Past III

MEIRA SIGHED as she entered their house. Kinakabahan siya at alam niya kung bakit.

Is their Mother already know about it?

She asked herself. She was a bit tense at the same time scared because of her Mother's thought about it. She knew that was her fault but, Acerlon had a fault too.

Why do they put all the blame in me? It's not her fault, ok! She wasn't drunk at those times but she didn't expect it either and especially she didn't planned it.

Again, she sighed.

Napalunok siya nang makapasok sa loob ng bahay. Napahinto siya sa paglalakad nang makasalubong ang kapatid.

"C-chira..."

Napakagat ito ng labi at nagbabadyang umiyak.

"Are you happy now? Masaya ka ba na nakuha mo ang taong gustong-gusto mo?"

Nanuyo ang lalamunan niya. Bumuka ang bibig niya para sana magsalita at ipagtanggol ang sarili niya pero walang salita na lumabas dito.

Lumapit si Chira sa kanya at niyugyog ang balikat niya. "MAGSALITA KA!" Tinulak-tulak nito ang balikat niya kaya napahagulgol siya ng iyak at napailing. "ANO?! HINDI KA MAGSASALITA? TRAYDOR KA! TRAYDOR KA! WALANG KANG KASING SAMA!"

Napasinghap siya nang paulit-ulit siyang sampalin ni Chira sa mukha, sa braso, sa balikat pero wala siyang magawa kung hindi ang tanggapin ito dahil kasalanan niya.

"ANO HINDI KA PA RIN MAGSASALITA? NAPAKA BABOY MO! P****K KA! BAKIT BOYFRIEND KO PA?! BAKIT?!"

Sa huling sampal ni Chira sa kanya sa pisngi ay malakas na tunog ang inilika nito at ikinatabingi ng mukha niya. Wala siyang ibang ginawa kundi damhin ang galit nito.

"MAGSALITA KA MEIRA!" Nagulat ako nang tadyakan niya ako kaya bumagsak ako. Sa puntong iyon ay hindi niya na kaya kaya umasik siya dito.

"TAMA NA CHIRA!"

"Hah!" Nanunuya itong tumitig sa kanya. "YOU FUCKING SLUT! HINDI KO AKALAING NAGKAROON AKO NG KAPATID NA KAGAYA MO! SANA NAMATAY KA NA LANG!"

Iyon ang mga katagang dumurog sa puso niya. Umagos ang luhang nasa mga mata. Namanhid ang buong katawan. Hindi siya makapaniwalang sinabi nito ang bagay na iyon.

"Ikaw at ako, tayong dalawa, magkasama, nangangakong hindi ipagpapalit sa kahit na kanino"

That was they're ought everytime they had a fight. She knew that by now, that promise won't exist and that's her fault.

"G-ganyan ka ba talaga kagalit sa akin? At gugustuhin mo pang mamatay ako?" My words broke my heart and voice. Eventhough she knew what Chira's going to say, masakit pa rin marinig na walang pasidhi ang galit nito sa kanya at gugustuhin pa rin nitong mamatay siya.

"Sa tingin mo mapapatawad kita? Oo kinamumuhian kita at hinihiling na mamatay ka na. Sige nga? Sino bang hindi? Paano kung ikaw ang nasa sitwasyon ko? Paano kung ikaw ang niloko ng sarili mong kapatid? Hindi ka ba magagalit? HINDI KA BA MAGAGALIT HAH?! HINDI KA BA MASASAKTAN NG SOBRA AT SA SOBRANG SAKIT NANAISIN MO NA LANG NA MAMATAY?! YOU EVEN STOLE MY HAPPINESS MEIRA!"

Hindi siya nakapagsalit dahil totoo naman ang sinabi nito.

"On the second thought, hindi naman magiging ikaw ang babaeng mamahalin ni Erlon. Alam mo kung bakit? Coz you are such a bitch, slut, and whore. A fucking whore."

"C-chira...."

"I hope, I won't see you again in this house. Leave the house, leave us, and leave Erlon. Magpakalayo-layo ka at huwag ka ng babalik dito. Fucking whore. Or mas better if you are going to die."

Napakuyom siya ng mga kamao. "Tumigil ka na Chira."

"Tumigil? BAKIT AKO TITIGIL? HAH! BAKIT AKO TITIGIL?! MAMAT-"

"CHIRA!!!!"

Parang isang kulog ang sigaw ng kanila Mommy. Napapitlag sila sa boses at sa madilim nitong mukha.

"Leave Chira, I'm going to talk her."

Nagdadabog na umalis si Chira sa harapan niya. Chira even rolled her eyes to Meira.

"Tumayo ka diyan Meira at sumunod sa kwarto ko."

Tumango siya dito at sumunod. Baby pa lang sila ni Chira nang mamatay ang Daddy nila. Magkaiba sila ng Mommy at hindi naman lingid sa kaalaman nila ang kwento ng mga magulang. Magkasing-edad sila pero mas matanda siya ng tatlong buwan kay Chira. Dalawampu't dalawa, dalawampu't dalawa taon silang magkasama pero ngayon ay tuluyan ng mawawala ang magandang samahan. And that's because of her.

Hinila siya ng Mommy niya paupo sa kama. She is her real Mother while Chira's Mother died together with their father.

"M-mom.." Pumiyok siya. Hinawakan nito ang pisngi niya at pinunasan ang mga luhang tumutulo galing sa mga mata niya. Lumamlam ang mukha nito at nagbabadyang umiyak na rin. "I-im sorry, Mom."

"Why baby? Why did you do that to Chira?"

"M-mom? I love him, so much." That's the words came from her mouth.

Umiling ang Mommy niya. "Mali iyon anak, nagmamahalan sila kaya hindi ka dapat pumapagitna sa kanila."

"K-kaya ba hinayaan mo si daddy sa nanay ni Chira kahit na mahal mo si Daddy? Kayo ang magpapakasal dapat di ba? Kayo dapat ang mag-asawa pero pinakawalan mo ito para sa bestfriend mo."

"Dahil iyon ang tama anak. Nagmamahalan sila at dapat lang na magparaya tayo."

Umiling siya dito. Hindi niya matanggap ang sinabi nito. Nasasaktan siya dahil sa nakaraan ng Mommy niya pero mas nasasaktan siya ngayon. Pakiramdam niya mauulit ang nakaraan.

"P-paano ako Mom? Mahal ko rin siya."

"Pero anak..."

"No Mom! Hindi ko gagawin ang ginawa mo. Kung kailangan kong maging masama gagawin ko magustuhan lang niya ako."

"MEIRA! HINDI KITA PINALAKING GANYAN!"

Umiling siya dito at tumayo. "Hindi ko gagawin ang magparaya Mommy. Bakit? Bakit kailangang tayo ang magparaya? Bakit?! Alam niyo po hindi ko maintindihan. Bakit hinayaan niyong masaktan kayo para lang maging masaya ang bestfriend niyo?! Alam mo kung anong katangahan pa ang ginawa niyo Mom? Matapos mamatay nila sa inyo pa ibibigay si Chira! Ano? Talagang ipinapamukha sa inyo na sila masaya sa kabilang buhay at magkasama tapos ikaw nasasaktan dahil heto, hindi ka na nag-asawa ulit dahil mahal mo pa rin si Daddy at talagang iniwan pa nila ang isang tanda na kahit kailan ay hindi ka niya mamahalin. Tanga po kayo Mom-"

Muling tumabingi ang mukha niya sa sampal. Hindi niya ito ininda dahil alam niyang mali siya. Nadala siya sa labis na kalungkutan. Hindi niya sinasadya ang mga sinabi pero huli na ang lahat dahil nasabi niya na ito.

"Meira! Binabalaan kita, kung hindi mo hahayaan si Acerlon at Chira... itatakwil kita! Matatanggap ko ang mga sinasabi mo tungkol sa akin dahil alam kong totoo ito pero sana ay malinawan ka na si Acerlon at Chira ang para sa isa't-isa."

Muli siyang napatawa dito bago magpaseryuso. "Talagang pipiliin niyo ang hindi niyo kadugo kaysa sa akin na anak mo?" Umiwas ito ng tingin kaya lalo akong napatawa at pinunasan ang mga tumulong luha sa mga mata.

Nasasaktan siya dahil pakiramdam niya ay hindi siya mahal ng sarili niyang ina. Nasasaktan siya dahil mas pipiliin pa rin niyang sumaya ang anak ng bestfriend niya kaysa sa kanya at mas lalo siyang nasasaktan dahil pakiramdam niya ay mas mahal ng Mommy niya si Chira kaysa sa kanya na tunay na anak.

"Hindi kita susundin." That's her words na ikinalingon nito at dumilim ang mukha.

"Subukan mo Meira at itatakwil kita."

"Then be it!"

Tinalikuran niya ito at mabilis na umalis. Narinig niya pa ang pagsigaw nito sa pangalan niya pero hindi niya ito pinansin o nilingon man lang.

Nasasaktan siya dahil ang akala niya ay kakampihan siya nito. Sinong hindi mag-aakala? Dahil sa kanilang dalawa ni Chira, siya ang tunay na anak. Kung sino pa ang kadugo mo siya pa ang magtatakwil sa iyo.

Bahagya siyang napatawa pero napahahulgol siya ng iyak.

Wala na akong kakampi.