommy pero hindi na ako nag-abala pang tanungin kung kumusta siya kahit gustong gusto ko kanina pa. In our family, Dad's rules should always be followed. Nobody has the right to resist. We are obliged to follow whatever he says.

Pagkababa namin sa parking lot ay agad kaming pumunta sa isang luxury brand ng gowns and tuxedos. Iba pala sa pakiramdam ang makaapak sa loob ng mamahaling boutique. Nakakatakot humawak at magkamali ng hakbang dahil kaunting punit o gasgas lang ay magbabayad ka ng napakamahal.

Nanatili lang akong nakatayo sa isang sulok habang si Ate ang punong abala sa pagpili ng gagamitin ko. Since simple lang ang gaganaping kasal ay simpleng gown lang ang pinili sa 'kin.