Kabanata 3: Ang Masamang Dating Nobya

“Tumigil ka!” Si Robert ay sumugod sa pagitan nina Alex at Karen.

Bago pa makapagsalita si Alex, iwinagayway ni Karen sa ere ang Supreme Card. Ang kanyang mga mata ay kumislap sa tagumpay habang sinabi niya kay Robert, "Mr Miller, tingnan mo! Nagnakaw siya ng card sa VIP room!” Ngumiti siya sa'kin, medyo mapang-asar ang ekspresyon niya.

Tiyak, matutuwa si Mr Miller sa kanyang pagpigil sa pagnanakaw. Marami siyang awtoridad sa silangang distrito ng Metro Sky Bank, at nang makarating siya sa punong-tanggapan, tila humanga siya sa kanya, kaya umaasa siya ng promosyon. Ang kanyang imahinasyon ay nagsimulang tumakbo palayo sa kanya habang siya ay nangangarap tungkol sa kanyang posibleng hinaharap.

Noon pa man ay medyo malungkot ang mukha ni Mr Miller, ngunit habang pinagmamasdan niya, unti-unting nagdilim ang kanyang ekspresyon. Bago niya maisip kung bakit, nagulat siya sa paputok nitong dagundong, dahilan para manginig ang buong katawan niya.

"Bitawan mo si Mr Ambrose!" Habang sumisigaw siya, inalis ni Mr Miller ang Supreme Card sa kanyang kamay, at sa sobrang takot niya ay binitawan niya si Alex. Itinulak siya ni Mr Miller sa isang tabi at yumuko para kunin ang card. “Mr Ambrose, iyong card. I'm very sorry. Hindi ko na-train ng maayos si Ms Young. Humihingi ako ng tawad.”

Ang ekspresyon ni Mr Miller ay nagpakita ng magkahalong paggalang, kahihiyan, at pagkabalisa, habang ang mga kostumer ng bangko ay namamangha. Natigilan si Karen.

Sa kanya kaya ang Supreme Card? nagtaka siya.

Nanlaki ang mata niya. Kahit anong pilit niya, hindi niya ito maintindihan.

Kung ang lalaking ito ay may Supreme Card, kung gayon mayroon siyang hindi bababa sa tatlong milyong dolyar, ngunit mukhang nasa dalawampung taong gulang lamang siya. Isang mahirap, mababang uri na talunan na may ganoong kalaking pera? Hindi, ito ay masyadong malabong mangyari.

"Hindi mo kasalanan, Mr Miller," tiniyak ni Alex sa kanya, ibinalik ang card sa kanyang bulsa.

"Salamat, Mr Ambrose." Inilublob ni Robert ang ulo at huminto sandali bago tumuwid at sinigawan si Karen, “Bakit nakatayo ka lang diyan? Humingi agad ng tawad kay Mr Ambrose!"

Paanong hindi pa rin maintindihan ni Karen? Napaisip si Robert. Ang binatang nakatayo sa harap nila ay seryosong mayaman at kailangan na tratuhin nang may paggalang.

Agad namang niyuko ni Karen ang ulo kay Alex. "Mr Ambrose, I'm very sorry sa aking bastos na pag-uugali. Nagkamali ako, gumawa ng kaguluhan sa wala, at ipinatong ang aking mga kamay sa iyo. Kasalanan ko iyon, at pag-iisipan ko ang aking pag-uugali—”

Hindi siya pinansin ni Alex at umalis na.

"Mr Ambrose," tawag ni Robert sa kanya. "Kung may kailangan ka, tawagan mo lang ako, at gagawin ko ang lahat para tumulong."

Natuwa si Robert sa pagkakataong ito. Bihira lang makakilala ng taong kasinghalaga ni Alex, kaya walanghiyang sinubukan niya itong gayumahin.

"Okay, Robert." Ngumiti ng mahina si Alex. Si Robert ay dumating sa kanyang pagtatanggol, pagkatapos ng lahat.

Ang paggamit ng kanyang unang pangalan ay nagparamdam kay Robert na medyo emosyonal. Tinawag siya ng pinakamayayamang mga customer sa kanyang unang pangalan, at ngayon ay ganoon din ang mahinang pananamit na binata, na hindi nagpakita ng kahit katiting na pagmamataas.

Lumabas si Alex sa bangko at pumara ng taxi para ihatid siya pabalik sa Preston University.

Sa pagpasok ni Alex sa gusali ng unibersidad, hindi sinasadyang natapakan niya ang isang puddle, na nagsaboy ng maraming putik sa kanyang mga binti.

Tiningnan niya ang kanyang relo pagkatapos ay nagmamadaling tinungo ang silid-aralan, kung saan nakatayo na si Mr Morgan sa podium, nag-lecture. Nakita niya sa gilid ng mata niya si Alex at bakas sa mukha niya ang pagkadismaya.

Nakonsensya, ibinaba ni Alex ang kanyang ulo.

Sa lahat ng kanyang mga guro, si Mr Morgan ang kanyang paborito. Ang ibang mga guro ay hindi pinapansin si Alex dahil wala siyang pera, at ang ilan ay hayagang kinukutya siya. Si Mr Morgan lang ang nagtrato sa kanya tulad ng ibang estudyante.

Tahimik na pumasok si Alex sa silid-aralan, alam niyang nakatingin sa kanya ang lahat ng mga estudyante, at naririnig niya ang mga ito na nagbubulungan.

"Hindi siya kadalasang nahuhuli. Siguradong nagyelo ang impiyerno.”

“Tingnan mo ang pantalon niya! Sila ay marumi. Wala ba siyang malinis na damit?"

“Nagbibiro ka ba? Hindi ito tulad ng magkakaroon siya ng pera para sa mga bago. Mukhang itinapon lang niya kung ano man ang mahanap niya."

Ang ilan sa mga lalaki ay nagpatuloy sa pag-uusap, at ang mga babae sa harap na hanay ay tinakpan ng kanilang mga kamay ang kanilang mga bibig habang sila ay nakikisali. Ang kanilang mga mata ay kumikislap sa paghamak nang tumingin sila kay Alex.

“Tumigil ka sa pagsasalita!” Malakas na sabi ni Mr Morgan. "At pansinin mo."

Sa buong lecture, napansin ni Alex na patuloy na sumulyap sa kanya si Mr Morgan, puno ng hindi pagsang-ayon ang mga mata nito, na para bang nabigo si Alex na matupad ang kanyang inaasahan.

Maya-maya, natapos na ang lecture.

"Class dismissed."

Inayos ni Mr Morgan ang kanyang mga aklat at umalis.

"Cathy." Ang boses ay nanggaling sa pintuan.

Napalingon ang lahat sa direksyon ng boses at nakita si Billy na naglalakad sa pintuan at dumiretso kay Cathy, na nakaupo sa tabi ng bintana. Tumayo siya at niyakap siya, hinila siya palapit sa katawan niya. Ibinaba ni Billy ang ulo at nagsimulang maghalikan ang dalawa.

Marami sa mga estudyante ang nakatitig kay Alex. Akala ng lahat ay boyfriend siya ni Cathy, at hindi nila alam na nakipaghiwalay na ito sa kanya.

Naiinis na tumingin si Alex. Nabalitaan niyang kumuha si Billy ng hindi bababa sa limang magkakaibang babae para manatili sa hotel na iyon. Si Cathy lang ang pinakahuli sa mahabang pila, at walang balak si Alex na ipaglaban siya.

Nilampasan ni Billy si Alex habang nakaakbay sa baywang ni Cathy.

“Darling, wait a minute,” sabi ni Cathy kay Billy nang huminto ito sa harap ni Alex at iniabot ang kanyang telepono. “Simula nang maghiwalay tayo, ayoko nang may utang sa iyo. Narito ang teleponong binili mo para sa akin ilang linggo na ang nakalipas. Maaari mo itong ibalik."

Sinulyapan ni Alex ang Samsung Galaxy phone at saka ito kinuha.

"Hah, kailangan mong magtrabaho ng part-time sa loob ng anim na buwan para mabili ang isa sa mga ito!" Kinuha ni Cathy ang isang bagong-bagong telepono sa kanyang bulsa at ipinakita ito kay Alex. "Ito ang pinakabagong iPhone, at ito ay mas mahusay kaysa sa iyong telepono."

"Siyempre, ito ay masyadong mahal para sa isang talunan tulad niya." Nagtaas baba si Billy at tumingin kay Alex. “Sinabi sa akin ni Cathy na paulit-ulit niyang hinihingi ang teleponong iyon sa loob ng anim na buwan bago mo ito tuluyang binili para sa kanya. Sa palagay mo ba ay maaari mong kunin ang isang babae sa malayo sa iyong liga? Pinapahiya mo lang ang sarili mo, kaya sumuko ka na. At binabalaan kita ngayon: huwag mo siyang isipin. Kapag nalaman kong nilapitan mo siya, magsisisi ka!"

"Huwag mong sayangin ang iyong hininga sa pakikipag-usap sa isang talunan na tulad niya. Pwede ba tayong pumunta sa De Luca para mananghalian?" Pinaalis na ni Cathy si Alex.

“Call me baby,” nakangiting sabi ni Billy sa kanya.

"Baby, alis na tayo." Niligawan siya nito sa harap mismo ni Alex.

“Cathy!” Tumayo ang isang maliit na babae, nanlilisik ang tingin sa kanya. "Masyado mong inaabot ang lahat. Hindi ko akalain na makikipaghiwalay ka kay Alex, at nahihiya ako sa iyo."

"Emma, ​​bakit ka nag-aalala?" Ngumisi siya. Noong naging maayos ang mga bagay-bagay kay Alex, naging mabuti ang pakikitungo niya kay Emma, ​​na isang disenteng tao. Minsan, noong inaaway ni Cathy si Alex, tinanong niya ang opinyon ni Emma tungkol sa kung sino ang nasa tama.

"Ibinigay mo si Alex para sa isang tulad ni Billy?" tanong ni Emma. "Paano mo nagagawang ganito si Alex? Noong ikaw ay may sakit at hindi man lang makabangon sa kama, pinadalhan ka ni Alex ng tanghalian at hapunan araw-araw sa loob ng isang buwan. At nang ikaw ay naglalakad sa kabundukan at nabaluktot ang iyong bukung-bukong, dinala ka niya sa kanyang likuran nang milya-milya pababa ng bundok. Hindi mo ba naaalala iyon? Alam mong hindi siya kumikita ng malaki mula sa kanyang mga part-time na trabaho, ngunit kapag gusto mo ng isang telepono, nagtrabaho siya nang husto sa loob ng maraming buwan upang makaipon ng sapat na pera upang bilhin ito para sa iyo. At ito ay kung paano mo siya gantihan? Sa pakikipaghiwalay at panlilibak sa kanya?”

Sumimangot si Cathy. “Hindi ko siya pinilit na gumawa ng kahit ano. Kung siya ay tanga para sumama dito, problema niya iyon! At paano kung binili niya ako ng cellphone? Ito ay isang Samsung lamang. At bakit ko gugustuhin ang isang Samsung kung maaari akong magkaroon ng iPhone?"

Umiling si Emma. “Cathy, hindi kita maintindihan. Pera lang ba ang pakialam mo? Makukuha ba ng pera ang lahat ng gusto mo?"

“Oo!” Tumawa si Cathy. Tinitigan niya si Emma at sinabing, “Inaamin ko na gusto ko ang pera. Mali ba iyon?" Hinawakan niya ang braso ni Billy at sinabing, “Halika, baby, let’s go. Ang dalawang kaawa-awang taong ito ay naiinis sa akin."

Sinamaan niya ng tingin sina Alex at Emma at saka nagwalis palabas ng classroom na nakataas ang ulo.