Masuk5
It’ s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย จับตามอง ช่วงเวลาสองทุ่มในวันเดียวกันขนมผิงก็มาสอนพิเศษให้กับริวเซย์ที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของเขาเช่นเดิม วันนี้เธอพึ่งตกลงนอนกับเขาเพื่อแลกกับเงินและเข้าใกล้ความจริงมากขึ้น ขนมผิงเกิดอาการประหม่าเล็กน้อยที่จะก้าวเข้าไปเหยียบในสถานที่อันตรายตรงหน้า เธอสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูรถแท็กซี่แล้วก้าวลงมา ขนมผิงเจอเข้ากับบอดี้การ์ดหลายคนหน้าคฤหาสน์แต่เพราะทุกคนจำเธอได้จึงยอมเปิดประตูให้เข้าไปด้านในได้อย่างง่ายดาย “คุณริวรอเธออยู่บนห้อง” พอก้าวมาหยุดที่หน้าประตูใหญ่บานหรูก็เจอเข้ากับวิคตอเรียที่ยืนรอทำหน้าที่ตนเองอยู่ “ค่ะ” ขนมผิงพยักหน้าตอบ เธอหอบบทเรียนไว้ในอ้อมกอดแน่นแล้วเดินตามหลังวิคตอเรียเข้ามา กระทั่งถึงชั้นบนสุดห้องนอนของริวเซย์ ก๊อก… ก็อก… ก็อก… วิคตอเรียยกมือขึ้นเคาะ เพื่อบอกว่าขนมผิงมาถึงแล้วพร้อมกับเปิดประตูให้ในเวลาต่อมา ร่างสวยในชุดนักศึกษาสุภาพจึงก้าวเดินเข้าไป เธอเม้มปากแน่นแล้วคิด ทำไมต้องขึ้นมาสอนบนห้องนอนอีกแล้วนะ ภายในห้องเงียบ ขนมผิงวางข้าวของลงบนโต๊ะแล้วใช้สายตากวาดมองหาร่างเจ้าของห้อง หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อจู่ ๆ ม่านตรงระเบียงห้องเปิดออกพร้อมกับร่างริวเซย์ เขาอยู่ในชุดคลุมสีดำเผยให้เห็นแผงอกกว้าง กลิ่นบุหรี่ลอยคละคลุ้งจากข้างนอกเข้ามา บ่งบอกว่าเขาพึ่งสูบบุหรี่เสร็จ “รอก่อนได้มั้ย ริวอาบนํ้าก่อน” ริมฝีปากหยักเอ่ยบอก ทำให้ขนมผิงหลุดจากภวังค์ “ได้สิ เดี๋ยวเตรียมบทเรียนรอ” ขนมผิงตอบแล้วหลบสายตา เธอเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วจดจ่อกับการเตรียมบทเรียนทันที ทั้งที่รู้สึกว่าตนเองสนิทกับริวเซย์มานานมากแล้ว แต่ดูเหมือนว่ายิ่งสนิทยิ่งไม่รู้จักเขาเลย หรือเพราะพลาดนอนด้วยกันไปแล้ว “ใครมาส่ง” ท่ามกลางความเงียบริวเซย์ก็เอ่ยถามอีกครั้ง เขายืนอยู่หน้ากระจกกำลังเลือกเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับเปลี่ยน “นั่งแท็กซี่มา” “ทีหลังบอกริวได้ เดี๋ยวให้คนไปรับ” “ผิงเกรงใจ” “ไม่ต้องเกรงใจ ยังไงต่อจากนี้ริวก็จะให้คนไปรับผิงมาที่นี่บ่อย ๆ อยู่แล้ว” “อื้อ ก็ได้” “คุยง่ายแบบนี้ น่ารักดี…” ริวเซย์ตอบออกมาเพียงเท่านั้นก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะเดินผ่านร่างขนมผิงไป หางตาก็เหลือบมามองเล็กน้อย เพียงเสี้ยววินาทีที่ริวเซย์มองมันกลับทำให้ขนมผิงร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ดวงตากลมโตละจากบทเรียนตรงหน้าแล้วมองไปยังประตูห้องน้ำ ตอนนี้ริวเซย์หายเข้าไปห้องนํ้าแล้ว เธอต้องใช้โอกาสนี้ทำอะไรสักอย่าง ขนมผิงค่อย ๆ เลื่อนเก้าอี้ แล้วเดินตรงไปยังห้องทำงานของเขาทันที เธอผลักประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบาแล้วแอบค้นทั่วทุกมุม เผื่อมีอะไรเกี่ยวข้องกับแก๊งลานอส แต่พอค้นไปทุกมุมก็ไม่เจอเบาะแสอะไร จนเธอต้องรีบเดินออกมา และมันก็เป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงโทรศัพท์ริวเซย์ที่ดังขึ้น ขนมผิงมองตามต้นเสียง เธอจ้องมองรายชื่อบนหน้าจอก่อนจะกดรับ (เรื่องแข่งรถกับหัวหน้าแก๊งลานอสอาทิตย์หน้าเรียบร้อยแล้วนะครับ รายละเอียดผมส่งเข้าไปในไลน์ของคุณริวแล้ว) ปลายสายเป็นเสียงของนิก มือขวาริวเซย์ พอขนมผิงได้ทราบอะไรบางอย่างเธอจึงกดตัดสายทันทีแล้วรีบลบสายโทรเข้าออก… สิบนาทีต่อมาริวเซย์เดินออกมาจากห้องนํ้าด้วยใบหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยดนํ้าเกราะกราย ขนมผิงยังคงนั่งจดจ่ออยู่กับบทเรียนเพื่อรอเขาแต่งตัว ไม่นานมากริวเซย์ก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้อีกหนึ่งตัวมานั่งข้างกายเธอ 2 ชั่วโมงต่อมา “ไม่เข้าใจตรงไหนอีกบ้างไหม ผิงจะได้อธิบายก่อนกลับ” ก่อนจะจบการสอนของวันนี้ขนมผิงก็ถามขึ้นมาก่อน “ไม่มี…” “อย่าลืมส่งสรุปให้ผิงทางไลน์นะ” พูดจบขนมผิงก็เก็บข้าวของเข้ากระเป๋า “นอนค้างที่นี่ได้นะ เตียงกว้าง ริวหมายถึงเตียงห้องอื่นว่างอีกเยอะ” “ผิงไม่รบกวนดีกว่า” ขนมผิงยิ้มตอบ “คนขับรถรอหน้าบ้าน ถึงแล้วทักมาบอกด้วย” ก่อนที่คนตัวเล็กจะเดินออกจากห้องริวเซย์ก็ไม่ลืมเอ่ยยํ้า ขนมผิงพยักหน้าตอบแล้วเดินผ่านร่างของเขาออกมาจากห้อง เธอเจอเข้ากับวิคตอเรียเช่นเดิมก่อนจะยิ้มทักบาง ๆ ก่อนที่วิคตอเรียจะเดินเข้าไปในห้องนอนของริวเซย์ ขนมผิงไม่ได้สนใจว่าวิคตอเรียเข้าไปทำไม สิ่งที่เธอสนใจตอนนี้คือการแข่งรถสัปดาห์หน้าของริวเซย์และหัวหน้าแก๊งลานอส ด้านในห้องของริวเซย์ วิคตอเรียเดินมาหยุดอยู่ข้างกาย เธอรอสัญญาณมือจากเจ้านายก่อนจะเริ่มรายงาน “เรื่องที่คุณริวให้สืบได้ข้อมูลมาแล้วค่ะ พ่อของเธอเคยทำงานกับแก๊งลานอส ปัจจุบันลาออกแล้ว แต่ยังสืบไม่ได้ว่าเคยทำตำแหน่งอะไร ข้อมูลค่อนข้างเป็นส่วนตัวมากค่ะ” “จับตาดูกระต่ายน้อยตัวนี้หน่อย เธอกำลังซน” “ค่ะคุณริว” วิคตอเรียขานรับก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนของริวเซย์ เจ้าของใบหน้าหล่อเหยียดยิ้มมุมปาก เขารู้ว่าขนมผิงแอบกดรับสายโทรศัพท์ตน เธอกำลังทำอะไรบางอย่าง และเขาต้องรู้คำตอบทั้งหมด หอพักขนมผิง พอรถอัลพาร์ดจอดที่หน้าหอพักขนาดเล็ก ขนมผิงก็เอ่ยขอบคุณคนขับรถก่อนจะเปิดประตูลงมา เธอเดินตรงไปยังห้องนอนของตนเองก่อนจะไขกุญแจเข้าไป คนตัวเล็กทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนอนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กดู ไม่นานมากก็มีรายการแจ้งเงินเข้า เป็นจำนวนเงินห้าพันบาท สอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่ริวเซย์ให้มากขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดีกันแน่ แต่ขนมผิงก็รู้ดีว่าเงินแค่นี้ก็แค่เศษเงินของเขาเท่านั้น ข้อความ : เมทัส เมทัส : เพื่อนพี่ต้องการเด็กเสิร์ฟให้ลูกค้า VIP พรุ่งนี้ เมทัส : ผิงสนใจไหม พอดีพนักงานที่ร้านลาป่วยพอดี ขนมผิง : ที่ไหนคะ แค่เสิร์ฟใช่ไหม เมทัส : มีนั่งดื่มกับลูกค้าด้วย แค่นั่งดื่ม ลูกค้ามาดีลงาน ขนมผิง : ตกลงค่ะ ขนมผิง : นัดเวลาและร้านมาได้เลยนะคะ เมทัส : ร้าน Luxe Club 22.00 น. ขนมผิง : ขอบคุณนะคะที่ช่วยหางานให้ผิง เมทัส : ไม่เป็นไร ไว้มีงานอื่นพี่จะมาแนะนำอีกนะ ขนมผิง : ค่ะ ขนมผิงพิมพ์ตอบข้อความเมทัส นอกจากจะเป็นเจ้าของร้านที่ใจดียังชอบแนะนำงานให้เธอทำอยู่ประจำ และแต่ละงานก็ได้เงินดีทั้งนั้น งานนี้เองก็เช่นกัน คงได้เงินดีไม่น้อย ข้อความ : ริวเซย์ ในขณะที่ขนมผิงนอนคิดก็มีข้อความจากริวเซย์ทักเข้ามาเป็นแชทล่าสุด ริวเซย์ : ถึงห้องยัง ขนมผิง : ถึงแล้ว ริวเซย์ : พรุ่งนี้ริวให้คนไปรับเวลาเดิม ขนมผิง : ผิงขอลาหนึ่งวันนะ ขนมผิง : มีงานด่วนเข้ามาพอดี ริวเซย์ : งานด่วนอะไร บอกริวได้มั้ย ขนมผิง : พนักงานเสิร์ฟ ทำแทนแค่หนึ่งวัน พนักงานลาอ่ะ Read…. ริวเซย์ไม่ได้ตอบ เขาอ่าน และเงียบหายไป ขนมผิงขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พิมพ์อะไรต่อ เธอวางโทรศัพท์ลงบนเตียงนอนแล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเพื่อจะจัดการกับธุระตนเองทันที #ความเงียบที่มาพร้อมกับความน่ากลัว ริวเซย์คิดอะไรในหัวอยู่กันแน่ 🫠 ฝากคอมเมนท์และกดถูกใจให้กันหน่อยนะคะ นักเขียนจะได้มีกำลังใจปั่นอีบุ๊ค 🔥 เรื่องของสองคนนี้ถึงจะเป็นเกี่ยวกับเพื่อนเหมือนกัน แต่เส้นเรื่องคนละโทน คนละวงการ เรื่องก่อนเกี่ยวกับวงการบันเทิง เรื่องนี้เกี่ยวกับวงการสีเทา มิตรภาพ การหักหลัง รักสามเศร้า ตัวละครนางเอกถึงจะดูนิ่มนิ่มอ่อนโยนแต่ก็ไม่ได้เป็นคนดีมากนะคะ (ค่อนข้างแตกต่างกับเรื่องอื่น😂) ส่วนพระเอกของเราก็แน่นอนค่ะว่าเลวกว่าอยู่แล้ว ดุเดือด ปะทะกันและเข้มข้นมากขึ้นเรื่อย ๆ ฝากชิมกันก่อนนะคะไม่เสียหาย 💗✨ แล้วก็ฝากเรื่อง ยูกิ x เจควอนด้วยนะคะ ชื่อเรื่อง HOT FRIEND เพื่อนกันมันส์ (ดีย์) เกิน12It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟียเข้าใกล้คำตอบตกเย็นริว่าเซย์ส่งคนมารับเธอที่หอพัก เพื่อไปสอนพิเศษที่คฤหาสน์ พอมาถึงขนมผิงก็เดินตามวิคตอเรียมาที่ห้องนั่งเล่น รอบนี้เปลี่ยนที่สอนทำเอาขนมผิงโล่งอกและสบายใจมากขึ้น ร่างเล็กเดินตรงเข้ามาหาริวเซย์ที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาอยู่ในชุดวอร์มสีดำแมทกัน เนื้อผ้าบ่งบอกถึงราคา ท่อนขาตวัดไขว้กันด้วยท่าทางสบาย บนตักมีแมคบุ๊คที่เปิดค้างบทเรียนคราวก่อนเอาไว้“ที่เคยสอนไปทบทวนมาแล้วใช่ไหม” ขนมผิงเอ่ยถาม ร่างบางหย่อนตัวนั่งลงตรงข้ามริวเซย์“เรียบร้อยแล้ว” เขาตอบพลางละสายตามองมาที่เธอ ขนมผิงสวมเสื้อยืดสีขาวพอดีตัว กางเกงยีนขาสั้นพร้อมกับม้วนผมขึ้นเป็นมวย มีปลอยผมตกคลอเคลียร์ข้างพวงแก้ม “ทีหลังแต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้ ที่นี่ผู้ชายเยอะ”“ชุดนี้มันสบายดีอ่ะ ถ้าริวไม่โอเค ไว้รอบหน้าผิงจะแต่งให้มิดชิดกว่านี้”“ไปเจอกับไอ้ราฟมาเหรอ” ในขณะที่เธอกำลังเตรียมการสอน ริวเซย์ก็ถามขึ้นมาทันทีแบบไม่ทันได้ตั้งตัว“ราฟ…ริวหมายถึงใคร”“ไปเจอกับมันเรื่องอะไร” ริวเซย์ไม่ได้ตอบคำถามไขสือของเธอ เขากลับยิงคำถามต่อแล้วมองใบหน้าซีดเผือดอย่างต้องการคำตอบ ขนมผ
11It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟียเข้าถ้ำเสือ 3 วันต่อมาขนมผิงนั่งจ้องมองนามบัตรติดต่อในมือตนเองด้วยอาการประหม่า เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะหนังสือข้างเตียงมุมประจำ ในสมองคิดชั่งใจว่าจะติดต่อกับเขายังไงให้ราฟาเอลยอมออกมาเจอ แต่แล้วมือบางก็กดโทรออกตามเบอร์โทรที่แปะไว้ ขนมผิงรอปลายสายรับไม่นานมากก็มีคนกดรับ ( สวัสดีครับ ไมเคิลพูดสายครับ ) บทสนทนาภาษาอังกฤษเอ่ยผ่านปลายสาย ขนมผิงจึงตอบกลับเป็นภาษาเดียวกัน “เรียนสายคุณราฟาเอลหน่อยค่ะ ที่รับนามบัตรติดต่อในสนามแข่งเมื่อสามวันก่อน” ( รอสักครู่นะครับ ) แล้วสายก็เงียบไปเกือบหนึ่งนาทีพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาใหม่ ( พูดธุระที่ติดต่อมาได้เลยครับ ) “ฉันอยากพบคุณราฟาเอลค่ะ เขาพอมีเวลาว่างบ้างไหมคะ พอดีมีเรื่องบางอย่างอยากจะคุยกับเขาด้วยค่ะ”( คุณราฟว่างเย็นนี้สองทุ่มครับ ถ้าอยากเจอมาที่โรงแรม Verite Suites ห้องอาหารบนชั้นยี่สิบแปด มาถึงแล้วจะมีคนนำเข้ามาครับ ) ปลายสายรายงาน ขนมผิงเม้มปากแน่นก่อนจะตอบตกลงออกไป หากเธอไม่ไปเจอเขาตอนนี้ อาจจะไม่มีโอกาสอีกเลยก็ได้ “เข้าใจแล้วค่ะ” ( ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ผมขออนุญาตวางสายนะครับ ) “ค่ะ” หลังตอบต
10It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟียควบคุมมากขึ้นรถ Lamborghini Huracan คันสีดำเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าหอพัก ขนมผิงเอื้อมมือมาเปิดประตูก่อนจะเอ่ยบอกกับคนข้างกายแล้วแยกขึ้นห้อง“เจอกันที่มอพรุ่งนี้นะ” ปากเอ่ย รอยยิ้มบางก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้ากลบเกลื่อนอาการปวดเมื่อยตามร่างกาย “กลับห้องแล้วนอนพัก ดึกแล้วอย่าออกไปไหนล่ะ” ประโยคท้ายที่ริวเซย์เอ่ยออกมา ทำให้ขนมผิงรู้สึกเหมือนตนเองโดนถูกควบคุม แต่เธอก็สลัดความคิดนั้นออก “ไม่ไปไหนหรอก จะนอนแล้ว ไปแล้วนะ” พูดจบร่างเล็กก็เดินลงมาจากรถคันหรู ขนมผิงเดินเข้าไปใต้หอพักแล้วเดินขึ้นบันไดมาบนห้องนอนตนเอง ริวเซย์มองจนลับสายตา ก่อนจะหยิบบุหรี่และไฟแช็กขึ้นมาสูบ ในขณะเดียวกันกระจกรถก็ถูกเลื่อนลงด้วยปลายนิ้วแกร่ง ริมฝีปากหยักพ่นควันสีขาวขุ่นให้ลอยคละคลุ้งออกมา มือหยิบมือถือขึ้นมากดเล่นก็เห็นข้อความจากนิกส่งเข้ามา ข้อความ : นิก นิก : เรียบร้อยแล้วครับ แววตาคู่คมฉายแววพึงพอใจออกมาเพียงครู่เดียว นิ้วแกร่งกดเข้าไปดูที่กล้อง ภาพการเคลื่อนไหวถูกถ่ายทอดผ่านกล้องสามตัวภายในห้องนอนขนมผิง เธอกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือ กำลังก้มอ่านอะไรบางอย่าง สายตาร
9It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟียยอมแลก (NC)เสียงครางแผ่วเบาหลุดออกมาจากกลีบปากบางด้วยนํ้าเสียงเย้ายวน ขนมผิงบิดเร้าร่างกายเมื่อความอุ่นร้อนจากลิ้นละเลงลงบนหัวนมที่แข็งชันตอบรับ ริวเซย์ใช้ปากดูดอีกข้าง มือที่ว่างก็บีบเคล้นเต้าอวบขาวไปด้วย ชายหนุ่มไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดผิวกายขาวเนียนทำให้ขนมผิงร้อนวูบวาบไปหมด เธอกัดปากตนเองเบา ๆ แล้วมองการกระทำของคนตรงหน้าที่ยังคงใช้ลิ้นตวัดเลียอยู่ กระทั่งยอดอกเม็ดงามสีแดงเข้มเปียกชุ่ม “ชอบมั้ย ?” เสียงแหบพร่าถามออกมาหลังจากถอนริมฝีปากออกจากสิ่งยั่วยวนตรงหน้า ขนมผิงเม้มปากแน่นแล้วพยักหน้าตอบ “อื้อ ชอบ” “…” ริวเซย์เผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมาแทนคำตอบ เขาเริ่มถอดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดจนครบก็กระชากออกจากร่างกายแล้วโยนลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี คนตัวเล็กนอนมองตาละห้อย ไม่นานมากชิ้นต่อไปก็ถูกถอดออก มือหนาคว้าแก้วไวน์ที่เหลืออยู่ในแก้วขึ้นมากระดกดื่มรวดเดียวหมด ก่อนจะใช้มือช้อนใบหน้าหวานขึ้นมาแล้วป้อนไวน์ผ่านปาก ขนมผิงอ้าปากรับและปล่อยให้เครื่องดื่มไหลลงคอ เธอหลับตาพริ้มแล้วจูบต่อด้วยอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าไม่หยุด เสียงจูบกันอย่างด
8It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟียอยู่เป็นเพื่อน โรงแรม Celestia Palaceรถคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าโรงแรมห้าดาว ขนมผิงมองออกไปนอกกระจกรถก็เห็นตึกสูงตระหง่านตรงหน้า ไม่นานมากนิกก็เปิดประตูลงไปก่อน แล้วหายเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรม ดวงตากลมโตมองคนข้างกายที่ยังคงเงียบอยู่ ริวเซย์เหมือนคิดอะไรอยู่ในหัวและเขาก็มองหน้าจอมือถืออยู่ตลอด “เรามาที่นี่ทำไม” ขนมผิงอดที่จะเอ่ยถามออกไปไม่ได้ “เดี๋ยวก็รู้” เขาตอบเสียงเรียบ ทั้งที่สายตาจดจ่ออยู่หน้าจอ ดวงตากลมโตเหลือบมองเห็นข้อความของคนข้างกายและแฟนสาวอย่างไดอาน่า ใจความในข้อความนั้นบอกว่าเธอกำลังปาร์ตี้กับเพื่อน เลยไม่ได้ตอบข้อความ พร้อมกับบอกว่าได้รับของขวัญแล้ว ตบท้ายด้วยประโยคออดอ้อน ซึ่งริวเซย์ก็พิมพ์ตอบกลับไปแค่คำว่า ‘ok’ ถึงจะพิมพ์ออกไปเช่นนั้น แต่สีหน้าของเขาก็ยังบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจนว่าคิดมาก“ริวอย่าคิดมากเลยนะ น้องไม่มีทางทำเรื่องอะไรไม่ดีลับหลังริวแน่นอน” “แน่ใจ ? ขนาดเรายังนอนด้วยกันเลยนะ” ริวเซย์ตอบกลับเงียบ ๆ ทำเอาใบหน้าเนียนใสชาวาบ“…”“ริวพูดเล่น เรื่องนี้ริวต้องการเอง ไม่เกี่ยวกับผิง” พูดจบก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่นิก
7It’ s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟียที่ระบาย (NC) หมับ!“อ๊ะ! ริว…” ไม่ทันที่สติของเธอจะครบถ้วน ริวเซย์ก็ใช้ท่อนแขนช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาว มือเล็กเกาะคอเสื้อตัวแพงเอาไว้ อีกข้างสอดคล้องลำคอหนาริวเซย์ไม่ได้ตอบอะไร เขาอุ้มร่างขนมผิงเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมาที่ชั้นล่างผ่านฝูงชนมากมายที่มองมา กระทั่งมาถึงรถอัลพาร์ดที่จอดอยู่หน้าร้าน คนขับรถยืนรออยู่แล้ว พอเห็นเจ้านายออกมาก็ขึ้นประจำที่คนขับ ส่วนนิกก็เดินขึ้นไปนั่งข้างคนขับ“ไปโรงแรม” ริวเซย์เอ่ยสั่งกับคนขับรถ ไม่นานม่านกั้นก็ถูกเลื่อนมาสุดของอีกฝั่งจนมิดขนมผิงนั่งอยู่บนตักของทายาทมาเฟีย ริวเซย์ไม่รอช้าทันทีที่ม่านปิดสนิทเขาก็ดันใบหน้าหวานเข้ามาประกบจูบทันที ขนมผิงยอมเปิดปากและจูบตอบอย่างไร้เดียงสาเสียงหอบหายใจของคนทั้งสองดังออกมาเป็นระยะให้ได้ยิน ริวเซย์จูบริมฝีปากบางหอมหวานด้วยความหลงใหล และต้องการเธอจนควบคุมตนเองไม่อยู่ ขนมผิงเองหัวใจเต้นแรง เธอเคลิบเคลิ้มไปกับจูบที่ริวเซย์มอบให้สองสายตาสอดประสานมองกันด้วยห้วงอารมณ์แห่งความอยาก ริวเซย์ยังคงตักตวงความหอมหวานจากริมฝีปากนุ่มนิ่มอย่างไม่รู้จักพอ มือหนาอยู่


![นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)




