หลังจากที่ทั้งคู่ฟาดบะหมี่จนอิ่มแปล้ หญิงสาวก็ลุกออกจากเก้าอี้ เดินไปหยิบจานชามของชายหนุ่มเพื่อจะนำไปล้างทำความสะอาด แต่เขาไม่ยอม เลยยื้อแย่งกันไปมา
“คุณทำอาหารแล้ว ฉันจะเก็บโต๊ะเองค่ะ”
เธอเอ่ยด้วยความเกรงใจ
“ในครัวมีเครื่องล้างจาน ดึกมากแล้วคุณไปนอนเถอะ”
เขาปฏิเสธเพราะเกรงใจเหมือนกัน
ทว่าญรินดาเป็นคนดื้อแพ่ง เธอออกแรงฉุดกระชากเพื่อจะเอาชนะชายหนุ่มให้ได้ แต่คนมันดวงซวย ทำอะไรก็ซวยไปหมด... ชามบะหมี่ที่มีน้ำซุปเหลืออยู่ครึ่งค่อน พลิกคว่ำใส่หน้าอกอวบอัดอย่างเหมาะเหม็ง
“ว้าย !”
เธอร้องกรี๊ดตกใจ ไม่ใช่เพราะเจ็บปวดแสบร้อน
“ตายห่...”
เดวินรีบคว้าชามบะหมี่ด้วยอารามตกใจเหมือนกัน แต่คราวนี้เขาเชื่องช้าไปหน่อย...
ฝ่ามือหนาตะปบหมับเข้าที่สองเต้าคัพD ของหญิงสาวเต็ม ๆ
เสียงจานชามตกแตกดังเพล้ง ทั้งคู่ยืนชะงักค้างอยู่ในท่านั้น ตาต่อตาจ้องกันไม่กะพริบ
ตอนนี้ญรินดาใส่สปอร์ตบราแบบฟรีไซส์ราคาถูกที่เขาซื้อมาจากร้านค้าในปั๊มน้ำมัน ไม่มีชั้นฟองน้ำห่อหุ้ม ชายหนุ่มจึงได้สัมผัสกับขนาดเนื้อแท้ที่แม่ให้มาตั้งแต่เกิด
“ผมขอโทษ !”
เขาชักมือกลับอย่างปุบปับ เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฝืนใจพูดโดยที่ไม่หลบสายตา
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”
“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
เดวินถามเธอโง่ ๆ พอนึกขึ้นได้เขาก็หน้าแดงไปถึงใบหู... ถ้าหากเธอเจ็บก็ต้องเจ็บที่นมอยู่แล้ว
“คุณรีบไปล้างเนื้อล้างตัวเถอะครับ เดี๋ยวตรงนี้ผมจัดการเอง”
ท่าทางประดักประเดิดของชายหนุ่ม ทำให้ญรินดารู้สึกดีขึ้นแบบแปลก ๆ อย่างน้อย คราวนี้เธอก็ไม่ได้หน้าแตกแค่คนเดียว
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง
เดวินครางอย่างโล่งใจ ญรินดาเป็นสาวสวยที่มีเรือนร่างยั่วยวนสายตาผู้ชายอย่างร้ายแรงที่สุด ใบหน้าขาวใสตากลมแบ๊วจะมองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ กลีบปากสีชมพูอิ่มย้อยเวลาที่เผยอแย้มดูท้าทายเหลือเกิน
ถึงแม้เธอจะสวมใส่เสื้อผ้ารุ่มร่ามที่หลวมโพรกกว่าตัวก็ยังพอมองเห็นเค้าโครงสัดส่วนน่าจับต้อง ทรวงอกกลมโตที่พุ่งตระหง่านชูชัน ดันเนื้อผ้าออกมาจนนูนเด่นชวนเสียวไส้
เดวินเป็นผู้ชายที่มีความสุขุมเยือกเย็นคนหนึ่ง พอมาอยู่ใกล้ ๆ กับญรินดา เขากลายเป็นไอ้ซื่อบื้อไปเลย เขาอยากจะวางท่าเป็นสุภาพบุรุษมาดนิ่งอยู่หรอก แต่เธอเซ็กซี่น่าเคี้ยวไปหมดทั้งตัว ใจมันเลยแกว่งไม่หยุด
ถ้าหากญรินดาไม่ใช่ลูกสาวเจ้านาย เขากับเธอคงมีเรื่องได้เสียกันตั้งแต่ตอนที่เธอทำไข่ตกพื้นแล้ว หุ่นเพรียวขาสวยแบบนี้... มันน่าจับเล่นท่าผาดโผน
พ่อเลี้ยงทรงกลดมีเรื่องขัดแย้งกับนักลงทุนรายใหญ่ ซึ่งอยู่เบื้องหลังของพวกโจรที่ลักพาตัวญรินดาไปเรียกค่าไถ่อีกทอดหนึ่ง หญิงสาวจึงต้องลี้ภัยอยู่ที่เกสต์เฮ้าส์ของเดวินสักระยะที่นี่อยู่ใกล้ทะเลและไม่ห่างจากตัวเมือง ทุกเย็นจะมีตลาดนัดแผงลอยตั้งเรียงรายเป็นแนวยาวตลอดสองฝั่งถนนเข้าสู่ชายหาด เรื่องอาหารการกินจึงไม่ใช่ปัญหาสำหรับทั้งคู่อีกต่อไป“คุณน้องคนสวยขา วันนี้มีเสื้อผ้าแบบใหม่มาเพียบเลย แวะเข้ามาลองดูก่อน ไม่ซื้อไม่เป็นไรค่ะ”แม่ค้าร้านขายเสื้อผ้าสตรีปรี่เข้ามาดึงแขนญรินดาเข้าไปในร้าน ราวกับรู้จักมักจี่กันมาเป็นชาติ กุลีกุจอหยิบชุดนั้นชุดนี้มาทาบร่างของเธอ แล้วก็หันไปสอบถามความคิดเห็นจากเดวิน“สุดหล่อ ดูสิ ชุดนี้เหมาะกับแฟนคุณมาก ๆ”ทั้งคู่สบตากันเขิน ๆ ริมฝีปากกระตุกเหมือนจะยิ้ม แม่ค้าปากหวานดูออกว่าตัวเองพูดถูกใจคนฟัง จึงอวยต่อไม่หยุด“ชุดสีฟ้านี่ก็สวย ชุดสีแดงก็สวยเหมือนกัน ถ้าซื้อสามชุด พี่จะขายให้ราคาส่ง เอาไหมคะ”“แล้วแต่คุณผู้หญิงครับ” คนตอบมีรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะแวบ
หลังจากที่ทั้งคู่ฟาดบะหมี่จนอิ่มแปล้ หญิงสาวก็ลุกออกจากเก้าอี้ เดินไปหยิบจานชามของชายหนุ่มเพื่อจะนำไปล้างทำความสะอาด แต่เขาไม่ยอม เลยยื้อแย่งกันไปมา“คุณทำอาหารแล้ว ฉันจะเก็บโต๊ะเองค่ะ”เธอเอ่ยด้วยความเกรงใจ “ในครัวมีเครื่องล้างจาน ดึกมากแล้วคุณไปนอนเถอะ”เขาปฏิเสธเพราะเกรงใจเหมือนกันทว่าญรินดาเป็นคนดื้อแพ่ง เธอออกแรงฉุดกระชากเพื่อจะเอาชนะชายหนุ่มให้ได้ แต่คนมันดวงซวย ทำอะไรก็ซวยไปหมด... ชามบะหมี่ที่มีน้ำซุปเหลืออยู่ครึ่งค่อน พลิกคว่ำใส่หน้าอกอวบอัดอย่างเหมาะเหม็ง“ว้าย !” เธอร้องกรี๊ดตกใจ ไม่ใช่เพราะเจ็บปวดแสบร้อน“ตายห่...”เดวินรีบคว้าชามบะหมี่ด้วยอารามตกใจเหมือนกัน แต่คราวนี้เขาเชื่องช้าไปหน่อย...ฝ่ามือหนาตะปบหมับเข้าที่สองเต้าคัพD ของหญิงสาวเต็ม ๆ เสียงจานชามตกแตกดังเพล้ง ทั้งคู่ยืนชะงักค้างอยู่ในท่านั้น ตาต่อตาจ้องกันไม่กะพริบตอนนี้ญรินดาใส่สปอร์ตบราแบบฟรีไซส์ราคาถูกที่เขาซื้อมาจากร้านค้าในปั๊มน้ำมัน ไม่มีชั้นฟองน้ำห่อหุ้ม ชายหนุ่มจึงได้สัมผัสกับขนาดเนื้อแท้ที่แม่ให้มาตั้งแต่เกิด“ผมขอโทษ !”เขาชักมือกลับอย่างปุบปับ เธอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว ฝืนใจพูดโดยที่ไม่หลบสายตา“ไม่
ญรินดาติดนิสัยพิถีพิถันเรื่องการแต่งตัวมาจากนางโชโกะ มารดาชาวญี่ปุ่นที่เป็นอดีตดารานางแบบชื่อดัง แม้ว่ามารดาจะเสียชีวิตไปนานแล้ว เธอก็ไม่เคยลืมหลักการของท่านเรื่องความเหมาะสมกับสถานที่และโอกาสต่าง ๆ สามารถตัดทิ้งไปได้ เพราะตอนนี้เธออยู่ในช่วงลี้ภัย แล้วเธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชายที่หนวดเครายาวรุงรังเหมือนคนป่าจะมีรสนิยมทันสมัยแต่ว่าเสื้อผ้าที่เขาซื้อหามาให้เธอ ไม่มีอะไรเข้ากันสักอย่าง ทั้งรูปแบบ สีสันและขนาด เธอรับไม่ไหวจริง ๆหญิงสาวใส่เสื้อยืดคอกลมกับกางเกงขาสั้นลวดลายฉูดฉาดที่เอวหลวมโพรกจนน่าเกลียด เดินเข้าครัวไปเปิดตู้เย็น หาอะไรกินแก้หิวพื้นที่เกือบครึ่งภายในช่องเก็บความเย็นถูกยึดด้วยกระป๋องเบียร์... แค่เห็นแวบเดียวก็รู้สึกเมาแล้ว“อาหารสดมีแค่แซนด์วิชกับไข่ มื้อนี้ผมตั้งใจจะต้มบะหมี่ใส่ไข่ คุณหนูยูริเอาด้วยไหมครับ” เสียงของเดวินดังมาจากด้านหลัง“มีข้าวสารไหมคะ ฉันอยากกินข้าวไข่เจียวมากกว่า”เธอหยิบไข่ติดมือออกมาสี่ฟอง ก่อนจะสะบัดก้นปิดตู้เย็น ตอนที่หันมาเจอหน้าชายหนุ่ม หัวใจเธอหยุดเต้นไปจังหวะหนึ่งญรินดาอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง ความหล่อของเขามันบาดตาบาดใจจนเธอมือไม้อ่อนปวกเ
ความอ่อนเพลียและความเครียดจากสถานการณ์กดดัน ทำให้ญรินดาหลับลึกเป็นเวลานานเดวินอุ้มหญิงสาวเข้าไปนอนในห้องพักแขกของเกสต์เฮ้าส์ แล้วก็ไปเอาผ้าขนหนูกับน้ำอุ่น และกล่องปฐมพยาบาล มาทำความสะอาดบาดแผลถลอกปอกเปิกตามแขนขาของเธอเขาไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยน แต่เคยชินกับการทำแผลจึงคล่องแคล่วและมือเบาเป็นพิเศษ ระหว่างที่เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ญรินดา ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานตนไหนดลใจให้เขาเกิดความคิดอกุศลเดวินได้ยินไอ้โจรสามคนนั้นคุยกันว่าจะเรียงคิวเธอ ถ้าหากพ่อเลี้ยงทรงกลดไม่โอนเงินค่าไถ่เข้าบัญชีของพวกมันภายในเวลาที่กำหนดแต่ก่อนหน้านั้นล่ะ... พวกมันทำอะไรกับเธอบ้าง ? มือใหญ่ค่อย ๆ ชายถลกกระโปรงผ้ายืดของชุดเดรสรัดรูปสูงขึ้น จนมองเห็นแพนตี้สีครีมลายลูกไม้ตาคมสอดส่องมองหาร่องรอยบอบช้ำตามซอกขาขาวเนียน และเนินเนื้ออวบอูมใต้ผืนผ้าโปร่งบางที่ไม่มีเส้นขนเลยสักเส้นกลิ่นสาปสาวหอมฉมละเมียดละมุนน่าสูดดม กระตุ้นให้ชายหนุ่มเกิดอารมณ์คึกหื่น หัวใจเขาเต้นแรงเหมือนจังหวะรัวกลอง... รู้สึกอยากถอดแพนตี้ จนมือไม้คันยิบ ๆ“ดูพอรึยังคะ”เดวินสะดุ้งโหยง ผุดลุกขึ้นยืนตัวตรงแด่ว“ขอโทษครับ ! เอ่อ คือว่า... ผมต้องการตรวจดูให้แน่ใจว
“คุณจะทำอะไรหรือคะ ?”ญรินดาตะโกนถามชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้าไปในรถแคมปิ้งการ์ รื้อค้นข้าวของพวกโจร เธอยืนตัวแข็งทื่อไม่กล้าเดินตามเข้าไป ยังรู้สึกขยาดกลัวพื้นที่แคบ ๆ ตรงนั้นและเก้าอี้ตัวนั้นเขาใช้เวลาไม่ถึงสามนาที ก็โผล่ออกมาพร้อมกับลังไม้ขนาดใหญ่ที่มีตัวหนังสือสีแดงระบุว่าแทนเนอร์ไรท์เอ็กซ์โพลซีฟ (Tannerite explosive) วางลังไม้ลงบนพื้น แล้วถีบเข้าไปหาศพของพวกโจรที่เขาลากมากองรวมกันใกล้ ๆ ตัวถังเครื่องยนต์ทั้งคู่เดินออกห่างจากรถแคมปิ้งการ์ได้ประมาณห้าหลา[1] ชายหนุ่มก็ยกปืนเบอเรตต้าเล็งไปที่ลังไม้เสียงระเบิดตูมตามดังขึ้นพร้อมกับความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วบริเวณ ญรินดายกมือปิดหู วิ่งหนีกระเซอะกระเซิงมาหลบอยู่ในระยะปลอดภัยชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ทะมัดทะแมงเหมือนนายแบบ ที่เดินตรงมาหาหญิงสาวโดยมีกองเพลิงขนาดใหญ่ลุกโชนอยู่ด้านหลัง เป็นภาพที่สง่างามชวนตะลึงที่สุด เขาทำให้เธอรู้สึกประทับใจจนไม่อยากละสายตาเฮ้อ... ถ้าหากเขาเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดี ความฝันของเธอคงคอมพลีท[2]สุด ๆ เลยล่ะ“
ถ้าหากปล่อยไว้แบบนี้ เขาอาจจะยิงโดนมันยิงเข้าสักนัดจังหวะที่ไอ้โจรโฉดเดินเป๋ ญรินดาตัดสินใจยกส้นสูงกระทืบขาข้างหนึ่งของมันเต็มแรง ทำให้ร่างของมันเสียหลักล้มหงายลงไปคนละทิศกับเธอทันทีทันใดก็มีเสียงปืนดัง ปัง !ญรินดาหันไปมองไอ้โจรโฉด และพบว่าหัวของมันโดนยิงจนระเบิดกระจุยเหมือนกับในหนังซอมบี้ไม่มีผิด“อี๋” หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความสยดสยองแล้วครู่ต่อมาเธอก็ถูกใครคนหนึ่งฉุดให้ลุกขึ้นยืน“คุณหนูยูริ บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”โอ้ว แม่เจ้า ผู้ชายคนนี้เสียงหล่อมว๊ากกก แววตาของญรินดาเป็นประกายวิบวับ เขารู้จักชื่อเล่นเธอด้วย“ฉันปลอดภัยดีค่ะ” ตอบเสียงใสหญิงสาวแอบตั้งความหวังไว้สูงว่าพระเอกขี่ม้าขาวที่เสี่ยงอันตรายมาช่วยเธอจะเป็นหนุ่มหล่อสุดเท่ห์ พอแหงนหน้าขึ้นไป เธอกลับได้เจอแต่มนุษย์ขนดกเหมือนตัวเยติ มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังสวมแว่นตาไนท์วิชั่น (Night Vision) ปกปิดหน้าตาไว้มิดชิดเอิ่ม... พระเอกขี่ม้าขาวของเธอ คงหลุดมาจากการ์ตูนเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูร เวอร์ชั่นที่ถอนคำสาปไม่ได้น่ะ“คุณจะทำอะไรหรือคะ ?”ญรินดาตะโกนถามชายหนุ่ม เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้าไปในรถแคมปิ้งการ์ รื้อค้นข้าวของพวกโจร เธอยืนตั