I stop crying when my eyes drop in my stomach. My lips parted.
M-my baby.
I barely smiled and touched my womb.
What if I tell it to your daddy? Would he come back to me? Would he accept you and me? Would he choose us?
I smiled widely and wiped my tears.
Maybe if he knows about you, he wouldn't leave us.
My bright smile faded when something came in my mind.
But?
What if he take you away from me? No! I can't live without you. You are the only one I have now. I will keep you baby. You are only mine. I don't want you to be taken to me.
I insanely hug myself and burst of crying again.
"Layde Meira?" (Lady Meira?)
Napatingin ako kay Weina. Hindi ko namalayan na nakapasok na pala siya.
"Layde Meira, dun't kray... He is not de onle man yo can love. Lit him go..." (Lady Meira, don't cry... He is not the only man you can love. Let him go...)
"It's easy to say but it's hard to do it."
Natahimik si Weina. Nagsimula akong umiyak ulit at niyakap ng mahigpit ang sarili ko.
"Ilang ulit kong sinurvive pero nakakapagod din. He taught me everything. He taught me how to love without him knowing. Pero yung mag stop akong mahalin iyong taong minamahal ko, hindi eh! Ang hirap lang pero... by the way that's life..." I barely laughed while wiping my tears.
Weina didn't say anything so she continue to speak. "I'm sorry if I always made you worry. Thank you because you're always there everytime I need someone to lean on."
"Plese, dun't hert yorselp," (Please, don't hurt yourself,)
"I know, ready na kong mawala, that's why I did."
She sighed and walk towards me. She hugged me tightly.
"I know you love him so much but... you need to learn and gets how to move on. Like, we should treasure the photos but the love or feelings, I don't think so."
She hugged Weina tightly as she cried hard again.
This will be the last. She ought to herself.
Nang sumapit ang gabi ay umuwi na rin si Weina. Naiwan siyang mag-isa sa private room sa hospital. The doctor said she must stay here for two days. She doesn't want to stay here anymore.
Her eyes down again in the paper she was holding. Ilang beses siyang napabuntong hininga bago nakapagdesisyon.
Kasalanan niya. Siguro ito na iyong pagkakataon para makabawi siya sa kapatid niya. Siguro nga tama si Mommy. Si Acerlon at Chira ang para sa isa't-isa.
Napahawak siya sa tiyan niya.
At siguro nga, ako at ikaw- baby, ang magkasama dapat.
Papalakihin kita at bubuhayin kahit wala ang daddy mo. I love you so much, my baby.
Kinuha niya ang ballpen at pinirmahan ang divorce paper nila ni Acerlon. When she's done, she put again the paper inside the envelop but she stop when she saw a check. She get that and shocked to see that it has a two million amount and a signature of Acerlon.
She barely sobs as the tears escaped from her eyes.
So? The price of her being a momentarily wife is two million?
What a jerk.
She put the envelope on the mini table. Umalis siya sa kama at kinuha ang damit niyang ibinigay ni Weina kanina. Hinubad niya ang patient gown at isinuod ang damit niya.
The doctor said she must stay here but, she can't.
Papalabas na sana siya nang mahagip ulit ng mga mata niya ang envelop. She sighed and walk to the mini table. She open the envelop and get the check.
Walang siyang kahit na ano kaya naman kukunin niya na ang tseke at magpapakalayo-layo. Para din naman ito sa anak namin....
Hindi maintindihan ni Chira kung bakit ang lakas ng kabog ng dibdib niya. Kinakabahan siya sa bagay na hindi niya alam. Panay din ang pagbuntong hininga niya para sana kumalma siya pero hindi, walang nangyayari dahil patuloy pa rin ang pagragasa ng mabilis na pintig ng kanyang dibdib.Kanina niya pa tinatawagan si Erlon pero hindi ito nasagot sa mga tawag niya kaya napagdesisyunan niyang puntahan ang condo ng kapatid niya.Isa pa itong si Meira, hindi rin nasagot sa mga tawag niya. Alas otso na ng umaga kaya alam niyang gising na ito.Nang makarating siya sa tapat ng pintuan mabilis siyang kumatok pero nangunot na lang ang kanyang noo wala pa ring nagbubukas.Nandito ba si Meira? Hindi siya umuwi sa bahay kagabi kaya malamang ay nandito siya.Pinihit niya ang pintuan ng condo at nagpapasalamat siya dahil hindi ito nakalock. Nang mabuksan ay dahan-dahan niyang binuksan ang pintuan. Napakunot pa ang noo niya dahil sa mga nagkalat na damit ni Meira.Haist! Ano ba naman ang babaeng ito?!
ACERLON MONTEREALEZMalakas na suminghap at dumaing si Acerlon nang mapasalampok siya sa sahig dahil sa malakas na suntok ng kanyang uncle Ryker."YOU MORON!" Itinayo siya ni Ryker. "Pakasalan mo si Meira!"Nagtiim-bagang siya. Hindi niya alam kung paano mabilis na nakarating sa uncle Ryker at sa grandama't grandpa niya ang bagay na iyon. Totoo ngang may pakpak ang balita. Wala pang isang taon nang mamapatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Kilala niya ang may kasalanan, gusto niyang magalit pero may awa pa siya. Si Zseto na ang bahala sa batang iyon. In his age of twenty four kaya na niyang pamunuan ang hacienda na ipinamana sa kanya ng kanyang lolo, even his parents wealth and company."A-yo-ko!" Muli siyang sinuntok ng kanyang uncle Ryker at napasalampok sa sahig."Ni hindi ka kayang makita ng grandma't grandpa mo. Kakausapin ka lang nila kapag nagpakasal kayo at pagbayaran ang mga katarantaduhang ginawa mo."Nandidilim ang paningin na pinunasan niya ang dugong nasa labi.
MEIRA SIGHED as she entered their house. Kinakabahan siya at alam niya kung bakit.Is their Mother already know about it?She asked herself. She was a bit tense at the same time scared because of her Mother's thought about it. She knew that was her fault but, Acerlon had a fault too.Why do they put all the blame in me? It's not her fault, ok! She wasn't drunk at those times but she didn't expect it either and especially she didn't planned it.Again, she sighed.Napalunok siya nang makapasok sa loob ng bahay. Napahinto siya sa paglalakad nang makasalubong ang kapatid."C-chira..."Napakagat ito ng labi at nagbabadyang umiyak."Are you happy now? Masaya ka ba na nakuha mo ang taong gustong-gusto mo?"Nanuyo ang lalamunan niya. Bumuka ang bibig niya para sana magsalita at ipagtanggol ang sarili niya pero walang salita na lumabas dito.Lumapit si Chira sa kanya at niyugyog ang balikat niya. "MAGSALITA KA!" Tinulak-tulak nito ang balikat niya kaya napahagulgol siya ng iyak at napailing. "
PANAY ang sulyap ni Meira sa likuran dahil pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Alas-otso na nang gabi pero wala ng katao-tao sa paligid. Bigla siyang nagutom kaya lumabas muna siya sa kanyang condo para pumunta sa pinakamalapit na convenient store. Mayroon namang restaurant sa ibabang palapag ng condominium pero mas pinili niyang magtipid dahil sa ngayon ay walang-wala siya.Wala siyang trabaho kaya wala rin siyang pera. Sa kanilang dalawa ni Chira, ito ang masigasig kaya nakapagpatayo ng cafe samantalang siya ay wala dahil mailap ata sa kanya ang tadhana o talagang wala siyang kasipag-sipag sa sarili.Napabuntong hininga siya at muling sumulyap sa likuran ngunit katulad kanina wala namang tao. Sa muling pagharap niya sa harapan saka naman napahinto at nanigas sa kinakatayuan nang may tumakip sa bibig niya na isang panyo. Nanlaban siya ngunit mula sa likuran ay may humawak sa mga braso niya.Kahit anong pagpumiglas hindi pa rin siya nakawala hanggang sa lamunin ng kadilim ang p
Meira waited her mother to come but she didn't until Acerlon burst in anger. Today is their wedding day, a simple civil wedding.She knows her mother would not come but she tried to encourage herself to atleast wait because afterall, she is the daughter. She still believe that her mother would come, even if she has only one percent in hope."Fuck! Aren't we going to start yet?""S-sandali, k-konti pang hintay kay Mommy." Napakagat siya ng labi nang marinig ang sariling boses na gumaralgal.Nagtiim-bagang si Acerlon at madilim ang mukha na nagsalita. "She's not coming. She's in palawan with your sister." Nag-iwas ito ng tingin.Bahagya siyang napatawa at mabilis na pinunasan ang luhang tumulo sa mga mata.You did it again,Iniwas niya ang tingin kay Acerlon at mabilis na nilampasan ito ng lakad."L-let's go,"Natapos ang kasal nila na ang uncle Ryker ni Acerlon lamang ang dumalo.She knows, she is not welcome in his family. Hindi na lamang niya ito dinibdib.Ang bahay na pinagdalhan sa
MIERA KADIAMabilis akong napatakbo papunta sa lababo ng comfort room. Pagkagising ko ay mabilis na bumaliktad ang sikmura ko. I am not that stupid for not knowing the reason.My lips tremble while I was vomiting. I felt weak. I felt dizzy. I look at the mirror in front of me and saw my pale face. I look pale but I barely smiled. It was fine.I touched my womb and weakly smiled.It's fine with me. It was really fine with me as long as my baby is safe. Three days ago nang malaman kong five weeks pregnant na ako.I was happy because finally, we will have a baby now. I was excited to tell it to Erlon but there is also a part of me that felt sad and nervous.What if he doesn't want this? What if he can't accept this? What if lalo siyang magalit sa akin? And worst, what if he will hurt our baby?I hug myself as the tears keep dripping from my eyes. I tightly close my eyes. My whole body started to tremble.I can't let that happen...."Leyde Mira?" (Lady Meira)I sighed. I fixed myself at n
Napangiti ako nang matapos ang paghahanda ko ng pagkain na dadalhin para kay Acerlon. I plan to visit him and gave a lunch box. Gusto ko siyang puntahan sa Company nila- ang Monterealez Pastry Corporation. Ito ang kumpanyang namana ni Acerlon sa mga magulang niya nang mamatay ang mga ito sa isang aksidente.Hindi ako ang nagluto nito. Nag-order lang ako at nagpadeliver pero ako naman ang nag-ayos.Nang maiayos ang mga dadalhin, nagpaalam na ako kay Weina. Hindi naman malayo mula sa bahay nila ang kumpanya nito. Sigurado naman ako na makakaabot pa sa lunch break nito.Nang makarating sa kumpanya, kaagad kong binati ang gwardiya."Good morning!" I happily greeted him."Good Morning, Ms. Meira. Ano pong kailangan niyo?""Ahm? Pupuntahan ko lang po sana si Acerlon,""Naku! Wala po dito si Sir, Ma'am. Umalis po siya kasama si Ma'am Chira.""N-nandito si chira?""Opo, Ma'am.""S-saan daw sila nagpunta?""Naku! Hindi ko po alam. May date ata silang dalawa."Bahagya akong napaantras. Nangingi
MEIRA KADIA"Sister, Meira!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng maliit na boses. Hilam ng luha ang mukha niya habang pilit na kumakawala kina Mother Sally.Napahikbi ako. Hindi ko siya gustong iwan pero kailangan. Para sa kanya, para sa mga bata, at para kina Mother- Sister. Para sa Orphanage.Nang tuluyang makawala si Erol sa mga madre, mabilis siyang tumakbo papunta sa akin at yumakap. Humagulgol siya ng iyak sa akin at umiiling."S-sister... h-huwag niyo po akong iwan, ulit...."Pinunasan ko ang mga luha ko. Naninikip ang dibdib. Umupo ako kapantay niya. Pinilit kong iniharap ang mukha niya sa akin."E-erol..." Pumiyok ako.Napasulyap ako sa mga madre. Tumatango sila sa akin. Bahagya ko silang nginitian."B-babalik naman ako..... alam mo naman di ba na kailangan kong magtrabaho para sa iyo? Para sa Orphanage? Para sa mga kaibigan mo?"Suminghot-singhot siya habang patuloy na umiiling.Nasasaktan ako kapag nakikita ko siyang ganito. Ayokong ganito na lang parati kada aalis ako. Ay