บทที่ 121 : เนียนกริบ (13+)

"พี่แม่บ้านโซเฟีย! พี่ทำบ้าอะไรของพี่คะเนี่ยะ!!!"

"พี่คิดว่าหนูจะจำพี่ไม่ได้งั้นเหรอ เอาหนวดมาติดทำไม?! ทำผมอะไรแบบนี้น่าเกลียดจะแย่!!!"

พูดไวเป็นต่อยหอย เท้าสะเอวพ่นน้ำลายฉอด ๆ องค์หญิงพูดไปพลางเอาตูดดันประตูห้องจับมือเอาไว้ ไม่ให้เรดี้การ์ดบุกเข้ามาได้

.

นวลนางผิวสีเข้มอมน้ำตาลค่อย ๆ ชันกายขึ้น หล่อนใช้นิ้วชี้จ่อเข้าที่ริมฝีปากเป็นสัญญาณให้องค์หญิงสงบปากสงบคำลง พลันใช้มืออีกข้างควานหาวิกผม , หนวด , แล้วก็มงกุฏ (ปลอม) มาสวมใส่ไว้บนศีรษะตามเดิม ต่อด้วยการกระซิบกระซาบประหนึ่งต้องการจะให้รู้กันแค่สองคน

.

"ซุ่ววววววว!"

"ถ้างั้นข่าวลือที่ว่าองค์หญิงกลับมาแล้วก็เป็นเรื่องจริงสินะคะ ถึงว่าทำไมพักหลังอลาลัสถึงวุ่นวายกันใหญ่"

"อูย.. ยังมือหนักเหมือนเดิม พี่ยังมึน ๆ อยู่เลย.. โอยย..ย..ย..ย!"

.

สาวฐานันดรสูงมุ่ยหน้าใส่

"ก็..."

.

"อย่าเพคะ! อย่าเพิ่งพูดอะไร! รอพี่โซเฟียแป๊บนึง..!"

.

เธอแง้มประตูออกไปสอดเพียงใบหน้าเสี้ยวหนึ่งออกไปคุยกับยามหญิง เพื่อขอเวลาให้คุยกับผู้หญิงคนนี้สักครู่ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้ยามช่วยเคลียร์กับคนที่ต่อแถวอยู่ให้หน่อย มันน่าจะนานเกิน 8 วิอาจสร้างความไม่พอใจได้ ทว่าผลที่ออกมากลับตรงกันข้าม! ยามหญิงกอดอกแน่นพลางเบี่ยงตัวให้โซเฟียเห็นความเป็นไปของโลกภายนอก

.

"เอาไปสัก 10 นาทีเลยยังได้! เบิกตาดูสิว่าตอนนี้แถวทั้ง 5 ได้ยุบรวมกันเป็นหนึ่งเดียวที่ห้องเบอร์ 1 หมดแล้ว!"

.

"อ๋อ..งั้นเหรอคะโอเค ๆ เข้าใจแล้วค่ะ.. ขอบคุณนะ"

.

แง้มประตูปิดกลับที่เดิม โซเฟียกระเถิบตัวอ้อมกลับมานั่งตรงโต๊ะ กุมมือองค์หญิงนาตาชาเอาไว้

.

"มาต่อเรื่องของเราดีกว่า.. ตกลงองค์หญิงรู้ได้ไงว่าเป็นพี่? พี่ว่าพี่ทำได้แนบเนีียนมากแล้วนะ ขนาดท่านราชาตัวจริงยังยอมเลย"

.

"แหมก็พี่เป็นพี่เลี้ยงช่ามาตั้งแต่เด็ก แล้วชื่อพี่ก็อย่างกับยี่ห้อผ้าอนามัย ทุกครั้งที่หนูมีประจำเดือนหน้าพี่มันก็ลอยมาทุกที พี่โซเฟียอยู่กับหนูทุกลมหายใจนั่นแหละค่ะ หนูแค่ไม่เคยพูด.."

"แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเหอะพี่! ตอนนี้หนูมีเรื่องสำคัญอยากจะให้พี่ช่วย"

.

"อะไรคะ?"

.

"คือหนูกับเพื่อนอยากหาทางกลับเข้าไปในวัง พี่โซเฟียแบบ..พอจะมีทางให้เราเข้าไปไหม? โดยไม่ให้ใครรู้? ย้ำว่าห้ามให้ใครรู้เป็นอันขาด!"

.

พี่เลี้ยงผิวพม่าในตาแขกแหงนหน้าขึ้นจากโต๊ะ มองเผิน ๆ มันอาจจะเหมือนโต๊ะไม้ธรรมดาแต่ถ้ามองลึก ๆ ใกล้ ๆ แล้วล่ะก็ เจ้านี่กลับซ่อนเทคโนโลยีที่ผลิตขึ้นจากแร่ Pussy Recon เอาไว้อย่างเหลือเชื่อ แสงไฟสว่างจ้าช้อนใส่ใต้คาง โซเฟียแค่นสายตามองค้อนไปยังเจ้าของคำถาม

.

"อืม..มันก็ยากอยู่นะเพคะ ก็ท่านเล่นก่อเรื่องไว้มากมายขนาดนั้น! ท่านราชาถึงกับกริ้วอยู่นานโข พอดีตอนที่พี่เข้าไปทำความสะอาดดันบังเอิญได้ยินเข้า เห็นท่านคุยกับพวกทหารองค์รักษ์ว่าองค์หญิงได้แปรพักตร์ไปอยู่กับพวกอันเดอร์กราวน์ไปเป็นที่เรียบร้อย"

.

"หืม..รู้ขนาดนั้นเชียว!"

ขึ้นเสียงสูงงุ้มริมฝีปาก

.

"รู้สิเพคะ! เพราะท่านราชายุ่งมาก ๆ ยุ่งขนาดที่ต้องให้พี่ปลอมตัวมานั่งจับมือในเทศกาล Kobetsu Akushu kai แทน! ขวัญกำลังใจประชาชานเป็นเรื่องสำคัญนะคะองค์หญิง! ย่ิงบ้านเมืองเราขาดแคลนผู้ชายเช่นนี้!"

.

".........."

เงียบฉี่ พูดไม่ออก เหมือนถูกตบหน้าด้วยผ้าอนามัยเปื้อนเมน พลันทิ้งตัวใส่พนักเก้าอี้หมดเรี่ยวหมดแรง

.

บางทีนี่อาจเป็นปมในใจนาตาชา เธอเริ่มสับสนในจุดยืนของตนเอง เธอเริ่มเกิดความสงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นถูกต้องหรือไม่ ท่านราชาเด็มบ้าบาอาจจะดูชั่วร้าย แต่สิ่งที่ท่านทำลงไปก็เพื่อประชาชนไม่ใช่หรือ? ยาอลาลัสเปี้ยนส์ที่ขายก็ล้วนแต่ทำเพื่อประชาชน ท่านแคร์ประชาชนมากจนถึงขนาดให้แม่บ้านปลอมตัวมาเป็นตัวแทนในงานจับมือ กลับกลายเป็นเธอเองต่างหากที่ไว้เนื้อเชื่อใจใครก็ไม่รู้?!

.

เป็นคนหรือหุ่นยนต์ก็ยังไม่ประจักษ์ ลากเธอไปเสี่ยงอันตรายรึก็บ่อย มาตอนนี้ในวินาทีที่เสียงจากภายนอกชักจะดังอื้ออึง เปรียบเทียบกับสิ่งที่เจฟเฟอร์ทำแล้ว ตอนนี้เธอยังเดาใจเขาไม่ออกเลยสักนิด ว่าไอ้หนุ่มแขนเหล็กคนนี้มันมีแผนการจะทำอะไรต่อไป?

.

ความนิ่งงันเข้าปกคลุมบรรยากาศ เปิดช่องให้โซเฟียได้แทรกคำขึ้น

.

"แต่ก็ดีอย่างนะคะจะได้มีเวลาให้พักบ้าง ตอนนี้ที่ข้างนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับห้องเบอร์ 1 ก็ไม่รู้?"

พูดเสร็จก็วาดฝ่ามือลงบนโต๊ะอีกที คราวนี้จากแสงเจิดจ้าก็เริ่มปรากฏรูปภาพเป็นเหตุการณ์เรียลไทม์จากกล้องวงจรปิดที่ติดตั้งไว้ภายนอก

.

"โหพี่โซเฟีย.. เดี๋ยวนี้ใช่คล่องเชียวนะ.. เมื่อก่อนยังต้องให้หนูกับพีี่ไนฟ์คอยสอนอยู่เลย"

องค์หญิงแสร้งทำเป็นบ่ายเบี่ยง เพราะต้องการปิดบังความจริงเรื่องที่ว่ามีเจฟเฟอร์ซ่อนอยู่ภายใน

.

"ก็แบบพี่เอาไว้ดูซีรีย์ย้อนหลังบ่อยน่ะค่ะ "รักหมดใจนายฉุกเฉิน" รีเมครอบที่ 1,000 บอกเลยว่าพี่ติดหมอมากกก~!"

.

.

สักพักหลังจากนั้นภาพความโกลาหลจราจลขนาดย่อมก็บังเกิด! คลื่นมหาชนคลาคล่ำ! เปลี่ยนศาลเจ้าที่เคยสงบให้สกปรกไปด้วยสารหล่อลื่น! คิดเอาเถอะว่าขนาดยามหญิงที่เป็นคนเฝ้าประตูยังไปต่อคิวกับเขา! หรือแม้แต่เชื้อพระวงศ์เจ้าฟ้ามูลนาย จากที่มานั่งให้จับมือในตู้เบอร์ 2 , 3 , 4 ไป ๆ มา ๆ กลับแอบแปรพระราชฐาน กระหยิบยิบย่องเนียนไปเข้าแถวร่วมกับคนอื่น!

.

บ้าไปแล้ว! นี่สินะคือความโกลาหลของจริงที่เจฟเฟอร์ต้องการจะสื่อ!

.

ระบบรักษาความปลอดภัยกำลังพังพินาศ ช่องโหว่กำลังจะเกิด ผู้คนเริ่มตบกัน! ภาพวงจรปิดไม่มีเสียงแต่ดูจากบุคลิกท่าทางน่าจะด่าทอกันในทำนองว่า "ควยของฉัน" , "ควยของกู" , "เอาควยกูคืนมา" , "มึงแย่งควยกู" ฯลฯ อะไรทำนองนี้ เพราะพยัญชนะ "ค" , "ว" , "ย" นี่ถือว่าชัดเจนมาก ๆ !

.

ชะนีไม่มีผัวตีกันนัวเพื่อแย่งกันจับควย มันคือสงครามที่ไร้กติกา! 8 วิห่าไรล่ะ! เข้าคิวเหี้ยอะไร! ความเงี่ยนบังตาไป ๆ มา ๆ ก็ลัดคิวกันกระจาย ดึงทึ้งจิกหัวเอาหน้าผากโขกพื้นโป๊ก ๆ ๆ ! กระโดดถีบขาคู่ล้มตึงหงายท้องหงายไส้ก็ยังมี! ด้วยความสัตย์จริงคิดว่าเจฟเฟอร์เองก็น่าจะรู้ถึงความรุนแรงเหล่านี้อยู่ เจ้าตัวถึงยังไม่ยอมทำอะไร ได้แต่ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามวิถีแห่งไข่หำที่ควรจะเป็น

.

.

ตัดภาพกลับเข้ามาในห้องเบอร์ 5

.

"นี่มันเรื่องอะไรกันคะ? มันเกิดอะไรขึ้นข้างนอกกันแน่!?"

จอบนโต๊ะดับฟึบ! โซเฟียแผดเสียงสอบถาม

.

"ก็หนูจะไปรู้ไหมเล่า! ก็นั่งอยู่ด้วยกันเนี่ยะ?! หรือเราจะออกไปข้างนอกดี บางที.."

องค์หญิงพยายามเสนอไอเดีย ทว่ายังพูดได้ไม่ครบประโยคดี

.

จู่ ๆ ตู้ทั้งตู้ห้องทั้งห้องที่รูปร่างคล้ายกับส้วมสาธารณะเคลื่อนที่ก็ถูกยกลอย! สองสาวล้มกลิ้งพลิกหงาย ทุกอย่างระเนระนาดวอดวายมิเหลือชิ้นดี โต๊ะพับสุดไฮเทคเก้าอี้พิงพนักพับหักครึ่ง! ขย่มขึ้น ๆ ลง ๆ ราวกับอยู่ในท้องของไดโนเสาร์เพศเมียที่ท้องนอกรังไข่ ต่างคนต่างกรี๊ดดด! ไม่รู้อะไรเป็นอะไร! รับรู้ได้แต่เพียงว่ากำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ด้วยกำลังของอะไรบางอย่างที่คล้ายกับการแบก

.

"โครมมมมม! , โครมมมมม! , โครมมมมม!"

.

"ฮึบ!"

.

"แอ๊ดดดดด!"

เสียงบานประตูเปิดแง้มออก ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดขององค์หญิง

.

พระองค์โผล่หัวออกมาตามมาด้วยโซเฟียในระยะประชิด เนื้อตัวเปรอะฝุ่นเลอะเทอะมอมแมม จะมีก็แค่ใบหน้าที่ซีดเผือดเป็นไก่ต้มเท่านั้นที่ยังคงขาวกระจ่างใส อากาศข้างนอกชวนให้มวนท้องพิลึก การโดนแบกทำให้ทุกอย่างโคลงเคลงและอะไรต่อมิอะไรที่กินเข้าไปก็เหมือนจะขย้อนออกมาหมด

.

โคตรแม่งเอ๊ย! ขาดแค่ไม่มีช้างไม่งั้นคงไม่ต่างจากสงครามยุทธหัตถี อธิปไตยของชาติหรือจะสู้องคชาติของยอดชายตัวจริง บางทีผู้หญิงข้างนอกพวกนี้อาจจะคิดว่า เสียจิ๋มให้ผัวไม่ยอมเสียตัวให้นิ้วมือก็เป็นได้ ถึงได้สู้กันยิบตา! เมื่อกฎไม่เป็นกฎจำนวนวินาทีถูกละเมิด ภาพมันก็เลยเละเทะอย่างที่เห็น

.

ตีกัน , ตบกัน , ถีบ , จิกหัว , บางคนสู้ไม่ได้ก็เลยต้องใช้อาวุธ! ฝั่งที่เพี่ยงพร้ำก็เลยเฮโลมาแบกเอาตู้จับมือนี่แหละมาทำเป็นของทุ่มใส่กัน! ใครจะเชื่อว่าพลังแห่งการจับหำจะเปลี่ยนชะนีให้กลายเป็นลิงอุรังอุตังแห่งป่าสาละวินไปได้

.

"โครมมมมมม!!!"

.

โซเฟียกับองค์หญิงหล่นตุ๊บลงมา ตู้จับมือ 2 x 2 เมตร สูง 1.75 เมตร ลอยเคว้งกลางอากาศ ก่อนจะหล่นใส่กบาลผสกนิกรคู่ขัดแย้งทำเอาหัวล้างข้างแตกกันเป็นแถว! บูธแจกของเอย! , บูธเล่นเกมเอย! , เสาโทริอิตรงซุ้มประตูเอย! ล้วนถูกถอนรากถอนโคนเอามาทุ่มใส่กัน ชนิดไม่ลดลาวาศอก!

.

หนักสุดก็เห็นจะเป็นยาปลุกเซ็กส์อลาลัสเปี้ยนสูตรใหม่ที่ทำไว้แจกฟรีนี่แหละ พวกคุณคิดจริง ๆ เหรอว่าถุงซิบล็อคง่อย ๆ แค่นั้นมันจะเอาอยู่ ทันทีที่บูธแจกของถูกนำไปทำเป็นอาวุธ ไอ้เจ้าครีมแห่งความเงี่ยนนี่ก็แตกโพล๊ะออกแทบจะทันที! หลายสิบหลายร้อยซองเกลื่อนกระจาย โชยกลิ่นหอมย้อมบรรยากาศให้ทั้งเงี่ยนแล้วก็เหี้ยมโหด

.

ประจวบเหมาะกับ ณ ตอนนี้ที่โฟกัสของทุกนางมีเพียงเจฟเฟอร์ที่ควยแข็งอยู่ในตู้ มันจึงไม่จำเป็นที่สตรีอลาลัสจะใช้นิ้วแยงจิ๋มให้แก่กันและกันอีก พวกเธอเมินที่จะเย็ดกันเองเสียแล้ว "เขาคือของกู ๆ ต้องได้และพวกมึงต้องตาย" มายด์เซ็ตแต่ละนางคงเป็นประมาณนี้ ซึ่งมันยากที่จะยุติ!

.

ความเฉลียวหัวไวทำให้องค์หญิงรีบลุกขึ้นยืน เธอเอื้อมมือไปฉุดพี่โซเฟียขึ้นแล้วก็ชี้ให้เห็นถึงวิกฤต

.

"เห็นไหมพี่พาหนูเข้าวังเร็วเข้า! ศาลเจ้าที่นี่คุมไม่อยู่แล้ว! , กรี๊ดดดดด!!!"

.

"ตูมมมมมมมม!!!"

ตัวศาลระเบิดเกิดไฟลุกไหม้

.

เหตุการณ์บานปลายลุกลามใหญ่โต โซเฟียฉุดคิดแว๊บนึงอย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง พลันจับมือเจ้านายวิ่งตัดภูเขาอ้อมไปด้านล่าง สุดทางชันตรงนี้จะมีปลายท่อโดยสารเส้นทางลัดที่ใช้ตัดตรงเข้าสู่ตัววังอยู่ สาเหตุที่รู้ก็เพราะตัวเธอกับเชื้อพระวงศ์องค์อื่น ล้วนแต่ใช้ท่อโดยสารตรงนี้มางานจับมือแทบทั้งสิ้น! มันเป็นความลับ! , ปลอดภัย! , แล้วก็ไม่กระจอกงอกง่อยเหมือนกับเส้นทางธรรมชาติ ที่ผู้นำบางประเทศใช้หลบหนีคดีทุจริต

.

"เร็วเข้าเพคะ..ใกล้ถึงแล้วแข็งใจหน่อย!"

โซเฟียตะคอกใส่

.

สวนทางกลับองค์หญิงที่ออกอาการละล้าละลัง พระองค์หันรีหันขวางหลายครั้งเพราะเจฟเฟอร์ไม่ได้มาด้วย ทำแบบนี้ก็เหมือนกับหักหลังเขา เขาอุตส่าห์ทำตามแผนสร้างความโกลาหลแทบตาย จะดีเหรอที่จะหนีเข้าวังไปคนเดียว แล้วทิ้งเขาไว้กลางดงซอมบี้สตรีขี้เงี่ยน..

.

เสียงระเบิดโครมคราม เปลวไฟแดงฉานย้อมภูเขาเขียว ๆ ให้กลายเป็นสีส้ม

.

"คุณเจฟ..ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าแผนที่คุณบอกจะหมายถึงแบบนี้ , อ๊ะ!"

.

"ปึงงงงง!!!"

.

"เอ๋!..ถึงแล้วเหรอคะพีี่โซเฟีย?"

.

"ใช่เพคะ..แต่มันแปลก ๆ นิดนึง นั่นมันใครกัน?"

.

โซเฟียหยุดฝีเท้าจนนาตาชาใจลอยวิ่งมาชนแผ่นหลัง หล่อนให้สัญญาณมือบอกให้เงีียบ ๆ แล้วก็ค่อย ๆ ย่อง บางทีอาจจะเป็นเจ้าหญิงสักองค์ที่หนีลงมาก่อน แต่เสื้อผ้าหน้าผมก็ยังไม่ใช่อยูดี แปลก? ต้นไม้บังมองไม่ถนัด โซเฟียก็เลยจับมือองค์หญิงเดินอ้อมไปอีกฝั่งเอาให้เห็นกันชัด ๆ โต้ง ๆ

.

.

ปลายท่อขนส่งทรงกลมเด่นหลา โครงสร้างคดเคี้ยวถักทอขึ้นฟ้า แต่เบื้องหน้าของมันนี่สิที่คนทั้งคู่คงไม่อยากจำ มันปรากฏร่างของผู้หญิงสองคน คนหนึ่งผมยาวยืนกางแขนพาดเข้ากับส่วนโค้งของปลายท่อ ส่วนอีกคนนั่งพับเพียบอยู่บนพื้น ยื่นส่วนของใบหน้าจ่ออยู่ตรงเป้ากางเกง สำทับด้วยการผงกหัวหงึกหงัก

.

จวบจนกระทั่งแสงสว่างจากเปลวเพลิงบนภูเขาสาดฉายลงมา องค์หญิงนาตาชากับพี่โซเฟียถึงได้ตะโกนขึ้นเกือบจะพร้อมกัน

.

"คุณเจฟ!!!"

"องค์หญิงเจส!!!"