บทที่ 2 เดม่อน

@โรงแรมDe(e)n

พลั่ก! ตุบ!

เสียงบางอย่างที่กระทบกับพื้นอย่างแรงดังขึ้นบริเวณมุมอับของโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง พร้อมกับร่างใหญ่ของชายหนุ่มในสภาพไม่ค่อยสู้ดีนักที่นอนราบอยู่กับพื้นเย็นเฉียบท่ามกลางเหล่าลูกน้องนับสิบคนที่กำลังยืนล้อมตัวของเขาอยู่

ตึก ตึก ตึก ตึก

เสียงเดินที่ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ทำให้ทุกคนต่างก้มหัวอย่างอัตโนมัติให้กับคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าคนที่นอนอยู่พลางปรายตามองสภาพน่าเวทนาของเขาด้วยแววตานิ่งเรียบ ใบหน้าคมคายที่สวมใส่กรอบแว่นตาราคาแพงไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมานอกจากความเย็นชาเท่านั้นก่อนที่เสียงของอีกคนจะดังขึ้นทำลายความเงียบของบริเวณนั้น

"อึก...คุณเดม่อน ปล่อยผมไปเถอะนะครับ" ชายหนุ่มที่โดนซ้อมอย่างสะบักสะบอมเอ่ยอ้อนวอนคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ฝ่ามือใหญ่ที่เต็มไปด้วยเลือดสีสดพยายามเอื้อมไปจับรองเท้าหนังราคาแพงด้วยความยากลำบากเพื่อขอความเห็นใจ แต่นั่นไม่ได้ผลสำหรับเขา

"หึ ปล่อยไปงั้นเหรอ" ร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตรย่อตัวลงเล็กน้อยพลางเอ่ยออกมาอย่างเย้ยหยัน รองเท้าแบรนด์เนมสีดำเหยียบเข้าที่ฝ่ามือเปื้อนเลือดอย่างแรงจนคนที่นอนอยู่ส่งเสียงร้องโอดครวญออกมาหากแต่ไม่สามารถเรียกความสงสารจากเดม่อนได้เลย

"ผมเตือนคุณแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าอย่าสร้างความวุ่นวาย..."

"โอ๊ย!!" เท้าหนาบดขยี้ที่ฝ่ามือด้านล่างอย่างแรงราวกับต้องการให้มันแหลกสลายไปยังไงอย่างนั้น เดม่อนพูดกับคนที่นอนจมกองเลือดอยู่ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงซึ่งสวนทางกับการกระทำของเขาอย่างสิ้นเชิง

"...แต่คุณก็ไม่ฟัง"

"ผะ...ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ"

"การที่เข้ามาสืบความลับแบบนี้มันก็ดีนะ แต่การที่ผมเตือนแล้วไม่ฟัง มันก็ดูโง่ไปนิดหนึ่งนะครับ" มือหนาขยับกรอบแว่นตาบนใบหน้าหล่อเล็กน้อยก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง และ...

ผัวะ!!

"อั่ก!" ชายหนุ่มที่นอนอยู่ล้มลงไปอีกครั้งเมื่อโดนคนที่ยืนอยู่ใช้เท้าเตะเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง เลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาเป็นจำนวนมากไม่สามารถเรียกความเห็นใจจากเดม่อนได้ เขาปรายตามองร่างกายสะบักสะบอมด้านล่างเพียงนิดก่อนจะเดินข้ามร่างคนที่นอนอยู่ไปยังลูกน้องของตัวเอง

"มันได้อะไรไปบ้าง"

"ไม่มีครับ เพราะนายสั่งให้จับตาดูพวกผมก็เลยจับมันได้ก่อนที่จะลงมือทำอะไร" ลูกน้องคนที่ยืนด้านข้างก้มหน้าเอ่ยบอกเจ้านายของตัวเองตามความจริง

"ดี เพราะถ้าเกิดความผิดพลาด รู้ใช่ไหมว่าคนที่ต้องโดนด้วย....คือใคร" น้ำเสียงเยือกเย็นทำให้ทุกคนต่างก้มหน้าลงอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขาเข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มเอ่ยบอกเป็นอย่างดีว่าถ้าหากเกิดข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียวพวกเขาก็คงจะต้องมีสภาพไม่ต่างจากคนที่นอนอยู่

"ได้ข่าวว่าใช้มือข้างขวาจับประตูห้องทำงานของพ่อฉันใช่ไหม" เดม่อนหันกลับมามองคนที่นอนอยู่อีกครั้งด้วยแววตาดุดันก่อนที่จะเลื่อนมือไปหยิบมีดพกในกระเป๋ากางเกงออกมาโยนไปยังพื้นด้านล่าง ซึ่งลูกน้องที่ยืนอยู่และรู้ความหมายของการกระทำนั้นก็รีบเดินเข้ามาหยิบมีดสั้นเล่มนั้นทันที

"เสร็จแล้วจะให้ทำยังไงกับมันดีครับนาย" ชายชุดดำที่ถือมืดไว้เอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม

"ส่งมันกลับไปให้เจ้านายของมัน" ริมฝีปากหยักได้รูปตอบกลับเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกลเพื่อดูเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า