บทที่ 40 นึกคำที่จะคราง

@เช้าวันต่อมา

"คุณแม่คะ แบบนี้ได้หรือยังคะ"

"หืม? ใช้ได้เลยนิ เก่งนะเรา"

"เกรซบอกแล้วไงคะว่าเกรซทำได้~"

เสียงเล็กที่ดังออกมาจากห้องครัวทำให้สองเท้าหนักหยุดชะงักฝีเท้าเล็กน้อยแล้วหมุนตัวเดินกลับมาดูก่อนจะเห็นภาพของหญิงสาวสองคนที่กำลังช่วยกันทำอาหารอย่างอารมณ์ดี มุมปากหนายกยิ้มออกมาให้กับสิ่งที่เห็นตรงหน้าโดยที่ดวงตาคมยังคงจับจ้องไปยังร่างบางที่สวมใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่อย่างนั้น

"คืนดีกันแล้วสิ" เสียงทุ้มเข้มที่ดังขึ้นทำให้เดม่อนละสายตาจากร่างบางตรงหน้าแล้วหันไปมองยังต้นทางของเสียงอัตโนมัติซึ่งปรากฏเป็นดีนที่กำลังเดินมาหาเขาอยู่

ชายหนุ่มยกยิ้มออกมาเล็กน้อยเป็นคำตอบซึ่งเพียงเท่านั้นดีนก็พอจะรับรู้ถึงความสัมพันธ์ของลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้แล้ว

"ไม่คิดจะขอบคุณฉันหน่อยหรือไง?"

"คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าที่พ่อทำก็เพื่อตัวเองเหมือนกัน"

"อะ...ไอ้!" ดีนเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาให้กับความรู้ทันของลูกชายทว่าเดม่อนกลับยักคิ้วให้เขาอย่างกวนประสาทก่อนที่เสียงหวานจะดังแทรกขึ้นจนทั้งคู่ต้องหยุดชะงักแล้วปรับสีหน้าให้เป็นปกติตามเดิม

"สองพ่อลูกมายืนทำอะไรตรงนี้ หืม?"

"ผมมาหาน้องครับ" เดม่อนตอบกลับผู้เป็นแม่ไปเสียงอ