CHAPTER ONE

Napabalikwas ng bangon si Iris nang tumunog ang cellphone niya. Sapo ang sariling ulo, napangiwi siya nang maramdaman ang hapdi sa pagitan ng kanyang mga hita. Nagmamadali siyang tumungo sa CR para doon kausapin ang kapatid—takot na baka magising ang lalaking himbing pa ring natutulog.

“Ate! Nasaan ka na ba? Pinapaalis na tayo sa bahay!”

Umiiyak ang kapatid niya sa kabilang linya.

Wala siyang masagot. Paano niya ipagtatapat na ibinenta niya ang sarili para lang makahanap ng pera?

Huminga siya nang malalim, pilit pinatatatag ang tinig.

“Pauwi na ako. Magbabayad na tayo ng utang. Hindi na mareremata ang bahay.”

“Talaga, Ate? Pero saan ka—”

“‘Wag nang maraming tanong.”

Walang emosyon ang huling salitang ’yon. Tapos. Click. End call.

Mabilis niyang pinulot ang mga damit, nagbihis, at isinilid sa bag ang brown envelope na may lamang pera. Tapos na ang gabing inialay niya sa isang estranghero. Wala na siyang obligasyon.

Napatingin siya sa pinto. Room 303. Kumakabog ang dibdib niya.

Parang may mali.

Dahan-dahan siyang lumapit. Akmang bubuksan na sana ang pinto nang—

“Leaving so soon?”

Halos mapatalon siya sa gulat. Dahan-dahan siyang lumingon.

Doon sa kama, nakaupo ang lalaki—bagong gising, magulo ang buhok, paos ang boses. Hubo’t hubad. Hindi ito mukhang matanda gaya ng iniisip niya.

Matipuno ang katawan. Kita ang muscles sa dibdib, ang flat at batak na tiyan, at ang manipis na buhok sa puson.

Gumapang ang ugat sa braso nito habang hinagod ang batok. At nang yumuko siya, parang mas lalong humapit ang bawat linya ng katawan.

Napako ang paningin ni Iris sa gising na gising na bahagi ng katawan nito.

Nanuyo ang lalamunan niya. Napakagat sa labi, saka umiwas.

“Enjoying the view?” mapang-akit ang ngisi nito.

“If you want round two, I don’t mind keeping you for the whole day.”

Hindi siya makagalaw. Para bang bumalik ang katawan niya sa init ng kagabi—kung paano siya bumigay… kung paano siya nagpaubaya.

Lumapit ito. Hinawakan siya sa baywang, marahang hinatak palapit.

“You think one night is enough?” bulong ng lalaki sa tainga niya.

“I haven’t even started with you yet.”

Walang tanong-tanong, hinalikan siya—mainit ang halik, parang walang bukas.

Napapikit si Iris. Napahawak sa batok nito habang gumaganti. Ilang segundo lang, pero parang huminto ang oras. Ramdam niya ang init ng katawan nito, ang lalim ng halik, at ang pag-ungol sa pagitan ng mga labi nila.

Akmang huhubaran na siya nang bumalik siya sa katinuan. Marahan niya itong itinulak.

“Sir, ano ba?! Isang gabi lang ang deal natin, ’di ba?”

“What are you talking about?” tila naguguluhang tanong ng binata.

Kinuha niya ang robe sa gilid ng kama at agad isinuot. Tinangkang lumakad palayo ni Iris, pero pinigilan siya ng malamig na titig ng lalaki.

“You accepted the deal, didn’t you?”

“Yes. One night. My virginity kapalit ng isang milyon?” kunot-noong sagot niya.

“What? You’ve settled for that cheap price? Why?” May bakas ng awa sa tinig nito.

“May choice ba ako kung gano’n mo lang akong binili?”

Ngumisi ang lalaki. Dangerous. Amused.

“But I offered a twenty million deal. Ten million for your pride… and another ten to be my fake wife. This isn’t love—it’s business. And business needs commitment.”

Tila nabingi si Iris sa narinig. Litong-lito siya. Dali-daling binuklat ang bag. Sinuri ang brown envelope. Nandoon nga ang kontrata. Pirma niya ang nasa papel—pero iba ang pangalan. Ibang room number. Ibang keycard.

Nagkatinginan sila.

“An accident, huh? Then I guess fate brought you to me. And now that I have you, I’m not letting you go—ever.” Seryosong sabi niya.

“P-Puwede bang bayaran mo na lang ako?” Nanginginig ang boses ni Iris. Naiiyak.

Ramdam niya ang awa sa sarili. Dahil sa pagkakamali niyang iyon… parang wala na ring saysay ang isinakripisyo niya.

Nilapitan siya ng lalaki. Marahang niyakap.

Hinawakan ni Alexander ang kanyang pisngi. Ramdam niya ang init ng palad nito.

“From now on, you’re mine. And I don’t share what’s mine, Iris. You gave yourself to me—even if it was an accident. At wala akong balak ibigay sa iba ang pagmamay-ari ko na.”

Muli siyang siniil ng halik. Halik na hindi niya kayang tanggihan. Bumaba ang halik niya sa collarbone pababa sa dalawang malulusog na dibdib ni Iris. Akmang huhubaran na niya ito nang tumunog ang landline ng kwarto.

Pareho silang napatigil. Tiningnan ng lalaki ang telepono—tila gusto na iyong ihagis sa pader.

“Don’t answer that,” mahinang utos nito habang nagpapatuloy sa paghalik sa kanya.

Pero hindi tumigil ang pag ring.

“Shit—” napamura siya, halatang inis.

Napilitang sagutin.

“What?!”

Saglit na katahimikan. Dumilim ang ekspresyon ng lalaki.

“What do you mean he’s here?”

“Shit.”

“Sir, sorry. Hindi na po namin napigilan. Paakyat na po ang Daddy n’yo.”

“Damn it.” bulong niya. “He wasn’t supposed to be back today.”

“Ano bang nangyayari—?”

Biglang bumukas ang pinto.

At sa harap nila’y tumambad ang isang matikas, seryosong lalaki—may edad na, pormal ang suot, at halatang hindi sanay maghintay.

“Alexander Corañez Jr.!” singhal nito. “Ano’ng klaseng babae na naman ang kasama mo sa kwarto?!”

Dumiretso ito sa kama—napansin ang bahid ng dugo.

Napangiti. Tila natuwa sa nakita. At titig na titig kay Iris.

Namutla si Iris. Gusto niyang maglaho. Tumakbo. Pero huli na.

Mahigpit na hinawakan ni Alexander ang nanginginig niyang kamay.

“She’s my fiancée.”

Nanlaki ang mata ni Iris. Pero tila hindi nagulat ang ama.

Ngumisi si Alexander, pursigidong kumbinsihin ito.

“And we were just about to make the announcement.”

“Kung gano’n, magpakasal na kayo agad. At bigyan n’yo kami ng sampung apo.” Ngising-ngisi ang matanda. Halatang sumasabay sa trip ng anak niya.

Nakatulala lang si Iris, pilit na ngumingiti sa harap ng mag-ama.

Hindi na nga mareremata ang bahay nila. Pero tila ba mas malaking problema naman ang pinasukan niya.

“Boss?” bulong niya. Nang mapagtanto kung saan niya narinig at nakita ang pangalang Alexander Corañez Jr.

Isa siyang desperadang babaeng nagbenta ng dangal– ngayon, isa na siyang pekeng fiancée ng boss niya.

And this... is just the beginning.