พ่อเลี้ยงทรงกลดมีเรื่องขัดแย้งกับนักลงทุนรายใหญ่ ซึ่งอยู่เบื้องหลังของพวกโจรที่ลักพาตัวญรินดาไปเรียกค่าไถ่อีกทอดหนึ่ง หญิงสาวจึงต้องลี้ภัยอยู่ที่เกสต์เฮ้าส์ของเดวินสักระยะ
ที่นี่อยู่ใกล้ทะเลและไม่ห่างจากตัวเมือง ทุกเย็นจะมีตลาดนัดแผงลอยตั้งเรียงรายเป็นแนวยาวตลอดสองฝั่งถนนเข้าสู่ชายหาด เรื่องอาหารการกินจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับทั้งคู่อีกต่อไป
“คุณน้องคนสวยขา วันนี้มีเสื้อผ้าแบบใหม่มาเพียบเลย แวะเข้ามาลองดูก่อน ไม่ซื้อไม่เป็นไรค่ะ”
แม่ค้าร้านขายเสื้อผ้าสตรีปรี่เข้ามาดึงแขนญรินดาเข้าไปในร้าน ราวกับรู้จักมักจี่กันมาเป็นชาติ กุลีกุจอหยิบชุดนั้นชุดนี้มาทาบร่างของเธอ แล้วก็หันไปสอบถามความคิดเห็นจากเดวิน
“สุดหล่อ ดูสิ ชุดนี้เหมาะกับแฟนคุณมาก ๆ”
ทั้งคู่สบตากันเขิน ๆ ริมฝีปากกระตุกเหมือนจะยิ้ม แม่ค้าปากหวานดูออกว่าตัวเองพูดถูกใจคนฟัง จึงอวยต่อไม่หยุด
“ชุดสีฟ้านี่ก็สวย ชุดสีแดงก็สวยเหมือนกัน ถ้าซื้อสามชุด พี่จะขายให้ราคาส่ง เอาไหมคะ”
“แล้วแต่คุณผู้หญิงครับ” คนตอบมีรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะแวบหายไป เปลี่ยนเป็นสีหน้านิ่งเฉย
“แหม... แฟนตามใจขนาดนี้ ชอบก็จัดประหยัดทำไมล่ะคะ ร้านพี่มีชุดนอนไม่ได้นอนด้วยนะ ผิวขาว ๆ หุ่นดี ๆ อย่างคุณน้อง รับรองว่าใส่แล้วเริด ใส่แล้วต้องโดนแน่ ๆ” กระซิบกระซาบเสียงเบา ให้ได้ยินกันแค่สองคน
แม่ค้าปากหวานลากญรินดาไปลองเสื้อผ้าที่หอบหิ้วมาเต็มอ้อมแขน ก่อนจะกวักมือหย็อย ๆ เรียกเดวิน
ทั้งคู่ไม่ได้แก้ไขความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ เขาจึงไหลไปตามสถานการณ์ แต่คิดไม่ถึงว่าญรินดากำลังลองสวมชุดนอนซีทรู
พอแม่ค้าเปิดผ้าม่านออก เขาถึงกับยืนตะลึง จ้องมองเธอตาค้าง... แสงนีออนส่องจับผิวขาวอมชมพูเนียนใสราวกับไข่มุก สองเต้าอวบอัดพุ่งตระหง่านชวนให้เกิดอารมณ์หื่น
“ผมขอโทษ !” ชายหนุ่มกระชากผ้าม่านปิดพรืด แล้วเดินดุ่ม ๆ ออกไปยืนรออยู่หน้าร้าน
“ทำอย่างกับไม่เคยเห็นผู้หญิงโป๊” ต่อว่าด้วยความหมั่นไส้
ญรินดาหรี่ตามองต่ำ ริมฝีปากที่เม้มสนิท เหยียดโค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เธอหยิบชุดวาบหวิวขึ้นมาทาบกับอก มองดูที่กระจกส่องเงา แล้วก็หันซ้ายหันขวา
หนุ่มหล่อสวมกางเกงยีนส์สีดำกับเสื้อยืดสีดำที่ยืนหลบมุมอยู่ในร้านขายเสื้อผ้าสตรี ถึงแม้จะแต่งตัวตามสบาย แต่ก็ยังกลายเป็นจุดสนใจ
สายตาชื่นชมของพวกสาว ๆ ทำให้ญรินดาหงุดหงิดอารมณ์เสีย เธอเดินไปสะกิดแขนเขา และแกล้งพูดล้อเลียน
“คุณแฟนคะ ฉันใส่ชุดนี้แล้วเป็นยังไงบ้าง” หมุนตัวให้เขาดูชัด ๆ รอบหนึ่ง แถมยิ้มหวานอีกหนึ่งกรุบ
เดวินมีสีหน้ายุ่งยากใจ เพราะขณะเดียวกันเขาสังเกตเห็นว่ามีคนยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพญรินดา ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและอยู่เหนือการควบคุม
“วันนี้คนเยอะ รีบกลับกันเถอะ” ชายหนุ่มก้มลงกระซิบเสียงทุ้ม ทำเอาญรินดาขนลุกเกรียว
“เรายังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยนะคะ”
“ไปกินที่บ้าน”
“แต่ฉันอยากกินข้าวที่นี่”
“ไม่ได้” เขาปฏิเสธเสียงดุ
“ทำไมคะ” เธอซักไซ้
“มีคนแอบถ่ายรูปคุณ” เขาตัดบท แย่งถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าไปถือไว้ จับจูงเธอเดินฝ่าฝูงชนในตลาด เพื่อจะพาไปขึ้นรถ
เดวินมีส่วนสูงไม่ต่ำกว่าหกฟุตสามนิ้ว ร่างกายกำยำแข็งแรงและมีบุคลิกเคร่งขรึมดุดัน ญรินดารู้ดีว่าชายหนุ่มสามารถปกป้องคุ้มครองเธอได้ ไม่ว่าจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายแค่ไหน
เขาขับรถยนต์ออฟโร้ดพาเธอกลับมาจากตลาด โดยใช้เวลาสิบนาทีไม่ขาดไม่เกิน
“เราต้องเปลี่ยนที่อยู่หรือเปล่าคะ”
ญรินดานั่งคิดเรื่องนี้มาตลอดทาง
“ผมน่ะไม่ แต่คุณอาจจะ”
น้ำเสียงเขาราบเรียบ จนเธอหมั่นไส้
“คุณตอบให้มันชัดเจนไม่ได้หรือยังไง”
“ผมให้คำตอบที่ชัดเจนกับคุณไม่ได้ ผมมีหน้าที่ทำตามคำสั่ง ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนเจ้านาย”
ชายหนุ่มแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างโจ่งแจ้ง และเป็นครั้งแรกที่เขาเกรี้ยวกราดใส่เธอ ญรินดาถึงกับอึ้งไปเลย
เย็นวันนั้น เขาปล่อยให้เธอนั่งกินข้าวคนเดียว
ความเหงาทำให้ญรินดาคิดฟุ้งซ่าน
บ้านพักตากอากาศหลังนี้ค่อนข้างหรูหรา ภายในตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูแพง มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นฝีมือการออกแบบของอินทีเรียมืออาชีพ
เดวินเป็นบอดี้การ์ดมือขวาพ่อของเธอ ค่าตัวของเขาน่าจะแพงยิ่งกว่าผู้บริหารระดับสูงในบริษัทฯ ด้วยซ้ำ หนุ่มโสดที่มีรายได้สูงมักจะใช้เงินหาความสุขใส่ตัวเป็นธรรมดา
บางทีเขาอาจจะพาพวกสาว ๆ มาหาความสุขที่นี่ด้วย... ภาพชายหนุ่มเสพสมกับสาวสวยมากหน้าผุดขึ้นมาในหัวเป็นฉาก ๆ มองไปตรงไหนเธอก็เห็นเขาจับผู้หญิงแก้ผ้า เล่นเสียวอยู่ตรงนั้น
ญรินดาถอนหายใจเฮือก อาการมองเห็นภาพหลอนของเธอกำเริบอีกแล้ว แน่นอนว่ามันเป็นต้องความผิดของเดวิน !
นานมากแล้วที่เธอไม่มีอาการแบบนี้
หญิงสาวเติบโตมาแบบเด็กขาดความอบอุ่น เธอจึงพยายามเรียกร้องความรักความสนใจด้วยวิธีการผิด ๆ และโชคร้ายที่ช่วงวัยรุ่นเจอแต่เพื่อนสาวใจแตก ดีหน่อยที่พ่อเลี้ยงทรงกลดเป็นคนมีอำนาจ ทำให้ผู้ชายของเพื่อนไม่กล้าล่วงเกินเธอ
แต่คนพวกนั้นก็พยายามยั่วยุให้เธอมีความต้องการ และคอยหาโอกาสที่จะแสดงหนังสดให้เธอดูบ่อย ๆ กว่าจะเรียนจบมัธยมปลาย ญรินดาก็ถึงกับเป็นโรคจิตเภท
พอเข้ามหาวิทยาลัย มีความคิดความอ่านเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เธอจึงกล้าไปพบแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพื่อรักษาอาการป่วย
ทว่า ตั้งแต่โดนเดวินจับหน้าอกคราวนั้น ร่างกายของญรินดาก็เกิดความตื่นตัวทางเพศอีกครั้ง...
พ่อเลี้ยงทรงกลดมีเรื่องขัดแย้งกับนักลงทุนรายใหญ่ ซึ่งอยู่เบื้องหลังของพวกโจรที่ลักพาตัวญรินดาไปเรียกค่าไถ่อีกทอดหนึ่ง หญิงสาวจึงต้องลี้ภัยอยู่ที่เกสต์เฮ้าส์ของเดวินสักระยะที่นี่อยู่ใกล้ทะเลและไม่ห่างจากตัวเมือง ทุกเย็นจะมีตลาดนัดแผงลอยตั้งเรียงรายเป็นแนวยาวตลอดสองฝั่งถนนเข้าสู่ชายหาด เรื่องอาหารการกินจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับทั้งคู่อีกต่อไป“คุณน้องคนสวยขา วันนี้มีเสื้อผ้าแบบใหม่มาเพียบเลย แวะเข้ามาลองดูก่อน ไม่ซื้อไม่เป็นไรค่ะ”แม่ค้าร้านขายเสื้อผ้าสตรีปรี่เข้ามาดึงแขนญรินดาเข้าไปในร้าน ราวกับรู้จักมักจี่กันมาเป็นชาติ กุลีกุจอหยิบชุดนั้นชุดนี้มาทาบร่างของเธอ แล้วก็หันไปสอบถามความคิดเห็นจากเดวิน“สุดหล่อ ดูสิ ชุดนี้เหมาะกับแฟนคุณมาก ๆ”ทั้งคู่สบตากันเขิน ๆ ริมฝีปากกระตุกเหมือนจะยิ้ม แม่ค้าปากหวานดูออกว่าตัวเองพูดถูกใจคนฟัง จึงอวยต่อไม่หยุด“ชุดสีฟ้านี่ก็สวย ชุดสีแดงก็สวยเหมือนกัน ถ้าซื้อสามชุด พี่จะขายให้ราคาส่ง เอาไหมคะ”“แล้วแต่คุณผู้หญิงครับ” คนตอบมีรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะแวบ
หลังจากที่ทั้งคู่ฟาดบะหมี่จนอิ่มแปล้ หญิงสาวก็ลุกออกจากเก้าอี้ เดินไปหยิบจานชามของชายหนุ่มเพื่อจะนำไปล้างทำความสะอาด แต่เขาไม่ยอม เลยยื้อแย่งกันไปมา“คุณทำอาหารแล้ว ฉันจะเก็บโต๊ะเองค่ะ”เธอเอ่ยด้วยความเกรงใจ “ในครัวมีเครื่องล้างจาน ดึกมากแล้วคุณไปนอนเถอะ”เขาปฏิเสธเพราะเกรงใจเหมือนกันทว่าญรินดาเป็นคนดื้อแพ่ง เธอออกแรงฉุดกระชากเพื่อจะเอาชนะชายหนุ่มให้ได้ แต่คนมันดวงซวย ทำอะไรก็ซวยไปหมด... ชามบะหมี่ที่มีน้ำซุปเหลืออยู่ครึ่งค่อน พลิกคว่ำใส่หน้าอกอวบอัดอย่างเหมาะเหม็ง“ว้าย !” เธอร้องกรี๊ดตกใจ ไม่ใช่เพราะเจ็บปวดแสบร้อน“ตายห่...”เดวินรีบคว้าชามบะหมี่ด้วยอารามตกใจเหมือนกัน แต่คราวนี้เขาเชื่องช้าไปหน่อย...ฝ่ามือหนาตะปบหมับเข้าที่สองเต้าคัพD ของหญิงสาวเต็ม ๆ เสียงจานชามตกแตกดังเพล้ง ทั้งคู่ยืนชะงักค้างอยู่ในท่านั้น ตาต่อตาจ้องกันไม่กะพริบตอนนี้ญรินดาใส่สปอร์ตบราแบบฟรีไซส์ราคาถูกที่เขาซื้อมาจากร้านค้าในปั๊มน้ำมัน ไม่มีชั้นฟองน้ำห่อหุ้ม ชายหนุ่มจึงได้สัมผัสกับขนาดเนื้อแท้ที่แม่ให้มาตั้งแต่เกิด“ผมขอโทษ !”เขาชักมือกลับอย่างปุบปับ เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฝืนใจพูดโดยที่ไม่หลบสายตา“ไม่
ญรินดาติดนิสัยพิถีพิถันเรื่องการแต่งตัวมาจากนางโชโกะ มารดาชาวญี่ปุ่นที่เป็นอดีตดารานางแบบชื่อดัง แม้ว่ามารดาจะเสียชีวิตไปนานแล้ว เธอก็ไม่เคยลืมหลักการของท่านเรื่องความเหมาะสมกับสถานที่และโอกาสต่าง ๆ สามารถตัดทิ้งไปได้ เพราะตอนนี้เธออยู่ในช่วงลี้ภัย แล้วเธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชายที่หนวดเครายาวรุงรังเหมือนคนป่าจะมีรสนิยมทันสมัยแต่ว่าเสื้อผ้าที่เขาซื้อหามาให้เธอ ไม่มีอะไรเข้ากันสักอย่าง ทั้งรูปแบบ สีสันและขนาด เธอรับไม่ไหวจริง ๆหญิงสาวใส่เสื้อยืดคอกลมกับกางเกงขาสั้นลวดลายฉูดฉาดที่เอวหลวมโพรกจนน่าเกลียด เดินเข้าครัวไปเปิดตู้เย็น หาอะไรกินแก้หิวพื้นที่เกือบครึ่งภายในช่องเก็บความเย็นถูกยึดด้วยกระป๋องเบียร์... แค่เห็นแวบเดียวก็รู้สึกเมาแล้ว“อาหารสดมีแค่แซนด์วิชกับไข่ มื้อนี้ผมตั้งใจจะต้มบะหมี่ใส่ไข่ คุณหนูยูริเอาด้วยไหมครับ” เสียงของเดวินดังมาจากด้านหลัง“มีข้าวสารไหมคะ ฉันอยากกินข้าวไข่เจียวมากกว่า”เธอหยิบไข่ติดมือออกมาสี่ฟอง ก่อนจะสะบัดก้นปิดตู้เย็น ตอนที่หันมาเจอหน้าชายหนุ่ม หัวใจเธอหยุดเต้นไปจังหวะหนึ่งญรินดาอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง ความหล่อของเขามันบาดตาบาดใจจนเธอมือไม้อ่อนปวกเ
ความอ่อนเพลียและความเครียดจากสถานการณ์กดดัน ทำให้ญรินดาหลับลึกเป็นเวลานานเดวินอุ้มหญิงสาวเข้าไปนอนในห้องพักแขกของเกสต์เฮ้าส์ แล้วก็ไปเอาผ้าขนหนูกับน้ำอุ่น และกล่องปฐมพยาบาล มาทำความสะอาดบาดแผลถลอกปอกเปิกตามแขนขาของเธอเขาไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยน แต่เคยชินกับการทำแผลจึงคล่องแคล่วและมือเบาเป็นพิเศษ ระหว่างที่เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ญรินดา ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตนไหนดลใจให้เขาเกิดความคิดอกุศลเดวินได้ยินไอ้โจรสามคนนั้นคุยกันว่าจะเรียงคิวเธอ ถ้าหากพ่อเลี้ยงทรงกลดไม่โอนเงินค่าไถ่เข้าบัญชีของพวกมันภายในเวลาที่กำหนดแต่ก่อนหน้านั้นล่ะ... พวกมันทำอะไรกับเธอบ้าง ? มือใหญ่ค่อย ๆ ชายถลกกระโปรงผ้ายืดของชุดเดรสรัดรูปสูงขึ้น จนมองเห็นแพนตี้สีครีมลายลูกไม้ตาคมสอดส่องมองหาร่องรอยบอบช้ำตามซอกขาขาวเนียน และเนินเนื้ออวบอูมใต้ผืนผ้าโปร่งบางที่ไม่มีเส้นขนเลยสักเส้นกลิ่นสาปสาวหอมฉมละเมียดละมุนน่าสูดดม กระตุ้นให้ชายหนุ่มเกิดอารมณ์คึกหื่น หัวใจเขาเต้นแรงเหมือนจังหวะรัวกลอง... รู้สึกอยากถอดแพนตี้ จนมือไม้คันยิบ ๆ“ดูพอรึยังคะ”เดวินสะดุ้งโหยง ผุดลุกขึ้นยืนตัวตรงแด่ว“ขอโทษครับ ! เอ่อ คือว่า... ผมต้องการตรวจดูให้แน่ใจว
“คุณจะทำอะไรหรือคะ ?”ญรินดาตะโกนถามชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้าไปในรถแคมปิ้งการ์ รื้อค้นข้าวของพวกโจร เธอยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าเดินตามเข้าไป ยังรู้สึกขยาดกลัวพื้นที่แคบ ๆ ตรงนั้นและเก้าอี้ตัวนั้นเขาใช้เวลาไม่ถึงสามนาที ก็โผล่ออกมาพร้อมกับลังไม้ขนาดใหญ่ที่มีตัวหนังสือสีแดงระบุว่าแทนเนอร์ไรท์เอ็กซ์โพลซีฟ (Tannerite explosive) วางลังไม้ลงบนพื้น แล้วถีบเข้าไปหาศพของพวกโจรที่เขาลากมากองรวมกันใกล้ ๆ ตัวถังเครื่องยนต์ทั้งคู่เดินออกห่างจากรถแคมปิ้งการ์ได้ประมาณห้าหลา[1] ชายหนุ่มก็ยกปืนเบอเรตต้าเล็งไปที่ลังไม้เสียงระเบิดตูมตามดังขึ้นพร้อมกับความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วบริเวณ ญรินดายกมือปิดหู วิ่งหนีกระเซอะกระเซิงมาหลบอยู่ในระยะปลอดภัยชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ทะมัดทะแมงเหมือนนายแบบ ที่เดินตรงมาหาหญิงสาวโดยมีกองเพลิงขนาดใหญ่ลุกโชนอยู่ด้านหลัง เป็นภาพที่สง่างามชวนตะลึงที่สุด เขาทำให้เธอรู้สึกประทับใจจนไม่อยากละสายตาเฮ้อ... ถ้าหากเขาเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดี ความฝันของเธอคงคอมพลีท[2]สุด ๆ เลยล่ะ“
ถ้าหากปล่อยไว้แบบนี้ เขาอาจจะยิงโดนมันยิงเข้าสักนัดจังหวะที่ไอ้โจรโฉดเดินเป๋ ญรินดาตัดสินใจยกส้นสูงกระทืบขาข้างหนึ่งของมันเต็มแรง ทำให้ร่างของมันเสียหลักล้มหงายลงไปคนละทิศกับเธอทันทีทันใดก็มีเสียงปืนดัง ปัง !ญรินดาหันไปมองไอ้โจรโฉด และพบว่าหัวของมันโดนยิงจนระเบิดกระจุยเหมือนกับในหนังซอมบี้ไม่มีผิด“อี๋” หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความสยดสยองแล้วครู่ต่อมาเธอก็ถูกใครคนหนึ่งฉุดให้ลุกขึ้นยืน“คุณหนูยูริ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”โอ้ว แม่เจ้า ผู้ชายคนนี้เสียงหล่อมว๊ากกก แววตาของญรินดาเป็นประกายวิบวับ เขารู้จักชื่อเล่นเธอด้วย“ฉันปลอดภัยดีค่ะ” ตอบเสียงใสหญิงสาวแอบตั้งความหวังไว้สูงว่าพระเอกขี่ม้าขาวที่เสี่ยงอันตรายมาช่วยเธอจะเป็นหนุ่มหล่อสุดเท่ห์ พอแหงนหน้าขึ้นไป เธอกลับได้เจอแต่มนุษย์ขนดกเหมือนตัวเยติ มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังสวมแว่นตาไนท์วิชั่น (Night Vision) ปกปิดหน้าตาไว้มิดชิดเอิ่ม... พระเอกขี่ม้าขาวของเธอ คงหลุดมาจากการ์ตูนเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูร เวอร์ชั่นที่ถอนคำสาปไม่ได้น่ะ“คุณจะทำอะไรหรือคะ ?”ญรินดาตะโกนถามชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้าไปในรถแคมปิ้งการ์ รื้อค้นข้าวของพวกโจร เธอยืนตั