Chapter 9: The Morning Sun and the Scent of Hyacinth

YOH PART

​ผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ประหลาด... อบอุ่น แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ของห้องพัก ทำให้ห้องทั้งห้องสว่างไสวไปด้วยสีทอง ผมรู้สึกเหมือนกำลังนอนอาบแดดอยู่ในทุ่งหญ้าที่คุ้นเคยในความฝัน

​แสงอาทิตย์ของอพอลโล่ ความคิดนั้นผุดขึ้นมาในหัวทันที มันคือการเริ่มต้นวันใหม่ในกรงทองแห่ง Ifandis

​ผมพลิกตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงนุ่ม ๆ แล้วมองไปรอบ ๆ ห้อง ทุกอย่างเป็นความหรูหราที่ผมไม่เคยเป็นเจ้าของ แต่ตอนนี้มันคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับผม

​หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ ผมก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ที่ตอนนี้มีชุดเสื้อผ้าของผมแขวนอยู่บางส่วน และมีชุดใหม่ ๆ ที่เหมาะสมกับชีวิตในคฤหาสน์ถูกจัดเตรียมไว้ให้ ผมเลือกเสื้อเชิ้ตสีอ่อนตัวหนึ่ง และกางเกงขายาวที่ดูสบายตา

​ขณะที่ผมกำลังจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ผมก็สังเกตเห็นกล่องกำมะหยี่สีดำใบเล็ก ๆ วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

​ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดดู ข้างในเป็นสร้อยคอทองคำขาวเส้นเรียบง่าย ที่มีจี้เป็นรูป ดอกไฮยาซินธ์สีม่วง ที่ทำจากอัญมณีเล็ก ๆ ที่ส่องประกายระยิบระยับ

​มีการ์ดใบเล็ก ๆ เขียนด้วยลายมือที่สวยงามบรรจงวางอยู่ข้าง ๆ:

​“ของขวัญต้อนรับกลับบ้านครับ ไฮยาซินธ์ของผม สวมมันไว้เสมอ เพื่อให้ผมรู้ว่าหัวใจของคุณอยู่ใกล้ผมเสมอ และเพื่อเตือนใจว่าคุณอยู่ในความดูแลของแสงอาทิตย์... ตลอดไป - พอล”

​ผมสัมผัสจี้ดอกไฮยาซินธ์อย่างแผ่วเบา ความรู้สึกผูกพันกับจี้นั้นมันรุนแรงจนน่าขนลุก ราวกับจี้นี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อผมโดยเฉพาะ

​ผมสวมสร้อยคอนั้นทันที ความเย็นของทองคำขาวกับจี้ที่แนบอยู่บนผิวทำให้ผมรู้สึกถึงการเชื่อมโยงกับคุณพอลมากขึ้น

​ผมเดินออกจากห้องและลงไปตามทางเดินที่โอ่อ่า พนักงานคนหนึ่งรีบเข้ามานำทางผมไปที่ห้องรับประทานอาหาร

​คุณพอลกำลังนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ อ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจเล่มหนาอยู่ เมื่อเขาเห็นผมเดินเข้ามา เขาก็วางหนังสือพิมพ์ลงทันที และดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อเห็นสร้อยคอของผม

​"คุณสวมมัน..." น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด และรอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา "มันสวยงามมากเมื่ออยู่บนตัวคุณ... โย"

​"ขอบคุณครับ" ผมตอบ "มันสวยมากจริง ๆ"

​"นั่งเถอะครับ" เขาผายมือเชิญ "คุณชอบไหมที่ห้องของคุณมีแสงแดดส่องถึงยามเช้า"

​"ครับ ผมรู้สึกเหมือน... ถูกโอบล้อมด้วยแสงอาทิตย์" ผมตอบอย่างตรงไปตรงมา

​เราเริ่มทานอาหารเช้าที่เรียบง่ายแต่รสชาติดีเยี่ยม และคุณพอลก็ใช้เวลานี้ในการอธิบายแผนการทำงานของผม

​"วันนี้เลขาภัทรจะพาคุณไปเซ็นสัญญากับพี่ยี่หวาและน้องลีอย่างเป็นทางการ ที่ห้องเสื้อ Appealing โดยจะมีทีมรักษาความปลอดภัยของ Ifandis คอยเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิดตลอดเวลา" คุณพอลอธิบาย "และภัทรจะจัดเตรียมห้องทำงานส่วนตัวของคุณที่ชั้นบนของบ้านหลังนี้ ห้องที่คุณสามารถออกแบบและตัดเย็บได้อย่างเต็มที่ โดยมีอุปกรณ์และผู้ช่วยทุกอย่างที่คุณต้องการ"

​"คุณพอล... คุณจัดการทุกอย่างไว้หมดแล้วจริง ๆ" ผมรู้สึกทึ่งในความสามารถและการเตรียมการของเขา

​"ผมได้เตรียมการนี้ไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันแล้วครับ โย" เขาตอบด้วยรอยยิ้มที่ทำให้หัวใจผมสั่นไหว "ผมแค่รอให้คุณพร้อมที่จะก้าวเข้ามาในโลกของผม"

​"แล้วเรื่องของคุณเจสันล่ะครับ" ผมถามด้วยความกังวล

​สีหน้าของคุณพอลเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที "เขาถูกผมพันธนาการไว้ด้วยเรื่องทางธุรกิจแล้วครับ เขาจะไม่มีเวลามาสนใจคุณไปอีกนาน แต่เราจะไม่ประมาท"

​"ผมสั่งให้ทีมรักษาความปลอดภัยทำงานตลอด 24 ชั่วโมง และผมยังให้ติดตั้งระบบกล้องวงจรปิดรอบคฤหาสน์เพิ่มเติม" เขาโน้มตัวเข้ามาเล็กน้อย "ผมจะไม่ยอมให้ ลม ที่น่ารังเกียจนั้นเข้ามาในปราการของผมได้"

​PAUL PART

​ผมมองดูความกังวลในดวงตาของโย แต่ผมก็เห็นความเชื่อมั่นในตัวผมเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน การที่เขาสวมสร้อยคอของผมทำให้ผมรู้สึกราวกับพลังของผมแข็งแกร่งขึ้นนับพันเท่า

​ผมรู้ว่าการต่อสู้กับเซฟิรัสในร่างของเจสันไม่ได้จบลงง่าย ๆ ด้วยการโจมตีทางธุรกิจ แม้ว่าเจสันจะถูกกดดันอย่างหนักจนแทบกระดิกตัวไม่ได้ แต่ จิตวิญญาณแห่งความริษยา ที่ครอบงำเขาอยู่จะไม่ยอมแพ้

​ผมรู้ว่าเซฟิรัสเป็นเทพแห่งลม การโจมตีของเขาจะไม่ใช่การเผชิญหน้าตรง ๆ แต่เป็นการแทรกซึมที่มองไม่เห็น

​ผมต้องทำให้มั่นใจว่ากรงทองนี้ไม่มีรอยรั่วแม้แต่นิดเดียว

​หลังจากอาหารเช้า ผมเดินไปส่งโยที่รถที่เลขาภัทรขับมาจอดรอ

​"ผมต้องขอโทษที่ไม่ได้ไปกับคุณด้วยตัวเองนะครับ โย ผมมีประชุมสำคัญที่ต้องจัดการเพื่อตอกย้ำความวุ่นวายให้กับคุณเจสัน" ผมอธิบาย

​"ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ" โยตอบ

​ผมยื่นมือออกไปลูบจี้ไฮยาซินธ์บนคอของเขาเบา ๆ "ผมจะรอคุณกลับมาที่นี่... ไฮยาซินธ์ของผม"

​ผมเห็นใบหน้าของโยแดงระเรื่อเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา "ครับ... อพอลโล่"

​เสียงเรียกชื่อในตำนานนั้นทำให้ผมรู้สึกถึงชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผมมองดูรถของภัทรขับออกไปจนลับสายตา ก่อนจะหันกลับไปที่คฤหาสน์

​'ภัทร! รายงานการเคลื่อนไหวของเจสันทุก ๆ ชั่วโมง และให้คนของเราสแกนพนักงานในคฤหาสน์ทั้งหมดเพื่อหาความผิดปกติ' ผมสั่งทางโทรศัพท์

​JASON PART

​ผมกำลังอยู่ในสภาพที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต บริษัทกำลังจะล้มละลายเพราะการโจมตีอย่างป่าเถื่อนของ พอล พีธรธนัส

​แต่ผมไม่สนใจเรื่องเงินแล้ว... ความรู้สึกต้องการ นันทยศ มันรุนแรงจนผมแทบคลั่ง

​เขาอยู่ในกรงทองของไอ้เทพดวงอาทิตย์นั่น! เสียงในหัวของผมกรีดร้อง แกจะต้องพังมันให้ราบคาบ!

​ผมได้รับรายงานจากคนของผมว่า นันทยศ ได้ออกมาจากคฤหาสน์ Ifandis พร้อมกับการ์ดรักษาความปลอดภัยจำนวนมากเพื่อไปที่ห้องเสื้อ Appealing

​"โอกาส!" ผมอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น

​ผมสั่งให้คนของผมติดตามไปอย่างลับ ๆ โดยไม่ให้ Ifandis Group รู้ตัว แต่ไม่ใช่เพื่อโจมตี... แต่เพื่อหาทางสร้างรอยร้าว

​ผมรู้ว่าการโจมตีปราการที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกอย่าง Ifandis นั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ผมก็รู้ว่าทุกระบบที่แข็งแกร่งย่อมมีจุดอ่อน

​ลมสามารถพัดผ่านรอยร้าวที่เล็กที่สุดได้เสมอ

​ผมได้รับข้อมูลลับว่าห้องครัวของคฤหาสน์ Ifandis กำลังสรรหาผู้ช่วยคนใหม่ เนื่องจากหัวหน้าพ่อครัวเพิ่งลาออกไป... นี่คือ ช่องโหว่

​"ฉันต้องการให้คนของเราเข้าไปในคฤหาสน์นั้นผ่านช่องทางของพนักงานใหม่" ผมสั่งลูกน้องด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยแผนการที่ชั่วร้าย "ปลอมตัวให้แนบเนียนที่สุด และรอคำสั่งของฉัน... เราจะทำลายมันจากภายใน"

​YOH PART

​เมื่อผมกลับมาถึงห้องเสื้อ Appealing การต้อนรับก็อบอุ่นจนทำให้ผมน้ำตาซึม พี่ยี่หวากับลีรีบเข้ามากอดผม

​"แกตัดสินใจถูกแล้วโย" พี่ยี่หวาพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตา "อย่างน้อยแกก็ปลอดภัย"

​การเซ็นสัญญาเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการ โดยมีเลขาภัทรเป็นผู้ดำเนินการ ทุกรายละเอียดในสัญญาเป็นไปเพื่อผลประโยชน์และความสะดวกสบายของผมอย่างสูงสุด

​"คุณนันทยศจะไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่ายหรืออุปกรณ์ใด ๆ ในการทำงานเลยครับ คุณพอลต้องการให้คุณมีความสุขกับการสร้างสรรค์ผลงานอย่างเต็มที่" ภัทรอธิบาย

​หลังจากเซ็นสัญญาและมีการคุยรายละเอียดการทำงานของพี่ยี่หวาและลีแล้ว ผมก็ใช้เวลาอยู่ที่ร้านจนบ่ายแก่ ๆ ก่อนที่รถของ Ifandis จะมารับผมกลับ

​เมื่อรถเคลื่อนตัวเข้าสู่เขตคฤหาสน์ ผมมองไปที่ประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่ปิดแน่นหนา ผมรู้สึกถึงความปลอดภัย... และความรู้สึกที่ถูกจำกัดอิสรภาพไปพร้อม ๆ กัน

​ผมแตะที่จี้ไฮยาซินธ์บนคอของผมเบา ๆ กรงทอง นี้เป็นสิ่งที่ผมเลือกเอง แต่ผมก็หวังว่า อพอลโล่ จะไม่ลืมว่าแม้แต่ดอกไม้ที่สวยงามที่สุดก็ต้องการสายลมและอิสรภาพบ้าง

​เมื่อผมกลับมาถึงคฤหาสน์ ผมเดินขึ้นห้องพัก และพบว่าคุณพอลยืนรอผมอยู่บนระเบียงแล้ว

​"กลับมาแล้วนะครับ" ผมบอก

​"ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ... โย" เขายิ้ม และเดินเข้ามาหาผม "ผมได้เตรียมของขวัญอีกชิ้นไว้ให้คุณ... ห้องทำงานส่วนตัวของคุณ"

​เขาพาผมไปยังห้องถัดไป ห้องนั้นถูกจัดเตรียมเป็นสตูดิโอตัดเย็บที่ทันสมัยที่สุดในโลก มีหน้าต่างบานใหญ่ที่มองเห็นทิวทัศน์อันสวยงาม และแสงสว่างที่เพียงพอสำหรับการทำงาน

​"ผมหวังว่าคุณจะชอบนะครับ" คุณพอลมองผมด้วยความหวัง

​"คุณพอล... มันสมบูรณ์แบบมาก" ผมพูดด้วยความตื้นตันใจ

​"ผมอยากให้คุณเริ่มทำสิ่งที่รักอีกครั้ง... และผมจะอยู่ตรงนี้เพื่อคุณเสมอ" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือออกมาจับมือของผมไว้

​ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขา ดวงตาที่เป็นประกายของ เทพแห่งดวงอาทิตย์ ที่เต็มไปด้วยความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลง ผมรู้ว่าการผจญภัยครั้งใหม่นี้เพิ่งเริ่มต้นขึ้น... การผจญภัยที่เดิมพันด้วยความรักและโชคชะตาที่ถูกสาป

​PAUL PART

​ผมมองดูรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขของโยเมื่อเขาเห็นสตูดิโอตัดเย็บส่วนตัว หัวใจของผมพองโตด้วยความปิติ การได้เห็นเขามีความสุขคือแสงสว่างในชีวิตผม

​"ผมอยากจะเห็นคุณทำงานที่นี่เร็ว ๆ นะครับ โย" ผมกระซิบใกล้หูเขา "ผมคือลูกค้าคนเดียวของคุณตอนนี้ และผมพร้อมที่จะให้คุณออกแบบอะไรก็ได้ที่คุณอยากจะสร้าง"

​"แน่นอนครับ" โยตอบด้วยแววตาที่เป็นประกายของศิลปิน "ผมจะเริ่มวัดตัวคุณเพื่อตัดสูทตัวใหม่ให้เร็วที่สุด"

​"นั่นเป็นสิ่งที่ผมรอคอยมานานที่สุดเลยครับ" ผมตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่ซ่อนความหมายอื่นไว้มากมาย

​คืนนั้นเป็นค่ำคืนแรกที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขในคฤหาสน์ เราทานอาหารค่ำอย่างเรียบง่าย และใช้เวลาพูดคุยกันถึงเรื่องงานและเรื่องราวในชีวิตประจำวันของผม โยดูผ่อนคลายขึ้นมากเมื่ออยู่ภายใต้แสงสว่างของผม

​ผมพาโยไปเดินเล่นในสวนตอนกลางคืน

​"คุณพอล..." โยเรียกชื่อผมขณะที่เราเดินผ่านต้นไม้ใหญ่หลายต้น

​"ครับ โย"

​"ทำไมคุณถึง... ต้องสร้างทุกอย่างให้เป็นเหมือนกรีกโบราณมากขนาดนี้"

​ผมหยุดเดินและหันไปมองเขา แสงจันทร์สาดส่องลงบนใบหน้าของเขา ทำให้เขาดูงดงามราวกับเทพเจ้าองค์หนึ่ง

​"เพราะที่นี่คือบ้านของเราครับ" ผมตอบ "และผมต้องการให้ที่นี่เป็นที่ที่คุณสามารถเชื่อมโยงกับความทรงจำที่ดีที่สุดของเราได้"

​ผมพาเขาไปที่มุมหนึ่งของสวนที่ถูกจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี มีแสงไฟส่องสว่างลงบนพุ่มดอกไม้ขนาดใหญ่

​"นั่นคือ..." โยพูดเสียงแผ่วเบา

​นั่นคือทุ่งดอกไฮยาซินธ์สีม่วงจำลอง ดอกไฮยาซินธ์ที่กำลังผลิบานส่งกลิ่นหอมรัญจวนไปทั่วบริเวณ

​"ผมนำเข้ามาจากยุโรป และสั่งให้คนดูแลเป็นพิเศษ" ผมอธิบาย "ผมหวังว่ามันจะช่วยเยียวยาบาดแผลในจิตใจของคุณได้บ้าง... โย"

​โยเดินเข้าไปใกล้พุ่มดอกไม้นั้นอย่างช้า ๆ เขาคุกเข่าลงและสัมผัสกลีบดอกไม้สีม่วงเข้มด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น

​"ผม... ผมจำกลิ่นนี้ได้" น้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมา

​ผมเดินเข้าไปใกล้เขา และคุกเข่าลงข้าง ๆ โอบกอดเขาจากด้านหลังอย่างอ่อนโยน

​"ผมอยู่ตรงนี้แล้ว โย" ผมกระซิบข้างหูเขา "เราจะไม่จากกันอีกแล้ว"

​โยหันมาหาผมและซบหน้าลงกับอกของผมอย่างหนักแน่น ผมกอดเขาไว้แน่น ปล่อยให้เขาร้องไห้เพื่อปลดปล่อยความเจ็บปวดที่สะสมมานับพันปี

​ในขณะเดียวกัน... ที่ใต้เงามืดของกำแพงคฤหาสน์ เจสัน กำลังเฝ้ามองฉากรักอันแสนอ่อนโยนนี้ผ่านกล้องสอดแนมที่ถูกติดตั้งไว้โดยคนของเขา

​JASON PART

​ความโกรธแค้นของผมพุ่งสูงขึ้นจนถึงขีดสุดเมื่อผมเห็นภาพบนหน้าจอ... ไอ้เทพดวงอาทิตย์กำลังกอดเขา! และสิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือ... ดอกไฮยาซินธ์สีม่วง!

​"มันไม่ใช่แค่ความบังเอิญ! ไอ้สารเลวนั่นมันรู้!" ผมคำรามออกมา

​เขาพยายามที่จะเรียกความทรงจำของแกคืนมา! อย่าให้เขาทำได้! เสียงของเซฟิรัสในหัวของผมสั่ง

​ผมรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของพลังงานมืดมิดที่เข้ามาในจิตใจของผม ผมต้องเคลื่อนไหวให้เร็วกว่านี้

​"ลูกน้อง! แผนการแทรกซึมไปถึงไหนแล้ว!" ผมสั่งลูกน้องทางโทรศัพท์

​'คุณเจสันครับ! เราได้ส่งคนของเราเข้าไปทำงานในตำแหน่ง ผู้ช่วยพ่อครัว ที่คฤหาสน์ Ifandis เรียบร้อยแล้วครับ! ชื่อ มาร์ค'

​"ดีมาก! ลม ได้เข้ามาแล้ว" ผมยิ้มอย่างชั่วร้าย "เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม... ผมจะบอกแผนการโจมตีจากภายในให้แกทราบในวันพรุ่งนี้... วันที่จะเป็นวันสิ้นสุดของอพอลโล่"

​ผมมองภาพโยซบอยู่ในอ้อมกอดของพอลด้วยความริษยาที่เผาผลาญ

​"แกคิดว่ากรงทองของแกจะขังแกไว้ได้ตลอดไปเหรอ... ไฮยาซินธ์" ผมกระซิบกับหน้าจอ "ลมของฉันจะพัดเอาแกออกมา... ไม่ว่าจะต้องทำให้แกเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม"

​TBC.