Kabanata 4: Mga Inaasahan at Pagkabigo

“Ayos ka lang ba?” Lumapit si Emma kay Alex, mukhang nag-aalala. “Mas maganda ka kung wala siya. Nakita mo ang kanyang tunay na ugali, at hindi siya nararapat na malungkot."

“Huwag kang mag-alala; I'm fine," nakangiting sabi niya. Matapos makita ang pag-uugali ni Cathy, mas gumaan ang pakiramdam niya tungkol sa breakup.

“Mabuti.” Nagliwanag ang ekspresyon ni Emma. “Halika na. Upang ipagdiwang ang paglayo sa asong iyon, ililibre kita sa isang pagkain. Huwag makipagtalo. Paano ang tungkol sa isang magandang lugar sa isang lugar sa labas ng campus? kay De Luca?"

Ang De Luca's ay isang medyo upscale na restaurant, at tanging ang pinakamayayamang estudyante sa Preston University ang kayang kumain doon.

“Hindi, hindi sa pagkakataong ito. I don’t want to bump in Cathy,” sabi ni Alex, alam niyang iyon ang restaurant na pupuntahan nila ni Billy. "Ngunit isang araw, ililibre kita sa isang pagkain sa Chez Laurent!"

Si Chez Laurent ay isa sa mga pinaka-marangyang restaurant sa New York. Iyon ang uri ng lugar na narinig ng lahat ng mga estudyante, ngunit walang sinuman ang kayang kumain doon.

Nagulat si Emma. Si Alex ay hindi karaniwang nagyayabang, kaya bakit niya ginagawa ito ngayon? At ang partikular na paghahabol na ito ay talagang higit sa itaas. Reaksyon lang ba ito sa heartbreak niya? nagtaka siya. Kung gayon, lilipas din ito, di ba?

Medyo nahiya siya, pero ngumiti lang siya at sumunod sa utos ni Alex. “Sige, inaabangan ko. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapunta doon!"

Hindi niya alam na nakakakain si Alex ng tatlong beses sa isang araw sa pinakamahal na restaurant sa mundo at hindi man lang gumastos ng isang-daang bahagi ng kanyang kayamanan.

Si Emma ay tinawag ng dalawa sa kanyang mga kaibigan, naiwan si Alex na nakatayong mag-isa.

Lumapit ang dalawa niyang kasama sa kuwarto, sina Ben at Carl at kinaladkad siya sa cafeteria para kumain.

Nang makarating na sila sa entrance ng cafeteria ay huminto si Ben sa paglalakad. Tinitigan niya ang kanyang telepono at malakas na ibinalita, “Shit. Gumagawa ng kalokohan si Joe online. Tingnan ang aming dorm group chat room."

“Talaga?” Mabilis na kinuha nina Alex at Carl ang kanilang mga cellphone at tiningnan ang dormitory group chat.

Kakapadala lang ni Joe ng mensahe: [Guys, it's official. Hindi na ako single! Magmadaling bumalik sa dorm, at ililibre kita ng tanghalian para magdiwang!]

"Sa wakas nakahanap na siya ng girlfriend. Napagod yata siyang mag-isa,” sabi ni Alex.

Ngumisi si Carl. "Bumalik tayo sa ating dorm at bigyan siya ng impyerno tungkol dito."

With that, tumalikod silang tatlo at naglakad papunta sa dormitoryo. Pagpasok pa lang nila ay nakita nila si Joe na nakaupo sa kama kasama ang isang babae, magkahawak ang kamay.

"Bumalik ka na." Binitawan ni Joe ang kamay ng babae at tumayo, nakangiti sa mga lalaki.

Si Joe ay isang sports major, at siya ay matangkad at balingkinitan, na may mahusay na mga kalamnan sa braso.

“Hey, guys. Ito ang aking kasintahan, si Suzan. Nag-aaral siya ng musika." Pagkatapos ay sinenyasan niya si Alex at ang iba pa. “Ito ang mga kasama ko, sina Alex, Ben, at Carl.”

Tumayo si Suzan at nakangiting tumango.

Tumingin si Ben sa kanya, at nagsimulang bumilis ang tibok ng puso niya. Maputla ang balat niya, pinong hugis ng kilay, at magandang katawan. Siya ay perpekto, naisip niya.

“Kumain tayo sa La Belle Vie. Darating din ang mga kasama ni Suzan, kaya bakit hindi kayo pumunta at maghanda?" Nilingon ni Joe si Alex at sinabing, “Bakit hindi mo isama si Cathy?”

Alam ng lahat ang tungkol sa kakulangan ng pera ni Alex at hindi niya kayang dalhin ang kanyang kasintahan sa mga upmarket na restawran, kaya nagpasya si Joe na kunin ang pagkakataong ito upang matulungan ang kanyang kaibigan.

"Naghiwalay na tayo," diretsong sabi ni Alex.

“Maghiwalay? Talaga?” Nagulat si Joe.

Sumulyap si Ben kay Joe, at naintindihan niya ang silent message. Ang dahilan ng paghihiwalay ay halata: ang kahirapan ni Alex.

“Bilisan mo!” Napatingin si Suzan sa phone niya at saka iniangat ang ulo. "Ang aking mga kasama sa kuwarto ay umalis na para sa restaurant, at lahat sila ay naiinip na, kaya't huwag silang masyadong maghintay."

"Okay, pagkatapos kayong maglinis at magpalit, at pagkatapos ay maaari na tayong umalis," hinimok sila ni Joe, hinila ang kamay ni Suzan. "Tara, hintayin natin sila sa labas."

Lumabas si Joe ng dormitoryo kasama si Suzan at lumingon ito at nakita siyang nakatayo habang naka cross arms. “Anong mali?” tanong niya.

Kumunot ang noo niya. “Hindi ba masyadong ordinaryo ang itsura ng mga kasama mo? I mean, hindi masyadong gwapo si Ben, at medyo average din si Carl. Si Alex ay hindi masama, ngunit kung hinuhusgahan mula sa kanyang mga damit, wala siyang gaanong pera. Paano ko sila ipapakilala sa mga kasama ko?"

Medyo hindi komportable si Joe, pero pinilit niyang ngumiti at sinabing, “Kainan lang. Hindi naman ito blind date o kung ano pa man, kaya bakit masyado kang nag-aalala sa hitsura nila?"

"Sa tingin mo ba pupunta lang ang mga kaibigan ko para kumain?" tanong niya. “Kilala ko sila. Bagama't hindi sila lumabas kaagad at sabihin ito, umaasa sila na ang iyong mga kasama sa silid ay mabuting materyal ng kasintahan. Ipinakita ko sa kanila ang iyong larawan, at dapat isipin nila na ang iyong mga kaibigan ay katulad mo!” Kumunot ang noo niya.

"Pagkatapos ay sisihin mo ako, dahil hindi ko sinabi sa iyo na lahat sila ay mga estudyante ng biology." Medyo mapait ang ngiti niya. Na-assign siya sa dorm ni Alex dahil walang puwang para sa kanya ang mga dorm ng sports department.

"Bakit hindi mo sabihin sa iyong mga kasama sa silid na ang pagkain ay kanselado?" Iminungkahi niya. "Malamang mapapahiya lang sila kung pupunta sila."

“Kanselahin? Hindi.” Kung mag-cancel siya ngayon, it would be awkward. Hindi ba ito magpapalala ng mga bagay?

"Sige, pero wala akong pananagutan sa kung ano man ang mangyari!" She pouted.

Noon lang, nakatanggap siya ng tawag mula sa isa niyang kasama sa kuwarto. Itinapat ni Suzan ang kanyang cellphone sa kanyang tenga. “Rose. Nandiyan kayong lahat? paano ito? Eh... Pagdating namin doon, makikita niyo ang sarili niyo. Sige, bibilisan ko sila. Wait lang!”

Habang nag-uusap ay lumabas na sila Alex, Ben, at Carl sa dormitoryo.

"Joe, tingnan mo kung gaano ako kaganda?" Iminuwestra ni Ben ang kanyang half-sleeve shirt habang umaasang nakatingin kay Joe.

“Astig.” Ngumiti si Joe at tinapik ang balikat niya. Sa kabutihang palad, hindi narinig ni Ben na sinubukan ni Suzan na kanselahin ang tanghalian. Kung mayroon siya, ito ay isang dagok sa kanyang kumpiyansa.

Tumingin si Joe kay Alex, na sumunod kay Ben palabas. Kumunot ang noo niya. "Alex, bakit hindi ka pa rin nagbabago?"

"Paano ang mga kaibigan ko?" tanong ni Suzan. "Hindi ka ba makapagbihis para sa kanila?"

"Mukhang magaling si Alex. Ano ang inaasahan mong isusuot niya?" tanong ni Carl. "Hindi siya si Joe, at hindi siya kailanman magiging katulad niya."

Umiling si Suzan. Ang kanyang mga kasama sa kuwarto ay magiging lubhang bigo. Ito ay magiging isang kalamidad.

"Huwag na kayong mag-aksaya ng oras, at umalis na tayo," hinimok niya sila, at lahat sila ay sumunod sa kanya palabas ng dormitoryo.

**

Umupo sina Rose, Stacy, at Betty sa isang table sa La Belle Vie. Lahat sila ay maganda, at malinaw na nagmula sila sa mabubuting pamilya.

Si Rose ay may mahabang buhok na nakatabing sa kanyang balikat. Maputi ang kanyang balat, at mayroon siyang maliit na mukha na may malaki, kumikinang na mga mata, tuwid na ilong, at medyo kulay-rosas na labi. Mukha siyang magandang prinsesa mula sa isang fairy tale.

Siya ang pinakamaganda sa tatlong babae, at siya rin ang sentro ng atensyon.

“Rose, may bukol sa noo mo. Anong nangyari?” Iminuwestra ni Betty ang maliit na umbok sa kanyang noo.

"Oh." Hinawakan ni Rose ang maliit na marka, medyo galit ang matamis niyang mukha. "Wag mo nang ipaalala, Betty. Tandaan kung paano ko sinabi na pumunta ako sa Metro Sky Bank kasama ang aking ama para magnegosyo? Well, may nakilala akong clumsy na tao na bumukas ng pinto sa ulo ko!"

“Aray! Humingi man lang ba siya ng tawad? Ang mga customer ng Metro Sky Bank ay medyo mataas ang kalidad, hindi ba?"

Ginamit ni Rose ang kanyang telepono para kunan ng litrato ang kanyang ulo at saka ito tiningnan. Sa kabutihang palad, hindi masyadong halata ang bukol. Ibinaba niya ang phone niya at ngumiti sa kaibigan. "Nag-sorry siya. Medyo natigilan ako nang makita ko siya doon. Alam mo kung anong uri ng mga tao ang binibigyan ng Metro Sky Bank, tama ba?"

"Ang ibig mong sabihin ay ang mataas na klase?" tanong ni Stacy. "So, hindi kasali ang lalaking ito?"

“Eksakto. Ang Metro Sky Bank ay nagbibigay lamang ng mga card sa mga taong mayroong hindi bababa sa isang milyong dolyar,” pagkumpirma ni Rose. "So, hindi siya bagay doon."

"Iniisip ng ilang tao na kapag mas mahirap ang hitsura ng isang tao, mas mayaman sila," mungkahi ni Betty. “Ibig sabihin baka siya ay isang mayamang tao na nagpapanatili ng mababang profile. Rose, sabihin sa amin ang lahat tungkol sa kanya!"

Inilibot ni Rose ang kanyang mga mata. “Bakit? Nang maglaon, nang dumating ang manager, nalaman niyang wala ngang card ang lalaki. Tulala lang yata siya na natisod sa Metro Sky Bank. Baka naisip niya na pwede rin doon ang mga card ng ibang bangko.”

"Kung ginawa ko iyon, namatay na ako sa kahihiyan!" bulalas ni Stacy.

"Pagkatapos ng lahat ng iyon, hindi ko siya nilingon at umalis na lang kasama ang aking ama." Hinawi ni Rose ang kanyang buhok sa kanyang balikat. "Titingnan natin kung maglakas-loob siyang subukan ito muli sa hinaharap. O kung maglakas-loob siyang ipakita ang kanyang mukha kahit saan."

"Hindi bata ang lalaki," itinuro ni Betty. "Wala ba siyang common sense? I guess nakatadhana na siyang maging single sa buong buhay niya. Sinong magkakagusto sa ganyang lalaki?"

"Huwag na natin siyang pag-usapan. Kahit kailan hindi ko na siya nakita." Napabuntong-hininga si Rose. “Bakit wala pa si Suzan kasama yung iba? Seryoso..." Kinuha ni Rose ang phone niya at bahagyang nakasimangot habang nakatingin sa screen na nagpapakita ng chat nila ni Suzan. "Ang kanyang kasintahan ay medyo guwapo at medyo matipuno. Type ko lang. Kung ganyan ang itsura ng isa sa mga kasama niya, huwag mo akong ipaglaban para sa kanya!” Kumindat si Rose.

“Bastos!” Tumawa si Stacy. “Sabi ni Suzan, sports major daw ang boyfriend niya, kaya dapat medyo fit siya. Tignan natin yung iba pagdating nila dito."

Ang tatlong babae ay nag-chat at nagtawanan, tinitingnan ang hitsura ng isa't isa, at gumawa ng ilang mga pagsasaayos habang hinihintay nila ang pagdating ng mga lalaki.

Sa wakas, dumating sina Suzan, Alex, at ang iba pa sa La Belle Vie.