บทที่ 100

“เหี้ยเอ้ย! โว้ย!” ผมไม่ได้ตะโกนเพราะโกรธมันแต่ผมตะโกนเพราะโกรธตัวเอง โคตรโกรธเลย

“ต่อให้มึงต่อยจนมือหักก็ไม่ได้ทำให้เจ้าขากลับมาหามึงไอ้มิกซ์ กับเรื่องความรักมึงหัดใช้สมองบ้างสิวะ มึงเป็นคนที่โคตรฉลาดเลยแต่ทำไมกับเรื่องผู้หญิงมึงถึงโคตรโง่เลยวะไอ้มิกซ์ พวกขี้แอ๊บที่มึงเคยชอบก็โดนยัยพวกนั้นแหกตา พอม