บทที่ 9

สุทธิรักษ์ยกยิ้มมุมปากเมื่อได้อ่านข้อความที่เธอทิ้งเอาไว้ให้พร้อมเงินปึกใหญ่สองปึก แม้จะรู้สึกเสียดายมากที่นอนหลับเป็นตายจนไม่รู้สึกตัวว่าเธอออกจากห้องเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ตาม

“สองแสน ทิปหนักจังนะครับ ปั้นหยา”

เขาเก็บเงินสองปึกและกระดาษโน้ตแผ่นนั้นลงในลิ้นชักข้างเตียง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก