MEIRA KADIATwo days, its been two days when Acerlon didn't showed himself since that day.Where could he go? Is he with Chira? Are they happy?I laughed bitterly.Why am I even asking? This is what he wanted- ever since.I just distracted myself with mopping so I couldn't think anything.I used to be able to overtime but I think not now.I don't want to be burden to Doc. Raven. He is the one who takes care of Erol. And I just hope they get along well.When lunch time came, I quickly fixed my belongings. I woke up late earlier so I couldn't prepare lunch.I sighed as I remembered why I hadn't slept much.Aside from the fact that I think Ace, Erol's words won't leave my mind either. He is still very young but he knows a lot.When I got out of the building, my smile quickly widened. I waved at them."Mom!"Erol quickly ran towards me and hugged my waist.Only now did I notice that he had grown taller. He was up to my stomach at the age of five."Meira..."I looked at Doc. Raven. I smile
ACERLON MONTEREALEZMabilis kong nilagok ang bote ng alak bago ko kunin ang cellphone sa kama na kanina pa tunog ng tunog.Naiinis na ako sa tunog nito. Masyadong nakakairita.Padabog ko itong sinagot na hindi man lang tinitignan kung sino ito."What?!" Irritated, I answered it."Woah! Chill bro,"I massage my temple. I'm a bit dizzy. "What do you want, Airol? Don't you have a fucking loving time with your wife? You're ruining my precious time."He laughed sarcastically. Tsk. This idiot.He is my cousin. We have the same age- twenty nine. But this fucking idiot married at the age of twenty three, well... just like me as well as Glen, Euthace younger brother. They are also my cousin's."Ruining your precious time? For what? For your time, drowning yourself on alcohol? Bastard!""Tsk. Just say what you want.""Stop making youself, wasted."I let out a deep sigh. "I know... but, you know, it was her birthday. My daughter's birthday."Kasalanan ko, kasalanan ko kung bakit namatay ang anak
ACERLON MONTEREALEZNang makarating ako sa Exclusive Island kaagad akong kinausap ni Lolo.Alam ko naman, kahit hindi niya sabihin, alam kong bawat isa sa aming mga apo niya ay may nakabantay na tauhan niya.Bawat galaw namin ay hindi makakaligtas sa kanya... maliban kay Isza at Ylona.Napangisi ako.Ngayon niya lang din nalaman ang tungkol doon."Iniwan mo daw kay Euthace ang gawain mo?"Napatuwid ako ng upo. Kasalukuyan kaming nasa mansyon ni Lolo, sa loob ng opisina niya. Dito sa Monterealez West Hacienda.Napatikhim ako. "Y-yes, Lo. May inaayos lang ako sa Manila. At isa pa, may ipinakiusap sa akin si Crycer."Tumango-tango siya at ipinagsaklop ang mga kamay sa ibabaw ng mesa niya."So?... You found your wife?"I look at him with a serious face."Yes, Lo..."Muli siyang tumango-tango at mariin tumitig sa akin."Kailan mo siya balak iuwi dito? Gusto siyang makita ng Lola mo."Napalunok ako. Hindi ko alam kung maiuuwi ko si Meira dito. Hindi niya ako pinapansin.Does she even love m
ACERLON MONTEREALEZHindi ako mapakali habang nakaupo. Kasalukuyang bumabyahe ang chopper namin pa-Manila.Nanginginig ako. Nanunuyo ang lalamunan ko at naiiyak. Kinakabahan ako.Hindi ko alam ang nangyayari pero gusto ko ng makarating kaagad sa anak ko.Sino ang batang iyon? Bakit kamukha ko siya? Anak ko siya! Walang duda!Nang isend sa akin ni Euthace ang picture ng batang lalaki, nabitawan ko ang cellphone.Halo-halo ang nararamdaman ko. Napapiyok ako.Masaya ako! Masayang-masaya.Pinunasan ko ang mga luhang nalaglag sa mga mata ko.Nagagalit ako. Sobra. Pero kapag naiisip ko na anak ko siya na siguradong akin talaga siya. Natutuwa ako.Binabalot ng takot at saya ang puso ko. Takot dahil baka ipagtabuyan niya ako. Masaya dahil posibleng siya ang anak ko.Nanginginig ang kamay kong napahilamos sa mukha. Napangiti ako at napahagulgol ng iyak.Buhay ang anak ko.... buhay siya.Nang makalapag ang chopper, hindi na ako nag-aksaya ng panahon at pumunta na ako sa condo ko.Nagtext sila E
THIRD POVMay pagmamadali ang paglalakad ng isang matandang lalaki na may hawak na attache case. Nang makita ang doktorang babae na kanyang kleyente mabilis siyang umupo at inis na sininghalan ito."Hindi ka talaga nag-iisip! Lahat ng paghihirap ko sa'yong pag-aralin ka ay nauwi sa lahat!. Ang dami mong pwedeng kalabanin pero Monterealez pa talaga ang kinalaban mo!.""I-I'm sorry, Ninong...""Your sorry won't change anything!"Ang Ninong ni Angelica ay isang Abogado. Ito ang nagpalaki at nagpa-aral sa kanya. At lahat ng iyon ay masasayang dahil sa katangahang ginawa niya.Ngunit hindi siya makakapayag. Makakatakas pa siya dito sa kulungan. Hindi pwedeng ganito na lang!"Ninong, makakatakas ako dito.""Paano?!" Mariing tanong nito. "Monterealez ang kinalaban mo!"Napakagat ng labi si Angelica. Sa isip niya'y mas lalong hindi siya pwedeng magtagal dito sa kulungan dahil hindi malabong malaman ng Monterealez na iyon na nagsinungaling na naman siya.Iyon ang utos ni Raven. Ang sabi niya,
MEIRA KADIAKaagad akong napabalikwas ng bangon nang hindi pamilyar sa akin ang mga nakikita ko, ngunit kaagad ko ring pinagsisihan at napasapo ng ulo. Bigla akong nahilo!Nang makabawi, nailibot ko ulit ang buong paningin sa bawat sulok ng malaking kwarto. Nahintatakutan ako.Nasaan ako? Bakit ako nandito? Wala akong maalala!Mabilis akong umalis sa kama. Medyo nahirapan ako dahil malaki ang kama. Master bedroom!Tumakbo ako sa pintuan at pinihit ko ito ngunit natigilan ako.The hell! What's happening? Nakalock!Nang hindi ko mapihit ang seradora kinalampag ko na lang ito."B-buksan niyo 'to!"Napalayo ako sa pintuan nang makarinig ng mga lagabog. Natigilan ako."Ano 'yon?" Mahina kong tanong sa sarili.Mahabang katahimikan ang namayani hanggang sa bumukas ang pintuan. Bahagya akong napaantras. Pumasok si Ace at muling sinarado ang pintuan.Tumingin siya sa akin. Napalunok ako at muling napaantras. Madilim ang mukha niya at walang emosyon. Nagtatangis ang mga bagang kaya lalo akong n
MEIRA KADIAMuling bumaba ang mukha ni Ace sa mukha ko. Hindi ako nakagalaw. Gusto kong umalis pero tila nanigas na ako sa posisyon namin. Idagdag mo pa na iginigiit niya ako para hindi ako makaalis.Ang mga mata ni Ace na nakatitig sa mga mata ko ay bumaba sa labi ko. He even licked his lower lip. Napalunok ako sa pagtitig sa labi niyang mamasa-masa na ngayon.Natural ba na mapula ang labi niya? Para siyang nakalip gloss sa pula ng labi niya at mamasa-masa pa ito. Naaakit akong abutin ang labi ni niya. Gusto kong matikman ulit kung gaano kalambot ang labi nito.Naputol ang pagpapantasya ko nang maglapat ang mga labi namin. Napasinghap ako.Hindi ako makahinga. Pigil ko ang hininga. He was about to press his lips even more when we heard again a loud cheerful voice. Sunod-sunod ang pagkalampag sa pintuan.Taranta ko ulit na naitulak si Ace. Napatayo ako at napakagat sa labi. Hindi ko alam ang gagawin. Nawala ako sa pag-iisip.Napatalikod ako kay Ace pero kaagad na napatingin sa kanya
MEIRA KADIAAkala ko no'ng una hindi magiging maganda ang kalalabasan ng pagkikita namin ng lola't lolo ni Ace. Pero para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan at nakahinga ng maluwag nang maging maganda naman ang pakikitungo nila sa akin.First time ko silang makita in person. Mababait sila. Si Mrs. Aniza, nakakatuwa siya at tuwang-tuwa sa anak ko, maging si Mr. Mateo. Hanggang ngayon ay nahihiya pa rin ako sa kanila. Lalo na ang tawagin silang grandma and grandpa. Nakakatuwa talaga dahil hindi nila ipinaramdam sa akin na iba ako. Iyon nga lang nakakakaba pa rin at nakakaintimidate ang lolo ni Ace. Seryuso ang mukha nito at parang sa asawa niya lang ngumingiti. Pero.... nakita ko naman siyang tumawa no'ng kausap niya ang anak ko. Siguro ay gano'n lang talaga siya.Hindi rin sila nagtagal at umalis din. Pero... kasama nila si Erol. Nakiusap sila na gusto daw nilang makasama ang anak ko kahit two days lang. Ayoko sanang pumayag dahil ayokong malayo sa akin ang anak ko. Natatakot ako na