EP 1 - อยากไปต่อกับผมไหม

ทางด้านไอลดา วันนี้เธอมาเพราะรู้สึกอึดอัดกับที่บ้าน พ่อและแม่ของเธอทะเลาะกันเรื่องธุรกิจอีกแล้ว และมันก็เริ่มหนักขึ้นจนเธอไม่สามารถทนรับฟังได้จึงเลือกที่จะมาผับแห่งนี้ กะว่าแค่มานั่งดื่มคนเดียวแป๊บ ๆ แก้เซ็งแล้วก็กลับ

หญิงสาวยกเหล้าขึ้นจิบ สายตาทอดมองคนอื่นๆ ที่กำลังมีความสุขกันอย่างเบื่อหน่าย แต่ในระหว่างที่นั่งดื่มผู้ชายก็ผลัดกันเข้ามาขอเบอร์บ้าง ถามชื่อบ้าง ชวนไปต่อบ้าง บางคนหนักสุดถึงขั้นเสนอเงินให้เธอไปต่อกับตนเอง แต่ไอลดาก็ทำได้แค่ยิ้มและปฏิเสธไปทุกครั้ง แม้ว่าหลายๆ คนอาจจะมองเธอเป็นสาวแซ่บ ดูง่าย เพราะเธอชอบแต่งตัวเซ็กซี่ แต่ความจริงแล้วไอลดาเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะหวงเนื้อหวงตัวสุด ๆ และยังไม่เคยปล่อยให้ผู้ชายคนไหนได้เกินเลยเธอเลยสักคน

กลับดีกว่าแหะ 

หลังจากนั่งมาเกือบชั่วโมง ไอลดาก็คิดว่าตัวเองควรต้องกลับแล้ว มือบางกำลังคว้ากระเป๋าเตรียมลุกแต่ทว่ากลับมีชายปริศนานั่งลงข้างๆ เธอทั้ง ๆ ที่ยังมีที่ว่างอีกเพียบ แต่ผู้ชายคนนี้เลือกที่จะนั่งชิดติดกับเธอ

“นั่งคนเดียวไม่เหงาเหรอครับ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับใบหน้าหล่อที่หันมาสบตากับไอลดา เธอมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเรียบนิ่ง และเธอรู้จักผู้ชายคนนี้ดี หนุ่มฮอตประจำวิศวะที่ใครต่าง ๆ พูดถึง เขาเป็นถึงเจ้าของตำแหน่งเดิือนของมหาลัยที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดกร๊าดไม่หยุด

“กันต์ธี?”

“หืม รู้ชื่อผมด้วยเหรอครับ” กันต์ธีพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่เขาไม่ได้แปลกใจมากขนาดนั้นเพราะผู้หญิงร้อยทั้งร้อยก็รู้จักเขากันหมด

“ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ” ถามทั้งที่รู้ว่าเธอชื่อไอลดาแต่เขาแค่อยากหาเรื่องคุย

ไอลดาเงียบ กำลังคิดอยู่ว่าจะนั่งอยู่ต่อหรือกลับบ้านดีแต่จะให้เดินหนีไปทั้ง ๆ แบบนี้ก็คงจะเสียมารยาทไม่น้อย

“ไอลดา บริหารปี3”

 กันต์ธียกยิ้มเมื่อเจอคนรุ่นเดียวกัน

“อ้อ แล้วฉันก็ไม่ได้เหงาขนาดนั้น และกำลังจะกลับแล้วด้วย” ไอลดาเอ่ยขึ้น ส่วนกันต์ธีก็เพียงมอบรอยยิ้มตอบกลับ เขารู้สึกถูกใจในตัวผู้หญิงคนนี้อย่างมากและความสนใจนี้เขาไม่เคยมีให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อนแถมจะเป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่อยากรู้จักจนต้องเดินมาหาด้วยตัวเองแบบนี้

“รีบกลับทำไม”

“ก็ไม่รู้จะอยู่ทำไมนี่”

“งั้นให้ผมนั่งคุยเป็นเพื่อนไหม” ไอลดามองหน้ากันต์ธีที่เอาแต่ส่งยิ้มให้เธอ แต่เธอรู้ดีว่ายิ้มของเขามันเจ้าเล่ห์มากแค่ไหน แต่ถึงจะรู้แบบนั้นไอลดาก็เลือกที่จะพยักหน้าอยู่นั่งต่อเพราะใจจริงก็ยังไม่ค่อยอยากกลับบ้านเท่าไหร่

กันต์ธีสั่งเหล้ามาเพิ่มทั้งสองชนแก้วกันเล็กน้อยและเป็นกันต์ธีที่เริ่มเปิดบทสนทนาขึ้น

“แปลกเนอะ เราสองคนอยู่มหาลัยเดียวกันแต่ไม่เคยเจอกันเลย”

“เหรอ? แต่ฉันเคยเห็นนายอยู่นะ” ไอลดาเอ่ย เพราะเพื่อน ๆ ของเธอชอบชวนไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะวิศวะบ่อยอยู่เหมือนกัน

ว่ากันตรง ๆ ก็คือไปอ่อยผู้คณะนั้นนั่นแหละ

“จริงดิ งั้นวันหลังถ้าเจอก็เข้ามาทักได้ไม่กัด”

 ไอลดาหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับคำพูดของอีกฝ่าย ตอนแรกก็ไม่ได้หวังให้บทสนทนามันลื่นไหลขนาดนี้แต่ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยจนเธอเริ่มเมาขึ้นมา

“คุยกับนายสนุกดีเหมือนกันนะ แต่ขอโทษฉันรู้สึกมึนนิดหน่อย คงต้องกลับแล้ว” ไอลดาบอกกับกันต์ธีก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาอีกรอบ แต่ทว่ามือหนาของกันต์ธีกลับคว้าข้อมือของเธอไว้ ทั้งสองคนสบตากันก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยขึ้น

“อยากไปต่อกับผมไหม”