It’s Bad! 4 | เลือกไม่ได้

4

It’s Bad! แย่แล้ว…เพื่อนสนิทฉันเป็นมาเฟีย

เลือกไม่ได้

คฤหาสน์ black swan

รถอัลพาร์ดขับมาจอดตรงหน้าคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ก่อนที่คนขับรถจะลงมาเปิดประตูให้ ขนมผิงเดินตามร่างหนาผ่านหน้าคนรับใช้และบอดี้การ์ดราวสิบคนเข้าไปด้านใน ที่นี่มีริวเซย์และครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ เพียงแต่การอยู่อาศัยจะแบ่งโซนกันอย่างชัดเจน พื้นที่ของริวเซย์จึงค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัวมาก เขาจะเจอกับครอบครัวก็ต่อเมื่อทานมื้อเย็นหรือบางวันก็ไม่ได้ไปร่วมโต๊ะอาหาร

“ผิงรอที่เดิมนะ”

“วันนี้เปลี่ยนที่สอน”

“ให้สอนที่ไหน”

“ตามริวมา” ทายาทมาเฟียหนุ่มตอบ ก่อนจะเดินนำร่างบอบบางขึ้นมาบนชั้นสองของคฤหาสน์ ขนมผิงเดินตามขึ้นมากระทั่งถึงชั้นสาม ริวเซย์เดินนำเข้าไปในห้องนอนของเขาเอง ขนมผิงชะงักเท้า เธอมองร่างริวเซย์แล้วถามออกไป

“สอนในห้องนอนเหรอ”

“อืม เข้ามาสิ”

“มันคงไม่เหมาะ เราสอนที่ห้องโถงเหมือนเดิมดีกว่า”

“เข้ามา” ริวเซย์กดเสียงตํ่า ทำให้ขนมผิงยอมเดินเข้ามาในห้องนอนของเขาเป็นรอบที่สอง

“ริวจะอาบนํ้าเปลี่ยนชุดก่อนไหม หรือเริ่มเรียนเลย” เธอถามพลางวางกระเป๋าสะพายข้างและหนังสือลงบนโต๊ะ ในขณะเดียวกันริวเซย์ก็็กำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดตรงหน้ากระจก

“เริ่มสอนเลยก็ได้” พูดจบก็เดินไปนั่งบนเตียง ขนมผิงมองดูก่อนจะหยิบไอแพดที่ตนเองเก็บเงินซื้อขึ้นมาเพื่อเปิดสื่อการสอน

“เราเรียนเทอร์โมไดนามิกกับกลศาสตร์ของไหลไปแล้วเมื่ออาทิตย์ก่อน อาทิตย์นี้เราจะเรียนเรื่องการออกแบบเครื่องจักรกลกัน”

“มานั่งข้างริวสิ นั่งตรงนั้นริวคงเรียนไม่รู้เรื่อง” ริวเซย์พูดพร้อมกับตบลงบนเตียงนอนข้างกายตนเองเบา ๆ

“อื้อ” เธอลังเลใจเล็กน้อยแต่ก็หอบหนังสือและไอแพดมาหย่อนตัวนั่งลงข้างกายริวเซย์ โดยเว้นระยะห่างกับเขาชัดเจน

“ผิงจะเริ่มจากการเปิดบรรยายของอาจารย์ให้ดูแบบรวบรัด จากนั้นริวก็อธิบายให้ผิงฟังว่าจากการบรรยายเข้าใจอะไรบ้างหรือจำอะไรได้บ้าง จับประเด็นสำคัญและวิธิการของบรรยายให้แม่น หลังจบการบรรยายสงสัยหรือไม่เข้าใจตรงไหน ผิงจะอธิบายพร้อมกับเอาสรุปให้ดูทีหลัง ตั้งใจด้วยนะ” ริวเซย์นั่งฟังคนตัวเล็กข้างกายอธิบายพร้อมกับเปิดบรรยายในไอแพด สายตาของเธอยังคงจดจ่ออยู่กับหน้าจออย่างตั้งใจ

ส่วนริวเซย์ก็เอาแตาจ้องมองใบหน้าสวยหวานเป็นธรรมชาติของคนข้างกายอย่างละไม่ได้ ในตอนที่ริมฝีปากบางสีชมพูขยับ มันก็ชวนให้มองจนลืมตัว เขาฟังสื่อบรรยายของอาจารย์สอนไม่เข้าหูเลยสักนิด พอมองใบหน้าของเธอทีไร ภาพตอนมีอะไรกันมันก็แทรกเข้ามาในหัวตลอด พยายามไล่ออกจากความคิดแต่มันกลับเอาแต่นึกถึงมากกว่าเดิม

“ผิง”

“หืม ?”

“นอนด้วยกันอีกไหม”

“รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” ขนมผิงหยุดบรรยายของอาจารย์ไว้แล้วถามออกไป

“ริวแค่เหงา”

“เหงาก็ไม่ควร แฟนริวได้ยินคงเสียใจแย่”

“ไดอายังไม่กลับมา ริวแค่อยากมีที่ไว้ระบาย”

“แต่ผิงเป็นเพื่อนริวนะ”

“แล้วถ้าแลกกับเงิน จะยอมไหม” แลกกับเงินแบบนั้นเหรอ ดูเหมือนว่าการที่ริวเซย์เสนออะไรบางอย่างให้กับเธอ เขามักจะจ่ายเกินราคาเสมอ มันเป็นทางออกที่ดีเพราะตอนนี้เธอต้องการใช้เงินจำนวนมาก แค่การนอนกับเพื่อนตนเองที่มีแฟนแล้วมันดูเป็นคนไร้ศิลธรรมเกินไป

“ริวไม่แคร์แฟนริวบ้างเลยเหรอ”

“เพราะแคร์ไง ถึงเลือกผิง”

“มันเรียกว่าแคร์ตรงไหน ริวกำลังนอกกายแฟนริว…”

“มันก็แฟร์ดีนิ ผิงได้เงิน ริวสนองความต้องการของตนเอง”

“เราตั้งใจเรียนต่อเถอะ” ขนมผิงตัดบททันทีแล้วก้มหน้าสนใจกับบรรยายของอาจารย์ต่อ เธอต้องการข้อมูลเกี่ยวกับแก๊งลานอสก็จริง แต่การแลกด้วยร่างกายมันเป็นสิ่งที่ผิด สิ่งที่ริวเซย์เสนอมันเป็นสิ่งที่เห็นแก่ตัวมากเกินไป

เวลาล่วงเลยผ่านไปเกือบสามชั่วโมง การสอนของวันนี้จบลง ขนมผิงเก็บอุปกรณ์และเตรียมตัวจะกลับห้องตนเอง แต่ไม่ทันที่เธอจะก้าวขาเดินออกจากห้องนอนของริวเซย์เขาก็เอ่ยเรียกเอาไว้ก่อน

“คืนนี้ค้างกับริวก็ได้นะ มันดึกแล้ว”

“ไม่เป็นไร ผิงกลับเอง”

“ให้นิกไปส่ง”

“อื้อ” เธอตอบโดยที่ไม่ได้มองหน้าเขาก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนริวเซย์ก็เจอเข้ากับนิก มือขวาของเขา

“ตามผมมาครับ” นิกเอ่ย ขนมผิงจึงเดินตามมาถึงชั้นหนึ่ง นิกเดินมาที่โรงจอดรถก่อนจะเปิดประตูรถหรูให้ขนมผิงสอดตัวเข้าไปนั่งข้างใน

ระหว่างออกเดินทางบนรถเงียบสงัด เธอจับมือตนเองแน่น ลังเลใจว่าจะถามออกไปดีรึเปล่า แต่ในเมื่อหาโอกาสแบบนี้ไม่ได้แล้ว ขนมผิงจึงเอ่ยถามออกไปก่อนที่จะถึงห้องพักของตนเอง

“คุณนิกคะ”

“ครับ”

“ผิงอยากทราบอะไรหน่อย”

“คุณผิงถามมาได้เลยครับ ผมรู้อะไรจะตอบ” นิกตอบแล้วมองเธอผ่านกระจกหน้ารถ

“ริวกับแก๊งลานอสมีความเกี่ยวข้องกันยังไงเหรอคะ ตอนที่ผิงทำงานได้ยินริวกับคนในแก๊งเอ่ยถึงเรื่องนี้ คือ…ผิงแค่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อนตัวเองหน่อยค่ะ คบกันมาตั้งนานผิงไม่เคยรู้แม้กระทั่งเรื่องที่ริวเป็นทายาทมาเฟีย”

“คุณผิงควรถามเรื่องนี้กับคุณริวเองนะครับ คุณริวคงตอบได้ดีกว่าผม”

“ผิงลองถามแล้วค่ะ แต่ริวไม่ตอบ ถ้าคุณนิกไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรค่ะ”

“Black swan กับแก๊งลานอสเป็นศัตรูกันครับ”

“ศัตรู…” ขนมผิงทวนออกมาเบา ๆ

“ผมบอกคุณผิงได้เท่านี้”

“ขอบคุณค่ะ”

“ข้างหน้านี้ใช่ไหมครับ”

“ใช่ค่ะ จอดตรงหน้าเลยก็ได้” คุยกันได้ไม่นานมากก็มาถึงที่ห้องพักของขนมผิง เธอเปิดประตูลงมาจากรถหรูแล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนของตนเองทันที

ขนมผิงทรุดตัวลงบนเตียงนอนขนาดห้าฟุตพร้อมกับนึกคิด เป็นศัตรูกันก็แสดงว่าสองแก๊งนี้ก็คงเป็นพวกแก๊งมาเฟียใหญ่ที่มีอิธพลครอบคลุมหลายประเทศ

เธอคิดว่าปัจจุบันนี้จะไม่มีพวกมาเฟียอยู่แล้วซะอีก แต่นี่กลับอยู่ใกล้ตัวมาก แถมพ่อของตนเองยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนพวกนี้เต็ม ๆ ไหนจะแม่ที่ถูกฆ่าตกรรม แผลในใจพวกนี้ขนมผิงอยากจะสะสางให้มันจบ แต่แก๊งมาเฟียที่ใหญ่ขนาดนั้นเธอจะเข้าหาได้ยังไงกัน

ผู้หญิงตัวคนเดียวกับผู้ที่มีอิทธิพลขนาดนั้น ขืนจะขอให้ริวเซย์ช่วยก็คงบอกให้เธอหยุดยุ่งเรื่องนี้ ซึ่งคำตอบคือไม่แน่นอน เธอไม่ยอมให้ใบบัวคนเป็นแม่ตายฟรี ไม่ยอมให้พ่อเสียสติและเสี่ยงอยู่กับความตายทุกวินาทีแบบนี้

ในเมื่อเป้าหมายชัดเจนมาตั้งแต่แรก ก็จะเดินหน้าต่อไป หรือเธอต้องยอมรับข้อเสนอของริวเซย์เพื่อใช้เขาเข้าใกล้กับลานอส ?

คราวนี้ก็คงต้องยอมเป็นคนผิดศิลธรรมจริง ๆ ก่อนที่ไดอาน่าจะกลับมาเธอจะเคลียร์ทุกอย่างให้จบ และเรื่องนี้จะไม่มีทางที่คนอื่นจะรู้ เพราะงั้นคงต้องลองเสี่ยง ในเมื่อมันจนหนทางก็ต้องยอมเป็นคนไม่ดีดูสักครั้ง

ค่ายฝึกซ้อม Black swan

ร่างสูงยืนมองเหล่าชายชกรรจ์นับร้อยคนกำลังฝึกการต่อสู้อย่างจริงจัง เขายืนมองอยู่บนชั้นลอยและสูบบุหรี่ไปด้วย ข้างกายคือบอดี้การ์ดที่คอยยืนขนาบข้างอยู่เสมอ ทุกอาทิตย์ริวเซย์จะเข้ามาดูค่ายซ้อมของเหล่าลูกน้องในแก๊ง ค่ายฝึกซ้อมของพวกเขาจะอยู่หลังคฤหาสน์ออกมาไม่ไกลมาก เวลาสั่งงานด่วนหรือมีงานฉุกเฉิน การมอบหมายงานจึงรวดเร็วทันใจ

“ส่งของล็อตต่อไปเช็กเส้นทางเดินเรืออย่างละเอียด ประเมินเดือนนี้แต่งตั้งหัวหน้าค่ายใหม่ด้วย คัดที่ฝีมือและคุณภาพ” ริวเซย์เอ่ยสั่งงานกับนิก

“เดือนนี้คุณริวไม่เข้ามาประเมินเองเหรอครับ”

“ไม่ กูยุ่งเรื่องเรียน”

“คุณริวคะ สัปดาห์หน้าหัวหน้าแก๊งลานอสคนปัจจุบันกำลังจะกลับมาไทยค่ะ มีรายงานว่าเขาจะลงแข่งรถที่สนามเถื่อนด้วย คุณริวควรไปทักทายเขาหน่อยนะคะ” วิคตอเรียเดินเข้ามารายงาน

“เรื่องสนุกกำลังจะเกิด รออะไรล่ะ” ริวเซย์ตอบแล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างนึกสนุก หัวหน้าแก๊งลานอสคนปัจจุบันคือ ‘ราฟาเอล’ คงกลับมาไทยเพราะทำหน้าที่ของตนเองเหมือนกับหัวหน้าแก๊งลานอสคนก่อน ๆ ที่ไม่เคยทำสำเร็จเลยสักคน

สัปดาห์ต่อมา คณะวิศวะ

ดวงตากลมโตเหลือบมองตัวหนังสือบนจอไอแพดพร้อมกับจดสรุปไปด้วยเพื่อฆ่าเวลารอยูกิมาที่คณะ ขนมผิงนั่งทบทวนเนื้อหาอยู่เพียงลำพังไม่นานริวเซย์ก็เดินเข้ามาหาพร้อมกับเอ่ยพูดออกมาเพียงประโยคสั้น ๆ

“วันนี้กลับพร้อมริวนะ ไปติวที่บ้าน” พอพูดจบริวเซย์ก็ก้าวเดินห่างจากเธอไปแต่ขนมผิงกลับเรียกชื่อเขาเอาไว้ก่อน

“ริว…”

“….” ริวเซย์หยุดนิ่งแล้วมองเธอด้วยหางตา

“เรื่องที่ริวพูดเมื่อสัปดาห์ก่อน ยังต้องการแบบนั้นอยู่ไหม” ช่วงท้ายประโยคเสียงเธอเบาลง ขนมผิงจ้องมองร่างหนาไม่ละ กระทั่งริวเซย์เดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านหลังเธอแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้

“ต้องการสิ ต้องการมากด้วย”

“ถ้าไดอากลับมา เราจะจบเรื่องนี้กันจริง ๆ ใช่ไหม”

“ใช่ ทุกอย่างจะจบ”

“ข้อเสนอนั้น ผิงตกลง”

“ทุกครั้งและทุกที่ที่ต้องการ” พอได้ยินคำนั้นเธอก็ลอบกลืนนํ้าลายลงคออย่างยากลำบาก มือบางบีบแน่นแล้วมองใบหน้าหล่อร้ายที่อยู่ห่างกับตนเองไม่มากนัก

“ครั้งละเท่าไหร่…”

“แล้วแต่ลีลาและความพึงพอใจ”

“ถ้าทำดี ริวจะจ่ายเยอะใช่ไหม”

“แน่นอน เท่าไหร่ก็จ่าย” รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของทายาทมาเฟีย สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้ได้มาอย่างง่ายดายแบบไม่ต้องลงแรงอะไร ริวเซย์หลงใหลในเรือนร่างขนมผิง เขาลืมไม่ลงและโหยหามันอยู่ตลอด เหมือนคนที่กำลังเสพติดอะไรบางอย่างจนถอนตัวไม่ขึ้น

อีริวได้เขาครั้งเดียวโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่าาาาา

ก่อนกดออกอย่าลืมให้ 💗 คนละ 1 ดวงด้วยนะค้าบ