Chapter 8: The Golden Cage of Ifandis

YOH PART

​การเดินทางมายังคฤหาสน์ของตระกูล Ifandis นั้นเหมือนกับการก้าวเข้าสู่โลกคู่ขนานที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้สัมผัส ผมนั่งอยู่ในรถคันหรูหราของเลขาภัทร ที่มีระบบรักษาความปลอดภัยหนาแน่นราวกับรถหุ้มเกราะ มองดูถนนสายส่วนตัวที่ทอดยาวผ่านประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่ได้รับการดูแลอย่างเข้มงวด

​คฤหาสน์ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมนั้นไม่ใช่แค่บ้าน แต่เป็นปราสาทหินอ่อนสีขาวนวลที่ได้รับแรงบันดาลใจจากสถาปัตยกรรมกรีก-โรมันอย่างแท้จริง มีเสาหินขนาดมหึมาเรียงรายอยู่ด้านหน้า และรูปปั้นเทพเจ้ากรีกจำนวนนับไม่ถ้วนประดับอยู่ตามโถงทางเดินและสวนหย่อม เมื่อมองขึ้นไป ผมสัมผัสได้ถึงความโอ่อ่าและอำนาจที่แผ่ออกมาจากทุกอณูของสถานที่แห่งนี้

​นี่คือบ้านของ... อพอลโล่ ความคิดนั้นทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจอย่างที่สุด

​ทันทีที่รถจอดสนิท พนักงานหลายคนก็รีบออกมาต้อนรับอย่างสุภาพและนอบน้อม เลขาภัทรเปิดประตูให้ผม ก่อนที่ผมจะเห็นร่างสูงสง่าที่กำลังยืนรออยู่ตรงบันไดทางเข้า

​คุณพอล หรือ อพอลโล่ ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำและกางเกงขายาวสีเข้ม ยืนสงบนิ่ง แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรงเมื่อได้เห็นผม

​"ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ... โย"

​คำพูดของเขาทำให้หัวใจผมสั่นไหว มันฟังดูจริงใจและเต็มไปด้วยความผูกพันที่ลึกซึ้ง

​"ขอบคุณครับ" ผมตอบสั้น ๆ พยายามเก็บซ่อนความประหม่าไว้

​คุณพอลไม่รอช้า เขาก้าวลงมาจากบันไดและเดินตรงเข้ามาหาผม ก่อนจะยื่นมือมาจับมือผมอย่างแผ่วเบา แต่ก็หนักแน่น

​"ผมได้สั่งให้คนเตรียมห้องพักของคุณไว้เรียบร้อยแล้ว" เขาพูดพลางพาผมเดินผ่านโถงทางเข้าขนาดใหญ่ "ผมได้เลือกห้องที่หันหน้าไปทางทิศตะวันออก ห้องที่มีแสงแดดส่องถึงยามเช้า... ห้องที่คู่ควรกับไฮยาซินธ์ของผม"

​ผมรู้สึกเหมือนถูกร่ายมนตร์ ทุกคำพูดของเขา ทุกการกระทำ ล้วนแต่เชื่อมโยงผมเข้ากับตำนานนั้นอย่างไม่มีทางปฏิเสธ

​"คุณพอล... ผมยังต้องทำความเข้าใจเรื่องทั้งหมดอีกมาก" ผมสารภาพ

​"ผมรู้ครับ และผมจะอยู่ตรงนี้เพื่อตอบทุกคำถามของคุณ" เขาพาผมเดินขึ้นบันไดหินอ่อนที่สลักลวดลายอย่างปราณีต "ผมตั้งใจที่จะไม่ซ่อนอะไรจากคุณอีกแล้ว โย ผมจะให้ความจริงใจทั้งหมดที่ผมติดค้างคุณมานับพันปี"

​เมื่อเรามาถึงห้องพัก ห้องนั้นใหญ่โตและหรูหรากว่าอพาร์ตเมนต์ที่ผมเคยอยู่มากนัก มีระเบียงที่มองเห็นทิวทัศน์ของเมือง และที่สำคัญที่สุด... มีความรู้สึกที่อบอุ่นและปลอดภัยอย่างประหลาด

​"นี่คือห้องของคุณ" คุณพอลบอก "ส่วนห้องของผมอยู่ติดกัน ถ้าคุณต้องการอะไร... แค่เรียกชื่อผมเท่านั้น"

​ผมหันไปมองเขา "คุณพอล... ผมขอเวลาทำใจสักครู่ได้ไหมครับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วเกินไป"

​"แน่นอนครับ" เขาตอบอย่างเข้าใจ "ผมจะให้เวลาคุณ... แต่ผมขอให้คุณเข้าใจว่าการที่ผมเร่งรัดทุกอย่างเป็นเพราะผมกังวลเรื่องความปลอดภัยของคุณ คุณเจสัน... เขาไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แน่นอน"

​ทันใดนั้น ดวงตาของคุณพอลก็หันไปมองที่โต๊ะข้างเตียง ที่มีแจกันดอกไม้ขนาดใหญ่ตั้งอยู่

​"ผมเกือบลืม" เขายิ้มเล็กน้อย แต่เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักอย่างแท้จริง "ดอกทานตะวันที่ผมส่งมาให้วันนี้ มันถึงมือคุณแล้วใช่ไหม"

​"ครับ พี่ยี่หวาเป็นคนรับไว้" ผมตอบ

​"ดีมากครับ" เขาเดินเข้าไปใกล้แจกันดอกทานตะวันสีเหลืองสดใสที่ตอนนี้ถูกจัดวางไว้อย่างงดงาม "คุณรู้ไหมว่าดอกทานตะวันเป็นดอกไม้ที่เกี่ยวข้องกับตำนานของ ไคลที (Clytie) นางอัปสรที่หลงรักผม แต่ผมเมินเฉยต่อเธอ"

​ผมฟังอย่างตั้งใจ

​"ดอกทานตะวันหันหน้าเข้าหาดวงอาทิตย์เสมอ นั่นคือความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลง" คุณพอลมองผม "ผมรู้ว่าการมอบดอกทานตะวันนั้นเป็นการระลึกถึงรักที่ไม่สมหวัง แต่สำหรับเรา... มันมีความหมายที่ต่างออกไป"

​เขาเอื้อมมือมาสัมผัสกลีบดอกทานตะวันอย่างแผ่วเบา "สำหรับผม... ดอกทานตะวันคือการประกาศว่า ความรักของผมจะจงรักภักดีต่อคุณเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะมีใครคนอื่นเข้ามาในชีวิตผมก็ตาม... ผมจะหันหน้าเข้าหาแสงสว่าง... ซึ่งก็คือคุณเสมอ"

​คำพูดที่อ่อนโยนแต่ทรงพลังนั้นทำให้ผมรู้สึกว่ากำแพงที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองกำลังพังทลายลง

​"ขอบคุณครับ... สำหรับความหมายที่สวยงาม" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

​"พักผ่อนเถอะครับ" คุณพอลถอยห่างออกมาเล็กน้อย "ผมจะรอคุณที่ห้องรับประทานอาหาร... เราจะทานมื้อค่ำด้วยกัน"

​PAUL PART

​ผมมองดูประตูปิดลงเบื้องหลังโย หัวใจของผมเต็มไปด้วยความปิติที่ได้เห็นไฮยาซินธ์กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของผมอีกครั้ง คฤหาสน์ Ifandis เป็นปราการที่แข็งแกร่งที่สุดที่ผมจะมอบให้เขาได้ มันคือ กรงทอง ที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อปกป้อง สมบัติ ที่ผมตามหามานับพันปี

​ผมรู้ว่าโยยังคงสับสน แต่ผมจะอดทน ผมได้รอคอยมานานกว่าที่มนุษย์จะจินตนาการได้ การรอคอยอีกเพียงเล็กน้อยเพื่อสร้างความเชื่อใจนั้นไม่ใช่เรื่องยาก

​ผมเดินลงบันได และสั่งการให้หัวหน้าพ่อบ้านเตรียมมื้อค่ำที่เรียบง่ายแต่เป็นมงคล

​'พ่อบ้าน เตรียมอาหารค่ำที่ปรุงจากวัตถุดิบที่ดีที่สุด' ผมสั่ง 'และสำหรับดอกไม้บนโต๊ะอาหาร... ผมต้องการดอกลิลลี่สีขาวเท่านั้น'

​ดอกลิลลี่สีขาวสื่อถึงความบริสุทธิ์ของความรัก ผมต้องการให้โยรู้สึกถึงความจริงใจและบริสุทธิ์ใจของผม

​ผมเดินไปยังห้องทำงานส่วนตัวทันที ผมต้องการให้แน่ใจว่าการโจมตีทางธุรกิจต่อเจสันนั้นเป็นไปตามแผน

​'คุณภัทร สถานการณ์ของเจสันเป็นอย่างไรบ้าง'

​'เรียนคุณพอล การโจมตีทางธุรกิจประสบความสำเร็จอย่างสูงครับ บริษัทคู่แข่งที่เราซื้อหุ้นไป ได้เปิดการฟ้องร้องเจสันในคดีฉ้อโกงที่เกี่ยวกับการทำธุรกิจสีเทาหลายคดี นอกจากนี้ เรายังเผยแพร่ข้อมูลบางส่วนที่ทำให้หุ้นของบริษัทเขาตกลงถึง 30% ในช่วงบ่ายนี้ เขาจะต้องใช้เวลาเป็นเดือน ๆ ในการจัดการเรื่องนี้ครับ' ภัทรรายงานอย่างภาคภูมิใจ

​"ดีมาก" ผมตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา "ผมไม่ต้องการให้เขาว่างพอที่จะคิดถึงเรื่องอื่นนอกจากความอยู่รอดของตัวเอง"

​'นอกจากนี้... คุณแพตทริกโทรมาครับ เขาถามถึงคุณนันทยศ'

​"ต่อสายให้ผม" ผมสั่ง

​ไม่นานเสียงของแพตทริก น้องชายผมก็ดังขึ้น

​“พอล! นายทำอะไรลงไป! นายจู่ ๆ ก็เอาตัวพี่ชายแฟนฉันมาไว้ที่บ้าน แถมยังก่อสงครามกับไอ้เจสันนั่นอีก! ยิมเล่าให้ฉันฟังทั้งหมดแล้ว!” แพตทริกถามอย่างฉุนเฉียว

​"นายหมายถึงเรื่องที่ฉันปกป้องคนที่ฉันรักจากอันตรายน่ะเหรอ แพตทริก" ผมตอบอย่างใจเย็น "นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้ทำอะไรโดยไม่มีเหตุผล แล้วยิม... เขาปลอดภัยดีใช่ไหม"

​“ยิมปลอดภัยดี... แต่เรื่องเทพเจ้ากรีกอะไรนั่นมันบ้าไปแล้วนะ! นายกำลังพาตัวเองเข้าสู่เรื่องที่อันตรายนะพี่!”

​"ไม่ว่านายจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม... ฉันกำลังปกป้อง ไฮยาซินธ์ ของฉัน และฉันจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายเขาได้อีก" ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น จนแพตทริกต้องเงียบไป

​“ฉัน... ฉันไม่เข้าใจเรื่องนี้ แต่ถ้าโยปลอดภัย... ฉันจะช่วยนาย” แพตทริกยอมอ่อนข้อลง “ฉันจะใช้เครือข่ายของฉันจับตาดูเจสันอีกแรง”

​"ขอบใจมาก แพตทริก" ผมรู้สึกถึงความผูกพันในครอบครัวที่ยังคงอยู่ "ฉันต้องการให้นายทำความคุ้นเคยกับโยด้วย... เขาคือคนที่จะอยู่กับเราตลอดไป"

​ผมวางสายจากน้องชาย ความมั่นใจของผมกลับมาเต็มเปี่ยม เจสัน ได้ถูกจัดการไปชั่วคราวแล้ว และ ไฮยาซินธ์ ก็อยู่ภายใต้การปกครองของผม

​ผมลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ระเบียง มองดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า พรุ่งนี้... ผมจะได้ต้อนรับ แสงอรุณ ของผมอีกครั้ง

​YOH PART

​ผมยืนอยู่ที่ระเบียงห้องพัก มองทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองที่ดูเหมือนแสงดาวจากที่สูงนี้มันอยู่ใกล้แค่เอื้อม ผมรู้ว่านี่คือชีวิตใหม่... ชีวิตที่ผมเป็น ไฮยาซินธ์ ที่อยู่ภายใต้การปกป้องของ อพอลโล่

​ทุกอย่างที่นี่หรูหรา โอ่อ่า และปลอดภัย... แต่ผมรู้สึกเหมือนเป็นนกที่ถูกขังไว้ในกรงทอง

​นี่คือสิ่งที่ผมเลือกเอง

​ผมเดินกลับเข้ามาในห้อง และมองดูช่อดอกทานตะวันบนโต๊ะ ข้อความที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังความจงรักภักดีนั้นทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น... และตื้นตันใจ

​ผมหยิบชุดเสื้อผ้าที่พนักงานเตรียมไว้ให้ขึ้นมาสวมใส่ (ซึ่งเป็นเสื้อผ้าแบรนด์หรูที่ผมไม่คุ้นเคยเลย) ก่อนจะเดินออกจากห้องและตรงไปยังห้องรับประทานอาหาร

​คุณพอลยืนรอผมอยู่แล้วข้างโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ ที่ประดับด้วยดอกลิลลี่สีขาวบริสุทธิ์มากมาย

​"คุณดูดีมากครับ โย" คุณพอลชมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก

​"ขอบคุณครับ" ผมตอบ ก่อนที่เราจะนั่งลงเผชิญหน้ากันบนโต๊ะอาหารที่ยาวเกินไป

​"ผมได้แจ้งให้พี่ยี่หวาทราบแล้วว่าพรุ่งนี้จะมีการเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการ และผมได้มอบหมายให้ภัทรจัดการเรื่องการย้ายของส่วนตัวของคุณ" คุณพอลพูดพลางรินไวน์ให้ผม

​"ขอบคุณมากครับ"

​"คุณมีคำถามอะไรไหมครับ โย... อะไรก็ได้" เขาถามอย่างเปิดใจ

​ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขา "เรื่องในอดีตชาติ... มันมีโอกาสที่จะเกิดโศกนาฏกรรมซ้ำอีกไหมครับ"

​คุณพอลวางแก้วไวน์ลงทันที ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด "ผมขอสาบานต่อพลังแห่งดวงอาทิตย์ว่า... ตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ โศกนาฏกรรมจะไม่เกิดขึ้นกับคุณอีก ผมจะทำลายทุกอย่างที่จะทำร้ายคุณได้"

​คำสาบานนั้นทำให้ผมรู้สึกถึงพลังที่ยิ่งใหญ่และจริงจังของเขา ความหวาดกลัวเริ่มจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเชื่อใจอย่างสุดซึ้ง

​ผมยิ้มเล็กน้อย "งั้น... อพอลโล่... ผมขอให้คุณพาผมไปทำความรู้จักกับ ไฮยาซินธ์ คนนี้ให้ดีขึ้นได้ไหมครับ"

​รอยยิ้มของคุณพอลสว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์ที่เพิ่งขึ้น "แน่นอนครับ... ยินดีเป็นอย่างยิ่ง"

​JASON PART

​ผมกลับมาถึงบ้านตัวเองด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่านราวกับพายุที่กำลังก่อตัว ข่าวสารจากทนายความยิ่งทำให้ความโกรธของผมเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ พอล พีธรธนัส กำลังเล่นงานผมอย่างหนักหน่วงด้วยอำนาจที่เขาควบคุมได้

​"มันไม่ยุติธรรม!" ผมตะโกนใส่ผู้ช่วยที่กำลังยืนตัวสั่นอยู่หน้าผม

​'คุณเจสันครับ! ถ้าเราไม่หาทางหยุด Ifandis เราอาจจะต้องปิดบริษัท!' ผู้ช่วยของผมกล่าวอย่างหวาดกลัว

​"ปิดเหรอ?" ผมยิ้มอย่างบ้าคลั่ง "ไม่มีทาง! ฉันจะไม่มีวันยอมให้ไอ้เทพดวงอาทิตย์นั่นทำลายทุกอย่างที่ฉันสร้างมา! และที่สำคัญที่สุด... มันไม่มีสิทธิ์แย่ง สมบัติ ของฉันไป!"

​เสียงในหัวของผม... เสียงของเซฟิรัส มันยิ่งดังขึ้นเมื่อผมโกรธแค้น

​เขาขโมยความรักของฉันไป! ครั้งนี้ฉันจะต้องได้มันคืน!

​ผมเดินเข้าไปในห้องทำงาน และมองดูรูปปั้นจำลองที่ทำจากหินอ่อน... รูปปั้นของ ไฮยาซินธ์

​ผมยื่นมือออกไปสัมผัสรูปปั้นนั้นอย่างหลงใหล "แกคิดว่าแค่กำแพงหินอ่อนกับผู้คุมโง่ ๆ จะสามารถขังแกไว้ได้เหรอ... ที่รัก"

​ผมรู้ดีว่าตระกูล Ifandis มีระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา แต่ผมก็มีสิ่งที่พวกเขามองข้ามไป... อำนาจที่มองไม่เห็น

​ผมโทรหาคนของผม... เครือข่ายใต้ดิน ที่ผมสร้างขึ้นมาเพื่อจัดการกับงานที่ "สกปรก"

​"ฉันต้องการให้พวกแกหาทางเข้าไปในคฤหาสน์ของ Ifandis" ผมสั่งด้วยเสียงกระซิบที่เย็นยะเยือก "ไม่ต้องไปสนใจเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยภายนอก... ฉันต้องการให้พวกแกหาทางแทรกซึมเข้าไปในบรรดาคนงาน หรือพนักงานภายใน... สร้างความวุ่นวาย เล็กน้อยที่ทำให้พวกเขาวางใจ"

​'แต่คุณเจสัน... นั่นมันอันตรายมากนะครับ' ลูกน้องคนหนึ่งตอบ

​"อันตรายเหรอ?" ผมหัวเราะ "ชีวิตของแกเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ฉันต้องการ! ไปทำตามที่ฉันสั่ง! และถ้าใครคนไหนสามารถพา นันทยศ สถิรถาวร ออกมาจากที่นั่นได้... ฉันจะให้รางวัลที่มหาศาลที่สุดเท่าที่แกจะจินตนาการได้!"

​ผมวางโทรศัพท์ลง ใบหน้าของผมเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่น่ากลัว

​พอล ได้พา ไฮยาซินธ์ เข้าไปในกรงทอง... แต่เขากำลังดูถูก ลม ที่สามารถพัดผ่านรอยร้าวเล็ก ๆ ได้เสมอ

​สงครามระหว่างแสงและเงาเพิ่งเริ่มต้น... และผมมั่นใจว่าครั้งนี้ เซฟิรัส จะไม่แพ้ อพอลโล่ อีกต่อไป

​TBC.