Chapter 2

Ngayon ay nasa sala sila. Nakaalis na rin ang mga pulis pero parang kaaway ni Hannah ang kaniyang pamilya, kahit na ang Kuya niyang si Wallace na dati’y mahal na mahal siya ay hindi niya naging kakampi.

Pero bakit nga ba siya magiging kakampi ng sarili niyang kapatid. Kung ang magulang nga niya ay nabilog na ni Margo, kuya pa kaya niya? 

Nakaupo si Hannah sa isang sofa habang magkakasama naman sa isang puwesto ang mga magulang niya, si Margo, si Kevin at si Wallace. 

“Bakit mo ginawa iyon kay Mr. Olivarez. Alam mo bang matagal ng sinusuyo ng papa mo si Mr. Olivarez para maging ka sosyo sa negosyo?” sabi ni Miranda.

“He offeneded us first, bakit ko hindi gawin sa kanya ang ginawa kay Papa?” sabi ni Hannah.

Tila papanawan ng ulirat si William sa sagot ni Hannah. Ang talentadong anak niyang si Hannah, na matalino at mabait, bakit ganito na siya ngayon? 

“Hannah, anong pinagsasabi mo? Hindi ka naman ganito noon!” sabi ni Wallace.

“Kuya, sa dami ng karanasan ko nitong dalawang taon, sa tingin mo magiging katulad pa rin ba ako ng dati? It’s survival to the fittest. Kung hindi ako lalaban, mamatay ako,” sabi ko at napangisi. “O mas gugustuhin nyong sana na wala na talaga ako.”

“Ate Hannah! Wag mong sabihin ‘yan! Matagal kang hinanap nila Mama at Papa!” sabi ni Margo. “At bakit naman gugustuhin ka naming wala na?”

‘Pero sa kaloob-looban mo, alam kong gusto mo na sana hindi na ako nakabalik,’ sa isip ni Hannah.

“Talaga? Pero hinanap n’yo ba talaga ako?” tanong ko.

“Of course! We did look for you!” sabi ni Kuya.

“BUT EVENTUALLY YOU STOPPED! YOU DIDN’T SEARCH FOR ME AFTER A YEAR OF LOOKING!” sigaw ni Hannah.

Nakita ni Hannah ang nakokonsensyang mukha ng kanyang mga magulang pati na rin sa mukha ng kuya niya.

“Ate, wag mong sisihin sila Mama. Ang sabi sa report ng mga pulis ay hindi ka nila makita, kaya walang nagawa sila Mama kundi ang itigil na ang paghahanap sayo,” naiiyak na sabi ni Margo. “I’m sorry, Ate Hannah… Kung hindi dahil sakin, hindi mo mararanasan ang hirap na dinanas mo.” 

Walang sinabi si Hannah. Pero nakita niya sa mukha ng mga magulang, kay Kevin at sa Kuya niya na naawa sila kay Margo.

“Hannah, Walang kasalanan si Margo. Isang taon na nagpa-therapy si Margo dahil sa nangyari. Nahirapan din siya lalo na’t napaka bata pa niya nung nangyari iyon sa kaniya,” sabi ng Kuya ni Hannah.

“Ganun? Pero paano ako? Magkasing edad lang lang kami ni Margo, pero okay lang sa sakin na maghirap habang siya kailangan kong intindihin dahil nagpa-therapy siya?” Napaikot na lang ang mata ni Hannah. “Tapos, naniniwala kayo sa sabi-sabi na may sakit ako o nagkanak ako, pag sinabi ko ba sa inyobg hindi totoo ’yon, maniniwala ba kayo sa akin?”

“Ate, tanggap ka pa rin namin kahit na… may sakit ka o kung may anak ka. Hindi mo naman kailangan magsinungaling,” sabi ni Margo.

Napangisi si Hannah. “Paano ka nakakasiguro sa sinasabi mo? Nasaan ang patunay sa report na natanggap niyo?” 

“Enough! Madami na ang nangyari sa araw na ‘to. Magpahinga na tayo,” sabi ni William.

Nakita ni Hannah sa mukha ng kaniyang ama ang pagkadismaya. Pero hindi lang naman ang ama niya ang nadismaya, maging si Hannah ay dismayado sa kaniyang pamilya.

Tumayo si Hannah at papunta sa hagdan ng pigilan siya ni Miranda.

“Sa’n ka pupunta?” tanong ni Miranda.

Napataas ang kilay ni Hannah. “Sa kwarto ko, bakit?”

“Hindi ka pwede muna sa second floor. At gamit ni Margo ang kwarto mo.”

Hindi makapaniwala si Hannah sa sinabi ng kaniyang ina. Lahat na lang ng kaniya ay kinuha na ni Margo?

“Pati ang mga gamit ko sa kaniya rin napunta?” Tanong ni Hannah.

“Wala namang gagamit kasi kaya ibinigay na lang namin kay Margo,” paliwanag ni Miranda.

Napangisi si Hannah. “Dahil hindi nyo ako makita, nag-decide kayo na ibigay na lang sa kaniya lahat ng gamit ko?”

“Hannah, sana maintindihan mo-“

“Naiintindihan ko po. Pero ako hindi nyo ako maintindihan, kahit na sabihin ko pa sa inyong hindi ako nabuntis or kahit may sakit, hindi n‘yo ako naiintindihan.” Napabuntong hininga ako at napahalukipkip. “So, saan ang magiging kwarto ko?” 

“Imelda, dahil n’yo si Hannah ibabang kwarto si Hannah,” sabi ni Miranda.

Pero ang ibabang Kwarto ay para sa kwarto ng mga katulong. Napangisi si Hannah. Ang ibabang kwarto ay kwarto noon ni Margo. 

“Pero madam, ang kwartong ’yon ay naging bodega na,” sagot ni Nanay Imelda.

Si Nanay Imelda ay matandang katulong na ng kanilang pamilya. Mataggal na itong naninilbihan sa pamilya nila Hannah. 

“Ayusin na lang ninyo ngayon.” At iwinasiwas ni Miranda ang kamay. 

Tunalima naman ang nga katulong.

“Margo, pwede bang ibalik mo lahat ng gamit ko? From my jewelries to my clothes?” sabi ko sa kanila.

“Hannah! Don’t be unreasonable!” Sabi ni Wallace.

“Kuya, iyong mga gamit na iyon ay akin. Pagmamay-ari ko. Bakit hindi ko pwedeng kunin pabalik? Sabihin na natin na, ipinahiram ko lang sa kaniya para magamit niya, pero dahil nakabalik ako, siguro naman Kailangan din nilang bumalik sa totoong may-ari diba?” Matigas na sabi ni Hannah.

Walang nagawa si Miranda kung ‘di ang ibigay kay Hannah ang mga alahas na totoong kay Hannah. Nakita ni Hannah na ayaw talaga ibigay ni Margo ang nga gamit. Pinakuha ni Miranda ang lahat ng gamit at pinadala sa kwarto na paglalagian ni Hannah.

“Tama ka ate, ang dapat sayo ay sayo. Pero sabihin mo lang kung ayaw mo na sa kanila. Gustong gusto ko kasi sila,” nakangiting sabi ni Margo.

“I’ll buy you more, Margo,” sabi ni Wallace.

May tuwa sa mukha ni Margo ng sabihin nito sa kaniya si Wallace. Pero inaantay pa rin ni Margo na ibigay ni Hannah sa kaniya ang alahas, dahil noon, kapag sinabi niya na gusto niya ang isang bagay ay ibibigay sa kaniya ni Hannah.

Pero walang naging reaksyon si Hannah, nakatayo lang ito malapit sa hangdanan.

Pasikretong tinignan ni Margo si Hannah ng masama. 

‘Paano nakaalis si Hannah sa bundok na iyon? Sana namatay na lang siya doon!’ Sa isip ni Margo.

“Bakit masama ang tingin ko, Margo?”

Narinig na sabi ni Hannah kay Margo. Agad na napapikit-pikit si Margo at nag-astang inosente. 

“Masama? Bakit naman kita titignan ng masama Ate Hannah?”

“Hindi ko alam? Natanong ko lang, kasi nakita ko. Bakit? Hindi mo inaasahan na babalik ako?”

“Hannah! Ano ba! Hindi ka naman dating ganyan!” reaksyon ni Willian.

Agad na nagtago si Margo sa likod ni Kevin. Napabuntong hininga na lang ang huli. Napaikot na lang ang mata ni Hannah. 

Kinabukasan, hindi inaasahan ni Hannah magkikita ulit sila ni Raymond.

“Should I at least deserve an apology?”