Chapter 3

May kakaiba rin kay Tiger. Hindi ko ma-explain pero parang less guarded siya. Mas present.

Siya pa rin si Tiger, yung lalaking may calendar na masikip parang lubid, schedule na naka-ukit sa bato. Pero nitong mga nakaraang araw, hindi siya ang tipong dumadaan lang. Nagtatagal siya. Sa breakfast, humahabol sa pangalawang tasa ng kape imbes na tumakbo agad.

Sa balcony, halos magkadikit lang ang balikat namin habang pinapanood niya ang umagang ulap nawawala sa mga inayos na halaman. Sa hallway ng kwarto namin, ramdam ko muna ang tingin niya bago ko pa siya makita. Mukhang may gusto siyang sabihin, seryoso at totoo, pero hindi niya alam paano i-raise iyon.

Nakakatakot.

At naiinis ako na nagugustuhan ko pa.

May malamig na boses sa utak ko, yung boses ng pag-iingat, na sigaw na dapat maghanda na akong umalis. Hindi dapat tumagal ang switch na ito lampas sa purpose niya. Pero heto ako, hindi nagpa-packing, imbes ididin memorize yung precise na pagkunot ng mata niya kapag genuine ang ngiti, yung subtle, earthy na pabango ng mahal niyang cologne... yung pagka-soft ng boses niya, parang rumble, kapag binabanggit niya ang pangalan ko.

Pero hindi naman pangalan ko iyon.

Bawat sandaling kasama ko siya ay isang maganda at delikadong kasinungalingan na nakabalot sa bagay na halos totoo.

Kumain kami muli nang magkasama. Walang staff na nag-aayos ng cutlery. Walang distractions. Bigla, naging intimate ang malaking dining room. Nagluto ako ng chicken in white wine sauce, simpleng comfort food, at umabot sa buong tahimik na lugar ang aroma ng garlic at butter. Tumulong siya maghugas ng pinggan pagkatapos, nakaroll up ang sleeves niya, kitang-kita ang linya ng forearm niya.

Relax siya. Tinitingnan niya ako na parang puzzle na hindi pa niya sinusubukang buuin, at sa mata niya, ako ay isang bagong tao.

"Nagbago ka," sabi niya habang umiikot mula sa sink, basa pa ang kamay niya.

"Sabi ko na nga. Nag-a-adapt lang ako." Pinapanatili kong magaan ang tono habang binubuhusan ng tubig ang bula sa plato. Be breezy, Pamela. Huwag mong ipakita yung bitak.

"Parang kakaibang tao," tugon niya, mababa at ma-obserba.

Napatawa ako, pero medyo matigas ang tunog. "Baka lang napapansin ko na talaga... ikaw."

Tumahimik siya. Pinagmasdan niya ako nang matagal at naramdaman ko sumiklab ang init sa pisngi ko, isang pamumula na hindi ko mapigilan.

Mamaya, sa malawak at tahimik na bedroom, umupo siya sa gilid ng kama. Kumikiskis nang bahagya ang silk coverlet sa ilalim ng bigat niya.

"Napanaginipan kita kagabi," sabi niya.

Natahimik ako. Biglang tumagos ang takot. "Anong klaseng panaginip?"

"Natatawa ka. Totoo. Tunog na hindi ko pa narinig mula sayo. Nasa yellow dress ka." Hinahaplos niya ang floral pattern sa duvet. "Sinabi mong ayaw mo ng yellow. Tinawag mong 'crass'."

"Siguro hindi na." Bulong ko lang.

Lumapit siya, mabagal at deliberate. Tinanggal niya ang kulot ng buhok ko sa likod ng tenga, at nagpadala iyon ng tawa sa katawan ko. Huminto ang paghinga ko saglit. Tumibok nang malakas ang puso ko. He's going to know. He's going to know.

Hinalikan niya ako. Unti-unti sa simula, tapos lumakas, sinabingwala ang hangin sa dibdib ko. Ngayon, hinalik ko rin siya pabalik, hindi dahil bahagi ng performance, kundi dahil talagang gusto ko. Delikado, nakalalasing, at ang pinaka-nakatatakot na bagay na nagawa ko.

Hinila niya ang layo ng sarili niya nang dahan-dahan, nagtagal ang puwang sa pagitan ng mukha namin. "Gusto kong magsimulang subukan ulit," bulong niya, mga mata niya madilim na puno ng promise na alam kong mahina ang pundasyon.

Umaksyon lang ako ng pagnod, may halong kaligayahan at bigat na guilt. May mabigat at malamig na yumuyuko sa dibdib ko.

Dahil ngayon, hindi lang akin ang kasinungalingan. Kanya na rin. Naiibigin siya sa maling kambal, at hinahayaan ko siyang magmahal. Sinabi ko sa sarili ko na para sa pamilya ko ito, para sa utang ni Papa. Pero ngayon, habang naka-pahinga ang kamay niya sa hita ko, hindi na ako sigurado kung para kanino talaga ako gumagawa nito.

Kinabukasan, masyadong maliwanag ang araw, masyadong malinis ang hangin. Nakita ko ulit yung onesie. Nasa drawer pa rin kung saan ko itinago. Nakatingin pa rin sa akin parang loaded gun.

Someone knows.

Sinilip ko uli yung makapal na cream envelope, hinaplos ang linen texture, umaasang may clue. Wala. Walang watermark, walang return address, walang postmark.

Isa lang ang mensahe: "Give him what he wants."

Sino ang makakaalam? Tatlong tao lang ang nakakaalam. Ako, Plumeria, at... natigilan ako, umangat ang pait sa bibig ko. Could she have told someone? Kaibigan? Casual lover? Kasabwat sa isa sa mga reckless schemes niya?

Tinawagan ko siya. Walang sagot. Nag-text ako ng desperado. Walang reply. Pumipintig ang panic sa lalamunan ko.

Kailangan kong humanap ng thread. Kinausap ko yung taong baka may alam tungkol sa mga indiscretions ni Plumeria: best friend niya, si Siera.

Nag-text ako sa kanya gamit ang pangalan ni Plumeria at nag-suggest ng coffee. Agad siyang pumayag.

Nag-meet kami sa sun-drenched rooftop café na madalas nilang puntahan. Hindi niya talaga napansin ang pinagkaiba. Perfect yung smile ko, perfect yung mannerisms ko na ginaya si sister. Magaling ako. Sobrang galing.

Umorder kami ng matcha latte. Nagsimula si Siera sa kwento tungkol sa bagong spa treatment; tumango ako, nag-pose na bored socialite. Tapos dahan-dahan, inilagay ko yung hook.

"May napapansin ka bang bago sa akin?" tanong ko, casual lang.

Natawa siya, bright pero medyo hollow. "Kailan ka naging hindi weird, Plumeria?"

"Serious. Parang... secretive? Medyo naka-guard?"

Huminto siya, inikot ang pale green foam sa cup niya. "Medyo tahimik ka nga, oo. Di masyadong nagte-text. Kinansel mo yung trip namin sa Dubai."

Tapos ko lang nalaman na may trip na kinansel. "Sinabi ko ba kung bakit?"

Umimik siya, nagkunwaring nag-iisip. "Sabi mo, kailangan ka raw ni Tiger."

"May nasabi ba akong kakaiba? Tungkol kay Tiger? O tungkol sa marriage?"

Inilagay ni Siera ang cup niya. Nagbago ang mukha niya mula sa pabiro tungo sa concern. "Okay ka lang? Tinuturuan mo ako."

"Ayos lang. Nagi-exam lang kung may nasabi na ako masyado. Stress kasi, you know, pagiging heir-producer."

Lumapit siya, conspiratorially. "Look, di ko alam ang nangyayari, pero kung nasa trouble ka... totoong trouble—pwede mong sabihin sa akin."

Umiling ako, may believable look ng gentle exasperation. "Wala. Marriage fatigue lang."

Tiningnan niya ako nang matagal. Tapos sinabi niya, mabagal pero sincere. "Parang iba ka nga, Plumeria. In a good way."

"Iba paano?"

"Mas malambot. Parang pinapapasok mo na yung tao."

Sinabi niya yun na mabait, intended as compliment, pero lumubog sa tiyan ko ang irony. Di niya alam ang totoo. Pero may nakakalamang.

Pag-uwi sa mansion, nakita ko si Tiger sa malaking oak-paneled library. Nakayuko siya sa isang mabigat na leather-bound photo album.

"Ano ginagawa mo?" tanong ko, pilit inalis ang anxiety mula sa mukha.

"Tinitingnan yung family history," sagot niya, hindi tumitingin. "Ginagalit na ulit ako ng Dad ko tungkol sa legacy."

Lumapit ako, tahimik ang hakbang dahil sa Persian rug. Binuksan niya ang page. May photo ng mas batang Tiger at ng uncle niyang si Mauricio. Impeccably dressed, powerful figure, matalim ang mga mata at mas malamig na ngiti kaysa kay Tiger.

"Wala pa rin bang sapat na urgency sa Dad mo para magka-heir?" tanong ko habang tinitingnan ang mukha ng uncle.

Umiling siya, pinagsara ang album. "Hindi tungkol sa gusto. Tungkol sa bloodlines. Traditionalist ang Dad ko. Tinitingnan niya ang bata bilang collateral."

Huminto ako sa paghinga. Tahimik ang library na parang sumisigaw. "Ano ibig mong sabihin?"

"Binago ni Dad yung will bago tayo ikinasal. Business, assets... kung walang heir sa loob ng tinakdang panahon, mapupunta sa Mauricio."

"Totoo yun?"

"Akala niya hindi naman mawawala. Akala niya darating nang natural. Pero ngayon, dahil sa delays... at sa own vulnerability ko..." Sumulyap siya sa akin, may kakaibang expression.

Tumingin ako sa libro nang walang focus. Sana lang malaman niya ang tunay na dahilan ng delay. Na ang babaeng pinakasal niya, yung original na Plumeria, hindi talaga pwedeng magdalang tao. At ang babaeng nasa harap niya ngayon, maaaring siya na lang ang pag-asa.

Kinabukasan, nakatanggap ako ng text siya mula kay Plumeria.

"We need to talk. Now."

Nag-meet kami sa naka-park na kotse sa maduming downtown street, kabaligtaran ng mundo ni Tiger. Walang makeup. Walang mask. Dalawa kaming magkapatid, nakaupo sa loob ng tahimik na bubble

"Natanggap ko yung ipinadala mo nung isang araw."

"Wala akong pinadala."

Tumigil ang puso ko. Lumamig ang buong katawan. "Yung onesie? Yung note?"

Umiling siya, maputla ang mukha. "Hindi ako."

"Sino—"

"Dun ako para i-sabi sayo," sagot niya, tiningnan ang rearview mirror. "Baka may sumunod sakin last week."

Lumamig ako. "Sino?"

"Wala akong idea. Black car. Tinted windows. Tatlong beses."

"Hindi siguro si Tiger?"

"Hindi. Masyado siyang busy na halikan ka." Ang sipa niya mabilis at matulis, pero kulang ang usual na apoy niya. Natatakot siya.

"Kaya may nakakaalam. Tinitingnan kaming pareho."

Tumango siya. Tapos sinabi niya ang bagay na pinakatatakot ko marinig. "Siguro panahon na para tapusin natin ito."

Sumikip ang dibdib ko. "Ngayon?"

"Matagal ka na rito. Agreement natin hanggang makuha ang heir. Pero ngayon... nagiging comfortable ka na."

"Hindi ako—"

"Oo, Pamela. Na-iin love ka na."

Hindi agad ako nakasagot. 

Natawa siya ng mapait. "Akala mo love ang magpoprotekta? Pag nalaman nila, susuklamin tayo pareho."

"Then maybe keep it buried," bulong ko, hilaw ang pakiusap.

Ngunit umiling siya. Pinahinga niya ang ulo, huminga ng malalim. Tiningnan niya ako, at sa isang boses na halos hindi marinig, sinabing panghuli.

"Delayed ang menstruation ko."

Huminto ang lahat sa katawan ko. "Ano?"

"Nag-test ako. Positive."

Hindi ko ma-process. "Pero sabi mo ay sterile ka."

Kumislap ang mga mata niya. "Nagkamali ang doktor."

Umupo ako pabalik, parang kinuha ang hangin sa dibdib. "B-Buntis ka..."

Tumango siya, isang luha ang dumaan sa mukha niya. Tumingin siya sa akin na may halo ng pagsisisi at apoy.

"Uuwi ako, Pamela. Babalik na ako kay Tiger. May dalang proof."

Bigla, gumuho ang lahat ng akala kong naitayo. She's pregnant. I'm in love with her husband.